คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : My Aileen (nc)
[Aileen Part]
“ไอรับวันอาทิย์นี้ ไอว่ามั้ยรับ” พายัพพูับผมอนย้าย้าวอัวเอเ้ามาในห้อผม
น้อมึนมาเยอะนานี้อนโน้อมึโล่แล้วมั่รับ = = ล่าสุผม้อลับไปอยู่บ้านเพราะ้อวาระบบนิรภัยในห้อที่อนโใหม่
ลายเป็นว่าน้อมันสั่่อเิมส่วนอัวเอไป้วยเลยรับ
พอผมห้ามน้อ็เอาีมาอ้าว่าีสั่ใหู้แลผมแบบใล้ิ ะไปฟ้อี็ไม่ไ้
เพราะ่วนี้ียุ่มารับ ทั้เลียร์าน ทั้ประุม
เพราะอีไม่ี่วัน้อบินไปอิาลีแล้ว
ผมเลยไม่อยาเอาเรื่อเล็ๆน้อยๆอัวเอไปทำให้ีานยุ่เ้าไปอี
อนนี้อนโผมเลยเปลี่ยนไปพอสมวร ในห้อ็มีห้อแ่ัวเพิ่มึ้น
แถมมีโนออำลัายอพายัพเพิ่มึ้นมาอี่าหา
พายัพสัู่้บิ้วอินเพิ่มที่เ็บออเราสอน้วย
ระเบีย้านนอที่เมื่อ่อนเป็นแ่พื้นไม้มี้นไม้อยู่ไม่ี่้น
พายัพ็้านออแบบสวนมาเนรมิให้ลายเป็นสวนอไม้ แล้ว็มีโนบาร์บีิวอี
นี่น้อมันะอยู่ยาวเลยใ่มั้ยเนี่ย!!! พี่ไอยัไม่ีับมึเลยนะเฟ้ยยยยย
น้อมึะพร้อมอยู่นานี้ไม่ไ้!!
“วันอาทิย์ ็พรุ่นี้แล้วหนิ” ผมหันไปถาม
“ใ่รับ แล้วไอมีอะไร้อทำมั้ยรับ” น้อถาม
“อือ อนเ้า็ว่าะเ้าไปเลียร์เอสารที่ร้านแล้ว็อโรแรมหน่อย
บ่ายๆ็เสร็แล้ว ทำไมอะ” ผมเลิิ้ว
“พรุ่นี้บรูพามันะัปาร์ี้ที่บ้านรับ
ลอที่มันออาโรพยาบาลแล้ว มันเลยฝาผมมาวนไอไป้วย
ี็น่าะไป้วยเหมือนันรับ ไปันมั้ยรับ?”
น้อถามพร้อมส่ยิ้มให้ผม ผมไ้ยินว่าบรูพาออาโรพยาบาลมาไ้อาทิย์หนึ่แล้วรับ
อนนี้สามารถเินไ้สบายๆแล้ว
เหลือ็แ่ออำลัายเพื่อให้สุภาพแ็แรมาึ้นเท่านั้นเอ
“อือ ็ไ้นะ แล้วมีใรอี” ผมถาม
“็มีไอ้อา พวพี่เฟิ
แล้ว็พวเพื่อนๆีับบรูพานั่นแหละรับ ไอ็น่าะรู้ั”
“อือ นั้นไป็ไ้
เี๋ยวะไ้เอานมที่ร้านไปเป็นอฝาเลย” ผมพู
เี๋ยวสั่ให้พี่้นทำเ้ใบเยมะพร้าวไว้ให้สัสอสาม้อนแล้วัน
“ีเลยรับ
แ่่อนหน้าะไปถึไอ้บรูพา ้อผ่านผมไป่อน”
พายัพพูพร้อมทำหน้าฟินที่ะไ้ินเ้ใบเยอที่ร้าน ไม่รู้น้อมันลายเป็นนอบอหวานั้แ่เมื่อไหร่
“หึ
ระวัะอ้วนนใสุ่สูทที่สั่ัไปไม่ไ้็แล้วัน” ผมเือน
เห็น่วนี้เวลาน้อมันามผมไปที่ร้าน ถ้าไม่นั่ิมเมนูอาหารอันใหม่อพี่้น
็ไปิมน้ำสูรใหม่อพี่แ้ว อนนี้ลายเป็นลูรัอนทั้ร้านไปแล้วรับ อบหานู้นหานี่ให้พายัพินลอ
ทั้อาวอหวาน พออนะลับ็อิ่มนุเือบทุวันเลย
“แบบนั้นไอ็้อรับผิอบนะรับ” น้อีหน้าเศร้า
“แล้วมันเี่ยวอะไรับไอไม่ทราบ
ไอไม่ไ้บัับให้พายัพินสัหน่อย” ผมโวยวาย
“็ร้านไอนั่นแหละรับ
ทำอะไร็อร่อยไปหม ถ้าผมอ้วนนัวปริไอนั่นแหละ้อรับผิอบ” น้อยัแถให้เป็นวามผิอผม
“เหอะ ละะให้รับผิอบอะไร
ื้ออร์สูไมันให้รึไ”
ผมเลิิ้วถามพายัพที่อนนี้ทิ้ัวลนั่ที่โฟาเรียบร้อยแล้ว
“็ถ้าอ้วนไม่มีใรเอาแล้ว
เพราะั้นไอรับผิอบผมไปทั้ีวิเลยไ้มั้ยรับ”
น้อพูพร้อม้อลึเ้ามาในวาอผม ้อนามอผมที่ยืนอยู่ไม่ใล้อย่าอ้อนๆ
เห้อ ั้แ่ลับมารอบนี้สิลารอ้อนพันาไประับเทพเลยรับ
ผมไม่ไ้อยาใีนานี้นะรับ แ่พอน้ออ้อนทีไร มัน็ใอ่อนไปะทุที
นี่เรียถึั้นเอาไปปรึษาเพื่อนเลยนะรับ ็เลยไ้ำแนะนำมาว่า……..
