ไอ้หมอนี่...เป็นเนื้อร้าย เฮ้ย!!เนื้อคู่ผม

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องเหลือเชื่อ (แม่มด)...

คณะนิเทศ....

(ห้องชมรมกระจายเสียงวิทยุ)

“สวัสดีครับ นักศึกษาทุกคน ผมดีเจกันต์เจ้าเก่าคนเดิมกลับมาทำหน้าที่แล้วครับ หลังจากปิดเทอมไป3 เดือน เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย!! ทุกคนสบายดีไหม ส่วนผมยังอกหักเช่นเคย ฮ่า!! แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะครับ เอาเป็นว่าเรามาฟังเพลงกันดีกว่า ส่วนใครที่อยากจะขอเพลงหรือมีเรื่องจะปรึกษาเกี่ยวกับความรัก โทรเข้ามาได้เลยนะครับ ผมจะคอยให้คำปรึกษาเอง เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมขอมอบเพลงที่มีชื่อว่า หากความรักฟังอยู่ สำหรับคนที่กำลังตามหาความรัก และหวังว่าสักวันจะพบรักนั้นในที่สุด”

กันต์พูดเปิดรายการ ก่อนปิดเสียงไมล์ลง คลิกปุ่มเล่นเพลงตามลำดับที่เขาได้จัดวางไว้ในโปรแกรมเครื่องเล่นเพลง

นานเท่าไรแล้วที่ในชีวิต

ไม่ได้มีใคร ทำให้ใจของฉันรู้สึก.....

กันต์เป็นหัวหน้าชมรมวิทยุกระจายเสียง ตั้งแต่ ชั้นปี2 หลังจาก นนท์หัวหน้าชมรมคนเก่าเรียนจบไป สมาชิกในชมรมมี 10 หน้าที่หลักๆ ของทุกคนในชมรมต้องไปสัมภาษณ์ผู้คนในมหาลัยตามคณะต่างๆ ในหัวข้อยอดฮิตที่คนในมหาลัยอยากรู้ แล้วนำมาสรุปให้ดีเจอ่านออกอากาศ ในแต่ละวัน

กันต์จัดรายการ จันทร์ถึงศุกร์ตอนพักเที่ยง เขามักใช้เวลาว่างอยู่ในห้องชมรมซะส่วนใหญ่

“เฮ้อ......”

กันต์ทำสีหน้าเศร้าใจ ก่อนเอนหลังพิงเก้าอี้เงยหน้ามองเพดานสีขาวอย่างเหม่อลอย นี่เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วนะ ที่โดนปฏิเสธกลับมา หัวใจมันแตกสลายลงไปไม่เหลือสิ้นดี จนเขาคิดว่าคงต้องไปบวชสัก1 อาทิตย์ เผื่ออะไรมันจะดีขึ้นมาบ้าง เพื่อให้เจ้ากรรมนายเวรมันจะได้หมดไปสักที

“โทษทีวะกูมาสาย พอดีเจอสาวๆ ใต้ตึกคณะเลยยืนคุยนานไปหน่อย” หนุ่มหน้าหล่อ ผมสีดำเงางาม มีลักยิ้มอันทรงเสน่ห์ เป็นที่รักของสาวๆ ทั่วมหาลัย เดินเข้ามาภายในห้องชมรม พร้อมกับถือของกินที่ได้จากสาวๆ ใต้ตึกคณะขึ้นมาให้เพื่อนรักกิน เขาคนนี้มีชื่อว่า คิม เป็นเพื่อนสนิทกันต์มาตั้งแต่ ประถม

“แล้วที่กูให้พวกมึงไปสัมภาษณ์คนในมหาลัย เรื่องเกี่ยวกับผู้ชายที่ฮอตที่สุดตอนนี้เรียบร้อยหรือยัง”

“เรียบร้อยแล้ว แต่ข้อมูลอยู่ที่ไอ้บาสมันวะ”

“อยู่ที่ไอ้บาสอีกแล้ว เฮ้อ!! ...ช้าตลอดเลยนะมัน แล้วนี่มันหายหัวไปไหน”

