พี่ครับ อย่ารังแกผม
ตอนที่ 20 : | เฟียส × มิวสิค |
"เที่ยงแล้ว ไปหาไรกินกัน" รันพูดขึ้นหลังจากเก็บของทุกอย่างลงใต้โต๊ะ ตลอดเวลาที่เรียน ไม่ว่าครูถามอะไรรันตอบได้หมด ขนาดคนที่คิดว่าเก่งที่สุดในห้องยังตอบไม่ได้ จนเพื่อนในห้องทึ่งในความเก่ง มีหลายคนมากพยายามชวนคุย ชักชวนไปนั่งด้วย แต่รันก็ปฏิเสธไปทำเอาหน้าจ๋อยไปตามๆกัน
"ไปๆ เดี๋ยวเราพาไปกินร้านที่อร่อยที่สุดในนี้ ไอ้มิวรับประกัน" ไอ้ฟ่าตะโกนขึ้นมาก่อนจะทำท่าทางตื่นเต้นประหนึ่งตัวเองถูกหวย
"กูบอกตอนไหน" ผมถามสวนกลับไป ผมไปรับประกันตอนไหนวะ คนก็คนละปากถ้าเรากินอร่อย แต่อีกคนกินไม่อร่อยขึ้นมาทำไงล่ะ
"ก็ร้านเจ๊สมทรงมึงอะ ไป เดี๋ยวเราพาทัวร์"
"ฮ่าๆได้เลย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ " รันยิ้มน้อยๆให้ไอ่ฟ่า รายนั้นเห็นเขายิ้มให้หน่อยทำเคลิ้ม ตาลอย ก็อย่างว่าแหล่ะไอ้ฟ่ามันผู้หญิงก็ได้ ผู้ชายก็ดี แถมสเปคมันก็แบบรันเลย ตัวเล็กแต่ไม่เตี้ย ผิวขาว ยิ้มทีนี่โลกสว่างสดใส แพ้ทางไอ้ฟ่ามันเลย ก่อนมันจะจูงมืออีกฝ่ายไปโดยไม่ได้หันมามแฃผมซักนิด มีแต่รันนี่แหล่ะที่หันหลังกลัยมามอง ยิ้มให้เล็กน้อย ผมก็เลยยิ้มตอบไป
โรงอาหาร
"ถึงแล้วร้านนี้เลย จะกินอะไรสั่งเลย วันนี้เราเลี้ยง" ไอ้ฟ่าป๋าไปอีก จูงมือพาเดินมาตลอดทางจนถึงร้านก่อนจะพยักเพยิดให้ดูร้าน
"อืม....อ๊ะ!...พี่เฟียส พี่เฟียสครับ ทางนี้" ร่างของรันทำท่าคิดอยู่ดีๆ ก็หันไปตะโกนเรียกคนที่ผมพูดได้เลยว่าโคตรจะสนิท พี่เฟียสคราแรกไม่ได้ยินแต่พอรันเรียกอีกทีก่อนจะได้ยินหันมามอง รันเลยกวักมือเรียก ผมสังเกตเห็นพี่แกมองมาที่ผมก่อนจะสาวเท้าเดินมาตรงที่เรายืนอยู่
"มาไงเรา" พี่เฟียสถามทันทีที่มาถึง น้ำเสียงอ่อนเสียวหวานแบบที่ผมไม่เคยได้ยินและสัมผัส
"รันบอกแล้วไงว่าจะย้ายมาเรียนที่ไทย ลืมแล้วหรอ พึ่งคุยกันเองนะ" รันทำน้ำเสียงกระเง้ากระงอด พลางทำหน้าบึ้งตึงหน่อยๆ
"ใครจะไปรู้ว่าจะมาโรงเรียนนี้"
"ก็มีพี่เฟียสไง รันเลยเลือก " เดี๋ยวนะมันฟังแล้วชักทะแม่งๆแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ปล่อยเลยตามเลยไป หันไปดูหน้าไอ้ฟ่าตอนนี้จืดสนิทเลย เมื่อห็นทั้งสองสนิทกัน ใครเห็นก็ต้องคิดแน่ๆ ว่าต้องมีความสัมพันธ์อะไรกันบ้างแหล่ะ เป็นผม ผมยังคิดเลยแต่ไม่กล้าถามออกไป...
"เยอะ แล้วมากับไอ้มิวได้ไง อย่าบอกนะ..."