“แล้วถ้าไม่อ้วนะไปหานอื่นหรอ” ผมเินไป้าหน้าพร้อม้มัวลไปสบาับน้อ
พู้วยเสียนิ่มๆแล้วยมุมปาึ้นเล็น้อย
หึหึ ำแนะนำ็ือ้อเปลี่ยนัวเอึ้นมาเป็นนุมเมส์ให้ไ้
“เห้ ร้ายนะรับเนี่ย” พายัพยยิ้มร้ายพร้อมเปลี่ยนสายาาลูแมวเป็นเสือทันที หึ นี่มันเสือในราบลูแมวัๆ
“หึหึ ยัไม่อบำถามไอเลยนะรับ
สรุปะไปหานอื่นหรอ”
ผมเลื่อนหาเ้าไปใล้นสัมผัสไ้ถึลมหายใร้อนๆอพายัพ
สัเเห็นหูพายัพแึ้นมานิหน่อย้วยรับ
“ไม่ไปไหนหรอรับ
ว่าะหารู้ใัวเอ็เือบเสียไอไปแล้ว เพราะั้นผมะไม่ไปไหนทั้นั้นแหละรับ” น้อพูพร้อมยับหน้าเ้ามาใล้ผมอี แ่ผมรู้ทันว่าน้อำลัะูบผม
“แล้วะอยูนะ” ผมยืัวให้ยืนเหมือนเิมแล้วยยิ้มใส่ หึ
ผมไม่ยอมใอ่อนับพายัพไปหมหรอนะรับ เี๋ยวน้อมันะไ้ใ
“โห ไออออ”
ละ็เอเ็อแหนึ่อัรารับ ฮ่าๆๆๆ ะูบพี่ไอไม่่ายนะรับ
“หึ ืนนี้ไปนอนห้อแเลยนะ”
ผมพูอย่ารู้ทัน
“อ่าว ไออนอน้วยนไม่ไ้หรอรับ” พายัพาละห้อย
“ไม่ไ้”
ผมยืนยันเสียแ็
“แ่ผมเอาเสื้อผ้าไปไว้ในห้อไอแล้วนะรับ” น้ออแ
“็มาอาบน้ำแล้ว็ไปนอนห้อแสิ” ผมอบหน้าาย
“แ่ว่า….”
“หรือะลับไปนอนอโัวเอ” ผมพู
“นอนห้อแ็ไ้รับ” พายัพอบเสียหอย
“ไปัอไป เี๋ยวทำ้าวเย็นให้ิน” ผมปลอบใน้อ้วยอาหาร
“รับ ^^” ละมันไ้ผลรับ
เพราะน้อมันเ้ัวาโฟาแล้วลมือัอทันที ผมเลยเินไปัเรียมวัถุิบ่าๆ
ผมว่าะทำอาหารไทยสัสามสี่อย่า อหวานเอาเป็นผลไม้แล้วัน ่วนี้น้อินอหวานเยอะแล้ว
ินผลไม้บ้า็ีเพราะพายัพเป็นนไม่อบินผัรับ
ผมัารทำอาหารอยู่สัพัน้อ็เินออมาาห้อนอน
“ัเสร็แล้วหรอ” ผมเยหน้าถาม
“่อนหน้านี้ให้นย้ายเสื้อผ้ามาแล้วรับ
เลยเหลือแ่พวอใ้แ่นิหน่อย”
น้ออบพร้อมเินเ้ามาในห้อรัว
“วันนี้มีอะไรินบ้ารับ” น้อเินเอาามาเยที่ไหล่ผม
“มี้มืะหล่ำห่อหมู ปีไ่ทอา
แพนหมู แล้ว็แวาผัไ่” ผมไล่รายารอาหารให้พายัพฟั
“โห แ่ฟัื่อ็น่าินแล้วรับ
ให้ผม่วยมั้ย” น้อถาม ั้แ่พอทำอาหารเป็น
น้อ็ูสนใเรื่อเ้ารัวมาึ้นนะรับ
“ไม่้อหรอ ไอทำไ้” ผมพู
“ลัวรัวไหม้หรอรับ :)” พายัพถามอย่ารู้ทัน
“ปะ…เปล่า” ลัวน้อเสียใอะ
“ไม่้อมาหลบสายาเลยนะรับ
รู้นะว่าไม่ไว้ใอะ” พายัพหรี่ามอผมอย่าับผิ
“็ลัวนิหน่อย
แ่ไม่้อ่วย็ไ้ไ มันใล้เสร็แล้ว” ผมพยายามอธิบาย
“หึ มาให้ลโทษเลยนะรับ”
ฟอ
“พายัพ”
ผมโวยวายเพราะน้อแอบหอมแ้มผมอีแล้ว!!!
