ซ่านัก..รักซะเลย

ลำดับตอนที่ #6 : เจอะเจอ

ตอนเช้าตรู่แสงสาดส่องเป็นประกายระยิบระยับกระทบแอ่งน้ำเล็กๆหน้าบ้านนัทบนดอกหญ้า 

''แม่ฮะ นัทไปก่อนนะ เย็นๆเจอกัน นะค้าบบบบ'' นัทบอกแม่ของเธอ

''ไปละนะ สวัสดีค้าบบบบ'' นัทพูดพร้อมยกไหว้แม่ของเธอ

เมื่อถึงหน้าปากซอยมีผู้คนเดินมากมายพลุกพล่านเต็มไปหมดเลย เธอกำลังจะโทรหาเบลล์เพื่อนรักของเค้า แต่ทันใดนั้นก็เกิดเหตุขึ้นอีกแล้ว คือเธอไม่รู้ว่ามือถือเธออยู่ไหน เธอพยายามคิดเเล้วคิดอีก แต่ก็คิดไม่ออกอยู่ดี และแล้วเธอก็ปลง แล้วเธอก็ตัดสินใจไปที่ตู้โทรศัพท์เพื่อโทรเข้ามือถือตัวเอง

''ตู๊ด....ตู๊ด......''

''ฮัลโหล ใครอ่ะ''  เสียงจากปลายสายดังเข้ามา

"ละนี่ใครอ่ะ''

''แล้วจะคุยกะใคร''

''คน''

''แน่สิ ชั้นก็เป็นคนไงเธอคิดว่าชั้นเป็นหมารึไง'' เบลล์เริ่มหัวเสีย

''เเล้วนั้นใคร''

''ชั้นเป็นเจ้าของมือถือเครื่องนี้เเล้วเธอเป็นใคร''

''เฮ้ย นัทหรอ'' เธอเปลี่ยนน้ำเสียงอย่างรวดเร็ว

''เออดิ่ เธอนี่กวนประสาทดีจริงๆ เลย'' นัทเอือม

''แฮ่ๆ ขอโทษ''
 
''มาหน้าคณะ แล้วเอามือถือมาคืนด้วย ชั้นรีบ จะไปเข้าชมรมสายอยู่แล้วเนี่ย'' แค่นี้เน้อ 

''ตู๊ดๆๆๆๆๆ''

หน้าชมรมบาสฯ หลังจากที่เบลล์เอามือถือมาคืน

ในการเข้าชมรมครั้งแรกของนัท

''สวัสดีครับน้องๆ พี่ชื่อคิมหันต์ เป็นประธานชมรมนะครับ มีอะไรก็บอกได้นะ คิมหันต์ยินดีรับใช้ตลอด48ชั่วโมงครับ'' คิมหันต์ยิ้มกว้างแทบจะถึงหูอยู่แล้ว

''อ๊ายยยยยยยยย~'' นังพวกนี้เกิดมาไม่เคยเห็นผู้ชายรึไงนะ 

''เดี๋ยวให้น้องๆแนะนำตัวหน่อยละกันนะ''

''ค่าาาาาาาา~ '' อีบ้าพ่อแม่สั่งจะเชื่ออย่างงี้มั้ยเนี่ยยย

แนะนำตัวจนมาถึงนัท

''ดีฮะ  นัทฮะยินดีที่ได้รุ้จักทุกคน''

พอคิมหันต์ได้ยินอย่างนั้นแล้ว ก็เกิดความสนใจนัทขึ้นมา

''ดีครับ น้องชื่อนัทหรอครับ''

''ชื่อ คิมหันต์มั้งพี่''

'(เอ่อ....นั่นมันชื่อกูครับพี่น้อง)

''รุ้เเล้วถามทำไม''

(เเค่นี้ทำปัญญาอ่อน)

''เอ่อ..ครับ ยินดีที่ไดรู้จักนะ''

''อืม เหมือนกัน'' นัทไม่สนใจแล้วเดินไปอีกมุมหนึ่งของสนามบาส

''ตุ้บบบบบบบบบ''

(เเม่งใครขว้างมาวะเดี่ยวพ่อเอาคัดเตอร์จ้วงไส้ทะลักเเม่งเลย)

ควับ

เเกร็ก   เสียงคอนัทลั่น

คอเคร็ดเเล้วครับพี่น้อง