นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[FIC Kill Your Darlings]A Lovely Day of Lucien
Lucien x Allen l หนึ่งวันธรรมดาของลูเซียนกับคนรักของเขา
ผู้เข้าชมรวม
1,212
ผู้เข้าชมเดือนนี้
12
ผู้เข้าชมรวม
1.21K
หมวด : แฟนฟิคฝรั่ง
อัปเดตล่าสุด : 4 พ.ย. 60 / 23:20 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
FIC KILL YOUR DARLINGS
Title : A lovely day of Lucien
Pairing : Lucien x Allen
Rate : romance , OOC
Note : เป็นOne Shortชั่ววูบที่รู้สึกว่าต้องรีบเขียนก่อนที่ความรู้สึกนี้จะหายไปค่ะ TwT ) เลยออกมาเป็นฟิคเร่งรีบ 15xxตัวอักษร แต่ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าไม่เยิ่นเย้อไม่ออกทะเลจนตรรกะป่วยเหมือนหลายๆเรื่องดีนะคะ5555
ในเรื่องนี้ตีไทม์ไลน์ไว้ซักประมาณ18xxนะคะ แต่ข้อมูลก็ไม่ได้แน่นนักหรอกค่ะ.. /ลูบหน้า
ในเรื่องนี้เหมือนว่าทั้งสองคนจะเลิฟๆกันละก็แชร์บ้านกันอยู่ มีงานคือเขียนหนังสือขายทั้งคู่ ก็แบ่งเวรแบ่งหน้าที่กันไปว่างานบ้านต้องทำอะไรกันยังไง คิดว่าคงอยู่กันเป็นคู่แต่งงานกันกลายๆแหละค่ะกร๊ากก มโนนี่มันดีจริงๆ แดเนียลกลมๆอ้วนๆนี่ดีจริงๆ
เพิ่มเติม - ฟิคนี้เอามาลงจากที่เคยลงในบล๊อคมาแล้วค่ะ เพราะเห็นช่วงนี้มีคนใช้ดิสน้องอัลเยอะแยะเรย เอามาเพิ่มฐานแฟนคลับนั่นเอง กร๊ากๆๆๆ ทุกท่านที่ตามงานแดเนียลจนไปเจอKill Your Darlingsแล้วนั้น มาสครีมกันเร้วT{}T ) หนูเหงา ฮรือ555555 น้องอัลกับผัวชั่วของเขา (ใครตามทวิตนี่ก็จะได้เห็นผผทวีตแซวน้องอัลว่าเมียชายชั่วเป็นระยะๆ /โดนต่อย)
ส่วนใครที่ไม่เคยดู ขอแนะนำให้ไปดูกันนะคะทุกคนนน แดเนียลน่าร๊ากกกกกกกก /หอบหายใจใส่มือฮั่กๆ /แล้วก็ถ้าหากไปดูหลังจากอ่านฟิคนี้จบก็คิดว่าคงบั่นทอนฟีลพอสมควรอยู่นะคะ5555 มันไม่ใช่หนังLGBTQ แต่เป็นหนังแนวดราม่าชีวิตกวีน่ะ..(??) ส่วนตัวดูแล้วก็อึนๆ แต่เพราะแดเนียลคือชายผู้เป็นดั่งข้อยกเว้น และในเรื่องนี้เธอกลมๆน่ารักมาก Kill Your Darlingsเลยเป็นหนังบนหิ้งไปค่ะ หากใครดูเพื่อเสพความน่ารักของแดนก็บอกได้ว่าไม่ผิดหวัง ใครดูเพื่อเสพความยั่วเยของเดน ดีฮานก็ไม่ผิดหวังเช่นกันค่ะ บทผัวชั่วนี่นะคะ /โดนแทง สรุปแล้วให้คะแนนสิบ สิบ สิบเลยค่ะ เพราะแค่คะแนนความน่ารักของแดนในบทน้องอัล เต็มร้อย ผผให้สิบล้าน /ผแผน ไปแคะฟิลเตอร์ที่ตาก่อน