“บทลโทษนุ่มัเลยรับ ออีที” ว่าเสร็น้อ็เลื่อนหน้าไปหอม้าอี้าอผม
“นี่ ออไปเลยนะ” ผมโวยวาย
“ฮ่าๆๆ แ้มแไปหมแล้วรับ
ไม่แล้แล้ว็ไ้” น้อยมือึ้นมาลูบแ้มร้อนๆอผม
“เี๋ยวะินนเียวให้หมเลย” ผมพู
“ฮ่าๆๆ ไอินเท่ามม ทำเยอะนานี้
ินไ้อีสามวันนั่นแหละรับ” พายัพเินมาลูบหัวผม
สุท้าย็โนผมไล่ออาห้อรัวไปรับ ผมเห็นน้อเินไปหยิบโน๊บุมานั่ทำานอยู่ที่โฟารับ
รอไม่นานผม็ทำอาหารเสร็เรียบร้อย
“ยิ้มอะไรพายัพ” ผมเลิิ้วถามะที่เราำลันั่ิน้าวเย็นันอยู่
น้อเอาแ่ินแล้ว็เยหน้าแล้ว็ยิ้มแล้ว็ิน วนมาอย่านี้สัพัหนึ่แล้วรับ
ูแล้วเหมือนพวโริอะ
“ฮ่าๆๆ แ่ีใเยๆรับ” น้อพูพร้อม้มหน้าิน้าว่อ
“ีใ?” น้อมันีใอะไร
หรือผมทำับ้าวอร่อยมาเลยหรอ
“ีใที่ไ้มานั่ิน้าวฝีมือไอ
ในห้อนี้อีรั้รับ” น้อส่ยิ้มอ่อนโยนให้ผม แนะมาหวานใส่ผมอี
“อนที่ไม่มีไออยู่้วย
ไม่ว่าิน้าวที่ไหนหรือินับใรมัน็ไม่อร่อยเท่านี้เลยรับ” ผมเียบ ไม่ใ่แ่น้อหรอรับ ผมเอ็้วย
“เลิราม่าไ้แล้ว
็อยู่รหน้านี้แล้วไ” ผมเลื่อนมือไปเาะหัวพายัพหนึ่ที
“อบุนะรับที่ลับมา” น้อเลื่อนมือมาับมือผมแล้วบีบเบาๆ
ผมบีบมือน้อลับแล้วเรา็ส่ยิ้มให้ัน
เราับมือันอยู่แบบนั้น ิน้าว พูุย ูหนั
เหมือนสมัย่อนที่เราอยู่้วยัน มันทำให้ผมรู้สึสบ
รู้สึเหมือนมีนมาเิมเ็ม่อว่าที่มันาหายไป
ผมยอมรับเลยรับว่าารมีพายัพอยู่ในีวิ มันทำให้ผมอบอุ่นและมีวามสุมา
น้อทำให้ผมรู้สึว่าผมะมีน้อ่อยอยู่เีย้าเสมอไม่ว่าวันพรุ่นี้ผมะ้อื่นมาเอับอะไร็าม
หลัาเราทานอาหารเย็นันเสร็ เรา็มานั่เล่นันอยู่ที่โฟารับ ผมเลียร์เอสาร
ส่วนน้อ็น่าะเลียร์เอสารเ่นเียวับผม ่วนี้พายัพ็เริ่มเ้าไป่วยพี่อาเนย์ูแลิารที่บ้านแล้วเหมือน
โยเหุผลือเพราะไม่อยาแพ้ผมรับ ฮ่าๆๆๆ ลีเหมือนันนะรับ
แถมบอว่าถ้าเราโึ้นน้อะหาเินเลี้ยผมเยอะๆ ะให้ผมอยู่สบายๆโยไม่้อทำาน้วย
แ่อยาะบอน้อเหลือเินรับ ที่ทุวันนี้ผมทำานไม่ใ่เพราะผมอยารวยหรอรับ
เพราะผมแ่อยาให้ัวเอมีอะไรทำ็เท่านั้นเอ ไม่้อทำานมัน็สบายรับ
แ่มันะมีุหนึ่ที่ิึ้นมาว่า แล้วเรามี่าอะไร
เราสามารถทำประโยน์อะไรไ้บ้า ผมเลยแ้ปัหาโยารหาอะไรให้ัวเอทำ
แ่ยัไม่ถึับเ้าลัทธิบ้าานแบบีนะรับ ฮ่าๆๆๆ เพราะรายนั้นเ้าทำานลอเวลา
ทำานทุวันมาั้แ่ 9 วบแล้วรับ แ่บทนาะพั
นา็นอนนิ่ๆทั้วันแบบไม่ระิไปไหนเลยนะรับ ่าเป็นนที่ทำอะไรเ็มที่ริๆ
นั่เลียร์านันอยู่สัพั ผม็ลุไปอาบน้ำเรียมัวเ้านอน
เพราะพรุ่นี้้อเ้าร้านอี
ทิ้พายัพนั่มวิ้วับอเอสารและโน๊บุอยู่แบบนั้น
วันนี้ผมะว่าะนอนแ่น้ำให้สบายๆัวสัหน่อยรับ
่วนี้ยุ่มานไม่มีเวลานั่แ่เลย แถมว่าเมื่อไหร่็้อนั่เลียร์เอสารอี
อนนี้บ่าผมปวแล้ว็ึไปหมเลยรับ
ารแ่น้ำอุ่นๆทำให้ผมรู้สึสบายัวึ้นเยอะเลย
พอผมอาบน้ำเสร็็เินออาห้อน้ำเรียมะเินไปแ่ัว
แ่็เอพายัพที่นั่หน้าเรียอยู่บนเียเสีย่อนรับ
านน้อมันหนันานี้เลยหรอเนี่ย
“พายัพไปอาบน้ำไป
ไอเปิน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว” ผมหันไปพูับน้อ่อนะเินไปใส่เสื้อผ้าที่ห้อแ่ัว
แ่น้อ็ยัไม่อบผม ไม่รู้ไ้ยินรึเปล่า
“พายัพ ไ้ยินไอรึเปล่า” ผมเินเ้าไปที่เียและ็พบว่าพายัพำลั้อมอวยาสีาที่อยู่ในมือ
ึ่มันเป็นยา…….อผมเอ
“ไอรับ นี่ยาอะไรรับ” น้อเยหน้าึ้นมามอผมหน้าเรีย
ถ้าหน้าเรียนานี้็รู้แล้วว่ามันือยาอะไร
“รู้อยู่แล้วไม่ใ่รึไ” ผมถามลับ
“ทำไมไอถึมียานอนหลับอยู่้าๆหัวเียหละรับ” น้อถาม
“็…..บาวันมันนอนไม่่อยหลับ” ผมหลบาพร้อมเินอ้อมไปนั่ที่เียอีฝั่
“ินมานานนาไหนแล้วรับ
ินบ่อยมั้ย” พายัพยััไร้่อ
“่ามันเถอะหน่า เอายาไอืนมา” ผมเลี่ยที่ะอบพร้อมพยายามแย่วยาามือพายัพลับมา
แ่น้อมันไม่ยอมืนให้ผม
“ไอ อบผมมา่อนรับ” พายัพเอาวยาไปวาไว้ที่เิมแล้วรวบมือผมเอาไว้แทน
“พายัพ ปล่อยไอเี๋ยวนี้เลยนะ
ไปอาบน้ำเลยไป” ผมโวยวาย
“ผมะไม่ไปไหนทั้นั้น
นว่าะไ้ำอบรับ” น้อยืนยันเสียแ็
“พายัพ!!!” อนนี้น้อมันับผมลไปที่เียแล้วามมาึ้นร่อมผมแล้วรับ!!!
