คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : MY TOY [9] dream 100%
“หึๆ..”ร่างสูงได้แต่ขำท่าทีและเสียงร้องที่เป็นเด็ก แต่สงสัยว่ามันคงจะดังเกินไป นัยน์กลมโตที่พริ้มหลับอยู่จึงเปิดขึ้นเห็นใบหน้า
หล่อเหล่าระยะใกล้ชิด
“ว๊าว พี่ยุนโฮมาหาแจจุงถึงในฝันเลยหรอเนี๊ย คิกๆ ดีจังๆ เพราะถ้าจริงๆ พี่ยุนโฮคงไม่เข้าใกล้แจจุงแบบนี้เป็นแน่เลย…”ร่างบาง
เอ่ยเบาๆ ยิ้มหวาน แต่เมื่อมาถึงประโยคท้อนหลังซุ้มเสียงหวานกับบ่นเสียงหง่อย ใบหน้าหวานสะหลดลงอย่างเห็นได้ชัด น้ำตา
แห่งความอ่อนแอก็พลานไหลออกมาอีกซักรอบ
“แล้วในฝันหน่ะ…สัมผัสแบบนี้ได้รึป่าวหล่ะ”ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มแดงจัดของคนพึ่งตื่น นัยน์ตาโตเบิกกว้าง จน
ร่างสูงนั้นได้ถอนจูบออก
ริมฝีปากของยุนโฮไล่ลงเรื่อยจนมาถึงลำคอขาวผ่อง ซึ่งร่องรอยของเขาที่ได้ทำไว้นั้นมันเริ่มจะจางออกไปแล้ว ร่างสูงจึงเม้นดูด
ดันเข้าอีกรอบ จนมันเด่นชัดเป็นรอยช้ำลึก
“อ๊า…พี่ยุนโฮ”ลำคอขาวเอียงรับสัมผัส ยุนโฮลุกขึ้นคล้อม แต่การขึ้นค้อมทั้งๆที่ริมฝีปากกำลังง้วนอยู่นั้นทำให้ ลำตัวของร่างสูง
เอียงทับ แขนด้านซ้ายของแจจุงอย่างจัง
“โอ๊ย….”ร่างบางีบยกแขนของตนเองขึ้นมาดูทันที จึงทำให้ร่างสูงได้เห็นแผลรอยบาดเป็นทางยาวบนแขนขาวจัดยิ่งทำให้แผล
เห็นชัดหนักขึ้นไปอีก
“ไปโดนอะไรมา”ร่างสูงเอ่ยถาม รีบดึงแขนเรียวขึ้นมาดูทันที
“เอ่อ…ก็ๆ”แจจุงไม่รู้จะตอบอย่างไรจึงทำได้แต่อ้ำอึ้ง จนร่างสูงเริ่มรู้สึกลำคาน
“รีบบอกมาสิ”
“คือเมื่อวานที่พี่ยุนโฮ ปัดงานของพี่ยุนโฮใส่แจจุง กระดาษมันเลยบาดฮะ”ร่างบางพูดเสียงอ่อย
“อ่อนแอ…โดนกระดาษแค่นี้ แต่เป็นถึงได้ขนาดนี้ ผิวเธอเนี่ย บางจังเลยนะ”ร่างสูงเอ่ยด้วยวาจาเหน็บแนม แต่การกระทำกับต่าง
กันโดยสิ้นเชิง
ยุนโฮจับแขนขาวขึ้นมาดูใกล้ๆอย่างระวัง มือหยาบลูบเบาๆตามแนวยาวของแผลที่ไม่ได้ทำความสะอาด
ริมฝีปากหนากดจูบลากตามความยาวของรอยบาด ซึ่งการกระทำแบบนั้นทำให้ร่างบางรู้สึกเสียวน้อยๆ (ขนลุกๆ)
“หายซะนะ…”ริมฝีปากหยาบเอ่ยแต่ก็ยังง้วนอยู่กับแขนขาวนั้นอย่างติดพัน ร่างสูงลากจูบขึ้นมาถึงเนินไหล่ขาวใส พลางรูดเสื้อไม่
มีแขนตัวบางออกจากตัวร่างบอบบางอย่างง่ายดาย
“อื้อ แจต้องไป โรงเรียน..อ๊า”เสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกัก ใบหน้าหวานแหง่นมองเพดานขาวนวล นัยน์ตากลมโตหรี่เล็กลงอย่าง
ต้องอดทน กับบางสิ่งบางอย่าง
“ฉันอุส่านอน กอดนาย ทั้งคืน มีรางวัลอะไรให้บ้างสิ…อื้อ”ริมฝีปากหนากดจูบลงแรงๆบนต้นคอขาวเนียน
