Be cruel โหดๆอย่างนี้ สนใจมาเป็นเมียพี่มั้ยครับ

ลำดับตอนที่ #11 : Be cruel - 11

ตอนนี้ก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วครับ ที่อู๋ อี้ฟาน สุดหล่อคนนี้พยายามจะพิสูจน์ตัวเองให้จื่อเทาเห็นว่าผมน่ะ คู่ควรกับ

ความรักที่น้องจะมอบให้แค่ไหนนนน

และก็ดูเหมือนว่าสองอาทิตย์ที่ผ่านมา จื่อเทาแลดูจะมีความสุขดี มีความสุขมากก กับการแกล้งผมน่ะสิ ฮึก!! จากที่

เป็นคุณหนู อี้ฟานแห่งตระกูลอู๋ กลับต้องกลายมาเป็นทาส(รัก)รับใช้คนน่ารักแห่งบ้านฮวังน่ะสิ แล้วแต่ละอย่างที่ให้ผม

ทำนี่ก็แสบเหลือเกิน ให้ผมขัดห้องน้ำในบริษัทจื่อเทาบ้าง ให้ผมถูพื้นทั้งบริษัทบ้าง 


 

เหตุผลเพราะจื่อเทาของผมเป็นคนใจดี กลัวป้าแม่บ้านจะเหนื่อย ฮืออออ จื่อเทาครับ ป้าแม่บ้านเค้าอายุเยอะกว่าก็จริง

แต่เค้ามีตั้งหลายสิบคนนะครับที่ทำความสะอาดทั้งบริษัทเนี่ย แล้วให้พี่คนเดียวทำหมดนี่ พี่ไม่กลายเป็นปลาไหลตาก

แห้งหรอครับ อี้ฟานอยากจิครายยยย 


 

แต่พอโดนคำตัดพ้อ สายตาเว้าวอน น้ำตาคลอหน่วยที่ดวงตาคู่สวย น้ำเสียงอ่อยๆที่เอ่ยออกมาว่า "ไม่ได้หรอครับ"

ทำเอาวิญญาณนักสู้เข้าสิงผมทันทีเลย เอาวะ!! รักเมียต้องอดทน เมียใช้ต้องห้ามบ่น เราต้องทนให้ได้ ฮึบ!! 


 

หึหึ อย่าถามเลยครับว่าผลหลังจากผมฮึดสู้ขึ้นมา ออกมาเป็นยังไง แค่ผมยกถังน้ำปุ๊ป!! เดินมาได้ 2 ก้าวสะดุดฝุ่นปั๊ป

น้ำในถังก็ถูกโชลมลงบนเรือนร่างอันสุดแสนจะเพอร์เฟ็คของผมทันที นี่ถ้าตัดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแบบเซอร์ราว

รอบทิศทางกับหน้าตาเหวอๆของผมออกไป ใครไม่รู้นึกว่าผมมาถ่ายนู้ดนะเนี่ยยย -.,- 


 

หลังจากเกิดเหตุการณ์แบบนั้นท่ามกลางฝูงชนนับร้อยๆ ผมก็ได้รับการขนานนามกันแบบลับๆจากพวกพนักงานใน

บริษัทของจื่อเทา หรือที่เขาเรียกว่าโดนนินทานั่นแหละครับ!!


 

ผมมีนามว่า

 

......................
 

...............
 

.......