“สงสัย ไปซื้อน้ำแตงโมปั่นอยู่ร้านป้าแดงชัวร์” กันต์แสดงสีหน้าเอื่อมอะราบาสเต็มที ก่อนหมุนเก้าอี้กลับมาหน้าจอคอมกดเล่นเพลงต่อไป เพื่อรอข้อมูลจากบาสเพื่อนตัวดีของเขา

“แฮ่กๆ!! ข้อมูลมาแล้วไอ้กันต์”

หนุ่มผิวเข้ม รูปร่างสูง ใบหน้าคมเข้ม ตัดผมรองทรงสูง เจาะหู สูง 180 ซม. วิ่งสีหน้าตื่นเข้ามาในห้องชมรม ก่อนยืนพักหายใจด้วยความเหนื่อยล้า หนุ่มคนนี้ชื่อว่า บาส กันต์พึ่งรู้จักตอนเข้ามาเรียนปี 1 บาสเข้ามาพูดคุยกับพวกเขาจนเริ่มสนิทกัน นิสัยเป็นคนที่กล้าในเรื่องที่คนอื่นไม่กล้า มีบุคคลกวนๆ ตอนรู้จักกันแรกๆ กันต์ไม่อยากคบบาสเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ แต่พออยู่ด้วยกันไปนานๆ เขาสัมผัสได้ว่าบาสเป็นคนที่มีน้ำใจดูไม่มีพิษมีภัยใดๆ จึงคบกันมาจนถึงวันนี้

“มึงไม่มาพรุ่งนี้พรุ่งเลยละ” กันต์พูดเชิงประชดประชันกลับไปอย่างไม่พอใจ

“อย่าทำหน้าโกรธกูอย่างนี้สิ นี้กูซื้อน้ำชาเขียวปั่นมาให้มึงกินด้วยนะ” บาส ยื่นชาเขียวปั่นให้ตรงหน้ากันต์ เมื่อเขาเห็นเช่นนั้น จึงรีบหยิบแก้วน้ำจากมือบาสขึ้นมาดูดทันที

บาสเห็นแล้วจึงอดขำไม่ได้ เขารู้ดีว่าจะง้อกันต์ให้หายโกรธด้วยวิธีไหน

“หายโกรธกูยัง”

“เออ หายแหละ!!” กันต์นั่งดูดชาเขียวปั่นอย่างอารมณ์ดี

“แล้วของกูละไอ้บาส ซื้อมาให้แต่ไอ้กันต์นะ” คิมทำหน้าน้อยใจ เบาะปาก ยืนเกาะอกเบี่ยงหน้าหันไปทางอื่น

“แล้วน้ำส้มปั่นที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ใช่ของมึงหรอไง” คิมเหลือบไปมองแก้วน้ำส้มปั่นที่สาวๆ พึ่งให้เขามาเมื่อกี้

“เออ ของกูเอง” คิมเชิดหน้าใส่บาส ก่อนนั่งลงหยิบน้ำส้มปั่นขึ้นมาดูดอย่างไม่พอใจ

กันต์ได้แต่ส่ายหัว กับพฤติกรรมของทั้งสองคน บางทีเขาแอบคิดว่าสองคนนี้ชอบกันแต่แค่ยังไม่รู้ใจตัวเอง

“เลิกงอนกันได้แหละพวกมึง ไอ้บาสแล้วไหนข้อมูลที่ให้ไปหามา” กันต์แบะมือรับเอกสาร

“นี่ครับ คุณหัวหน้า” บาส ยื่นแบบสอบถามส่งไปให้กันต์ ก่อนเขารับมาเปิดดูทีละแผ่น

“ตุลย์ คณะวิศวะ แล้วก็ตุลย์คณะวิศวะ แผ่นนี้อีก ทำไมไอ้ตุลย์อะไรเนี่ยมันมีคนชอบเยอะจังวะ” ตั้งแต่เขาเรียนที่นี่มา เขาไม่เคยรู้เลยว่ามีคนฮอตกว่าคิมเพื่อนสนิทของเขาอยู่อีก 1 คน

“ไม่รู้วะ แต่ไปถามกี่คณะก็มีแต่คนสนใจไอ้คนชื่อตุลย์อะไรเนี่ยเกือบทุกคณะ เลยนะโว้ย”