"ครับ รันเรียนห้องเดียวกับมิวสิค "
ผมเห็นพี่เฟียสมองมาที่ผมเล็กน้อยเหมือนอยากจะพูดจะบอกอะไร แต่ก็ไม่ทำอะไรซักอย่าง
"รันไปหาไรกินกันเถอะ เราหิวแล้ว" ไอ้ฟ่าเอ่ยขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจเมื่อเห็นความสนใจทั้งหมดของรันอยู่ที่พี่เฟียส
"อื้ม พี่เฟียสกินด้วยกันมั้ย "
"ไม่หรอก ไปกับเพื่อนเถอะ"
"ไปรัน เดี๋ยวเราพาไปกินของอร่อยๆ" ไอ้ฟ่าดึงข้อมือรัน รันทำท่าจะขัดขืนนิดหน่อยแต่ก็ไปตามไอ้ฟ่า แวบนึงรันหันมามองผมกับพี่เฟียส มองแบบมองแปลกๆ แล้วก็หันกลับไป
"หน้ามุ่ยอะไรเรา ไม่ทักกันเลยอะ ทีเมื่อเช้ายัง..."
"นี่! หยุดพูดเลยนะ"
"ฮ่าๆ แล้วทำไมทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขนาดนั้น "
"ยุ่ง"
"พูดแบบนี้ระวังคืนนี้ไม่ได้นอนนะ"
"พี่เฟียส! ผมไม่คุยด้วยละ ไปดีกว่า"
"รอกลับพร้อมกูด้วย เข้าใจมั้ย"
"เออ"
พี่เฟียสพูดจบก็เดินผ่านไป แต่ในขณะที่เดินผ่านนั้น พี่เขาเอาหน้ามาใกล้ เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่พี่เขาก้มมาหอมแก้มผม ย้ำว่าเพียงเสี้ยวนาที ก่อนจะเดินหนีไป รู้ตัวอีกทีพี่เขาก็ไปไกลแล้ว แล้วนี่เขาทำแบบนี้ในที่สาธารณะได้ไง จะมีใครเห็นมั้ยวะ แล้วทำไมผมต้องใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าวๆเลย ผมต้องไม่สบาย ผมต้องไม่สบายแน่ ฮืออออออ
อยากเห็นสวีทกัน ไรท์ก็จัดให้สวีทกันกลางโรงอาหารเลยนะเออออ เพียงแปปนึงก็หวานเนอะ อิอิ
รันมันแปลกๆกันมั้ยทุกคนนน หมั่นไส้รันกันยัง ยังใช่มั้ยล่ะ เดี๋ยวต่อไปเรื่อยๆจะเพิ่มเลเวลความร้ายกาจจจ
ฝากติดตามด้วยนะค้าบบบ
"ไปๆ เดี๋ยวเราพาไปกินร้านที่อร่อยที่สุดในนี้ ไอ้มิวรับประกัน" ไอ้ฟ่าตะโกนขึ้นมาก่อนจะทำท่าทางตื่นเต้นประหนึ่งตัวเองถูกหวย
"กูบอกตอนไหน" ผมถามสวนกลับไป ผมไปรับประกันตอนไหนวะ คนก็คนละปากถ้าเรากินอร่อย แต่อีกคนกินไม่อร่อยขึ้นมาทำไงล่ะ
"ก็ร้านเจ๊สมทรงมึงอะ ไป เดี๋ยวเราพาทัวร์"
"ฮ่าๆได้เลย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ " รันยิ้มน้อยๆให้ไอ่ฟ่า รายนั้นเห็นเขายิ้มให้หน่อยทำเคลิ้ม ตาลอย ก็อย่างว่าแหล่ะไอ้ฟ่ามันผู้หญิงก็ได้ ผู้ชายก็ดี แถมสเปคมันก็แบบรันเลย ตัวเล็กแต่ไม่เตี้ย ผิวขาว ยิ้มทีนี่โลกสว่างสดใส แพ้ทางไอ้ฟ่ามันเลย ก่อนมันจะจูงมืออีกฝ่ายไปโดยไม่ได้หันมามแฃผมซักนิด มีแต่รันนี่แหล่ะที่หันหลังกลัยมามอง ยิ้มให้เล็กน้อย ผมก็เลยยิ้มตอบไป
โรงอาหาร
"ถึงแล้วร้านนี้เลย จะกินอะไรสั่งเลย วันนี้เราเลี้ยง" ไอ้ฟ่าป๋าไปอีก จูงมือพาเดินมาตลอดทางจนถึงร้านก่อนจะพยักเพยิดให้ดูร้าน