ก่อนจะสับสน นี่เป็นTalkพูดคุยธรรมดา ไม่ใช่บทรีวิวหนัง กรี๊ดด55555
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
A lovely day of Lucien
เสียนรีนุ่มละไมัึ้นเบาในยามบ่ายอันสบอลูเียน าร์ ายหนุ่มผมบลอน์ผู้ผลอยหลับอยู่บนโฟานุ่มในห้อนั่เล่นั้แ่อนรุ่สาหลัาลับาารลอปิเล่มับอบรราธิาร มือนวหว่าิ้วอย่าเหนื่อยล้า
“อโทษนะ ทำให้ื่นเหรอ”นร่วมบ้านัวเล็เินเ้ามาถามไถ่ ลูเียนมอใบหน้าน่ารันั่นสลับับผ้านวมที่หล่นอยู่บนัวอเา แนเพรียวเอื้อมไปึเอวหนาเ้าหาัวเอแล้วุอเหมือนเ็น้อย นผมำหัวเราะเล็น้อยเพราะัี้ “ไม่เอาน่า ัน้อไปาผ้า”
“อบุสำหรับผ้านวม”เสียทุ้มเอ่ยอู้อี้ในลำอ “ให้่วยมั้ย”
“ไม่เป็นไร พัไปเถอะลู นายไม่นอนเลยั้สามืนเพื่อปิเล่มนะ ”อัลเลน ินสเบิร์ส่ยิ้มน่ารัให้เา ร่าเล็ลมผละออาอ้อมออเาแล้วเินไปหลับ้าน
ลูเียนนั่ฟัเพลรัอะไรสัอย่าที่เรื่อเล่นแผ่นเสียำลัเล่นอยู่ ิ้วเรียวย่นเ้าหาัน เมื่อระหนัไ้ว่าเาี้เียะนอนแล้วึยันัวลุึ้นยืนเินไปหลับ้าน
วาสีฟ้าสวยใ้เลนส์แว่นเือวามสสัยเล็น้อยอนเห็นลูเียนนัุ่บุหรี่สูบอยู่ที่ม้านั่หลับ้าน หาแ่เาให้วามสนใับอผ้าและะร้าในมือมาว่า าสั้นๆใ้าเสีน้ำาล้าวับๆทำานอย่าะมัเม้นเสียนลูเียนอื่นมในใไม่ไ้
แยามบ่ายไม่แรเินไปไม่น้อยเินไปสำหรับาราผ้า แสีส้มระทบอห้าและทุ่บาร์เลอาวนาที่อยู่ิันเิเป็นภาพโทนสีส้มเหลือสวยเสียนไม่อาละสายา สายลมพัโยพาลิ่นไอแและลิ่นินโยมาทำให้รู้สึสื่น ลูเียนหลับาะทิ้บุหรี่ล สูหายใเ้าออให้เ็มปอ
“อาาศีนะ”เสียทุ้มเอ่ยเปิบทสนทนาับนร่วมบ้าน อัลเลนผู้ำลั่อสู้ับผ้านวมผืนให่ว่านาัวสามเท่าไม่มีอารม์ร่วมับเาเลยแม้แ่นิเียว ายผมบลอน์มอภาพนั้นแล้วหลุำพรื วาใ้เลนส์แว่นหันมาทำาเียวปั๊ใส่อีน
“มา่วยหน่อยสิปัโถ่ นายัวสูว่าันนะ ผ้านี่ะหอบันปลิวอยู่แล้ว”
“ไม่ริหรออัล ันว่านายอ้วนพอที่ะทำให้มันไม่พันายปลิวไปนะ”