“จริงหรอวะ สงสัยมันคงจะหล่อน่าดู ถึงชนะไอ้คิมมันได้” เมื่อกันต์ได้ข้อมูลหัวข้อวันนี้แล้ว จึงนำมาคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ เพื่อประกาศในรายการ

“จบไปแล้วนะครับสำหรับเพลง ถึงเวลาที่ผมจะมาประกาศผู้ชายคนไหนฮอตที่สุดหรือมีคนชอบมากที่สุดในมหาลัย อันดับสามได้แก่ ปาลม์ คณะวิศวะ ได้ไป 12% อันดับสอง คิม คณะนิเทศ ได้ไปถึง 38% นะครับ ส่วนคนที่ได้ที่1 คือ ตุลย์ คณะวิศวะ ได้คะแนนเฉลี่ย 50%”

“เสียงซาวด์ตบมือ”

“เอาละครับ ถึงเวลาที่เราต้องมารับสายกันแล้ว สวัสดีครับ ชื่ออะไร” กันต์พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเพื่อไม่ให้ปลายสายตื่นกลัว

“สวัสดีค่ะ พี่ดีเจ หนูชื่อว่า ส้มโอ เด็กปี2ค่ะ”

“วันนี้ น้องส้มโอมีอะไรมาปรึกษา พี่ครับ”

“คือว่า หนูดันไปแอบรัก ผู้ชายคนหนึ่ง พี่เขาอยู่ ปี3 ค่ะ แต่หนูก็ไม่กล้าไปบอกชอบพี่เขา เพราะหน้าตาหนู ธรรมดามาก ไม่มีอะไรโดดเด่น พี่เขามีสาวๆ มาจีบเยอะค่ะ แบบนี้หนูควรจะถอดใจดีไหมคะ” ปลายทางพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ตัวเอง

“น้องส้มโอครับ พี่ว่าเรื่องหน้าตามันไม่สำคัญหรอกครับ คนเราชอบกันบางคนไม่ได้ชอบกันที่หน้าตา เขามักจะมองดูที่จิตใจข้างในครับ ว่าเป็นคนยังไง แล้วน้องเคยคุยกับพี่เขายังครับ”

“ยังเลยค่ะ ไม่กล้าพูดหรอกค่ะ พอดีหนูอาย”

“พี่ว่านะ น้องลองไปสารภาพดูนะ เพื่อพี่เขาอาจจะสนใจน้องอยู่ก็ได้”

“ให้สารภาพหรอค่ะ แต่ถ้าโดนปฏิเสธมาจะทำยังไงดีค่ะ”

“พี่ว่า น้องส้มโออย่าพึ่งมาคิดอะไรที่ยังมาไม่ถึงดีกว่าครับ บอกไปถ้าโดนปฏิเสธ ก็ดีกว่าไม่บอกไปนะเก็บไว้คนเดียวคงจะรู้สึกอึดอัดแน่ๆ”

“โอเครค่ะ งั้นหนูจะลองไปบอกพี่เขาละกันนะคะ”

“ครับ พี่ขอทำให้สำเร็จนะ” กันต์กดวางสายนี้ไป เขาคงให้คำปรึกษาได้เพียงเท่านี้ ที่เหลือก็แล้วแต่เธอมีความกล้ามากแค่ไหน

“ก็จบไปแล้วสำหรับสายแรกนะครับ เรามาฟังเพลงต่อดีกว่า”

การเป็นดีเจของกันต์ ตั้งแต่ปี2 มาจนถึง ปี3 ก็มักจะเจอแต่ปัญญาเรื่องความรัก ซะส่วนใหญ่ ไม่แอบรักเขาข้างเดียว ก็โดนบอกเลิก บอกจีบกันผ่านในรายการที่เขาจัด ซึ่งบางทีมันก็เป็นงานที่น่าเบื่อเอาการ ฟังแต่เรื่องเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา ให้คำปรึกษาผิดบ้าง ถูกบ้างปะปนกันไป

แต่ถึงยังไงเขาก็ยังรักการเป็นดีเจอยู่ดี.....

