ที่นี่คือที่ของข้า(ห้องเก็บของ)

ลำดับตอนที่ #5 : นิทานหนอนิทาน

เรื่อง  ภจญภัยในป่าหิมพานต์(อันตราย)
 

    "กรี๊ด!!!!!!!"เสียงที่ดังมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ "คุณพ่อใจร้ายไหนบอกว่าจะไปด้วยกัน คุณพ่อโกหก" หญิงสาวที่หน้าตาสะสวยมีคราบน้ำตา "คุณหนู..."พี่เลี้ยงของคุณหนูคนนี้เอ่ยขึ้น "พี่ตะวัน ฮันนี่อยากอยู่คนเดียว"ฮันนี่ปาดน้ำตาแล้วเอ่ยคำสั่ง"คุณหนู..."พี่เลี้ยงพูดแค่นั้น แล้วพยักหน้าเดินออกนอกห้องไป เธอร้องไห้จนนอนหลับไป
ต่อมา...
ตุ้บ!!!! เธอโผล่มาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ เธอหันไปทางซ้ายเธอก็เบิกตาโพล่ง เพราะ เธอพบเจอกับคนที่มีปีก เธออยากจะกรีดร้องแต่กลับไม่ออก เธอก็ได้แต่อึ้ง ทึ่ง ตะลึง เธอก็นึกไปถึงหนังสือนิทานเกี่ยวกับป่าหิมพาต์ เธอเหล่ไปมองอีกครั้ง พูดเบาๆว่า"ก...กินรี" "เจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้าง"นางกินรีเอ่ยถาม"เอ่อ..."เธอยังเอ๋ออยู่ "เจ้าเป็นมนุษย์รึ"นางกินรีถามต่อ "เอ่อ..."ฮันนี่ก็ยังเอ๋ออยู่ "มาอีกแล้ว"นางกินรีพูดเบาๆที่แทบไม่ได้ยิน "ข้ามีนามว่าสิริพรรณ เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร"นางกินรีเอ่ยถามอีก"เอ่อ..."ฮันนี่ก็ยังเอ๋อเหมือนเดิม "เฮ้อ งั้นเจ้ามาพัก ที่ของข้าก่อนแล้วกัน"สิริพรรณพูดยิ้มๆ"นี่ เจ้ามัวชักช้าอยู่ไยเล่า เดี๋ยว จันทมัจฉา เอ้ย พวกนางเงือกก็มาดอก"เธอหันมาเตือน ทำให้เธองงมาก "เอ่อ...จ...จันทมัจฉา ป...เป็นใคร"ไม่รู้เธอกล้าถามได้ยังไงทั้งๆที่เธอก็นั่งเอ๋อตั้งนาน"หืม...มนุษย์จริงๆสินะ"สิริพรรณนิ่งคิด "ก็...เป็นนางเงือกแหละ"สิริพรรณเอ่ยถามอีกครั้ง"แล้วเจ้ามีนามว่าเยี่ยงไร" "เอ่อ...ฉันชื่อฮันนี่" ฮันนี่เอ่ยตอบ "เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร" สิริพรรณเอ่ยถามอีก ฮันนี่ส่ายหน้า "สิริพรรณเจ้าอยู่ที่ใด"เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น "ว้าย จันทมัจฉามาเยี่ยงนี้ เจ้ารีบหลบซ่อนเร็ว"สิริพรรณเอ่ยอย่างเด็ดขาด ฮันนี่จึงกระโดดเข้าไปในต้นไม้ใหญ่ แล้วได้ยินเสียงแว่วๆ"สิริพรรณเจ้าอยู่นี่เองรึ"เสียงที่น่าจะเป็นผู้หญิงเอ่ยขึ้น "จันทมัจฉาทำไมมามิบอกเล่า"สิริพรรณพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก แต่อยู่ๆก็มีคนมาทุบท้ายทอยของฮันนี่ จนฮันนี่ตกใจกรีดร้องออกมา"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"จากนั้นเธอจึงสลบไป
ต่อมา...
ฮันนี่ค่อยๆลืมตาขึ้นพบว่าเธอถูกผูกด้วยเถาวัล มีผู้หญิงคนหนึ่งร่างกายปิดบังด้วยใบไม้กลิ่นตัวนางหอมมาก "พฤกษาวารี เจ้าทำโหดร้ายไปหรือไม่"สิริพรรณพยายามเอ่ยช่วยฮันนี่ "มิรุรแรงไปดอก แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับข้า"พฤกษาวารียิ้มอย่างมาดร้าย"ข้าเห็นด้วยกับพฤกษาวารี เจ้ามิมีความแค้นกับมนุษย์เจ้ามิรู้สึกเยี่ยงนี้หรอก"จันทมัจฉาประกาศกราว "เจ้าจงชดใช้ แทนพวกมนุษย์ทั้งหลาย"จันทมัจฉาแววตาโกรธขึง "ตายซะเถอะ"เธอนำอาวุธตรีศูลกระหน่ำแทงใส่ที่ท้องของฮันนี่ เลือดสาดกระจาย ในใจของฮันนี่คิดแค่ว่า....ขอให้นี่เป็นแค่ความฝัน
ต่อมา...
เธอสดุงตื่นขึ้นมา เธอถอนหายใจโล่งอก แต่ในมือของเธอกำอะไรบางอย่างไว้ เธอตาเบิกโผล่งทันที มันคือ...ตรีศูลนั่นเอง พร้อมได้ยินเสียงแว่วๆว่า  'ขอตอบแทนล่ะกัน' แล้วเธอก็นึกถึงอดีตขึ้นมา...เมื่อครั้งเธออายุ 8 ขวบ เธอไปเดินเล่นกับพ่อ ไปเจอปลาเกล็ดสีมรกต ซึ่งเธอต้องการเป็นของตน จึงขอพ่อ พ่อก็ซื้อให้ แต่เธอดันสงสารเธอจึงนำไปปล่อยที่วัด
"หายกันแล้วนะ"จันทมัจฉาปรากฏตัวขึ้น พร้อมร่ำลา...

 

เรื่องนี้ไม่เป็นความจริงและสถานที่ไม่เป็นความจริง
ขอบคุณที่อ่านนะจ้ะ