“อ๊า..แจจุงไม่ได้ ขะ ขอ ให้พี่..อ๊า ยุนโฮ กอด ซะหน่อย อ่า”ร่างบางเอ่ยท้วงออกมา จนร่างสูงต้องกดยิ้ม
“ร้ายขึ้นนะเรา…”ยุนโฮแกล้งกัดเบาๆลงบนเนื้อนิ่มบริเวณช่วงอก จนเกิดเป็นฟันเป็นวงกว้าง
“อ๊า เจ็บอ่ะ”
“หึๆ..”มือหยาบกดนิ้วโป้งไล่วนไปรอบยอดอก นัยน์คมฉายแววโลมเลียมันอย่างเห็นได้ชัด
“อ๊า..อย่าแกล้งกันสิฮะ วันนี้ จะ แจ ต้องไป โรงเรียน นะ อื้อ”ร่างบางบิดเร้า
“เป็นอะไรไป นี้พึ่ง 6 โมงเอง เธอต้องถึงโรงเรียน 9 โมงไม่ใช่หรอไง”ร่างสูงยิ้มกลิ่ม 3 ชม. หึๆ ชองยุนโฮช่างสุขสมจริงๆ
“…”ร่างบางเริ่มเงียบ แต่ก็ยังได้ยินเสียงครางออกมาเป็นช่วงๆ จนร่างสูงของยุนโฮต้องยกยิ้มขึ้นมาในใจ
กางเกงขาสั้นโชว์ขาขาวถูกร่างสูงจับรูดถอดกองลงมาถึงปลายเท้า ซึ่งกางเกงของตนเองก็เช่นกัน
ใบหน้าหวานแดงซ่านขึ้นมา แต่ก็ยังถือโอกาสเงียบไม่พูดะไรเช่นเดิม แจจุงเอียงใบหน้า จนร่างสูงถึงกับคิ้วขมวด เมื่อเห็นถึงการ
กระทำเมินเขาแบบชัดๆ
“โอ๊ย”มือหยาบบีบคางมลให้หันเข้ามามองหน้าเขาอย่างแรง จนแจจุงเผลอร้องลั่น
“หันหน้ามามองฉัน”เสียงทุ้มเอ่ยเสียงต่ำ แจจุงน้ำตาคลอแต่ก็ยังกดกลั้นเอาไว้
“ทำไมพี่ยุนโฮต้องบังคับแจจุงด้วย”เสียงหวานเอ่ยเบาบาง…คนรักกันไม่เห็นจะต้องบังคับกันเลย แต่ทำไมพี่ยุนโฮถึงต้องบังคับแจ
จุงตลอด
“ทำไมละ..ไม่ชอบรึไงฉันทำแบบนี้หน่ะ”มือหยาบกำแก่นกายเล็กน่ารักของแจจุงแน่น ออกแรงบีบลูบมันอย่างเสียวซ่าน
“อ๊ะ…เจ็บ”มือบางพยายามที่จะจับมือร่างสูงเอาสัมผัสที่ฉาบฉวยนั้นออกจากของรักของหวงของตนเอง ที่โดนร่างสูงนั้นย้ำยีมา
ตลอด
“….”หยาดน้ำตาที่อัดอั้นมานานไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก แต่กับไม่มีเสียงสะอื้นออกมาเลยซักนิด
เอาเลย พี่ยุนโฮจะทำอะไรก็ทำเลย แจจุงไม่สนแล้ว!
... อยากจะเอ่ยแต่ใจมันก็ไม่กล้าพอ แจจุงกลัวพี่ยุนโฮเกลียด…
แจจุงรักพี่ยุนโฮ
มากเกินไป….
“เป็นไงชอบใช่ไหมละ”
“….”
Ctrl+A
“ไม่ตอบนะ…”มือหยาบจับขาเรียวนั้นแยกกว้าง เผยช่องทางสีแดงที่มันยังดูเย้ายวนอยู่เสมอ
“อ๊า..ซี๊ด”แค่เห็นช่องทางร่างสูงก็ซี๊ดปากซะแล้ว…
“อ๊า…”ไม่รอช้าแก่นกายขนาดใหญ่ก็ถูกยัดเยียดเข้าไปในช่องทางที่ไร้การเล้าโลมในทันที ใบหน้าหวานที่พร้อมไปด้วยน้ำตาเชิดขึ้นสูง พลางบิดเร้าด้วยความเจ็บปวดที่ถูกยัดเยียดเข้ามาในช่องทางรักของตน
“อ๊ะ อ๊า”เสียงหวานที่เอ่ยออกมา หาได้ใช่เสียงที่ร้องออกมาจากความสุขสมทางกามอารมณ์ แต่หากมันคือซุ้มเสียงแห่งความบอบช้ำทางจิตใจและร่างกาย ต่างหาก
“อ่า…แจจุง”ยุนโฮยังคงบุกหนักอยู่เหมือนเดิม จนร่างบางที่ครางสั่นใต้ร่าง เริ่มโอนเอนไปตามแรงสั่น
“อ๊า…………..”
