คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชายในฝัน ผู้เย่อหยิ่ง
(ย้อนไปสมัยยุค ๙๐)
หว้า หญิงสาวผู้ฝันใฝ่แอบชอบนักเรียนชายต่างห้องคนหนึ่ง ชื่อบาส
เค้าเรียนเก่งมาก อยู่ห้องหนึ่ง ม.6/1 ทั้งหล่อทั้งเก่ง รูปร่างสูงขาวยิ้มมีเสน่ห์
(เสียอย่างเดียว ยิ้มยาก) เรียกว่าหล่ออันดับต้นๆของโรงเรียนก็ว่าได้ ต่างกับหว้า ก็แค่เด็กผู้หญิงตัวดำๆ ขี้เหร่ ผมสั้นป่ะบ่า
ผอมกะหล่อง กระโปรงยาวคลุมเข่า แถมใส่กางเกงขาสั้นข้างในอีก ใส่แว่นหนาเต๊อะ ไอ้ที่แว่นหนาไม่ใช่เด็กเรียนนะ ดูทีวี
เล่นเกมส์
“หว้า ๆ ผู้ชายคนนั้นเดินมาทางนี้แล้ว”
เสียงผิงเพื่อนสาว กับนังโจ้กระเทยร่างเล็ก เพื่อนของหว้า
ร้องเรียกขึ้น พร้อมกับมือที่เข้ามาเขย่าที่ไหล่ ของเด็กสาวผมสั้นป่ะบ่าที่นั่งเท้าคางเคลิ้มปลื้มปลิ่ม
อยู่บนโต๊ะม้าหินใต้ต้นไม้ด้านหลังของโรงเรียน
หว้า เขียนจดหมายไว้ฉบับนึง เพื่อที่จะให้บาส คนที่หล่อนแอบปลื้ม แต่ก็ไม่กล้าให้และไม่มีโอกาสสักที
“ฉันอยากจะรู้จักเค้า ไม่รู้ว่าเค้าจะอยากรู้จักและจะรับจดหมายฉันไหม”
หล่อนหันหน้าไปมองผิงเพื่อนสนิท ทำหน้าทำตาเว้าวอน
“ผิง แกช่วยไรฉันหน่อยดิ ช่วยเอาจดหมายไปให้บาสหน่อยดิ บอกว่าฉันฝากมาให้”
หว้าพูดพร้อมกับมือน้อยๆหยิบจดหมายยื่นส่งให้ผิงเพื่อนสนิท ผิงมองหว้าพร้อมกับทำหน้าและสายตาเบ้ๆ กล้าๆกลัวๆ มือค่อยๆ เอื้อมมาหยิบจดหมาย
“จะดีเหรอแก ดูหน้าหยิ่งๆไงก็ไม่รู้ บอกตรงๆ น่ากลัวว่ะแก”
ด้วยสายตาอันอ้อนวอนจากหว้าเพื่อนของหล่อน
ทำให้หล่อนไม่อาจจะปฏิเสธได้ ผิงก็ได้แต่รับจดหมายพร้อมกับบ่นพรึมพรำ
ทำปากเบ้ไป เบ้มา ตามประสาเพื่อนกระเช้าเย้าแหย่กัน แต่ก็ถือเดินเอาไปให้ สองเท้าก้าวย่างเดินไปด้วยความหวั่น
ๆ
“นี่หล่อน ถ้าไอ้บาส มันชอบหล่อนอ่ะนะ ฉันเลี้ยงข้าวเคเอฟซี แกเลยว่ะ สัญญาเลยแก”
นังโจ้หันมาพูดกับหว้า พร้อมกับหัวเราะมือป้องปากนิดๆ เปรยคำท้าออกมา ราวกับประมาณว่า น่าจะไม่รอด ปฏิเสธชัวร์ จากนั้นก็นั่งป่ะแป้งต่ออย่างสวย
“แกจำที่แกพูดไว้นะ ฉันจะต้องทำได้”
หว้าพูดขึ้นด้วยความหนักแน่น ทั้งๆที่ใจก็ยังหวั่นๆ
หมดกำลังใจไปบางส่วน แต่ก็จะสู้ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะมีทางหรือไม่
ผิง ถือจดหมายของหว้ากุมไว้ในมือ
แม้จะเป็นจดหมายของเพื่อน ไม่ใช่ของตัวเอง แต่ก็กลัว ใจหวั่นๆ หวิวๆ ไงก็ไม่รู้ ก่อนที่จะตัดสินใจย่างเท้าวิ่งตามเอาจดหมายไปให้บาส คนที่หว้าเพื่อนสนิทของหล่อนแอบปลื้ม จนเมื่อไปถึง หล่อนก็ได้แต่ยืนข้างหน้านิ่งๆ
พูดไรไม่ออก มองไปที่ชายหนุ่มหน้าตาดี นั่งคนเดียวอยู่ที่โต๊ะม้าหิน ในท่าไขว่ห้าง
หยิบหนังสือมาอ่าน ผิงอยู่ในภาวะช่วงที่ตกใจ
หวั่นใจ ได้แต่เพียงค่อยๆยื่นส่งจดหมายน้อยๆ ให้กับเขา บาสเหลือบมองเห็นเด็กนักเรียนหญิงยืนอยู่ตรงหน้า
และส่งกระดาษที่อยู่ในมือให้เขา
ชายหนุ่มนั่งมอง และยิ้มนิดๆ ด้วยมุมปาก พร้อมกับยื่นมือรับจดหมายของหว้าไว้
แต่ก็ไม่มีสีหน้างง หรือแปลกใจอะไร
