คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 : ลอบสังหาร
สเลนนอนไม่หลับทั้ืนเลยทำให้เ้านี้เามีสภาพอิโรย
เาเินโเลมายัห้อรับประทานอาหาร่อนะทรุัวนั่ลร้ามอินาโฮะที่ิบาแฟอยู่
“อรุสวัสิ์ ื่นสายันะ”
เสียแรที่ทัสเลนือนที่นั่อยู่ร้ามเานั่นเอ
อินาโฮะำลัไล่สายามอแท็บเล็รหน้าพร้อมยาแฟื่มไป้วย
สเลนที่ไ้ยินแบบนั้น็ิ้วระุนิหน่อยแ่ัสินใไม่พูอะไร
เารู้สึเ็บานิหน่อยอาะเพราะร้อไห้มาไป
“วันนี้นายอยู่ับนามิไป่อนนะ
ผมมีาน้อไปเลียร์่อ”
อินาโฮะลุึ้นพลาเลื่อนเ้าอี้ให้เ้าที่่อนะยับเน็ไท้ให้เ้าที่
“นามิ ฝาเรื่ออาหารอเา้วยนะ”
อินาโฮะพูับหิสาวัวเล็่อนะเินออไป
สเลนมอไล่หลันที่เินออไป้วยสายาเบื่อหน่าย่อนะถอนหายใเบาๆ
นนนีู้เหมือนไม่่อยเ้าใเรื่อที่ัวเอพูออมาเมื่อวานนี้เลยสินะ
เาหัวเราะเฮอะับัวเอเบาๆ่อนะมออาหารบนโ๊ะที่หิสาวร่าเล็นำมาเสิร์ฟให้่อนที่ะลมือทานแบบเื่อ้า
-ศูนย์บัาารทหารภาพื้นโล-
-ห้อ ร้อยรีไึะ
อินาโฮะ-
ภายในห้อทำานออินาโฮะมีบรรยาาศันอยู่รอบๆ
เามอผู้มาเยือนใหม่สามนแบบเร่เรีย แ่ละนมีสีหน้าไม่สู้ีนั
ทุนนั่ล้อมรอบโยที่มีอินาโฮะอยู่รหัวโ๊ะ
ที่รลามีเอสารปึให่พร้อมับรูปนับร้อยรูปาหน่วยสอแนม
“ลุ่มใ้ินรู้เรื่อที่สเลน
ทรอยยาร์ยัไม่ายั้นหรอ?”
เสียอนายทหารั้นผู้น้อยนหนึ่โพล่ึ้นท่ามลาบรรยาาศอันน่าอึอั
อินาโฮะปรายามอหน่อยๆ่อนะ้มมอ้อมูลรหน้า
ลุ่มใ้ินที่ไม่เห็น้วยับารผูสัมพันธ์ับเวิร์สและนำพลัอัลโนอาร์มาใ้
อินาโฮะมอแท็บเล็ัวเอที่อนนี้ปราวีีโอปราศรัยอผู้นำลุ่มใ้ินที่พึ่มีารเผยแพร่ทาออนไลน์เมื่อเร็วๆมานี้ทาอินเอร์เน็
พวเาพูถึ้อเสียอพลัอัลโนอาร์และสิ่ที่เวิร์สทำับโล
“พวเา็น่าะทำไ้แ่่อม็อบเท่านั้น”
เสียที่อินาโฮะุ้นเยี นนนั้นือพี่สาวอเาเอ
ยูิ้มมอเอสารเี่ยวับลุ่มใ้ินที่แทรึมเ้ามาสืบเรื่อสเลน
ทรอยยาร์เมื่ออาทิย์ที่แล้ว
“แ่เรื่อสเลน ทรอยยาร์....”
เสียหวาๆอนายทหารนเิมที่มอหมายู่
และเอสารทุอย่าที่ลุ่มใ้ินบอว่าเาไ้็อปปี้พวนี้ไว้หมแล้ว
และยืนยันารอยู่อสเลน ทรอยยาร์ามำสั่อัรพรรินี อัสเลั่ม เวิร์ส
อัลลูเีย
“เรื่อนั้น
ะเอายัไีละ?”ยูิเยหน้าึ้นมามออินาโฮะ
อินาโฮะยัไม่ให้ำอบับำถามนั้น
เามอไปรอบๆ่อนะหลับาิ
“เพราะารแทรึมอพวนั้นในะที่เราไม่ระมัระวััว
เพราะิว่าโลสบสุแล้วน่ะสินะ” อินาโฮะพึมพำพลามอหมายทีู่่ะเอาีวิสเลน
ทรอยยาร์
‘พวเรารู้ว่าสเลน
ทรอยยาร์ยัมีีวิอยู่’
เพียแ่้อวามเียว็ทำให้อินาโฮะวิัวลไ้ถึนานี้
เาิหัวสมอแทบแว่านพวนี้แทรึมไ้ยัไ
เพราะ่วนี้เาประมาทมาเินไปสินะ ทั้ๆที่ไม่ใ่เรื่อที่วรประมาทเลย
“ถ้านพวนี้แทรึมเ้าระบบอทัพไ้็แปลว่ามีนแทรึมเ้ามา้วยั้นสิ?”
