ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    theMemory_Moon05

    ลำดับตอนที่ #2 : RetUrN

    • อัปเดตล่าสุด 29 ม.ค. 50


        --ditz…ditz…ditz…BOoM *-*

        --ว้าย ตี4 แล้วหรอเนี่ยฮือๆๆๆ>-< ฉันแทบที่จะไม่ได้นอนเลยนะเนี่ย

          --“นี่แม่ลูกสาวคนสวย...ตื่นรึยังจ๊ะ

        --“ตื่นแล้วค่ะ<ที่จริงไม่ได้นอนต่างหาก>เดี๋ยวอาบน้ำแต่งตัวแล้วจะลงไปค่ะ

                 *-------- 20 นาทีต่อมา ----------------*

        --“เสร็จแล้วค่ะ..หอมจังอาหารเช้าคืออะไรหรอค่ะ

        --“ก็ข้าวต้มกุ้งใส่ไข่ที่แสนจะโปรดปรานของสาวสวยผู้น่ารักจอมตะกละนะจ๊ะ

          --“โหย...แม่ชมแต่เช้าเลยนะค่ะแต่ข้าพเจ้าไม่ถือสาท่านหรอกนายหญิงเพราะวันนี้ข้าพเจ้าจำเป็นต้องไปท่องยุทธจักร อ่า..ว่าแล้วข้าน้อยกินล่ะนะขอบคุณมากแม่นางที่เตรียมของโปรดไว้ให้ข้าข้าคงมีกำลังดีแน่สำหรับไปปราบเหล่ามาร

       --“นี่..มัวแต่เล่นเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอกท่านจอมยุทธนี่มันตี 5 ครึ่งแล้วนะเจ้าค่ะ...อ่ออีกอย่างเย็นนี้ท่านช่วยรีบกลับมาด้วยนะเจ้าค่ะ

      --“ได้เลยแม่นาง ข้าไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้ท่านหรอก...วางใจได้เลย

       --“จ้าแม่ลูกสาวสุดบ๊องเล่นอยู่ได้รีบๆกินเข้าแล้ววันนี้อย่าไปมีเรื่องกับเด็กนักเรียนคนอื่นอีกหล่ะ

     --“อิ่มแล้วค่ะ...ไปแล้วนะค่ะแม่

     --“โชคดีจ๊ะ ตั้งใจเรียนนะลูก

                 *-----------------------------------------------------------------------*

       -----เฮ้อ!!น่าเบื่อจริงๆเลย...ตอนเย็นรีบๆๆกลับนะลูก..อย่าไปทะเลาะกับเพื่อนล่ะ..ตั้งใจเรียนนะ------

           ตายแน่ๆๆฉันโอ๊ยเบื่อๆๆๆๆๆ....ฉันก็อยากรีบกลับแต่มันมีเล่นบอลนิ.....ฉันก็ไม่อยากทะเลาะกับเพื่อนแต่พวกยัยสาบานว่าสวย

    มาหาเรื่องนิจะให้ยอมได้ไง....ฉันก็อยากตั้งใจเรียนแต่ฉันชอบวาดรูปนิ....ใช่วาดรูป ต้องรีบไปโรงเรียนๆๆ

           ตึก ... ตึก ... ตึก ... ตึก ... ตึก โครม!!โอ๊ย ไอบ้าเอ่ยเดินยังไงเนี่ยคนกำลังรีบ โอ๊ย

                    --“นิเธอนั่นแหละเดินยังไงไม่ดูเลยรึไงว่าคนเดินอยู่

              -- “โหย...นายนิคำว่าขอโทษนะพูดเป็นรึเปล่า เราก็รีบนะไม่ใช่นายรีบคนเดียว สุภาพบุรุษนะสะกดเป็นรึเปล่าแล้วนายก็เป็นผู้ชายด้วยเรา      เป็นผู้หญิงเราเจ็บกว่านายอีกนายนี่มันไองั่งที่สุดเลยไม่น่าใส่ชุดศรภศิลป์ ติดเข็มศรภศิลป์เลยนะ!!ฮะ...ชุดมหาลัยศรภศิลป์

                   --“นะ...นาย...นายเรียนมหาลัยศรภศิลป์หรอ

              --“ใช่ๆๆๆๆๆ...ทำไมคนอย่างฉันไม่น่าใส่ชุดศรภศิลป์ยังไง...นิน้องหนูรีบๆไปโรงเรียนเข้านะอย่าเที่ยวมาวิจารรุ่นพี่มหาลัยแบบนี้แล้วที่ว่าฉันสะกดคำว่าสุภาพบุรุษนะ...แหมฉันก็สะกดเป็นนะ ทำได้ดีซะด้วยแต่ไม่รุทำไมวันนี้ฉันถึงได้ลืมไปว่าสุภาพบุรุษสะกดยังไงสงสัยน้องหนูคงเป็นเด็กน้อยผู้โชคร้ายที่สุดเลยแหละที่ดันมาเจอวันที่ฉันสะกดไม่เป็นแต่เอ...*-*ดูๆไปน้องหนูนี่น่ารักดีนะยังไงช่วยพี่สะกดหน่อยได้รึเปล่าล่ะจ๊ะ

              0๐0 แล้วตาพี่คนนั้นก็ทำตาเจ้าชู้ใส่แถมยังมีบรรดาเสียงโห่ทั้งหลายโอ๊ยดันเป็นมหาลัยที่ใฝ่ฝันซะด้วย...ไม่น่าเลยเรา!!

             --“แหม..พี่นี่ก็ชมซะปกติเราก็สะกดเก่งนะแต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ถึงสะกดไม่ค่อยคล่อง สงสัยมีเสียงหมา..มันดังมากไปหน่อยแถมหัวหน้าฝูงมันดันเห่าใส่อีก ช่างมันเหอะพี่ไว้เราค่อยสะกดให้ฟังนะวันนี้สะกดไปก็เท่านั้นเพราะหมานะถ้าไม่เจ็บมันไม่ค่อยจำหรอก  555”

               **********แล้วฉันก็วิ่งเต็มแรงเลย (ก็แหงสิไม่วิ่งพี่เค้าคงฆ่าฉันตรงนี้แน่แต่ก็สะใจดีเหมือนกัน)******

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×