อาจเป็นเพราะผู้หญิงหลายๆคนแอบชอบเค้าจนชินอยู่แล้ว หลังจากที่ผิงส่งจดหมายให้แล้ว ผิงก็บอกเพียงว่า
เพื่อนฝากมาให้ และผิงก็รีบเดินไปที่อื่น ไม่ได้ย้อนมาหาหว้าที่โต๊ะม้าหินอีกรอบ
ชายหนุ่มเอามือค่อยๆคลี่จดหมายออกอ่าน
ข้อความในจดหมาย
“ ถึงบาส เราชื่อ หว้า นะ
เราอยากรู้จักเธอมานานแล้ว บอกตรงๆเลย เราแอบปลื้มเธอ อยากรู้จักเธอ หวังว่าเธอจะไม่รังเกียจเรานะ
เราอยากเป็นเพื่อนกับเธอนะ”
หลังจากที่อ่านจบ ชายหนุ่มหน้านิ่งก็ถือจดหมาย ลุกเดินมาหาหว้าที่โต๊ะม้าหินที่หว้านั่งอยู่ ขณะที่เดินมุ่งตรงเข้ามา นังโจ้ กระเทยร่างเล็ก เห็นแล้วรู้สึกท่าทางไม่ดี ก็เดินลุกหนี ด้วยสีหน้าท่าทางของชายหนุ่มคนนี้ ดูขรึม แม้จะเป็นคนที่หล่อหน้าตาดีก็ตาม
“ไปก่อนนะแก”
หลังจากพูดจบ นังโจ้ก็ไม่รีรอรีบลุกขึ้นแต่ทันใด
ขยับก้นย้ายออกไปอย่างไวว่อง ชายหนุ่มเดินมาหยุดที่ด้านหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ หญิงสาวที่นั่งก้มหน้า
ไม่อยากจะเงยขึ้นไปมองเลย แต่ก็ต้องค่อยๆเงยหน้าขึ้น
พร้อมกับส่งยิ้มแบบแหยๆ
“นี่จดหมายของเธอเหรอ”
ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมือข้างหนึ่งจับจดหมายชูขึ้นมา สายตาสองข้างนั้น มองนิ่งตรงไปที่หว้า หว้าตกใจถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าเค้าจะเดินมาถาม หล่อนค่อยๆลุกขึ้นยืนแบบเกร็งๆ แต่สายตาของหว้ากับไม่กล้าที่จะมองไปที่เค้าตรงๆ ไม่กล้าสบตา
“ช่ะๆ ใช่ จะ จดหมาย ฉบับนี้ ขะ ขะ ของฉันเอง ฉันอยากรู้จักเธอ ฉัน ฉัน ...” หว้าตอบแบบสีหน้ากลัวๆ พร้อมด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ กลัวเค้าไม่พอใจ เนื่องจากใบหน้าเค้านิ่งๆ เฉยๆ ไม่ค่อยดีเลย แต่หว้าไม่ทันได้พูดจบ เค้าก็พูกแทรกขึ้นมาซะก่อน
“ฉันว่าเธอเอาเวลาไปทำอย่างอื่นจะดีกว่านะ” หลังจากพูดจบ เค้าก็ชักสีหน้านิ่งๆ หันหลังเดินจากไป
ถึงจะเริ่มต้นไม่ค่อยดีเท่าไร แต่ฉันก็จะไม่ละทิ้งความพยายาม หว้าบอกตัวเองในใจ แต่ก็อดถอนหายใจไม่ได้
ทุกครั้งที่หว้าเห็นบาสที่ไหน
หว้าก็จะแอบมองเค้าห่างๆ จะทำไงได้
คนมันชอบนี่นา จะให้ไปมองใกล้ๆคงโดนแพร่งกะบาลแน่เลย หน้าดุขนาดนั้น หึหึ บาสเป็นคนขยันและตั้งใจเรียนมาก
เค้าเป็นคนที่เอาจริงเอาจังกับการเรียน ช่วงพักเที่ยงเค้ายังนั่งอ่านหนังสือเลย
ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ ส่วนใหญ่จะนั่งเล่นนั่งคุยกัน บางทีเวลาบาสลุกไปเข้าห้องน้ำ หว้าเองยังแอบเอาลูกอมไปวางไว้ที่หนังสือของบาสบ้าง
อยากทำให้เค้ารู้ว่าเราชอบเค้าจริงๆ ก็รู้นะว่าบาสอาจจะรำคาญ
แต่เค้าว่ากันว่า “ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ฉันจะตื้อจนกว่าจะได้ครองเค้า”
ช่วงกลางคืน บาสกลับมานั่งข้างเตียงในห้องนอนที่บ้าน หยิบกระเป๋านักเรียนพร้อมกับนำจดหมายที่หว้าให้ไว้
ขึ้นมาคลี่ดูอีกครั้ง “ยัยบ้าเอ้ยย!!”
บาสพับจดหมายเก็บวางไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือข้างๆเตียงนอน
พร้อมกับเดินไปอาบน้ำ
ความคิดเห็น