เขาเหลือบสายตามองไปยังเพื่อนทั้งสองคน ที่กำลังนั่งดูดน้ำปั่นอย่างสบายใจ พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ส่งให้ดูกันไป

“นี่มันเป็นดีกันตอนไหนวะเนี่ย” เขาเริ่มจะชินขึ้นมา ปกติสองคนนี้จะหาเรื่องทะเลาะกันตลอด แต่โกรธกันได้ไม่นานก็ดีกันเหมือนเดิม

“เออไอ้กันต์ กูลืมไปเลย เรื่องมึงกับน้ำส้มเป็นไงบ้างวะ ตกลงเป็นแฟนกันยัง” จากที่กันต์กำลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ต้องหยุดชะงักลง เมื่อถูกคำถามจี้ใจดำ เขาวางโทรศัพท์ลงบนตัก ถอดหายใจออกมา

บาสเห็นท่าไม่ดีจึงเดินมานั่งข้างๆ ด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยอยากรู้เต็มที กันต์เงยหน้ามองบาสด้วยสีหน้าเศร้า เขาคิดว่าจะลืมมันไปแล้วเชียว แต่ถูกบาสพูดขึ้นมาอีกจนได้

“ไม่อ่ะ น้ำส้มบอกกูว่าคิดแค่เพื่อน”

“อะไรกันวะ คุยกันมาตั้งนานเนี่ยนะ ทำไมจบง่ายจัง” ใจจริงเขาก็อยากจะถามน้ำส้มเหมือนอย่างที่บาสพูด แต่ยังไม่ทันจะถามจู่ๆ เธอก็บอกว่ามีธุระขอตัวไปก่อน

“ไม่รู้วะ”

กันต์นั่งนึกย้อนกลับไปเมื่อตอนเช้ายิ่งทำให้เขาช้ำใจไปกันใหญ่ วันนี้เขาอุตส่าห์ตื่นตั้งแต่ตี5เพื่อไปซื้อดอกกุหลาบจากปากคลอตลาด มาให้เธอ แต่โดนปฏิเสธไปเสียก่อน เขาเลยทิ้งดอกกุหลาบที่ตั้งใจซื้อมาทิ้งลงใส่ถังขยะไป

“กูว่านะ มึงควรจะไปดูดวงบ้าง ว่าทำไมถึงไม่มีคู่กับเขาสักที” บาส พูดด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาเคยบอกกันต์มาหลายรอบแล้วให้ไปดูดวงบ้างเพื่ออะไรมันจะดีขึ้น

“มึงก็รู้ว่ากูไม่เชื่อเรื่องพวกนี้”

“ไอ้กันต์ มึงก็เชื่อที่ไอ้บาสมันพูดเถอะวะ แค่ไปดูเองมึง ไม่เห็นเสียหายอะไร” คิมช่วยบาสพูดอีกแรง เขาไม่อยากให้กันต์เสียใจไปมากกว่านี้

“แต่กู....” กันต์ยังไม่ทันพูดจบประโยค สายตาของเพื่อนตัวดีของเขาทั้งสอง ต่างจ้องเขม็งมาทางเขาลักษณะเชิงบังคับว่ายังไงต้องไปให้ได้

กันต์นั่งคิดชั่วครู่ ถึงเขาจะบอกปฏิเสธไปอีกกี่ร้อยรอบ ถึงยังไงทั้งคิมและบาสต้องพาเขาไปดูหมอดูให้ได้อยู่ดี เขาจึงจำใจตอบตกลงไป

“เออๆ เลิกเรียนไปกัน”

กันต์ บาส คิม ต่างพาเดินจ้ำอ้าวไปตาม GPS ที่ได้ปักหมุดเอาไว้ ใจจริงกันต์ไม่อยากจะมาเท่าไร เขาคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องงมงายไร้สาระสิ้นดี ที่ยอมมาวันนี้เป็นเพราะเพื่อนตัวดีทั้งสองคน พูดจาหลอกล้อ เบาหูสารพัน จึงจำใจยอมมาให้มันจบๆ ไป

กันต์กับเพื่อน พากันเดินมายืนอยู่ข้างริมถนนฟุตบาท ก่อนยกมือถือขึ้นมาดูอีกรอบ พยายามช่วยกันมองหาว่าร้านที่คิมหาในเว็บตั้งอยู่ตรงไหน

