เพื่อนรักที่เอเอสซี

ลำดับตอนที่ #5 : ย้ายที่ สอ ปะทะ สา ศึกสองโตีะ

วันนี้เป็นวันหลังสอบกลางภาคเรียนที่ 1 ของโรงเรียนฉัน มิสสั่งย้ายที่นั่งทุกคนด่วน โดยฉันได้ไปนั่งกับ เออนี่ พัฒน์ อีฟ ทิ๊ง แต่ฉันย้ายไปนั่งกับ สาธิตา ตอนชั่วโมงแนะแนว

สาเป็นเพื่อนของฉันคนหนึ่งที่ออกจะ บ้า บ๊อง บวม ตลก ฮาๆ แต่เรียนเก่ง

\"สา มาเกือบไม่ทัน\" ฉันพูดเมื่อมาถึงที่นั่ง

\"หวัดดีบ๋อย ไงมานั่งทุกชั่วโมงเลยนะ\" สาพูดอย่างดีใจมากๆๆ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

เมื่อผ่านไป 1 สัปดาห์ที่ฉันมานั่งที่นี่ ฉันรู้ว่าสาชอบกัดกับสอ อย่างตลกๆ มากๆ เล่นกันอย่าง ฮาๆ

อย่างวันนี้ชั่วโมง ท31101

\"บ๋อยเราเป็นหนุมาน สอเป็นไมยราพ\" สาพูดขึ้นมา

\"สอ สอเป็นไมยราพเคยสู้กับใครบ้างป่าว\" ฉันถามสอ

\"บ้าบ๋อยเราไม่ใช่ไมยราพ\"สอบอกเสียงแหลม

\"งั้นถ้าสอเป็นไมยราพ ให้เมย์เป็นพระรามดิ \" ฉันบอกสา

\"เอาเลย\" สาตอบอย่างรวดเร็ว

\"และชั่วโมง ค31101 \"

\"สา สาสนิทกับสอหรอ\" ฉ้นถามด้วยความงงงวย

\"สนิทสิ ใช่ไม๊สอ\" สาตอบ

แต่สอไม่ได้ตอบกำลังรีบจดงานอย่างรวดเร็ว

\"ห้วยอีกเเล้ว\" และสาก็เลิกถามทันที

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@



ทุกวันสากับสอก็จะมีเรื่องกัน แต่ส่วนมากเรื่องที่เกิดขึ้นออกจะฮาๆ ขำๆมากกว่า

บางครั้งก็จะมีเรื่องกันโดยฉันก็อาจจะไปร่วมด้วย เกิดจาก สาเอาแว่นฉันไปใส่ แต่ล่ะคนมองไม่เห็น แย่งแว่นฉันใช้กันอย่างเมามันส์

“ไอ้บ๋อย 1 บรรทัดส่งมาให้เราได้แล้วแว่นอ่ะ” สาพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเขียนได้เยอะพอสมควร

“เออใกล้เสร็จแล้วโว้ยรอเดี๋ยว” ฉันพูดยังไม่ทันจบสาก็ดึงแว่นไปจากมือ

“เออเอาไปเลยมันใกล้จะหมดชั่วโมงแล้ว” ฉันพูดเมื่อสากำลังจดบนกระดาน

“ออด ออด” เสียงหมดเวลาเรียนดังขึ้น

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

วันนี้ชั่วโมงภาษาไทยมีจดที่ในโอเวอร์เฮตซึ่งเป็นการจดที่ยากลำบากมากสำหรับคนใส่แว่น และศึกของ สาธิตา กับ สรนันท์ก็เริ่มขึ้น

“สาไปนั่งหน้ากัน” ฉันเอ่ยปากชวนสาไปนั่งข้างหน้าเพราะมองไม่เห็นเลย

“ได้เลยเร็วรีบหยิบของ” สาพูดไปเก็บของไป

ระหว่างที่สากำลังเก็บของสอก็เก็บของเพื่อไปนั่งข้างหน้าเช่นกัน

เมื่อไปถึงข้างหน้าห้องมีคนหลายคนที่มองไม่เห็นกระดานที่สาดส่องของแสงโอเวอร์เฮต เพระา ตัวเล็กมากๆ

เมื่อฉันสรรหาที่นั่งได้ที่กลุ่มของพาสต้า แต่เนื่องจากที่มันไม่พอ ฉันก็เลยหาที่นั่งที่พื้น

และด้วยความที่ว่าฉันเขียนมือซ้าย ทำให้เวลาจดงานลำบากหน่อย ฉันก็เลยเหยิบไปนั่งข้างหลังนิดๆ

ติดๆกับสอ และด้วยความที่ว่า สาเอาแว่นฉันไปทำให้ฉันมองไม่เห็น เลยมองสมุดของสอ และโชคดีของฉันอีกสอเขียนมือซ้ายเลยมองได้ชัดนิดๆ

สอมองแล้วสงสารเลยไปโวยกับสาเรื่องแว่น



“ไอ้สาแก่คืนแว่นให้บ๋อยไปเหอะมันมองไม่เห็น” สอพูดขึ้น

“เออก็ได้” สาพูดอย่างไม่เรื่องมาก

และศึกของสากับสอยังมีอยู่เรื่อยๆ แต่มันอาจจะหนักไปนิด แต่ฮาไม่น้อย แต่ฉันไม่ได้เอ่ยถึงให้ฟัง