 

อี้ฟานสะดุดฝุ่น ครับ (_ _")

บอกตรงๆเลยนะ ทุกวันนี้ก็ยังอับอายอยู่เลยครับ เหมือนจื่อเทาจะรู้ว่าผมอาย เลยไม่ค่อยให้ผมทำอะไรพิเรนทร์ๆใน

สถานที่แล้วครับ แต่นอกสถานที่น่ะ!! มีตลอด!! -*-


 

เสียงริงโทนไอโฟนเครื่องหรูดังขึ้นมาในกระเป๋ากางเกง ผมรับมาดูชื่อน้อยๆก่อนที่จะรีบกดรับก่อนที่สายจะถูกวาง 

"พี่อี้ฟาน!! ทำไมรับโทรศัพท์ช้านักล่ะ ผมรอนานมากเลยนะ!!" นั่นไงครับ เผลอคิดท่าในการหยิบโทรศัพท์ออกจาก

กระเป๋ากางเกงแบบที่ผมคิดว่าเท่ที่สุดจนทำให้คนในสายองค์ลงแล้วครับ 


 

"ครับ พี่ขอโทษนะครับจื่อเทา พอดีพี่งานยุ่งมากน่ะ" น้ำเสียงที่ผมคิดว่าน่าสงสารมากที่สุดถูกส่งออกไปให้ปลายสาย

พร้อมกับหน้าตาอ้อนๆที่ผมไม่รู้จะทำทำไม ในเมื่อทำยังไงปลายสายก็ไม่เห็นผมอยู่ดี แต่ก็นะ มันเป็นฟีลลิ่งงงงง


 

"หรอฮะ แล้วงานยุ่งมากมั้ย เหนื่อยมากหรือป่าว แล้วกินข้าวหรือยังครับเนี่ย!?" นี่ไงครับ เหตุผลว่าทำไมผมถึงยอมให้

จื่อเทามากขนาดนี้ 


 

ถึงจื่อเทาจะออกแนวดื้อ รั้น ขี้แกล้งมากขนาดไหน แต่จื่อเทาก็ไม่เคยจะละเลยความรู้สึกของผมเลยแม้แต่นิดเดียว

แม้แต่วันที่ผมสะดุดฝุ่นในบริษัทจนเนื้อตัวเปียกปอน ก็เป็นจื่อเทานั่นแหละครับที่หาผ้า หาชุดมาให้ผมเปลี่ยน งื้ออออ

น่ารักเกินไปแล้ว ฟานฟานจะไม่ทนนนนน ฮอลลลล


 

"ไม่เหนื่อยครับ แค่ได้ยินเสียงจื่อเทาก็หายเหนื่อยแล้ว" ผมอมยิ้มแล้วกรอกเสียงลงไปให้ปลายสายที่ตอนนี้คาดว่าหน้า

คงจะขึ้นริ้วแดงๆแล้วล่ะครับ แค่คิดก็ฟินแล้ววววว เยิฟๆ


 

"ไม่ต้องมาหยอดจื่อเทาเลย วันนี้พี่อี้ฟานพอจะว่างบ้างมั้ยครับ" ถามผมเสียงแผ่วๆแบบนี้มีอะไรให้ทำชัวร์

คนหล่อเฉาะธงเลย!!! 

"มีอะไรรึป่าวครับจื่อเทา" ผมเลี่ยงในการตอบคำถามของจื่อเทาแล้วถามน้องดีกว่าว่าจะให้พี่ทำอะไร พี่พร้อมทำทุก

อย่างเพื่อรักของเราครับ!! 


 

"คือ ผม ผมอยากไปเลี้ยงข้าวที่บ้านเด็กกำพร้าน่ะครับ พี่อี้ฟานจะไปได้รึป่าว?" กรี้สสสสสสส ตบหน้าผมที ผมไม่ได้

ฝันไป น้องไม่ได้เรียกผมออกไปจิกหัวใช้ แต่น้องชวนผมไปทำบุญด้วยกัน อยากเกิดมาชาติหน้าแล้วมีพี่อี้ฟานเป็นเนื้อคู่

อีกชาติใช่มั้ยจ๊ะจื่อทาวววว 


 

"ว่างครับๆ ให้พี่ไปรับเลยมั้ย" ผมถามน้องอย่างตื่นเต้น ทำบุญร่วมกันกับจื่อเทาสองคน แค่คิดก็ขึ้นสวรรค์แล้วครับ

