ซายน์อีกแล้ว กูอีกแล้ว - -

เมื่อเช้า อ่านหนังสือ แบบผ่านๆ
ทีนี้มันจะสอบก็เลยเดินขึ้นไปบนห้อง ชั้น 4
พอขึ้นไปถึงปุ๊บ 
เพื่อนปาก็บอกว่า

"ลืมเอาบัตรเข้าห้องสอบมา พาลงไปเอาหน่อย"

เฮ้อ~ ก็เลยได้ตะลอนลงไปข้างล่างอีกหนึ่งรอบ 
ทั้งที่เพิ่งขึ้นมาถึง
ก็เดินๆ ไปที่หน้าห้องปกครอง
ไปเจอะเจอกับเพื่อนกิ๊ฟและผองเพื่อน

มันก็เลยบอกว่า

"ให้ไปเอาที่หมวดอังกฤษ"

แล้วเชื่อมั้ย! หมวดอังกฤษก็คืออาคารที่พิ้งค์เพิ่งจะเดินจากมา!!
ก็เลยปล่อยให้ปาไปกับกิ๊ฟ แล้วพิ้งค์ก็เลยเดินขึ้นไปบนห้อง

ทีนี้ สอบวิชาแรก
-คติชาวบ้าน-
ไอ้ข้อกาทำไม่ได้เลย
ทำได้แต่ข้อเขียน!  

[ขอบคุณ - -" :: เรเชล]


อยู่ในห้องสอบก็อนาถจิต หาลอกใครก็ไม่ได้!
ก็เลยปลง เดินออกจากห้องสอบทันทีทันใด
แล้วก็ไปหยิบชีทเศรษฐศาสตร์มาเพื่อที่จะติว

ก็มานั่งกับเพื่อนๆ ที่หน้าห้อง
แทนที่จะได้ติว กลับต้องมานั่งฟังเพื่อนด่ากัน

ทีนี้ก็เข้าไปทำข้อสอบเศรษฐศาสตร์
เชื่อมั้ย! ว่าเขียนทั้งสองหน้าเลย!!


ทำไปเดาไปแทบจะทุกๆ ข้อ
ทำเสร็จก็ปลง ไม่คิดไม่หวังอะไรกับวิชานี้แล้ว

ทีนี้สอบเสร็จสองคาบก็ลงไปกินข้าว 
เพราะว่ามีสอบอีกทีตอนบ่ายโมง
นั่งกินข้าวเสร็จพากิ๊ฟไปเข้าห้องน้ำ

ขากลับกิ๊ฟมันหยุดชะงัก
แล้วมันก็ชี้ให้ดูพี่แซท
ก็เลยตัดสินใจไม่ทักทาย ไม่พูดคุย เดินจากมา
ทีนี้ก็โดนพี่ออยเรียกไว้

พี่ออยนี่นั่งโต๊ะถัดจากพี่แซท
ตอนแรกพี่ออยก็ถามว่าสอบห้องไหน
พอตอบไปเรียบร้อย

พี่ออยก็ชี้ให้ดูพี่แซท แบบ ตะโกน

"แซท แซท แซท"

ประมาณเนี้ย
แล้วพอพี่แซทหันมา พี่ออยก็ชี้มาที่พิ้งค์
แล้วตะโกนเรียก

"พิ้งค์ พิ้งค์ พิ้งค์"

คนนั่งแถวนั้นก็หันมามองกันหมดเลย
พิ้งค์ก็เลยรีบวิ่งหนี ไปนั่งที่บ่อพี่โด
ซักพักใหม่แฟนพิ้งค์ก็เดินมา
ก็เลยแอบไปนั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงตามประสาแฟน

สักพักอีบลูมารผจญก็โผล่มา
ขัดขวางความรักของเราสองคน
แต่พิ้งค์และใหม่ก็ไม่มีทางหวั่นไหวกับสิ่งใดทั้งสิ้น 5 5 5

ทีนี้ จะบ่ายโมงก็เลยเดินขึ้นไปบนห้อง เตรียมตัวสอบ
เข้าไปนั่งสอบอังกฤษ อ่านเขียน

พอเห็นข้อสอบปุ๊บ
เอ่อ ไอ้พวกนี้มันแปลว่าอะไรของมัน
ก็นั่งเหม่อปลงกับชีวิตไปเรื่อยๆ
แล้วก็แอบมองข้างขวา
แล้วก็ข้างหน้า

