ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตประจำวันของตัวผมที่ไม่น่าแย่?
ผมยับเปลือาที่หนัอึ้ึ้นอย่ายาลำบาและพบับารเ็บปวทั่วร่าาย ผมวาามอ
รอบๆห้อที่แปลา เพานสีาวและห้อที่่อน้าธรรมา ผมมั่นใว่ามันไม่ใ่ห้ออผมแน่ๆ
แล้วมันเป็นห้อใรละ....?
ผมเหลือบาไปมอระเป๋าัที่วาไว้รอ่าล้าหน้า ภาพในระปราร่าายอบุรุษเพศ
ที่ผมไมุ่้นหน้า พอผมยับมือ นในระ็ยับาม นแทบไม่้อเาเลย .... ผมเอสินะ.....
เป็นวามฝันที่่าแปลใหม่เสียริ....
ผมหยิบระเป๋าัึ้นมาและูบัรประำัวประาน
อิฝน ิมหัน์ รัวแฟนอล
ื่ออัวเอผู้อาภัพในรั? นี่ผมิในเ็บมาฝันเลยั้นสินะ? ผมเหลือบาไปมอระ
็ูืืริๆนั้นแหละ....
ผมยับร่าายที่อ่อนแอไปมา และพบับวามปวแปลบๆามัวให้ผมเานะน่าะโนใรสั
นทำร้ายมานั้นแหละ....ผมเ้าไปในห้อน้ำเพื่อำระล้าร่าาย อย่าน้อยอิฝนที่ผมอ่านมา
ยับริสุทธิ์อยู่และอิฝนสายาสั้นั้แ่เ็
ผมถอแว่นาหนาเอะอัวเอออแ่็พบว่าผมยัมอเห็นไ้ามปิ
่อนที่ผมะิอะไรท้ออผม็ร้อประท้วอย่าหนัหน่วเหมื่อนไม่ทาน้าวมานาน
ผมเินไปทาที่ผมิว่าน่าะเป็นห้อรัว่อนะเบิาโพล
รอยเลือมามายสาระายเ็มพื้นสีาวสะอาา มีมีัเอร์เปื้อนเลือวาไว้้าๆ
พร้อมับระาษใบหนึ่ ที่เียนพรรนาำอโทษอนเอไว้มามาย และปิบไว้้วย
ำว่า....าอิฝน ....?
ผมาเบิโพลอีรั้่อนที่ะมอไปที่้อมืออนเอที่มีรอยรีาๆ และผม้อะลึยิ่
ว่าเมื้อพบว่าบาแผลามัวอผมสมานันราวับไม่มีอะไรเิึ้นับผิวาวีนั้นมา่อน
เล็บมือเป็นสีำสนิทนูน่าหวาหวั่น .....
อิฝน่าัวาย?.... ไม่ริน่า.... มันะเป็นฝันที่ับ้อนเินไปแล้ว
ผมเินไปเปิู้เย็น่อนะหยิบนมปัมาิน
เอาวะ ใเย็นๆ่อน ่อยๆิ
ผมเริ่มทำวามสะอารอยเลือนูไม่ออเลยว่าเยมีาร่าัวายเิึ้นมา่อน
เ้าไปอาบน้ำอย่าใเย็นราวับว่าไม่เยเิอะไรึ้นทั้นั้น
ผมสบาับวาสีแหมนเหมือนสัว์ป่าอัวเอในระ
ถ้าอิฝนายแล้ว ? ปีศา? ผมไม่เ้าใอิฝน้อมีาสีำสนิทสิ ไม่ใ่สีแหม่น
ผมเหลือบมอไปเห็นรอยสัรูป้าวหลามัรอบเอวัวเอ อิฝนสั้วยเหรอ?
ผมถอเสื้อผ้าออแล้วทำารอาบน้ำอย่าสบายอารม์โยไม่สนใอะไรอี
เมื้ออาบน้ำเสร็สรรพผม็ไปเปิู้เสื้อผ้าเพื่อหาเรื่อนุ่ห่มแ่ลับเอแ่เสื้อ
ับาเายาวสีหม่นๆึ่น่าะเ่าพอสมวร ทั้ที่เินในบัีเหลือเยอะ
นานั้นแท้ๆ อิฝนไม่ใ้เลยหรอ?
