เพื่อนรักที่เอเอสซี

ลำดับตอนที่ #7 : ่คำสารภาพของพาสต้า กับสีหน้าไม่เชื่อของเพื่อนฝูง

วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆ แต่ไม่ได้สุขเมื่อเพื่อนมีทุกข์หรอกนะ แต่สุขที่ได้อยู่ห่างจากจิต หรือพาสต้า ตอนแรกเพื่อนๆคิดว่าจะให้อภัย

แต่พาสต้าทำหนักกว่าเดิมอีก เรียกว่าทนฟังไม่ได้เลย โดยเฉพาะเรื่องที่โดนกัน โดยที่ฉันก็ไปฟังเพื่อนๆเล่ามา เริ่มมีความสงสัยกับพาสต้าเป็นอย่ามากและวันนี้ฉันก็มีโอกาสพูดกับพาสต้า

\"พาสต้าทำไมพาสต้าชอบจับก้นเพื่อน\"ฉันถามขึ้นเมื่อมีโอกาส

\"ก็จับก้นนะบ๋อยเราก็จับสัปดาห์หนึ่งนะแล้วรู้สึกจะเลิกไป...\" พาสต้าตอบ

ฉันหันหลังให้พาสต้าแล้วส่ายหน้านิดๆ กับคำตอบของพาสต้า

\"แล้วบ๋อยถามทำไม\"พาสต้าถามขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าฉันถามอะไรแปลกๆ

\"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก\"

เมื่อฉันพูดจบฉันก็หันไปทำงานในคอมให้เสร็จ แต่เครื่องของฉันวันนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเครื่องเข้าอินเตอร์เน็ตไม่ได้ แต่พอดีฉันไม่รู้ว่ามิสเขาให้ทำอะไรบ้างจึงลุกจากที่นั่งเดินไปหาสา ( สาธิตา ) แต่สาก็เข้าได้บ้างไม่ได้บ้างจึงเดินไปหาเบลล์ ( ขวัญ ) เบลล์เป็นเพื่อนของฉันที่นิสัยดี ตัวเล็กๆ ( สำหรับฉัน )

\"เบลล์ทำไรบ้างง่ะ\" ฉันถามเมื่อสรรหาที่นั่ง

\"อือ ก็ทำเนี่ย Pre -Post นะ แล้วก็ไปบอกมิส\" เบลล์ตอบ

เมื่อฉันรู้สึกว่าที่นั่งของเบลล์มันอยู่ด้านตรงกันข้ามกับแอร์ซึง่ที่ๆ ฉันนั่งอยู่ใต้แอร์พอดี ทำให้ที่นั่งของเบลล์นั้น หนาวมากๆ เรียกว่าขั้วโลกเหนือได้เลย เพราะว่ามันหนาวจริงๆ ฉันเลยพอทำงานที่เครื่องเบลล์เสร็จเกือบเรียกตัวเองว่า หนาวจะแข็งตายอยู่แล้ว เลยเดินออกไปนั่งที่เครื่องด้านหน้าเจอ แป้งแต่ฉันแอบอยู่ข้างหลังเลยจิ้มแป้งนิดๆ หน่อยๆ แต่สอซึ่งนั่งอยู่ข้างแป้งเห็นฉันแล้วไปบอกแป้งแต่ฉันไม่เห็น พอสะกิดอีกรอบแป้งหันมา ฉันตกใจหมดเลย....

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

พอถึงชั่วโมงชมรม ( ดนตรีไทย )

วันนี้มิสประจำชมรมของฉันไม่รู้เป็นอะไรอารมณ์ดีมากๆ เพื่อนในชมรมก็นั่งกินขนมอย่างสบายใจ

แล้วแนก็นั่งตีขิมกับพลอย ซึ่งพลอยกำลังสอนเพลงลอยกระทงให้จบ แล้วบางครั่งฉันก็แอบตีเพลงอื่น

พาสต้าซึ่งเบื่อเป็นอย่างหนักก็ไปนั่งกับสา แสนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ซึ่งหันหลังให้กับพาสต้า พาสต้าก็หันหลังให้กับสาแล้วเอาหลังของพาสต้าถูกับหลังสา ส่วนสาไม่ต้องพูดถึงเพระว่าสากำลงัพึมพำสวดใหญ่ว่าให้ไปไกลๆ