ท่านผู้โช้มมม อะฮิกๆ


 

"ครับๆ มาเลยก็ได้ครับ" เมื่อได้รับสัญญาณไฟเขียวจากคนที่ผมรักสุดจายยย ผมก็รีบบังคับแลมเบอกินี่คันงามสีดำมุ่ง

ตรงไปยังบ้านของเจ้าของบริษัทผลิตยาหม่องแพนด้าห่าไรนั่นแหละ ของจื่อเทาทันที นี่ขนาดสองอาทิตย์แล้ว ผมก็ยัง

ไม่ชินกับชื่อของ ยี่ห้อยาหม่องคุณพ่อจื่อเทาซักที มันคงต้องใช้เวลาพอๆกับตอนผมรู้ชื่อยี่ห้อสำลีของไอ้ชานยอลมัน

แหละครับ ไม่อยากจะบอกเลยว่าสำลีมันน่ะ



ตรา หมีโคอาล่าขี่ม้าเพกาซัส!!!


 

แค่ชื่อยี่ห้อสำลีมันก็ทำผมจิตป่วยไปเป็นเดือนๆแล้วล่ะครับ =_="

 

 

เอาล่ะ ตอนนี้แลมเบอกินี่คันหรูของผมก็มาจอดที่หน้าคฤหาสน์ตระกูลฮวังเรียบร้อยแล้วครับ แล้วตอนนี้ป้าแม่บ้านก็มา

เปิดประตูให้ผมนำลูกรักเข้าไปในโรงรถ แต่เอ๊ะ!! ทำไมโรงรถจื่อเทาวันนี้รถมันเยอะผิดปกติเนี่ย ผมลงจากลูกรักของผม

แล้วมาด้อมๆ มองๆ อยู่ที่รถคันหรูหลากหลายยี่ห้อ อืมม นี่รถจื่อเทา นี่รถคันที่สองของจื่อเทา นี่ของป๊าจื่อเทา นี่

ของม๊าจื่อเทา แล้วนี่ นี่ นี่ นี่!! แม่งของใครวะ!! -*-

แต่ช่างเถอะ จะมาสงสัยรถทำไม ไปหาจื่อเทายาหยีสุดที่รักดีกว่าาาา ลาล้าาา 


 

ผมเดินอารมณ์ดีเข้ามาในตัวบ้าน แค่คิดว่าจะได้ไปทำบุญกันสองต่อสองกับจื่อเทา หัวใจมันก็พองโตอย่างบอกไม่ถูก

แบบนี้ต้องยิ้มกว้างๆ ยิ้มมมม ^(+++++)^


 

แต่ทำไมวันนี้เสียงที่บ้านน้องจื่อดังแปลกๆวะ เมื่อผมสังหรณ์ใจแบบนั้น ก็รับเดินจ้ำอ้าวเข้ามาภายในบ้านทันที แล้วก็

ต้องเจอกับ


 

ปึ้ก!! 

 

...........
 

........
 

.....

 

อืมมม เหนียวนุ่มดีนะแพมเพริสเด็กเนี่ย ง่ำๆ - )3( -


 

เห้ยยยยยยยย แพมเพริส!! ผมรีบคายซากอารยธรรมที่ตัวเองได้ลิ้มรสไปเมื่อซักครู่ออกมา แต่ต้องพบว่า อื้อหือออ ถึง

กับแหลกละเอียดกันเลยทีเดียว สงสัยจะถูกปากไปหน่อย นี่ถ้าคิดช้ากว่านี้นี่กลืนไปแล้วนะครับเนี่ย 


 

เมื่อเอาซากแพมเพริสที่คาอยู่ในปากออกจนพอใจแล้วผมก็หันไปมองตัวการที่บังอาจประเคนเจ้าสิ่งนี้ให้ผม


 

ควับ!! (     -_-)


 

ห๊ะ!!!!!!!!