และเา็ไ้รับาเม่นาอัลเลนอีรั้ ลูเียนมั่นใว่าถ้าพูหยอล้ออะไรอีมื้อเย็นไ้ินเป็นน้ำุปืๆฝีมือัวเอเป็นแน่แท้ เายันัวเอให้ลุึ้นอีรั้แล้วเินไปับผ้าผืนให่เ้าปัหา่วยเหลือนัวเล็
อัลเลนสัมผัสไ้ถึแผ่นออุ่นทีุ่้นเยำลั้อนทับเา วาู่สวยเหลือบมอึ้น็พบใบหน้ายิ้มริ่มอลูเียน นผมำยู่หน้าใส่อีนเิบอว่ายัไม่ยโทษให้หรอนะ ลูเียนหัวเราะพลาโน้มศีรษะลูบผมสีำที่แม้ะพันันยุ่เหยิหาแ่นุ่มและหอมนน่าประหลา “เอ้า มา่วยันาเถอะ”
ริมฝีปาอิ่มมุบมิบว่าอบใในลำอหาแ่นัวสูไ้ยิน เาโน้มัวลหอมแ้มเนียนนุ่มฟอให่เพื่อเป็นารเอาใอัลเลน เพื่อมื้อเย็นแสนอร่อยอเาอีทีนึ นัวเล็ใบหน้าึ้นสีเล็น้อย่อนะเินผละออาร่าสูเพื่อไปอุ้มเอาผ้าสีาวผืนให่ออมาอี
เสียเพลัออมาาในบ้าน นัวเล็ร้อามมันอย่าอารม์ี เายืนับผ้าอีฝั่ ลูเียนับผ้าอีฝั่ ทั้สอยผ้าึ้นาบนราว อัลเลนหยิบเอาไม้หนีบผ้าที่หนีบอยู่รแนเสื้อที่พับึ้นอนไปหนีบผ้าผืนให่ที่มีท่าทีะปลิวออาราวไ้ทุเมื่อ ลูเียนมอภาพบรรยาาศที่วนให้สบสุรหน้าเา้วยวามรู้สึบาอย่าที่ำลั่อัวในใ
“เราเหมือนู่แ่านเลยเนอะ” นผมำยุ่เหยิมวิ้วเล็น้อยหลัฟันร่วมบ้านเอ่ยอะไรแปลๆออมา ยัไม่ทันพูอะไร่อ มือผอม็เอื้อมไปยปลายผ้านวมสีาวึ้นรอบศีรษะอีน อัลเลนุน หาแ่ไม่ไ้พูอะไร “ันเยเห็นในานแ่เพื่อน เ้าสาวะมีผ้าลุมหัวแบบนี้ แล้วพอเ้าบ่าวเปิผ้านี้ึ้นเา็ะูบเธอ”
เสียทุ้มเอ่ยำบรรยายพิธีารในานแ่ที่เยไปมาเมื่อ3สัปาห์่อน้วยทำนอเนิบนาบ
“ไม่ว่าะยามสุ หรือทุ์ มั่มีหรือยาน สบายีหรือเ็บป่วย”วาสีฟ้ามรภายใ้เลนส์ใส้อนมอประสานับฟ้าใสในวาอนผมบลอน์ ในอ้อมอเามีผ้าที่รอาอยู่ มันพัปลิวามสายลมอุ่น
“นว่าะายาัน”ทั้สอเอ่ยพร้อมัน
ลูเียนยิ้มเมื่อเห็นอัลเลนยิ้ม มือที่ับผ้ายเหนือหัวอีนยัไม่บหน้าที่ นว่านผมบลอน์ะโน้มัวลมอบูบให้แ่นัวเล็ที่ำลัรออยู่
ริมฝีปาอิ่มมีรสาิอยู่อ่อนๆ หา้อารลิ้มรสมาว่านี้็้อูบให้ละโมบยิ่ว่านี้ ลิ้นร้อนรุโลมเลียเ้าหารสาที่ยัหลเหลือในลิ้นออีน เร่าร้อนเินว่าะเป็นูบสาบานหรือเปล่านะ ลูเียนิในใ
ริมฝีปาทั้สอนัวเนียันอยู่รู่หนึ่่อนะผละันออ อัลเลนยึไหล่ผอมออีนเพื่อไม่ให้ผ้าสะอาที่อุส่าัมาหล่นลไปอับพื้นห้า นัวเล็หายใหอบ แ่ระนั้นเา็ำลัยิ้มอยู่