สถานที่ ณ แห่งนี้ห่างไกลจากมหาลัยพวกเขาอยู่คอยข้างพอสมควร บริเวณรอบข้างพวกเขาทั้งสามภาพเบื้องหน้ามีอาคารพาณิชย์เก่าๆ 3 ชั้นตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่เพียงอาคารเดียว โดยรอบเต็มไปด้วย ต้นโพธิ์ใหญ่ ต้นหญ้าขึ้นรกทึบ

“นี่..ไอ้...” ยังไม่ทันที่กันต์จะเอ่ยถามเส้นทางกับคิม ในขณะนั้น มีเสียงหญิงสาววัยกลางคนพูดแทรกขึ้นเสียก่อน

“นี่เธอ คนที่ใส่แว่นอ่ะ มาหาฉันหน่อย”

กันต์หันไปตามเสียงเรียกนั้น จับแว่นตาขยับเล็กน้อยเพ่งเล็งมองเข้าไปยังตัวอาคารพาณิชย์เก่าๆ ตรงหน้า ที่ก่อนหน้านั้นดูยังไงก็เหมือนไม่มีคนอาศัยอยู่ แต่พอหันมามองดูอีกทีก็พบว่าไฟได้ถูกเปิด อาคารพาณิชย์จากดูร้างๆ กลายเป็นอาคารพาณิชย์ใหม่ขึ้นในพริบตา ภายในมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านในตัวอาคาร

ในตัวอาคารชั้นแรก ผนังถูกทาด้วยสีดำทึบทั่วห้อง มีสายสิญจน์ห้อยระโยงระยาง คล้ายๆ กับสำนักหมอผีอะไรทำนองนั้น ตรงกลางมีแสงสว่างออกมาสีขาวๆ สว่างจร้าส่องกระทบดวงตาของชายหนุ่มทั้งสาม

พอกันต์เริ่มปรับสายตามองชัดขึ้น เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีอายุราวๆ น่าจะ 40ปี กำลังนั่งมองมาทางที่พวกเขาทั้ง3 คนยื่นอยู่ ตรงหน้าเธอมีลูกแก้วใบสีขาววางอยู่ พร้อมกับใช้มือของเธอเองวนไปรอบๆ ลูกแก้วอย่างช้าๆ

“เรียกผมหรอครับ” กันต์ยกมือขึ้นก่อนจะชี้เข้ามาที่ตัวเอง

“ใช่ เข้ามานี้สิ” กันต์หันไปมองหน้ากับเพื่อนๆ ด้วยความสงสัย เพื่อที่เขาอยากจะรู้ว่าควรเข้าไปดีไหม ทั้งบาสและคิมต่างรีบพยักหน้า

“ไปสิวะมึง ป้าเขาเรียกมึงอ่ะ” บาส พูดขึ้นก่อนจะผลักร่างกันต์ให้เข้าไปข้างใน พวกเขาเดินเข้าไปอย่างเก้ๆ กังๆ ด้วยความกล้าๆ กลัวๆ

“พวกเธอเชิญนั่งสิ”

ก่อนที่พวกเขากำลังจะนั่งลงไปนั้น ผ้าม่านสีแดงได้ถูกปิดลงต่อหน้าต่อตาพวกเขาทั้ง3 แสงสว่างจากด้านนอกห้องถูกปิดลงไป มีเพียงแสงจากโคมไฟเพดาน 2ดวงส่องสว่างภายในห้อง

กันต์เริ่มรู้กลัวเมื่อเห็นท่าทีไม่ชอบมาพากลของที่แห่งนี้ จากที่รู้สึกร้อนๆ อยู่กลับกลายเป็นหนาวขึ้นมาทันทีทันใด

“ไม่มีอะไรหรอกพวกมึง มันเป็นผ้าม่านเลื่อนอัตโนมัติ” บาส พูดขึ้นให้เพื่อนสบายใจ ถึงแม้ภายในใจเขาแอบจะกลัวอยู่บ้างก็ตาม

“คงน่าจะใช่แหละ”