 

ไหนว่ามีแค่ผมกับจื่อเทาสองคนไง


 

ทำไมถึงมีอีก 6 ชีวิตโผล่มาวะเนี่ย!!!


 

แล้วที่สำคัญไปกว่านั้น!!


 

ไอ้อี้แม่งมาได้ไง -[]-

 

 

หลังจากที่ได้รู้เรียบร้อยแล้วว่าตกลงเราจะไปกัน 8 คน ส่วนเรื่องที่ผมคิดว่าเราจะไปกันแค่สองต่อสองนั้น สรุปว่า ผมคิดไปเองครับ =_=


 

ใน 8 คนนี้ผมจะบอกความสัมพันธ์ของแต่ละคนให้นะครับ จื่อเทาเป็นเพื่อนกับจงอิน (อันนี้ผมรู้อยู่แล้ว) แต่ที่น่าตกใจ

คือ จงอินมันเป็นเมียไอ้ชานยอลเรียบร้อยแล้วครับ!!  ทีแรกเห็นว่าเกลียดกันยิ่งกว่าอะไรอีก นี่มึงใช้วิธีไหนรวบหัวรวบ

หางวะเนี่ยไอ้ยอล กูจะได้ใช้บ้างงงงง


 

ส่วนแบคฮยอนก็เป็นเพื่อนตอนเรียนของจงอิน และเห็นว่าเป็นแฟนกับเฉินด้วยครับ ทีแรกผมก็แอบงงนะ ตัวเล็กกับตัว

เล็กใครจะเคะใครจะเมะ แต่พอเห็นช็อตเด็ดที่แบคฮยอนคว้าคอเฉินมาจูบ แล้วคลอเคลียไม่ห่างนี่ทำให้ผมตาสว่างแล้ว

ครับ ขนาดตัวไม่สามารถบดบังความเมะของคนเราได้ อาเมน -/\-


 

เหตุผลที่ไอ้อี้มันได้มาอยู่ตรงนี้ก็เพราะว่า เมียของมัน ซูโฮ ดันเป็นพี่รหัสที่สนิทกับจื่อเทามากตอนยังเรียนอยู่ ฮืออออ

โลกแม่งจะกลมไปมั้ยวะ ตอนนี้ที่ผมคร่ำครวญอยู่ในใจก็มีเสียงน่ารักของคนข้างกายผมดังขึ้น


 

"พี่อี้ฟานมีอะไรหรือป่าวครับ ทำหน้าไม่ดีเลย" ถ้าบอกว่ากลัวจื่อเทาจะรื้อฟื้นเรื่องเมื่อตอนนั้นจะผิดมั้ยจ๊ะ ถึงเรื่องมันจะ

ผ่านมาค่อนข้างนานแล้วก็เถอะ แต่ไม่แน่ว่ามันอาจมีสเปเชี่ยลเอฟเฟคอยู่ก็ได้


 

"ป่าวครับๆ" อยากจะตอบแบบที่คิดเหลือเกินแต่มันก็ทำได้แค่เพียงตอบไปเท่านี้ อกจะแตกตายยย

หลังจากเรานั่งโดยสารในรถคันหรูของแต่ละคู่ในที่สุดก็มาถึง บ้านเด็กกำพร้า มาถึงที่นี่ก็ประมาณ 10.30 ครับ
 

เราทุกคู่ขับรถไปจอดก่อนจะทยอยเอาขนม นม เนย ข้าวสาร อาหารแห้งออกมาแล้วเดินเข้าไปในบ้านเด็กกำพร้านี้ 
 

เด็กๆดูจะดีใจที่เห็นพวกเรานะครับ เพราะเอาแต่มารุมพวกเราเต็มไปหมด เด็กๆพวกนี้หน้าตาก็น่ารักดีนะครับ พ่อ แม่

