หัวขโมยแห่งบารามอสภาคไม่มีโรงเรียนพระราชา

ลำดับตอนที่ #1 : พ่อลูกหัวขโมย

"รุกฆาต"เสียงเด็กหนุ่มประกาศชัยชนะ

"แกเล่นฉันที่เผลอ"เสียงชายอายุสี่สิบอัพค้าน

"ที่เผลอ?ไม่ใช่ว่าพ่อกำลังคิดเรื่อยเปื่อยอยู่เหรอ"เด็กหนุ่มเอ่ยแย้งพลางลูบรอยแผลใต้ตาซ้ายเบาๆ

"ฉันจะลักพาตัวเจ้าชาย"เสียงประกาศที่จริงจังดังมาจากผู้เป็นพ่อ  เฟรินเบือนหน้าหนีไปเพราะเขากลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้ว

"ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเฟริน"มาดัสพูดเสียงเขียวแต่ผู้เป็นลูกยิ่งหัวเราะก๊ากออกมาเหมือนสั่งให้หัวเราะ

"พ่อจะลักพาตัวเจ้าชงเจ้าชายได้ไงภาคนี้ไม่มีโรงเรียนพระราชาแล้วนะ"เฟรินพูดไปกลั้นหัวเราะไปด้วย  มาดัสหรี่ตามองลูกอย่างเคือง

"หึ"มาดัสทำเสียงสูงก่อนจะเกริ่นให้คนฉลาดรู้

"แกรู้จักค่ายพระราชาไหม"

"ค่ายที่อยู่บารามอสมีไฮคิงเป็นผู้คุม  ผู้คนที่อายุครบสิบห้าก่อนจะพากันแห่ไปสมัครเข้าค่ายไม่ว่าจะเป็นนักปราชญ์  นักดนตรี  พ่อค้า  ลูกขุนนาง  นักรบ  นักรัก(มาเกี่ยวได้ไงวะ)  ในการเข้าค่ายหนึ่งปีจะเข้าเพียงหกเดือนในเจ็ดปีก็แสดงว่าเรียนจบหลักสูตร"เฟรินร่ายยาวด้วยเสียงดังและชัดเจนพอพูดจบก็หันมายักคิ้วให้มาดัส

"แกแสนรู้ดีนิ"

"แม่นแล้วพ่อ"พอพูดจบเจ้าตัวก็ต้องชะงักแล้วคิดความหมายในประโยคเมื่อกี้หันไปเห็นมาดัสหัวเราะหน่อยๆเฟรินก็แยกเขี้ยวใส่

"ฉัน..."

"ไม่ต้องพูดผมรู้แล้วว่าพ่อต้องการอะไร  ผมไม่ไป"ไม่ทันที่มาดัสจะพูดอะไร  เฟรินก็เอ่ยปฏิเสธอย่างนกรู้

"แกไม่เอา  รู้ไหมว่าถ้าลักพาตัวเจ้าชายได้จะเป็นไง"ผู้เป็นคนถามไม่รอให้ผู้ควรจะตอบก็พูดออกมา

"เรียกลมไลม  เรียกฝนได้ฝน"

"พ่อไปเรียกเองดิ  ถึงฉันจะฉลาดแต่เรื่องน่าเบื่อๆก็ไม่เป็นที่สนใจหรอกนะพ่อ"

"แกเคยบอกฉันว่าอยากเรียนฟันดาบ  ที่ค่ายก็มีสอนกะจะให้ไปเรียนแต่ก็ช่างหรอกเจ้าตัวมันไม่สนใจเอง  เฮ้อ!"มาดัสพูดพึมพำกับตัวเองโดยที่เขาเหล่มองลูกชายที่ปรายตามามองแต่พอสบตากับเขาก็ทำเป็นเชิดไม่สนใจ

"ฉันไม่มีดาบ"

"ถ้าแกสอบเข้าได้ฉันซื้อให้"มาดัสยื่นข้อเสนออย่างรวดเร็ว เฟรินถอนหายใจ

"ตอนนี้ฉันอยากได้หนังสือเวทย์ใหม่ๆ  คงไม่ได้หรอก"

"แกอยากได้อะไรฉันจะซื้อให้แต่แกต้องเข้าไปเรียนที่ค่ายนั้นให้ได้"

"จริงเหรอ?"เฟรินหรี่ตามองมาดัสที่เริ่มอารมณ์เสียกับคนเรื่องมากก็เลยเอ่ยตกลงโดยไม่คิดไตร่ตรองสักนิด

"ก็ใช่นะสิ  วะตกลงแกจะไปไม่ไป"มาดัสเอ่ยอย่างหงุดหงิด

"ไปปปพ่อไป"เฟรินยิ้มประจบอย่างที่มาดัสอยากกระโดดเตะคอกันสักตั้ง

"แต่อย่าลืมสัญญาของพ่อล่ะกัน"เฟรินปล่อยแขนามดัสแล้วเอ่ยยำ

"เออๆไม่ต้องห่วงฉันจัดการเอง"

ไม่ต้องห่วง...นี่ล่ะที่เขากลุ้มอยู่  เฟรินพยักหน้าแล้วเอตัวสู่โลกแห่งความฝัน

***********************************************************

ต้องขอโทษทุกคนที่ต้องการอ่านเรื่องนะคะ

เพราะเราเข้ามาอัพที่ไรไม่ได้ทุกที  ตอนนี้ก็อัพแล้ว

ช่วยเม้มและโหวตให้ด้วยนะคะต้องขอขอบคุณล่วงหน้า  ขอบคุณมากคะ

และท้ายสุดเพื่อนๆต้องการให้พระเอกของเรื่องคือใคร

ระหว่างโรกับคาโลช่วยเม้นบอกไผ่หลินด้วย

ถ้าเลือกโรก็จะมีตัวละครใหม่หนึ่งตัว

จึงเป็นคู่กับคาโลนั้นล่ะคะ  ไผ่หลินไม่ปล่อยให้คาโลของคุณๆ(ของไผ่หลินด้วย)

ต้องอยู่เหงาเศร้าคนเดียวเหรอ  ตอนนี้ขอไปอัพตอนที่สองต่อแล้วนะคะไปล่ะ