ไอ้ิบหายยยย
“นี่ออไปเลยนะ ไหนบอะไม่ทำอะไรไ” ผมโวยวายพยายามิ้นให้หลุ
“็ยัไม่ไ้ทำอะไรเลยรับ” น้อมันแ้ัว แ่ท่ามึมันไม่ใ่แล้วโวยยยย
“ไม่ทำอะไร็ลุออไปไ้แล้ว”
“ไอ็้ออบำถามผมมา่อนรับ
นะรับไอ” พายัพปล่อยมือผมพร้อม้มหน้าลมาใล้ผมอี
“ไม่สำัอะไรหรอหน่า” ผมหลบสายา
“นั้น็บอมาสิรับ
ินยานี่ั้แ่เมื่อไหร่” พายัพสบาับผมนิ่ เห้อ
น้อมึะ้อรู้ให้ไ้เลยสินะ
“ประมาน 2 เือน่อน” ผมอบอย่าำใ
“ินบ่อยมั้ยรับ” น้อถามหน้าเรีย
“………” ผมเียบ
“ไอ”
พายัพเรียผมเสียอ่อน
“ทุวัน” ผมอบ
านั้นน้อ็้มัวมาอผมเอาไว้แน่น
“เพราะผมใ่มั้ยรับ
เพราะผมใ่มั้ยไอ” น้อถามผมเสียสั่น
“เปล่าพายัพ เพราะไอเอ ไอแ่….นอนไม่หลับ” ผมลูบหลัน้อ
“ทำไมถึนอนไม่หลับรับ” พายัพเยหน้าึ้นมาสบาับผม
“็…….” ผมเม้มปา
ะบอน้อยัไีอะ ฮืออ ะบอว่านอนไม่หลับเพราะิถึน้อมึ็เินอะ ูแบบโรloser
เลย้วย
“เพราะิถึผมใ่มั้ย” น้อเลื่อนหน้าผามานับผม นปลายมูเรานัน เหอะ
น้อมึเ้า้าัวเอเินไปมั้ยฮะ ถึมันะเป็นั้นริๆ็เหอะ
“ำลั่าผมในใว่าหลัวเอใ่มั้ยรับ” พายัพยยิ้ม น้อมึอ่านวามิไ้หรอ!!!!
“ทำไมผมถึรู้รู้มั้ยรับ” พายัพสบาับผม มือ็เลื่อนมาลูบแ้มเบาๆ
“เพราะผม็เป็นเหมือนันรับ
เพราะผม็ิถึไอนนอนไม่หลับเหมือนัน
ผมิถึนัวอุ่นๆที่นอนุอยู่ในอ้อมออผม ิถึผมหอมๆที่ผมอบม่อนนอน
ิถึเสียหวานๆที่ไอบอฝันีผม ิถึวามอบอุ่นที่เรานอนอันรับ” น้อยิ้มบาๆให้ผม ผมไ้แ่หันไปทาอื่นเพื่อหลบาสายา ื้อออ
เินโวยยยย ปล่อยพี่ไอไ้แล้ว!!!
“แ่อนนี้ผมลับมาแล้ว
และะไม่ไปไหนอี เพราะั้นไอไม่ินยาแล้วไ้มั้ยรับ”
น้อ้มลมาระิบที่้าหูผม
“ลุออไปไ้แล้วพายัพ” ผมุ
“นะรับไอ”
น้อพูับผมเสียแผ่ว น้ำเสียเ็มไป้วยวามเ็บปว ทำไม้อเสียในานั้น้วยหละ
ผม็แ่ินยานอนหลับเอ ถึะรู้ว่ามันไม่ี็เถอะ
“ผมไม่อยาเป็น้นเหุับสิ่ที่ะทำร้ายไอแล้วรับ
ผมทำผิ่อไอมามา ทั้ทำร้ายิใ ทั้ทำให้ไอเสียใ ผมไม่อยาทำร้ายร่าายอไอไป้วย
เพราะั้นไอเลิินยานี่ไ้มั้ยรับ นะรับไอ” น้ออร้อผม
“อะ….อือ” สุท้ายผม็ยอมรับปาน้อ
“สัานะรับ”
น้อย้ำ
“อือ สัา ะไม่ินแล้ว” ผมอบ แล้วืนนี้พี่ะนอนหลับมั้ยเนี่ย T^T
“อบุนะรับ ^^” น้อยิ้มให้ผม
“ลุไ้ยั”
ผมถามเสียแผ่ว ท่าอนนี้อเรามันล่อแหลมเหลือเินรับ ผมนอนอยู่้านล่า
มีพายัพร่อมผมอยู่้านบน หน้าใล้ันนสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆอันและัน
“ผมะไม่หายไปไหนอีแล้วรับ
ะอยู่ับไอแบบนี้ ะไม่ปล่อยให้ไอ้อเหาอี เพราะผมรัไอมาริๆรับ” น้อระิบที่้าหูผมพร้อมูบที่หูเบาๆ
“อือ พายัพ”
ผมุ เพราะน้อมันมาูบหูผม รส่วนที่เป็นุอ่อนอผม!!! ผมพยายามันัวพายัพออ
แ่น้อมัน็บเม้มที่ิ่หูอผมไม่ยอมหยุ อนนี้ลามมายันอแล้ว้วย
“พายัพ อือ อย่า” ผมห้ามพายัพเสียสั่น มือไม้อ่อนไปหมแล้ว ผมสัมผัสไ้ว่าอนนี้ที่ใบหูอผมร้อนไปหม
“อูบไ้มั้ยรับ” น้อเยหน้าึ้นมาถามผมเสียพร่า
็ถ้าน้อมึมานานี้แล้วยัะมาถามอะไรอี!!!!