กันต์มองไปยังผ้าม่านสีแดงสดนั้นอีกรอบ พลางคิดในใจ ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเจอผ้าม่านมีระบบปิดอัตโนมัติเอง เขากลับมาสนใจผู้หญิงสาวชุดดำตรงหน้าต่ออย่างสงสัย ผมลอนสีน้ำตาลอ่อน ทาลิปสีแดงดำ กรีดอายไลน์เนอร์หนาๆ แสยะยิ้มขึ้นเล็กน้อย จ้องมองชายหนุ่มทั้งสาม ในขณะที่พวกเขากำลังสนใจสิ่งของต่างๆ ที่ถูกจัดวางอยู่ในห้อง มีทั้งหนังสือเล่มหนา ตุ๊กตาฟักทอง ค้างคาวที่ติดอยู่บนผนัง

ด้านข้างแขนของเธอมีไม้กายสิทธิ์วางไว้ข้างกาย

“พวกเธอตามหาหมอดูอยู่ใช่ไหม” เธอพูดขึ้นจ้องมองไปยังพวกเขาทั้ง3

“ป้ารู้ได้ไงครับ ว่าพวกผมกำลังจะไปหาหมอดู” กันต์ถามกลับไปด้วยความสงสัย เธอถอดหายใจแรงชักสีหน้าไม่พอใจกลับ

“ป้าอะไรของเธอย่ะ ฉันพึ่งจะอายุ ได้ร้อยกว่าปีเองนะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“ฮะ!! .....งั้น ยายก็ได้ครับ” คนบ้าอะไร อายุขนาดนี้แล้วหน้ายังอายุราว 40 กว่าๆ อยู่ กันต์บ่นพึมพำในใจ

“ฉันให้เธอพูดใหม่อีกที” เธอจ้องเขม็งมองมาทางกันต์ ทำตาขวางใส่

กันต์นั่งนิ่งหันไปมองคิมให้ช่วยพูดที เพราะเขาไม่ค่อยรู้วิธีคุยกับผู้หญิงสักเท่าไร

“แล้วพี่สาวรู้ได้ครับว่าพวกผมกำลังหาหมอดูอยู่” คิมช่วยพูดให้เธอรู้สึกดีขึ้น

“เรียกแบบนี้สิ ฉันถึงจะคุยดีๆ ด้วย นี่เธอหัดพูดจาแบบเพื่อนเธอบางก็ดีนะ” เธอหันมาพูดต่อว่ากันต์

กันต์ได้แต่ยิ้มเจื่อๆ ออกมาด้วยความสำนึกผิด

“ครับยาย เฮ้ย!! ครับพี่สาว” กันต์แกล้งพูดแหย่เธอไป คราวนี้เธอแค่มองไม่ตอบโต้กลับ

“เอาเป็นว่าเข้าเรื่องดีกว่า เธอชื่อว่ากันต์ใช่ไหม เธอคงสงสัยสิว่าทำไมเธอถึงจีบผู้หญิงไม่ได้สักคน” ประโยคที่เธอพูดมา มันทำให้เขาพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้รู้ได้ไงว่าเขากำลังตามหาหมอดูอยู่ หรือเป็นแผนของเพื่อนตัวดีทั้งสอง “สงสัยใช่ไหมละ ทำไมฉันถึงรู้” กันต์รีบพยักหน้าด้วยความอยากรู้

“ฉันเป็นแม่มด ตรงหน้านี่คือลูกแก้ววิเศษ สามารถรู้อนาคตได้” เธอใช้มือทั้งสองข้างลูบไปที่ลูกแก้วสีขาวอย่างช้าๆ

“แม่มด ผมไม่เชื่ออ่ะ มีจริงที่ไหน ตลกล่ะ” กันต์หันไปมองหน้าเพื่อนๆ อย่างประหลาดใจ

“กูว่าป้าเขาบ้าแน่ๆ วะ” บาสเอี่ยวตัวพูดกระซิบที่ข้างหูกันต์

“กูก็ว่างั้นแหละ”

“นี่ พวกเธอฉันได้ยินหมดนะ ฉันไม่ได้บ้าสักหน่อย สิ่งที่ฉันพูดมันคือเรื่องจริง ถ้าไม่เชื่อล่ะก็ ฉันจะเสกให้เพื่อนนายหายไปให้ดู” เธอพูดยังไม่ทันจบ ได้ยกไม้เล็กๆ สีดำ คล้ายๆ ในหนังแฮร์รี่พอตเตอร์ขึ้นมา ก่อนจะกล่าวคาถาอะไรสักอย่างใส่บาสไป

