สมุดกลอน

ลำดับตอนที่ #3 : เตือนใจ

ความคิดนั้นเก็บไว้คงไม่ผิด           ไม่ลิขิตบันทึกไว้ให้เกิดผล

วาจาพาลอย่าพานกล่าวจะอับจน         จงอดทนควบคุมตนอย่างวาริน

  อันความคิดเปรียบดังบึงกว้างใหญ่    พลอยเม็ดใสจมเอาไว้ไร้คนเห็น

ไว้เมื่อคราถึงเวลาที่จำเป็น                 ความคิดเห็นในวารินคงสำคัญ

   บางข้อความสร้างปัญหาถ้าบันทึก    น้ำสุดลึกซ่อนเสี้ยนหนามแล้วแห้งหาย

เสี้ยนหนามโพล่พ้นน้ำมาทำลาย          น้ำแห้งหายความอับอายจะมาเยือน

   มธุรถดั่งน้ำค้างพรางพรมหญ้า           ชื่ออุรายามเมื่อคราวาจาหวาน

วาจาพาลปาดลึกฤทัยกาล                    ดังสายธารหลากจากผาซ่านกระเซ็น

    จะเห็นว่าสายน้ำหลากความคิด      หลากลิขิตหลากวาจาพาความหมาย

สายน้ำพาผัดผ่านไปทางใด                  อยู่ที่ใจจะรู้จักควบคุมตน