“อย่าถามสิ”
ผมพู้วยหน้าที่ร้อนเหมือนะระเบิออมา
“อบุรับ :)” พายัพยยิ้มอย่าพอใ พร้อม้มลมาประทับริมฝีปาับผม้าๆ น้อูบผมแบบไม่รีบร้อน
่อยๆูบเนิบๆ แ่อ่อนโยน ูบนผมเลิ้มไปหมแล้วรับ
“นุ่มัรับ :)” มึไม่้ออธิบายเพิ่ม็ไ้!!!
อนนี้สุสิอผมหลุลอยไปไหนหมแล้ว็ไม่รู้รับ
ไ้แ่ปล่อยัวเอไปามอารม์ที่ร้อนระอุอยู่้าในและิว่าะร้อนึ้นเลื่อยๆ้วย
“อือ”
ผมหลุราออมาอย่าพึ่พอใ พายัพแทรลิ้นร้อนๆเ้ามาในโพรปาอผม ลิ้นอเราึูันอยู่แบบนั้น
ร้อนนผมหายใแทบไม่ทัน เสียหายใอเราทัู้่เริ่มแรึ้น ูบที่เยหอมหวาน
อนนี้มันลายเป็นูบที่ร้อนแรไปแล้วรับ เราูบันอย่าเร้าร้อนแบบไม่มีใรยอมใร
ทั้ห้อเลยเ็มไป้วยเสียหอบหายใอเราสอน พายัพแทรมือเ้ามาใ้เสื้อนอนอผม
ผมเอ็เลื่อนมือึ้นมาโอบอน้อไว้เ่นัน
“อือ พายัพ”
ผมหลุราออมาอีรอบเมื่อน้อไล่นิ้วมาสัมผัสยอออผม
“ิถึัรับ :)” พายัพเลื่อนัวไปึูที่ยออผม นี่น้อมันปลระุมเสื้อผมอนไหนเนี่ย
ทำไมผมไม่รู้ัวเลย!!!!
“อ๊า พายัพ”
ผมเสียวน้อแอ่นัวามัหวะอพายัพ ผม็เลื่อนมือไปยำผมสีำเาอนัวโ
พายัพยัึูยอออผมแบบนั้น นเปียื่นไปหม
มือ็เลื่อนไปถอาเนอน็ผมออ
“อือ…..พะ…พายัพ…อย่า”
ผมพยายามร้อห้ามน้อเพราะอนนี้น้อเริ่มูบผมไล่ลไปเลื่อยๆแล้วรับ
วามเสียว่านแผ่ไปทั่วัวอผมทำให้อารม์อผมอนนี้พุ่สูึ้นไปอี
และไม่ใ่ผมนเียวเพราะพายัพ็หอบหายใแรึ้นเหมือนัน
“พะ….พายัพ!!”
ผมสะุ้เพราะน้อูบที่าอ่อนอผม
“อืมมม”
พร้อมเม้มปาแน่นเมื่อรู้สึถึวามร้อนและเปียื่นอรนั้นและน้อเริ่มยับ
“อ๊า……พะ…..อือ” ผมพยายามะห้ามน้อ
พยายามเอามือไปันหัวอพายัพออ แ่ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรอผมมันหายไปไหนหม เสียวนแทบะายอยู่แล้วรับ
ไ้แ่ัปาัวเอแน่นไม่ให้หลุราออมา เริ่มหายใิๆัๆ
“อือ….พายัพ….อ๊า…พอแล้ว”
ผมรีบห้ามน้อเพราะผมะลั่นเอาไว้ไม่ไหวแล้ว และูเหมือนน้อเอ็รู้เหมือนันรับ
แ่แทนที่ะยอมปล่อยผมไป น้อลับเร่ัหวะให้เร็วและลึึ้น
นผมแทบะรีร้อออมา
“อะ….พายัพ….อ๊า” สุท้ายผม็ปลปล่อยใส่น้อนไ้รับ โยยย
ทำไมไม่รีบออ!!!! ผม้มลไปมอพายัพอย่าเือๆ
แ่็แทบ็อไปเลยรับเพราะน้อมันันลืนน้ำอผมลไป้วย
“พะ….พายัพ” ผมเรียน้อเสียสั่น ฮืออ น้อมันินน้ำผมอีแล้ว T^T มันินไ้รึเปล่ายัไม่รู้เลยเนี่ย!!!!
