คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MooN
--“ค่อยๆหลับตาลง...แล้วตามแสงสว่างนั่นไป”เมื่อสิ้นคำๆนั้นฉันก็หลับลงและเห็นภาพต่างๆมากมาย เมื่อฉันตื่นขึ้นภาพทุกอย่างก็เป็นเหมือนฝันๆที่ฉันไม่สามารถลืมไปได้เลย--
--อ่อ.....ฉันชื่อจันทราวดี นาคปฏิภูมิ อ่านว่า..นา-คะ-ปะ-ติ-พูม ไม่ใช่ นาก-ปะ-ติ-พูม นะจริงๆแล้วนามสกุลนี้เป็นนามสกุลที่ฉันพึ่งจะเปลี่ยนเมื่อ5ปีก่อนเพราะแม่ฉันได้แต่งงานใหม่แต่พ่อเลี้ยงฉันก็ดีนะแถมลูกสาวของเขาก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับฉันด้วยแต่เสียอย่างหนึ่งไม่รู้เป็นเพราะเธอหวงพ่อรึเปล่าเธอจึงดูหยิ่งๆกับฉันและแม่แบบนี้ แต่ก็นะฉันเข้าใจลูกคนรวยมีพ่อแม่รวยก็ต้องหวงเป็นธรรมดาก็ลองเป็นพ่อฉันสิฉันคงไม่ยอมปล่อยให้ห่างฉันหรอก..อ่อ..ฉันลืมบอกพวกคุณไปว่าเรื่องที่จะเล่ามันเกิดเมื่อประมาณ5ปีก่อนนั่นแหละเริ่มตั้งแต่ฉันและแม่ได้มาอยู่ในบ้านหลังนี้
--กริ๊ง..กริ๊ง ...
--”สวัสดีค่ะ บ้านแสงสวัสดิ์ค่ะต้องการเรียนสายกับใครค่ะ”
--“อืม...นั่นคุณ จันทราวดีรึเปล่า ครับ”
--“ค่ะ ไม่ทราบดิฉันกำลังพูดกับใครอยู่ค่ะ”
--“อ่อ...ฉันลุงพงศ์เกษม ไงจ๊ะ แม่ของหนู วดี อยู่รึเปล่าจ๊ะ”
--“อยู่ ค่ะ สักครู่นะคะ”
--แม่ค่ะๆๆๆๆๆๆๆ...
--“มีอะไร วดี โตเป็นสาวแล้วยังจะตะโกนโหวกเหวกเป็นเด็กๆไปได้”
--“โถ แม่ค่ะก็หนูรีบนี่ค่ะจะมาบอกว่าลุงเกษมโทรมาค่ะ”
--“ขอบคุณนะคะคุณลูกสาวแสนสวย”
--“แต่เอ เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นไปเที่ยวกันแทนได้รึเปล่าค่ะ”
--แล้วแม่ก็ได้แต่หัวเราะก่อนที่จะไปรับโทรศัพท์...ฉันพยายามพยายามเงียหูฟังแต่ไม่ต้องตกใจนะคะเพราะฉันกับแม่เล่นกันแบบนี้เป็น ประจำก็ตั้งแต่พ่อจากพวกเราไปเราก็อยู่กัน3คนแต่แล้วพี่ก็ไปทำงานที่ต่างประเทศนานๆๆๆๆๆๆๆทีจะกลับมาเมืองไทยฉันกับแม่ก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนมากเพราะกว่าฉันจะกลับจากโรงเรียนก็เย็นมากแล้วไหนเวลาเสาร์อาทิตย์ฉันต้องทำงานพิเศษข้างนอกเพื่อหารายได้เสริมอีกฉันกับแม่จึงไม่ค่อยได้ไปเที่ยวด้วยกันเท่าไหร่ เอ แม่คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเอาล่ะฉันลุ้นมากเลยว่าจะต้องมีอะไรอีกแน่แต่ฉันก็รู้สึกหวั่นๆๆว่าแม่จะต้องออกไปข้างนอกแน่ๆๆๆเฮ้อแต่ช่างเหอะฉันก็ชินซะและ
--“แม่ค่ะๆๆๆ”
--“มีอะไรแม่คนนี้”
--“บอกบ้างสิอย่าเก็บไว้คนเดียวสิ ม่ายดีนะ”
--“อยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่อีกแล้วนะ”
--“แหมแม่ก็”
--“ก็ได้ พรุ่งนี้ลุงเกษมจะมารับไปกินข้าวที่บ้านลูกจะได้ทำความรู้จักกับลูกสาวเขาไงจ๊ะ”
--“แม่”-_-
--“ไปนอนได้แล้วสาวน้อยเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่ตี4อีกนะ”
เฮ้อ..ชีวิตที่กรุงเทพมันก็อย่างนี้แหละค่ะต้องตื่นแต่เช้าทุกวันแต่เรื่องที่หนักกว่านั้นก็คือเรื่องของพรุ่งนี้ที่ฉันทั้งต้องรีบกลับอย่างรวดเร็วแถมยังต้องไปพบทั้งพ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ แถมยังสิ่งต่างๆมากมายที่ฉันต้องเจอต้องปรับตัวต้องฝึก และที่ต้องรับศึกหนักหน่อยก็ตรงที่ลูกสาวของเขานี่แหละจะเป็นมิตรกับฉันรึเปล่าเนี่ยเฮ้อ.....๐-๐
ความคิดเห็น