แต่ว่า เพื่อนที่อยู่ทั้งสองทาง
มันดูเหมือนจะปิดไว้ซะเหลือเกิน มองไม่เห็นเลย
อันที่จริงมันก็ไม่ได้ปิดหรอกนะ แต่ดูเหมือนว่า
มันจะตั้งใจทำข้อสอบเกินเหตุ ก็เลยไม่ได้ดูอะไร

ดูเหมือนว่าการสอบอังกฤษในครั้งนี้
จะดูยากสำหรับคนเก่งๆ อย่างมาก

เพราะว่าพวกนี้ใช้เวลาทำนานแสนนาน
พิ้งค์รอไม่ไหวก็เลยเดาแล้วก็รีบไปส่ง

วิชาสุดท้ายสอบสังคม
เข้าไปนั่งมองข้อสอบแล้วแบบว่า..
ค้นพบสัจธรรมที่แท้จริงในตัวเอง

ทำไมถึงโง่เง่าดักดานขนาดนี้!
บอกตามตรงมันไม่มั่นใจ ไม่รู้เรื่อง
มีแต่อันที่โคตรจะยาก!

ก็เลยปลงเหมือนเดิม แล้วก็ส่งข้อสอบไปเลย


สอบเสร็จก็ไปหามายด์ที่อาชีวะกับโม
ไปถึงเราก็ตรงไปร้านลูกชิ้นทันที

โมก็จับๆๆๆๆ เราก็ซื้อ
และเราสองก็มานั่งกินที่ป้ายรถเมล์

เพื่อนมายด์มันเดินออกมาก็เลยเดินไปกดตังค์
เพราะรู้แน่ๆ ว่าวันนี้ต้องหมดตัว

ทีนี้ กินลูกชิ้นเสร็จมันก็เกิดอาการเผ็ด
แล้วเราก็เลยเข้าไปซื้อน้ำ
แล้วก็ไปที่หน้าร้านเค้ก เพื่อที่จะเลือกซื้อเค้ก
แต่มายด์เลี้ยงนะ 5 5 5

ตอนอยู่หน้าร้านเค้กมันเกิดอาการเห็นแล้วอยาก
ก็เลยบอกมายด์ให้ซื้อ 3 ชิ้นไปเลย

(พิ้งค์กับโมคนละ 3 นะ)

จากนั้นเราก็เดินเข้าไปในอาชีวะ เพื่อหาที่กินเค้ก
ก็ไปหยุดที่ม้าหินอ่อนหลังอาคาร
การที่นั่งอยู่ในอาชีวะ
ค้นพบสัจธรรมข้อนึงที่ว่า

ในนั้นหาผู้ชายยยากมาก!
มองไปทางไหนเห็นแต่ผู้หญิง
ไม่เจริญหูเจริญตาเอาซะเลย

ก็นั่งคุยจนถึง 4 โมงครึ่ง
ทีนี้ก็เลยตัดสินใจว่า จะไปที่ไหนระหว่างโรงเรียนและแฟรี่

วันนี้บอกมายด์และโมว่าตัดสินใจจะลงประกวดร้องเพลง
ก็เลยคิดไว้ว่าจะไปหาข้อมูลแถวๆ แฟรี่
แต่ก็ไม่ได้ไป
เพราะว่าเราอยู่ตัวคนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย

แยกกับมายด์ พร้อมทั้งได้ล่องคุกกี้ 1 กล่อง
แล้วก็ตรงไปที่โรงเรียน

ไปยืนรอพ่อที่หน้าโรงเรียน
ในใจก็คิดว่า
จะเดินเข้าไปในโรงเรียนเพื่อเข้าห้องน้ำดีมั้ย
แต่ก็นะ
ความขี้เกียจมันอยู่ในสายเลือด


ก็เลยตัดสินใจยืนหน้าโรงเรียนรอพ่อต่อไป
ซักพักได้ยินเสียง
บอกว่า "อ้วน กลับบ้านแน่ะ"

ก็เลยหันไป
ปรากฏว่า คือ..ต่อ..
กำลังขับรถมอไซค์ โดยมีขยันซ้อนท้าย

มันขับผ่านไปแล้วแบบ.. กรี๊ด!!!
ฮือ... จะน่ารักไปไหน