"อืม....อ๊ะ!...พี่เฟียส พี่เฟียสครับ ทางนี้" ร่างของรันทำท่าคิดอยู่ดีๆ ก็หันไปตะโกนเรียกคนที่ผมพูดได้เลยว่าโคตรจะสนิท พี่เฟียสคราแรกไม่ได้ยินแต่พอรันเรียกอีกทีก่อนจะได้ยินหันมามอง รันเลยกวักมือเรียก ผมสังเกตเห็นพี่แกมองมาที่ผมก่อนจะสาวเท้าเดินมาตรงที่เรายืนอยู่
"มาไงเรา" พี่เฟียสถามทันทีที่มาถึง น้ำเสียงอ่อนเสียวหวานแบบที่ผมไม่เคยได้ยินและสัมผัส
"รันบอกแล้วไงว่าจะย้ายมาเรียนที่ไทย ลืมแล้วหรอ พึ่งคุยกันเองนะ" รันทำน้ำเสียงกระเง้ากระงอด พลางทำหน้าบึ้งตึงหน่อยๆ
"ใครจะไปรู้ว่าจะมาโรงเรียนนี้"
"ก็มีพี่เฟียสไง รันเลยเลือก " เดี๋ยวนะมันฟังแล้วชักทะแม่งๆแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ปล่อยเลยตามเลยไป หันไปดูหน้าไอ้ฟ่าตอนนี้จืดสนิทเลย เมื่อห็นทั้งสองสนิทกัน ใครเห็นก็ต้องคิดแน่ๆ ว่าต้องมีความสัมพันธ์อะไรกันบ้างแหล่ะ เป็นผม ผมยังคิดเลยแต่ไม่กล้าถามออกไป...
"เยอะ แล้วมากับไอ้มิวได้ไง อย่าบอกนะ..."
"ครับ รันเรียนห้องเดียวกับมิวสิค "
ผมเห็นพี่เฟียสมองมาที่ผมเล็กน้อยเหมือนอยากจะพูดจะบอกอะไร แต่ก็ไม่ทำอะไรซักอย่าง
"รันไปหาไรกินกันเถอะ เราหิวแล้ว" ไอ้ฟ่าเอ่ยขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจเมื่อเห็นความสนใจทั้งหมดของรันอยู่ที่พี่เฟียส
"อื้ม พี่เฟียสกินด้วยกันมั้ย "
"ไม่หรอก ไปกับเพื่อนเถอะ"
"ไปรัน เดี๋ยวเราพาไปกินของอร่อยๆ" ไอ้ฟ่าดึงข้อมือรัน รันทำท่าจะขัดขืนนิดหน่อยแต่ก็ไปตามไอ้ฟ่า แวบนึงรันหันมามองผมกับพี่เฟียส มองแบบมองแปลกๆ แล้วก็หันกลับไป
"หน้ามุ่ยอะไรเรา ไม่ทักกันเลยอะ ทีเมื่อเช้ายัง..."
"นี่! หยุดพูดเลยนะ"
"ฮ่าๆ แล้วทำไมทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขนาดนั้น "
"ยุ่ง"
"พูดแบบนี้ระวังคืนนี้ไม่ได้นอนนะ"
"พี่เฟียส! ผมไม่คุยด้วยละ ไปดีกว่า"
"รอกลับพร้อมกูด้วย เข้าใจมั้ย"
"เออ"
พี่เฟียสพูดจบก็เดินผ่านไป แต่ในขณะที่เดินผ่านนั้น พี่เขาเอาหน้ามาใกล้ เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่พี่เขาก้มมาหอมแก้มผม ย้ำว่าเพียงเสี้ยวนาที ก่อนจะเดินหนีไป รู้ตัวอีกทีพี่เขาก็ไปไกลแล้ว แล้วนี่เขาทำแบบนี้ในที่สาธารณะได้ไง จะมีใครเห็นมั้ยวะ แล้วทำไมผมต้องใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าวๆเลย ผมต้องไม่สบาย ผมต้องไม่สบายแน่ ฮืออออออ
อยากเห็นสวีทกัน ไรท์ก็จัดให้สวีทกันกลางโรงอาหารเลยนะเออออ เพียงแปปนึงก็หวานเนอะ อิอิ
รันมันแปลกๆกันมั้ยทุกคนนน หมั่นไส้รันกันยัง ยังใช่มั้ยล่ะ เดี๋ยวต่อไปเรื่อยๆจะเพิ่มเลเวลความร้ายกาจจจ
ฝากติดตามด้วยนะค้าบบบ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