“จงหายไปเพี้ยง” ไม้คทานั้นชี้ไปที่บาส แค่เพียงเสี้ยววินาทีเดียวร่างของบาสได้หายไปจากห้อง ปล่อยให้กันต์กับคิม นั่งมองตาค้าง รู้สึกตกใจแบบสุดขีด เมื่อประโยคที่เธอพูดเมื่อกี้คือความจริง

“เฮ้ยยยยยย ไอ้บาส” กันต์รีบตะโกนเรียกเพื่อน ก่อนลุกขึ้นยืนเดินหาตัวบาสรอบห้อง เขาพยายามหาใต้โต๊ะ หลังผ้าม่าน แต่หายังไงก็ไม่พบ “มัน...มัน....มัน หายไปไหนวะ” กันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ พร้อมกับเหงื่อที่ลั่นอยู่บนหน้าด้วยความกลัว

“ไม่รู้วะ ตอนนี้กูทำอะไรไม่ถูกแล้ว” คิม ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูกเช่นกัน

“ที่นี่เชื่อฉันหรือยังละ” เธอ ยืนยิ้มกอดอกด้วยความสะใจ

“ช...ช เชื่อแล้วครับ ช่วยเอาเพื่อนผมมันกลับมาที่ด้วยนะครับ” คิมพูดขอร้อง ตอนนี้ใบหน้าของกันต์ต่างดูซีดๆ คล้ายคนจะเป็นลม เพราะตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้

“ได้ จงกลับมาเดี๋ยวนี้ เพี้ยง!! เธอชี้ไปที่เก้าอี้ไม้ที่บาสได้นั่งตอนแรก ร่างของบาสกลับมาปรากฏที่ตรงหน้าของพวกเขาทั้งสองอีกรอบ

“เฮ้ยยย......มาจริงด้วยวะ” กันต์สะดุ้งตัวโย่ง ตกใจแบบสุดขีดอีกรอบ รีบเดินไปจับตัวบาสเพื่อความมั่นใจว่าใช่เพื่อนเขาจริงๆ

“เฮ้ยย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย” บาสมันร้องเอะอะโวยวายเสียงดัง

“มึงหายไปอยู่ไหนมาวะไอ้บาส” กันต์รีบถามกลับไป

“เมื่อกี้ กูกลับไปห้องนอนกูมาวะ แล้วจู่ๆ มันก็มาโผล่ที่นี่เหมือนเดิม” สภาพของบาสตอนนี้ ดูไม่จืดเอาซะเลย

“จริงหรอวะ กูแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาด้วยเองชิบ ว่ายัยนี่ เป็นแม่มดจริงๆ”

“เออนั้นสิวะมึง นี่แม่มดมันมีจริงๆ หรอครับ” คิมถามขึ้น

“จริง ก็ฉันไงแม่มด เอาๆ เลิกตกใจกันได้แล้ว มานั่งที่ได้แล้ว จะบอกเรื่องสำคัญให้กับพวกเธอได้ฟัง”

“ค...ครับ....” พวกเขาทั้งสามคนต่างเลื่อนเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ๆ ฟังเธออย่างตั้งอกตั้งใจ

“นี่ เธอคงสงสัยใช่ไหมว่าทำไมถึงไม่มีแฟน ทั้งที่หน้าตาตัวเองก็ดูไม่ได้แย่”

“ช...ช....ใช่ครับ”

“ก็เนื้อคู่ของเธอมันคือผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิงไง”

“ผู้ชายเนี่ยนะ ไม่จริงอ่ะ ผมไม่เชื่อหรอก” โลกใบนี่ต้องสร้างมาให้ผู้ชายกับผู้หญิงคู่กันสิ

“ใช่ไง แต่คู่ของเธอมันเป็นลักษณะพิเศษที่พบในประเทศไม่ถึง 10 คู่ได้ ในสมัยก่อนเธอเป็นผู้หญิงแล้วเนื้อคู่เธอเป็นผู้ชาย ก็ได้สัญญาไว้ว่าถ้าชาติหน้ามีจริงจะกลับมาพบเจอและรักกันใหม่” กันต์แทบไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เธอพูดออกมาทั้งหมด

