สมุดกลอน

ลำดับตอนที่ #2 : รอรอรอ วันของฉัน

รอ  รอ  รอ

      กว่าที่วันเฝ้าฝันจะมาถึง  ฉันตะลึงเมื่อเจอกับสิ่งนี้

 สิ่งที่ฉันโหยหามาเป็นปี      สุดท้ายที่รอมาก็จางไป

บนทางเดินเผชิญแต่ปัญหา  ฉันคิดว่ามีเธอนั้นอยู่ชิดใกล

มาคอยเป็นเช่นดั่งกำลังใจ   แต่สุดท้ายหันไปกลับไร้แวว

ต่อแต่นี้บนทางนี้มีเพียงฉัน   คงไม่หวั่นถ้าเดินไปไร้คนคู่

แม้นโดดเดียวอ้างว้างน้ำตาฟู ฉันจะลู่หลีกเดินตามลำพัง

รอรอรอวันแห่งความสำเร็จ    วันได้เด็ดหมวกและเข็มในชุดขาว

กวนเวลากับเศษใจเป็นกาววาว  อาบชุดขาววับแวววาวกันหมัด (เธอ) กิน

ไม่เป็นไรไม่ผิดที่ลืมฉัน             ไม่เป็นไรไม่ผิดที่ทิ้งขว้าง

เธอไม่ผิดฉันไม่โกรธทีฉันบ้าง    ฉันแค่เตือนบอกเธอไว้ซักนิดนึง

     " ถ้าเธอพลาด มาเจอฉัน ฉันเอาคืน "