เมื่อสาเห็นว่าฉันมองอยู่จึงส่งสายตาช่วยเหลืออย่างหนัก

\"บ๋อย บ๋อย ช่วยเราด้วย\" สาพูดด้วยเสียงกระซิบ

สานั้นหน้าจะเป็นจะตาย ส่วนพาสต้านั้นมีความสุขราวกับว่าขาดสิ่งนี้ไม่ได้

“สานะ สานะ อู้ยๆ”พาสต้าพูดแบบสยิวๆนิดๆ

ฉันเห็นดังนั้นก็ทนไม่ได้เลยเดินไปหาสาและชวนคุยและพาสต้าก็เดินกับไปนั่งที่ขิมของตนเอง

และฉันก็เดินกับไปนั่งที่ขิมเพื่อตีขิมเพลงต่อไป

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

เวลาพักกลางวัน….

“เฮ้ยโบว์มีไรเล่าให้ฟังเกี่ยวกับไอ้จิต..”ฉันพดกับโบว์ได้ไม่ทันไรพาสต้าหรือจิตก็เดินตามมาและวันนี้ซึ่งมีสอบภาษาจีนคุณครูสอนภาษาจีนก็เดินมา( เหล่าซือ ) ซึ่งฉันเลยรีบวิ่งไปหาเหล่าซือและได้ยินแค่

“นิฮาว” เหล่าซือพูด ซึ่งฉันได้ยินไม่หมดก็เลยพูดต่อว่า

“นิฮาวมา วอเหินฮาว” ฉันพูดต่อ เพื่อนที่เดินกันมาหัวเราะกันใหญ่

“นี้สอบนะเรื่องนี้” เหล่าซือพูดและเดินจากไป

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

“วันนี้ไปสุพรรณกันเปล่า” โบว์พูดแบบมีความนัย

“เอาดิ”ทุกคนตอบอย่างเห็นด้วย

ตามแผนเรื่องนี้ฉันเป็นคนคิด ซึ่งหมายความว่า แผน หรือ ขุนแผน ขุนแผนเป็นคนสุพรรณบุรี หรือเรียกว่า ไปสุพรรณบุรี นั่นเอง

พอพูดจบทุกคนก็รีบวิ่งไปกินข้าวอย่างรู้ดี

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

พอเริ่มกินกันเสร็จก็แยกกันแยกกันไปเป็นกลุ่มเล็กๆ ซึ่งไม่เกิน 3-5 คน ไปหลายๆรอบเพื่อความชัวว์โดยแต่ละคนก็จะบอกทิ้งท้ายว่า

‘ไปสุพรรณและนะ’ หรือบางครั้งถ้าพาสต้าสงสัยก็บอกว่า ‘เนี่ยปิดเทอมใครจะไปสุพรรณบ้าง’

และวันนี้ฉันก็เดินไปกับลลิต

ลลิตเป็นเพื่อนของฉันคนหนึ่งซึ่งตอนแรกก็ไม่สนิทกันเท่าไร แต่มาสนิทหน่อยตอนที่เข้ามาอยู่ในชมรม และพาสต้าก็เดินมาควงแขนของลลิต ซึงลลิตหันมาให้สีหน้าที่หน้ากลัว ฉันเลยบอกพาสต้าว่า…

“เออพาสต้าเรากับลลิตจะไปตึก 1 นะเออถ้าพาสต้าจะไปเราว่าเดี๋ยวเราก็มาแป๊ปเดียวไม่นานหรอก” ฉันพูดจบฉันก็เผ่นแนบไปที่ห้องสมุด