“แล้วเพื่อนผมมันจะทำยังไงดีครับ ถ้าไม่อยากมีเนื้อคู่เป็นผู้ชาย” บาส พูดเปิดประเด็นถามขึ้นทันที

“มันก็มีทางแก้อยู่นะ” เธอทำท่าครุ่นคิดชั่วครู่

“ทางแก้ยังไงหรอครับ” กันต์รีบถามด้วยความอยากรู้

“เธอต้องไปหาเนื้อคู่ของเธอมาทำพิธีล้างคำสาปนี้ไง”

“ล้างคำสาป แล้วพวกผมจะไปหาเนื้อคู่ของไอ้กันต์มันได้จากที่ได้ครับ” คิมถามต่อ

“มันไม่ยากหรอก ก็แค่หาผู้ชายที่รุ่นราวคราวเดียวกับพวกเธอ ที่เกิดวันพุธกลางคืน แล้วมีปานรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวตรงหน้าอกข้างซ้าย มาทำพิธีล้างคำสาป ก่อนจะ ถึงสิ้นเดือนหน้า”

“สิ้นเดือนหน้า วันนี้ วันที่ 30มิถุนายน งั้นแสดงว่าผมมีเวลาแค่ 1 เดือนเองหรอครับที่จะทำพิธีล้างคำสาปอะไรนั้นได้” กันต์ถามกลับไป

“ถูกต้อง”

“แต่ถ้าพวกผมหาไม่เจอล่ะครับ” หญิงสาวสูงไวยิ้มกลับอย่างเร็วไว

“เพื่อนของเธอ ก็จะมีเนื้อคู่เป็นผู้ชายตลอดชีวิตไง555+++” เธอหัวเราะด้วยความชอบใจ

“เอาๆ ไปได้แล้ว เดี๋ยวถ้าฉันอยากเจอพวกเธอ ฉันจะไปหาเอง” สิ้นเสียงเธอพูดจบลง พวกเขาที่นั่งอยู่ภายในร้าน ต่างหายตัวมายื่นหยุดที่หน้า อาคาร ร้างแห่งหนึ่ง

“เฮ้ยยย!!!”

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะพวกมึง กูงงไปหมดแล้ว” กันต์ก้มล้มมองสำรวจร่างกาย จับใบหน้าจับแขน ว่ามีอะไรได้เสียหายไปบ้าง

“กูไม่รู้วะ กูก็งงเหมือนกัน แม่มดมันมีจริงๆ หรอวะ” สีหน้าของบาสตอนนี้ แทบจะสติไม่อยู่กับตัว

“นั้นสิวะ แถมร้านที่เข้าไปเมื่อกี้มันดันหายไปแล้วด้วย กลายเป็นอาคารร้างที่ไม่มีคนอยู่ซะงั้น” คิมมองไปที่อาคารร้างด้วยสีหน้าที่ตื่นตกใจ

“แล้วพวกเราจะเอายังไงกันต่อวะ” กันต์ไปหาถามเพื่อน

“ก็ต้องลองทำตามที่แม่มดคนนั้นพูดแหละวะ” บาสพูดขึ้น

“มันจะดีหรอวะ”

“ดีสิวะ หรือมึงอยากมีแฟนเป็นผู้ชาย” คิมเอ่ยทักท้วง

“ไม่โว้ย ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว กูจะลองทำตามแหละกัน”

กันต์แทบไม่อยากเชื่อสายตาว่าเหตุการณ์น่าตกใจเมื่อกี้มันจะเกิดขึ้นกับเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ซ้ำร้ายไปกว่านั้น เขาดันมารู้เรื่องเนื้อคู่ที่เป็นผู้ชาย จากผู้หญิงท่าทีประหลาดคนนี้ ภายในใจเขาต่างสับสน สิ่งที่เธอคนนี้บอกมันคือเรื่องจริงหรือแค่ความฝันกันแน่

(สิ่งที่คิดว่ามันไม่มีอยู่จริง มันอาจมีอยู่จริงๆ ก็ได้

เพราะโลกของเราไม่ได้เป็นดาวเคราะห์เพียงดวงเดียวในระบบสุริยจักรวาล)