“อร่อยีรับ”
น้อึผมเ้ามาอเอาไว้
“ฮือออ ินเ้าไปทำไมมม” ผมโวยวาย เิน็เิน เสียว็เสียว แถมหมแรอี่าหา
“หึหึ ็ไอน่าินไปทั้ัวเลยนิรับ” น้อพูพร้อม้มัวลมาูบผมอีรอบ น้อบูบลบนริมฝีปาอิ่มอผม
นอนนี้มันบวมเป็นเยลลี่ไปหมแล้วรับ ูบนผมแทบะาอาาศหายใายถึยอมละูบออมา
านั้น็เลื่อนมาบเม้มที่ออและิ่หูอผม
“อ๊า…..พายัพ…..อพั่อน” ผมรีบห้ามน้อ
นี่พี่ไอพึ่ปล่อยไปเมื่อี้นี่เอนะ!!! ใอะไม่ให้พัันเลยใ่มั้ย
แ่น้อยัื้อไม่ฟัผมเหมือนเิมรับ ูบผมไปทั่วทั้ัวแบบไม่ลละ
แถมเลื่อนมือมาบีบสะโพผมนอนนี้ึ้นเป็นรอยนิ้วไปหมแล้ว ผมที่อนแร็ไม่มีแรอยู่แล้ว
อนนี้เลยไ้แ่หอบหายใับราสลับันไป
“พะ….พายัพ” ผมรีบเอามือไปับแนพายัพเอาไว้
เพราะสัมผัสไ้ว่านิ้วอน้อำลัแะอยู่ที่เนื้อนุ่ม่อทาหลัอผม
“ไ้มั้ยรับไอ” พายัพ้อมอผม้วยสายาเ็ี่ มันเย้ายวนริๆรับ
อนนี้น้อเหมือนเสือที่พร้อมะล่าเหยื่อลอเวลา สายาอ้อนวอนนผมไม่ล้าปิเสธ
แ่ผม็…..ลัว
“แ่ถ้าไอยัไม่โอเรับเรื่อนี้
ผมหยุไ้นะรับ”
น้อ้มลมาูบที่หน้าผาผมเบาๆพร้อมส่ยิ้มอบอุ่นให้ผม
ทั้ๆที่ัวเอำลัอารม์พึ่สูเ็มที่แล้วแท้ๆ
ยานะรับที่พายัพะหยุัวเออนนี้ไ้
แม้แ่ัวผมเอ็ไม่รู้ว่าะสามารถหยุัวเอไ้รึเปล่าเลย ถ้าผมอให้น้อหยุะเป็นนที่เห็นแ่ัวมาๆเลยรับ
อีอย่าผม็อย่าให้พายัพมีวามสุ้วย
“ะ….แ่รอบเียวนะ
เี๋ยวพรุ่นี้เินไม่ไหว” ผมพูเสียอ้อมแอ้ม เินโวยยย
“อบุนะรับ”
พายัพยยิ้มพร้อม้มลมาูบผมเบาๆอย่าอ่อนโยน
านั้น็เลื่อนมือไปที่ลิ้นัหัวเียหยิบเลหล่อลื่นออมา เี๋ยวนะ!! น้อมันเอามาใส่อนไหนเนี่ย!!!
“อืมมมม”
ผมัปาทันทีที่น้อแทรนิ้วเ้ามาทา่อทาหลัอผม มันเ็บนน้ำาเล็เลยรับ
เพราะไม่ไ้เ้ามานาน มันเลยเ็บเหมือนรั้แรที่น้อเ้ามาเลย
“ู่วว…..อทนอีนินะรับไอ” พายัพพูพร้อมลูบแ้มเบาๆ
“อือ…..เ็บบ” ผมนิ่วหน้า้วยวามเ็บปว พายัพ่อยๆยับนิ้ว้าๆ
“อผมไว้รับ”
น้อับมือผมให้ไปอน้อไว้ ผมเผลอิเล็บลที่แผ่นหลัอพายัพ้วย
พายัพ้มลมาูบผมเพื่อให้ผมรู้สึผ่อนลายึ้น
“อืมมม”
ผมราออมาในลำอ เพราะวามเ็บเริ่มาไป แทนที้วยวามเสียว่านแทน
พายัพแทรนิ้วที่สอและสามามเ้ามา แถมเริ่มยับเร็วึ้นและลึึ้น
“อ๊า…..พายัพ”
ผมเสียวนเท้าเร็ิเียเพื่อระบายอารม์อัวเอ
พายัพปลาเอัวเอเพื่อให้ลูายที่ื่นเ็มที่แล้วออมาูโล
“ะใส่แล้วนะรับไอ” น้อพูเสียพร่า พร้อมถอนนิ้วออและแทนที่้วยแนลาร้อนๆอเ้าัวแทน
“อือ!!!” ผมสะุ้ไปอน้อทันทีที่พายัพเริ่มันหัวเ้ามาในัวผม
“อืมมมม”
ผมเร็ัวเพราะอนนี้่อทาหลัเหมือนะีออมาเลยรับ ทั้เ็บ ทั้แน่น
นลั้นน้ำาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว
“ู่วววว ะ่อยๆใส่้าๆนะรับนเ่
ไม่ร้อนะ” พายัพเลื่อนมือมาเ็น้ำาพร้อมูบปลอบผมอยู่อย่านั้น
นสุท้ายน้อ็เ้ามานหม ผมไ้แ่นอนหอบหายใอยู่ใ้ร่าพายัพ
นึว่าะายะแล้วรับ
“อือ….มัน….อ๊า….แน่นอะ” ผมบอ
อนนี้ทั้เสียวทั้อึอัรับ อน้อมันไม่ใ่เล็ๆนะรับ ว่าะเ้ามาไ้ ็แทบาใแล้ว
“อืม…..ไอ….โรแน่นเลยรับ” น้อบีบสะโพผมเพื่อระบายอารม์
็อน้อมึมันเล็ๆะที่ไหนละรับ!!!!