“เราว่าเดี๋ยวพวกโบว์คงมาถึง”ฉันพูดเมื่อถึงห้องสมุด

“คงงั้น”ลลิตพูดและเอามือกุมซี่โครงเพราะความเหนื่อย

เมื่อฉันเข้าห้องสมุดก็จะไปนั่งกันที่มุมประจำเป้นโวฟามุมหนึ่งซึงมีขนาดพอรองรับกลุ่มของพวกเราทั้งกลุ่มซึ่งก็นับไม่ถ้วนเพราะบางคนมาประชุมไม่ทุกวันอย่าง ลลิต บิ้ม เอ้ม สา แป้งแต่บางคนมาทุกวัน อย่าง โบว์ หมิว กวิส ฉัน นิวและยังมีอีกหลายคน หมิวดังที่ฉันกล่าวมาข้างต้น หมิวเป็นเพื่อนของฉัน คิดเลขเร็วยังกับจรวด คิดเร็วมาก มิสให้โจทย์มาเขียนเสร็จก็ตอบเลย และจะตามมาด้วยเสียงที่เพื่อนร้อง ‘โฮ้ย’ หรือบางคนที่ไม่มาแต่จะคอยฟังข่าวกับคนที่มาประชุมอย่าง เมย์ สอ และคนอื่นๆ ซึ่งบางครั้งก็มาฟังข่าว

และวันนี้ก็มีข่าวใหม่ล่าสุดฉันต้องรอเพื่อนๆ ที่หลบหลีกพาสต้ามาที่ห้องสมุด

“เฮ้ยโบว์มีข่าวใหม่” ฉันพูดเมื่อทุกคนมาครบแล้ว

“อะไร”เพื่อนทุกคนส่งเสียงให้ความสนใจกันทันที

“คืองี้ เราถามพาสต้าแบบลอยนะ ว่าพาสต้าทำไมชอบจับก้นเพื่อนรู้เปล่าว่าพาสต้าตอบว่าไร ” ฉันพูดแต่ยังมีคำถามอยู่ในประโยค

“ไม่รู้ดิ” ทุกคนตอบแต่น้ำเสียงแสดงความสนใจมากๆ

“พาสต้าก็ตอบว่าก็แค่นี้เองก็เคยมีอยู่ช่วงสัปดาห์หนึ่งแล้วก็เลิกไป แล้วบ๋อยถามทำไม” ฉันพูดต่อ “และเราก็ถามว่า แล้วทำไมพาสต้าชอบโอบ กอด เพื่อน” ฉันพูดต่ออย่างรวดเร็วแต่มิวายเน้นพยางค์หลัง “อย่างเช่น เอ่อ ใครดีวะ อ้อสอ ” ที่ฉันเอาชื่อสอเพราะ สอรู้สึกว่าจะโดนบ่อยในสายตาของฉัน “พาสต้าก็ตอบว่า ก็แค่เนี่ยเอง ก็สอมันหุ่นดีมากเลยนะ แถมสวยอีกต่างหาก น่ารักด้วย และที่เรากอดสอตอนนั้นเราจับสะดือมันสะดือมันเรียวยาวแบบดารา นี่คือคำพูดของพาสต้า” ฉันพูดจบ เพื่อนแต่ล่ะคนทำท่าสะอิดสะเอียน และเริ่มให้ขอคิดเห็นต่างๆ นานา

“สงสารสอวะหุ่นดีโดนไอ้พาสต้าเล่นงานบ่อย” คนในกลุ่มพูดขึ้น

“เราว่านะต้องระวังตัวไปเรื่อยๆ หรือไม่ก็บอกมัน” นิวเสนอ

“ก็ดี” ทุกคนตอบอย่างเห็นด้วย

พอเพลงขึ้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป …

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

เมื่อถึงเวลาสอบฉันซึ่งอยู่เลขที่หลังพาต้าต้องนั่งติดกับพาสต้าแต่ฉันก็ให้แพรวามานั่งที่พาสต้าและให้พาสต้านั่งหัวโต๊ะแต่โชคร้าย ม. รุ่งโรจน์ให้นั่งแบบหันหลังซึง่ฉันต้องนั่งประจันหน้ากับพาสต้าและพอเริ่มทำข้อสอบและทำข้อสอบเสร็จพาสต้านอนลงและฉันก็ทำเสร็จและฟุบลงไปและความที่ว่าฉันขายาวจึงยื่นขาไปข้างหน้าและพาสต้าก็พันขาฉันจนหน้าหวาดเสียว สยิว ฉันจึงเอาขาของตนไปไว้หลังเก้าอี้ และถอนหายใจ

“เกือบตายแล้วไม่เรา”

เมื่อหันหน้าขึ้นมาก็พบกับหน้ารอยยิ้มคล้ายคางคกกลมๆ หน้าใหญ่เหมือนจานบิน หรือหน้าของพาสต้า…