'เทนอเินแ่นี้ วามรัที่เทนให้ไปมันไม่พอเหรอ?'
'อิฝนสัานะว่าะหาเินให้เทน เทนอย่าทิ้อิฝนนะ'
อ๋อ ผมำไ้ละ อิฝนไม่รู้้วย้ำว่าหมอนั้นเอาเินไปเสพสุให้เหล่าปลาิว
ปลาสร้อยอเา เห้อ เอาเินไปโยอ้าว่า้อรัษาพยาบาลนเอเนี่ย
ผมหยิบาเวอร์มมาใส่ับเสื้อฮู้สีำสนิท ึู่ว่านี้ะเป็นารแ่ัวที่
โอเสุๆแล้วละนะ
เอาเถอะ หานี้ือวามฝัน ผม็อใ้ีวิวัยรุ่นับแ้แ้นเลยละันนะ อิฝน
ผมเอาแว่นหนาเอะมาใส่อีรั้และออาห้อไป
"เห้ พี่าย ถ้าผม้อารยืผม สไล์ผมและไฮไลท์เนี่ย ราาเท่าไรเหรอ?"
"แ่ว่าราามัน่อน้าะ.."
ผมูบัรเริที่มีเินเียล้านให้เพื่อหยุเสียน่ารำาอ่าัผม
"ไฮไลท์สีอะไรีรับ?"
"สีแ เพาะปลาย "
"ออ...น้อรับ น้อไฮไลท์สีน้ำเินอยู่แล้ว "
ผมเหลือบไปมอปลายผมสีน้ำเินประายอนเออย่าใ
"ั้นเอาแ่สไล์ับยื็พอรับ " ผมบอปัๆไป
"่วยถอแว่น้วยนะ พี่ัไม่ถนั"
โว้ยยยย อะไรเยอะแยะเนี่ย ผมถอแว่นอออย่าเียร้าน
ลิ่นหอมอ่อนๆอเ้าอาสีแหม่นทำให้นทั้ร้านมอเาราวับ้อมน์
สะผิวาวีนั้นัับาสีแสัว์ป่าไ้อย่าี เส้นผมสีำประายน้ำเินอ
เ้าัวถูพัไปามแรแอร์อร้าน ริมฝีปาสีแมพูน่าบูบนั้นเผยอออเพราะ
วามหุหิ ไม่สามารถบอไ้เลยว่าเ้าอใบหน้านั้นสวยหรือหล่อันแน่ ทุสาย
านั้นเหม่อมอเา้วยวามเลิบเลิ้มทั้ายและหิ
"ออ...พี่รับ พี่ะัอยู่รึเปล่ารับ? "ผมถามออไป
เสียหวานใสราวับมีไว้เพื่อล้อลวนอื่นไม่่าาเสียไเรนที่ึูนัเินเรือ
ทั้ๆที่นัเินเรือรู้แ่พวเา็อยาฟัเสียนั้น ไม่่าาสภาพอ่าัผมที่
หน้าึ้นสีแ่อย่าใ
"อ...โอเรับ "
30นาทีผ่านไป .....
"ไม่ิเินรับ"
"อ...เอ๋? แ่ว่า "
"แ่มาร้านพี่บ่อยๆ็พอแล้วรับ พี่ไม่ิเิน "
"...อบุรับ"
ผมเินออมาาร้านัผมอย่า วย อยู่ๆ็ใี นที่นี้แปลนแหะ
==================================================
ถ้ามีอะไรไม่เหมาะ็ิมาเลยรับ! พร้อมรับารลโทษ!
ถ้าสนุ็อย่าลืมเม้น ิาม เป็นำลัใให้นเียนบ้านะรับ
สามารถเม้น่าในเรื่อัวละร่าๆไ้นะรับ เพราะบาทีไรท์็เผลอ่าในใเ่นัน
อบุที่เ้ามาอ่านรับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น