“ยับแล้วนะรับ” น้อระิบพร้อมูบที่หูผม
“อือ……เบาๆ…อะ…หน่อย”
ผมบอน้อเพราะอนนี้มันแน่นไปหมเลยรับ
“อือ…..ะ….พยายามนะรับ” น้อพูทั้ๆที่ยัยับสะโพไม่หยุ
นี่น้อมึทำเบาแล้วใ่มั้ยถามริ!!!! เอาะพี่ไอราไม่เป็นศัพท์เลยนะรับ
“อ๊า….อ๊า….อ๊า….พะ….อือ” พายัพเริ่มยับสะโพเร็วึ้น แถมระแทเ้ามานสุ้วยรับ
ทำให้แนลาอน้อนับุระสันผมไปหลายทีนอนนี้ไม่มีสิะร้อห้ามอะไรน้อแล้วรับ
ทั้ห้อเลยเ็มไป้วยเสียราและหอบหายใอผมามเิม
“อะ….พา…อ๊า….ยัพ….อือ” ผมไ้แ่นอนราอยู่ใ้ร่าน้อ
มือ็ิที่หลัพายัพเพื่อระบายวามเสียว่าน
อนนี้หลัน้อมันเ็มไป้วยรอยเล็บผมหมแล้วรับ
“อือ….ไอ….ีัรับ…เปลี่ยนท่าหน่อยนะรับ” ไม่รอให้ผมพูอะไร พายัพ็ับาผมมาพาที่บ่าพร้อมระแทเ้ามานสุ
“อ๊า….พายัพ….อือ….มันลึ”
ผมบอน้อพร้อมัปาัวเอแน่น
“อบมั้ยรับไอ…..อ๊า….อผมให่เลย”
พายัพพูแวแล้ว็ยยิ้มให้ผม านั้น็ยับสะโพให้เร็วึ้นอี
“อือ…..อย่า….อะ….พู…อ๊า” ผม้มหน้ามุับหมอน้วยวามอาย แ่็ยัราอยู่เพราะน้อมันเล่นระแทไม่หยุนานี้
นี่มึไปออยาปาแห้มาาไหนเนี่ย!!!! ไอ้พายัพ!!!
“ไอ….อือ…ไม่ปิหน้ารับ เี๋ยวหายใไม่ออ”
น้อมึ็หยุระแทพี่ไอ่อนสิรับ รานไม่มีเสียแล้วเนี่ย!!!
“อ๊า…..ท่านี่…มันลึไป” ผมบอน้อทั้น้ำา ฮืออ ะ่าพี่ไอหรอ
“อ๊า…รับ….นั้นเปลี่ยนท่าัน” พายัพับผมหมุนัวอีแล้วรับ
แ่ไม่ไ้ลับมาท่าเิมรับ เพราะน้อมันับผมหันหลั นอนว่ำแทน
“อ๊า!!!!” แล้วน้อมัน็ระแทนมิเลยรับ
ไอ้พายัพ!!! ท่านี้มันลึว่าเิมอี ไอ้บ้า!!!
“ท่านี้เป็นไรับ ีึ้นมั้ย” พายัพโน้นัวมาระิบที่หูผม และแน่นอนรับ
มันันแ่นน้อให้เ้ามาในัวผมลึว่าเิมอี
“อ๊า…พา….อะ….ยัพ….อย่าแล้” ผมพูับน้ออย่ายาลำบา
“ไม่ไ้แล้นะรับ
แ่ท่านี้เสียวมาเลยรับไอ ้าในัวไออุ่นมาเลย”
บอว่าไม่้ออธิบายไ ไอ้นหื่น!!!!
“อืม….บอ….ว่าอย่าพูไ” ผมละอยาร้อไห้้วยวามอับอายริๆ
“นั้นมา่อันเถอะรับ” พายัพเริ่มยับสะโพอีรั้
“อะ….อ๊า…..พายัพ….อือ” านั้นทั้ห้อ็ัไป้วยเสียราอผมเ่นเย
ีนะรับที่ผนัห้อเ็บเสียแถมไม่ิับห้อนอื่น ไม่นั้นเ้า้อรู้แน่เลย T^T
ไอ้พายัพ ไอ้บ้า!!!
“อ๊า…พายัพ…รนั้น…อืมมม”
ผมร้อเสียหลเพราะน้อระแทโนุระสันอผมเ็มๆ
“หึ หึ รนี้หรอรับ” พอรู้ว่าผมเสียว น้อมัน็วเอวเน้นรุนั้น้ำๆนผมแทบายเลยรับ นี่มึโริึ้นรึเปล่าเนี่ยพายัพ!!!
“อ๊า….อ๊า….อือ….พะ…อะ…พอ” ผมบอน้อ่อนที่ัวเอะายเสีย่อน
“อือ…..ไอ….อีัเลยรับ” บอว่าไม่้ออธิบายไ!!! พอผมหันไปมอพายัพอย่าุ่นเือ
เ็มัน็ยิ้มทะเล้นให้ผมอี
“อ๊า….พายัพ….อย่า….อะ…ับ”
ผมร้อห้ามน้ออีรอบเพราะอนนี้พายัพเลื่อนมือมาอบุมแนลาอผมพร้อมึรูมัน้วย
“รู้สึีมั้ยรับไอ” น้อระิบถามผม ทั้ๆที่สะโพ็ยัยับอยู่
“อะ….อือ….อ๊า….อ๊า” ผมไ้แ่ราอบไป
“ไอ….อืม….อบผมหน่อยสิรับ” พายัพถามเสียพร่า
“อะ….อือ….ี…อ๊า”
พอผมพูบเท่านั้นแหละรับ น้อมัน็เร่วามเร็วพร้อมระแทนสุทุรั้
“อ๊า….อ๊า….อ๊า…พายัพ…อ๊า…ะออแล้ว” ผมราพร้อม ำหมอนแน่นัว็เร็ไปหม
“อือ…..ออเลยรับ….ผม็ะออแล้ว” พายัพพูเสีย่ำ
“อะ….อะ….อา…พายัพ….อ๊า!!!” สุท้ายผม็ปลปล่อยออมานเลอะที่นอนเ็มไปหม
“อือ….ไอ……อ๊า” และพายัพ็มาถึฝั่ฝันามผมมาในไม่้ารับ
“อบุนะรับไอ ผมรัไอนะรับ” พายัพถอนแนลาแล้วล้มัวนอน้าๆผม ึผมไปอเอาไว้
“อืออ ่ว”
ผมหอบหายใพร้อมสิที่ำลัเลื่อนลา
“นอนไป่อน็ไ้รับ
เี๋ยวผมปลุมาอาบน้ำ”
สิ้นสุำนั้นผม็หลับาลและหลับไปในอ้อมออน้อ
อ้อมอที่ผมิถึมันเหลือเินรับ
“ไอรับ ไอ” ผมลืมาื่นึ้นมาามเสียเรียอน้อ
และพบว่าัวเออยู่ในุนอนแล้วรับ
ผ้าปูที่นอน็ถูเปลี่ยนใหม่และูเหมือนพายัพะอาบน้ำเสร็แล้ว้วยรับ
“อืม ี่โมแล้ว” ผมัวเียอยู่ในอ้อมอน้อเ่นเิม
“ะี 2 แล้วรับ” น้ออบพร้อมลูบหัวผม
“อือ ไอยัไม่ไ้อาบน้ำ” แ่ทำไมไม่เหนียวัวเลยอะ?