ยูิพูึ้นมา
“แ่ว่าที่นี่ไม่เยเปลี่ยนหรือถอยศนายทหารนไหนออเลยนะรับ
ิว่าเรื่อแทรึมเ้ามาทำไ้ยา”
นายทหารที่ทำเี่ยวับระบบวามปลอภัย้านาน้อมูลอทัพยับแว่นนิหน่อยพร้อมับพูไป้วย
“ั้นถ้ามีนในทรยศละ?”
อินาโฮะพูึ้นมา
ใ่
ถ้ามีน้าในทรยศารแทรึม็ทำไ้ไม่ยา
สายาออินาโฮะะพูเาำลัมอรูปภาพใบหนึ่ที่ปราเาเาหนึ่ที่เาุ้นเยอย่ามาและเานี้็ส่ผลให้อินาโฮะลุพรวพราออาห้อไปทันที
ทิ้วามสสัยให้ับยูิและนายทหารอีสอน
“ทาน้าวให้เยอะว่านี้หน่อยสิะ
ุทรอยยาร์” นามิถอนหายใพลามออาหารที่สเลนินแบบแมวม
“นี่็เยอะแล้วนามิ ผมพอแล้วละ
ินมาๆะอ้วเอา” สเลนบ่นพลาลูบท้อปอยๆ นามิเห็นแบบนั้น็ส่ายหน้าเบาๆพลาเ็บาน
สเลนลุาโ๊ะอาหารไปเอนหลันอนอยู่ที่โฟาพลาฟัเสียานระทบาารล้าานอนามิ
“นามิ เธอเป็นทหารในอทัพใ่ไหม?” ู่ๆสเลน็ถามำถามที่ทำให้นามิะัมือนิหน่อย่อนะล้าาน่อ
“่ะ ใ่ ทำไมหรอะ?”
“เธอเยออไปรบับทหารอเวิร์สบ้าไหม”
สเลนถามพลาหลับาลแล้วเอาแนมา่ายับหน้าผาเผื่อเป็นารปิาไม่ให้แสเ้าไป้วยในัว
รู้สึ่วริๆ เพราะไม่ไ้น้อย
สเลนหาวนิๆ
“เยสิ่ะ มันน่าลัวมาเลย”
เธออบสเลน
“อื้ม นั่นสินะ” าอสเลนเริ่มปรือ
“แล้วเธอโรธแ้นผมไหมนะ.....”
เวลาผ่านไปสัพันึบ้านทั้บ้านไม่มีเสียอะไรอี่อไปนอาเสียลมหายใ
สเลนรู้สึอึอันิหน่อยพร้อมับรู้สึถึโลหะแหลมม บาเย็นเหยียบรอ
เา่อยๆลืมาึ้นมา็เห็นใบหน้าอนามิัเน
แ่สิ่ที่เธอทำือ เธอำลัึ้นร่อมเาไว้ถือมี่อที่อหอยเาอยู่
เธอมีนิหน่อยทำให้มันบาผิวเานเลือึมออมา
“นี่ือำอบอำถามนั้นไละะ
สเลน ทรอยยาร์!!” นามิแผเสีย่อนะมีให้บาับอสเลนอี เลือเริ่มออเยอะมาึ้น
“อึ่” สเลนพยายามไม่ยับัว
เพราะถ้าเายับอนนี้เาไ้ายสมใอยาเานั่นแหละ
“เริ่มลัวแล้วหรอะ?
ุอยาายอยู่แล้วไม่ใ่หรอ”
นามิเอ่ยถามเสียเย็นพร้อมับรอยยิ้มหยันปราบนใบหน้าหวานๆ
สเลนพยายามผ่อนลมหายใแล้วพู
“ผะ ผมรู้มานานแล้วละ”
ใ่
สเลนรู้มานานแล้วว่านนนี้มาเพื่อ่าเา
ูารูปร่าอนามิภายนอเหมือนผู้หิัวเล็ธรรมาไม่มีพิษภัย
แ่นที่เยอยู่ในอทัพแถมเยสู้รบับเวิร์สมา่อนไม่มีทาที่ะไม่รู้ัเาเป็นแน่แท้
แถมผู้หินนี้หน่วย้านีและส่รัสีอำมหิว่าอยา่าเาลอเวลา
“อรู้เหุผล่อนายไ้ไหม?”
สเลนถามแบบำๆ เาำลัเยาะเย้ยัวเอนั่นแหละ
สิ่ที่เาทำมัน็ไม่น่าให้อภัยริๆ และัวเาเอ็สมวรายไปนานแล้ว
“ะายแล้วรู้ไปมัน็เท่านั้นแหละ!!”
นามิเื้อมีึ้นหมายะแทเ้าที่หัวใอสเลนแ่็้อะัไว้เพราะมือโนใรสันับและบีบไว้แน่น
นามิหันไปมอผู้ที่ับมือเธอเอาไว้ไม่ใ่ใรนอา
ไึะ อินาโฮะ!!
“นาามูระ นามิ
เธอถูับ้อหาพยายาม่าน”
ความคิดเห็น