พวกเค้าทิ้งลงได้ยังไงเนี่ย ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ท่ามกลางกองทัพเด็กตัวเล็กๆ พร้อมกับเพื่อนอีก 7 คน

ที่โดนล้อมหน้าล้อมหลังไม่ต่างกันก็ได้ยินเสียงสวรรค์ดังขึ้นมาซะก่อน ทำให้ม็อบเด็กนั้นสลายตัวโดยไม่ต้องใช้

แก๊สน้ำตาให้เปลืองงบประมาณ


 

"สวัสดีค่ะ บ้านเด็กกำพร้ายินดีต้อนรับนะคะ" คุณครูของบ้านเด็กกำพร้าออกมาต้อนรับพวกเรา ก่อนจะให้เราเอาของที่

นำมาบริจาคนั้นให้คุณครูอีกคนนึงนำไปเก็บ หลังจากนั้นเราก็ถูกพามาอยู่ในห้องที่มีเด็กหน้าตาน่ารักประมาณ 30

กว่าคนอยู่ 


 

"อ้าว ทักทายพวกพี่ใจดีกันซิจ๊ะ" เสียงคุณครูดังขึ้น ก่อนที่จะมีเสียงสวัสดีแบบที่ถ้าไม่ฟังดีๆจะไม่รู้เรื่องดังขึ้นอย่าง

พร้อมเพรียงกัน อย่างน้อยก็ยังพร้อมล่ะวะ!! 


 

"อยู่เล่นกับเด็กๆไปก่อนมั้ยคะ?" เสียงคุณครูดังขึ้นก่อนที่ผมจะทันได้ปฏิเสธก็มีเสียงอีก 7 เสียงดังขึ้นพร้อมกันแบบไม่

ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพผมซ้ากกกกคำ


 

"ครับ"


 

เอ่อ ทุกคนครับ ผมเคยบอกไปหรือยังว่าผมเกลียดเด็กอ่ะ 


 

แต่เพื่อการเป็นเพอร์เฟคแมนในสายตาน้องจื่อ ผมจะสู้ครับ ฮึบ!!!! 

 

 

"ทุกโคนนนน ชุปเป้อแมนอยู่น่านงายยยย" ก่อนที่จะได้ตั้งตัวก็มีวัตถุตัวเล็กแต่หนักไม่ต่ำกว่า 20 โล โถมใส่ผม

ประมาณ 5-6 คน ทำให้ผมล้มคะมำและต้องทำตัวเป็นเบาะรองให้ไอ้พวกลิงนี้อีก ก่อนที่ผมจะตวาดด้วยความโมโห

ดั๊นนน เห็นน้องจื่อยิ้มกว้างมาให้แล้วตะโกนมาหาผมที่นอนแอ้งแม้งอยู่ว่า 


 

"ผมว่าพี่เข้ากับเด็กได้ดีกว่าที่คิดนะครับเนี่ย" แค่คำพูดนี่ก็ยอมพลีกายแล้วนะ มียกปงยกโป้งชมผมอีก เอาชีวิตพี่ไป

ด้วยเถอะครับ 


 

เอาวะ
 

กูยอมมมมมม
 

อยากเล่นไร เล่นเลยยย
 

โดนรอยยิ้มเอ็นดูของเมียแอคแทค
 

อู๋ อี้ฟานคนนี้ ยอมตายยยยยยยยยยย






--------Littleppan--------




มาแล้วค่าาาาา จากที่ห่างหายไป เอาคริสเทาและรวมญาติ(?) มาง้อละเน้อออ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ สามารถ

ติดแท็ค #ฟิคCruel ได้ที่ทวิตเตอร์นะคะ มาช่วยเม้น ติดแท็ค ให้กำลังใจไรต์กันหน่อยเร้วววว เดี๋ยวงอนนะบอก

เลยยยย 55555 อัพเร็วหรือช้า ก็ขึ้นอยู่กับกำลังใจด้วยนะค้าบบบบ เยิ้ฟๆ -3-