“ฮ่าๆๆ ผมอาบให้แล้วรับ
เอาออให้ไอแล้ว้วย” น้อำผมให่
“ห้ะ อาบอนไหนอะ” ผมลุึ้นมานั่
“็อนผมอาบน้ำนั่นแหละรับ
ไอยับอให้ผมอุ้มอยู่เลยนะรับ” ห้ะ นี่พี่ไอพู้วยหรอ!!!
“สสัยละเมอ”
ผมพู
“ฮ่าๆๆๆ น่ารัริๆเลยรับเมียใรเนี่ย
ฟอ” พูเสร็น้อ็เลื่อนหน้ามาหอมแ้มผมหนึ่ที
“นี่ พอแล้ว!!!” ผมี
“รับ ินยาแ้อัเสบหน่อยนะรับ
พรุ่นี้ะไ้ไม่ปวมา” น้อยื่นยาับแ้วน้ำส่มาให้ผม
“อือ อบุนะ” ผมล่าวอบุน้อพร้อมยื่นมือไปรับยามา แ่เี๋ยว่อนนะ!!!
“พายัพ!!!” ผม้มลมอที่้อมืออผม
มันมีำไร้อมือสีเินและมีลูปัลาย่าๆห้อยอยู่ มันือ Pandora รับ มีัวอัษรรูปัว P ับ A ห้อยอยู่มีี้รูปหัวใั้นรลา ้าน้ามีี้สีฟ้าลายลื่นและปลาโลม่าัวน้อยอยู่้วย
“อบมั้ยรับ ^^” พายัพถามพร้อมลูบแ้มผมไป้วย
“อือ น่ารัมาเลย อบุน้า ^^”
ผมยิ้มให้น้อนแ้มปริเลยรับ
“ฮ่าๆๆ ีใัเลยรับ
ไปนั่เลือั้นานแนะรู้มั้ยรับ ไอลอู้าในี้สีาวสิรับ” พายัพี้มาที่ี้สีาวมุ ส่อแสเป็นประาย ผมหมุนูรอบๆและพบว่ามันมีัวอัษรสลัอยู่บนี้
‘You’re the light of my life’ (ุือแสสว่าในีวิอผม)
“and you’re my all (และุือทั้หมอผม)” น้อพูับผมพร้อมึผมเ้าไปอ
“ฮือ อบุนะรับ” ผมออบน้อแน่น ไม่ิว่านอย่าพายัพะโรแมนิับเ้า้วย
“อบุไอเหมือนันรับที่เ้ามาเป็นแสสว่าในีวิอผม
ถ้าไม่มีไอผมทำอะไรโ่ๆ เลือเินในทาที่ผิ เลือที่ะมอยู่ับวามแ้นและเสียใไปนวันาย
อบุที่ยอมลับเ้ามาในีวิผมอีรั้นะรับ อบุที่ให้โอาสนอย่าผม
อบุที่ยอมให้อภัยผม และอบุที่ไอยัอยู่รนี้ับผม”
น้ออผมเอาไว้แน่น ผมเอ็อน้อลับเ่นัน
“อือ อบุที่ลับมาเหมือนันนะ ^^”
ผมันัวน้อออเพื่อให้น้อมาสบาับผม
“ไอ” พายัพเรียผมเสียสั่น
“อบุที่ลับมาเป็นวามสุอไออีรั้นะ” ผมยิ้มให้น้อทั้น้ำา
“ผมรัไอนะรับ” น้อปาน้ำาผมพร้อม้มลมาูบผมเบาๆ
“อือ ไอ็รัพายัพนะรับ” ผมูบน้อลับอีรอบ
“ไอรับ……..เรามาเริ่มันใหม่นะรับ
ผมสัาผมะเป็นนที่ีึ้น ะูแลไอให้ีที่สุ ะปป้อและอยอยู่เีย้าไอเสมอ
เพราะั้นเป็นแฟนับผมนะรับ” เราสบาันนิ่
น้อยมือปาน้ำาที่ไหลออมาเป็นสายอผมอย่าอ่อนโยน
“ลรับ ^^ แ่ว่าเปลี่ยนเป็นูแลและปป้อันและัน
แล้ว็อยู่เีย้าันแทนไ้มั้ยอะ ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะทั้น้ำา
“ฮ่าๆๆๆ ไ้รับุแฟน” น้อพูพร้อมึผมไปูบอีรอบ เรามอบูบอันหอมหวานให้ันอยู่แบบนั้นทั้ืน
สุท้าย็หลับไป้วยันในอ้อมออันและัน
ความคิดเห็น