“ให้ายสิลู ันเป็นเ้าสาวในุทำานบ้าน”เาหัวเราะ ลูเียนเอ็หัวเราะ
“ันยัเป็นเ้าบ่าวในุเหม็นเหล้าเลย”ริมฝีปาเรียวทับูบเบาลไปอีรั้ ปลายมูทั้สอปัเี่ยวันไปมา มือผอม้าหนึ่ับแ้มอิ่มไว้ อี้าหนึ่โอบรอบสะโพหนาใ้เสื้อเิ้าวไม่ให้อีนทรุลไปอบนพื้นห้า— ถึะอยาผลัลไปแทบแย่็เถอะ “ุนี้็ีะาย นะไ้รู้ว่าเ้าสาวบั้นท้ายแน่นไม่แพ้เมียบ้านไหน”
“อย่าทำอะไรทำลายบรรยาาศน่าลูเียน”นผมำลอา อยาะปัมือที่บีบบั้นท้ายัวเอออแ่็ทำไม่ไ้ “ันำลัะถามถึแหวน นายไม่ใส่แหวนแล้วูบสาบานไ้ไ”
“โอ้ เิน่า้นบับนี่ไ้มาเท่าไหร่ันน้า เยอะมาพอะให้เ้าสาวเ้าเรือนหอับันหรือเปล่า”เสียทุ้มเอ่ยพลาิำนวถึเินที่เาะไ้ในสอสามวันนี้ อัลเลนถอนหายใ เายิ้มนิๆให้ับท่าทาปัาอ่อนัับใบหน้าหล่อเหลาอลูเียนะพยายามสลัมือที่บีบบั้นท้ายเาไม่เลิ ว่าไปแล้วนอาวามสามารถเ้าวีเ้าปรัา็ทัษะมือิ้นี่แหละที่ไม่เป็นสอรอใร
“ลู ัน้อาผ้า”อัลเลนพยายามพูเสียแ็
“แ่ันอยาเ้าเรือนหอ”นผมบลอน์ุหน้าลับอผ้านวม เอ่ยเสียอู้อี้ ้อนาู่สวยมาเป็นอาวุธเพื่ออออ้อนเ้าสาวแม่บ้าน(?)อน
“ริัหน่อย นี่ันยั้อไปทำมื้อเย็น แล้ว็้อพิมพ์้นบับ่อ---- ”ร่าเล็ถูยึ้น้วยแนผอมสอ้า แม้ะเยโนหลายรั้แ่็ยัไม่ิน “---ให้ายสิลูเียน าร์! ปล่อย! ันไม่แ่ับนาย!!”
“นายอนทำัวสาวน้อยแบบนี้็น่ารัไม่หยอนะเนี่ย”นผมบลอน์พูอย่าไม่รู้ทุ์รู้ร้อน ทั้ที่ปิัวผอมบาเหมือนะโนลมพัปลิวแ่เวลาแบบนี้ลับสามารถอุ้มนที่ัวเอแวว่าอ้วนไ้สบาย
อัลเลนพยายามวิ่ออนอห้ออนโนวาลบนเียแ่็หนีไม้พ้นเื้อมมือสามี(?) ผู้ำลัะแสให้เห็นว่าุเ้าสาวในานแ่ไม่ไ้สำัอะไรเมื่ออนอยู่ในเรือนหอ เสียร้อห้ามัเพีย่วแรแ่ไม่นานถัมาเสียร้อราและเสียลมหายใหอบ็ประสานเป็นัหวะเียว
อผ้าที่ถูทอทิ้ยัอยู่ในะร้า เรื่อเล่นแผ่นเสียยัเล่นเพลรัทำนอหวานลอไป วพระอาทิย์ล้อย่ำลนถึเวลามื้อเย็น ะที่ำลัูบลบนสะโพแน่น ลูเียนไ้ระหนัว่าเาไ้ินอาหารมื้อเ้าเป็นฝีมือัวเอแน่แท้
แ่มันุ้มพอัวอยู่นะ
END
ผลงานอื่นๆ ของ Ppan๑๙ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Ppan๑๙
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น