“อาาา นายรัดแน่นเหมือนเดิมเลยนะ แจจุง”มีเพียงเสียงแหบพร่า และการขยับเข้าออกอย่างรุนแรงเท่านั้นเป็นเครื่องยืนยันในคำพูด
ร่างบางจึงทำได้แค่เพียงนอนอยู่เฉยๆให้ร่างสูงกระทำกับเขาตามใจชอบ เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนก็แทบไม่มี แถมร่างกาย มันกลับตอบรับทุกการกระทำของร่างสูงอย่างมีความสุข ซึ่งมันช่างแตกต่างกับจิตใจ
“อ๊าาาา....อืออออ…อาาาาา....”เสียงหวานครางระงมไปทั่วห้องยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้กับร่างสูงมากยิ่งขึ้น
ยุนโฮยังคงขยับแก่นกายร้อนเข้าออกช่องทางอย่างต่อเนื่องรุนแรง สะโพกหนาเร่งกระแทกจังหวะถี่ยิบ ส่งผลให้ร่างบางข้างใต้ต้องขยำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มันยากเกินกว่าจะห้ามให้มันเกิดขึ้น
“อาาาาา….อ๊าาาาา....”ฟันขาวกัดริมฝีปากแน่นรู้สึกปวดหนึบที่ส่วนปลายอยากจะปลดปล่อย
“อา....แจจุง”ร่างสูงเร่งอัดกระแทกรุนแรงมากขึ้นเขาก็กำลังจะถึงจุดหมายเช่นเดียวกัน
“อืมมมมม.... อ๊าาาาา......!!”ใบหน้าหวานเริดขึ้นพร้อมกับปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง ร่างสูงที่ยังไม่ปลดปล่อยก็กระแทกตัวอีกสองสามทีก่อนจะฉีดน้ำรักจำนวนมากเต็มช่องทางของร่างบาง
“หวาน….”ร่างสูงกักเก็บไล่เลียอย่างไม่นึกรังเกียดแถมยังดูชอบเสียด้วยซ้ำ
“พี่..ยุนโฮ”เสียงหวานเอ่ย หลังจากเงียบงันมานาน
“ว่าไง อยากต่อรอบ 2 งั้นหรอ หืม”ยุนโฮกดสันจมูกลงบนแก้มขาว พลางเงยขึ้นมองใบหน้าที่ตนเองหลงใหลยิ่งนัก
“ลุกจากตัวแจจุงเถอะฮะ…แจจะไปอาบน้ำ”
“ทำไม…รังเกียดฉันมานักรึไง ถึงต้องรีบไปชำระล้าง”มือหยาบกด ไหล่ร่างบางแน่น อย่างไม่ยอมให้ลุกไปไหน
ร่างบางส่ายหน้าไปมาอย่างแรง…
“ปะ เปล่านะฮะ…แจจุงจะรีบไปแต่งตัว เพราะนี้มันก็ 7 โมงกว่าแล้ว”ร่างบางเอ่ยตะกุกตะกักด้วยความกลัวในสายตาดุจมัจจุราช ซึ่งดูเหมือนจ้องจะกัดกินหัวใจดวงน้อยๆ ของเขาตลอด
“อืม…”ร่างสูงหันหน้ามองนาฬิกาดิจิตอลที่ข้างเตียง พลางลุกขึ้อย่างง่ายดาย โดยไม่เอ่ยอะไร
เรือนร่างเปลือยเปล่าค่อยๆลุกขึ้น พลางเดินกุมสะโพกไปตลอดทาง ซึ่งร่างสูงก็ได้แต่มอง…ไม่ช่วยเหลือร่างอ่อนแรงเลยซักนิด
.
.
.
.
“เออ คุณยุนโฮค่ะ คุณหนูละค่ะ”แม่บ้านคนสนิทของแจจุงเอ่ยถามร่างสูง พลางมองขึ้นไปยังข้างบน
“อาบน้ำแต่งตัวอยู่หนะ”ยุนโฮตอบ
“ค่ะ..วันนี้คุณยุนโฮจะรับน้ำอะไรเป็นพิเศษรึป่าวค่ะ”แทยอนเอ่ยถาม
“กาแฟเย็น…เพราะเดี๋ยวนี้มันร้อนรุ้ม(ร,ล หว่า)บ่อยซะเหลือเกิน”ร่างสูงพูดติดตลก…แต่แทยอนคิดว่ามันดูแฝงอะไรบางอย่างซะ
มากกว่า…เธอชักเป็นห่วงคุณหนูคนสวยแล้วละสิ
“ค่ะ คุณยุนโฮ”ร่างของหญิงสาวเดินหายเข้าไปในห้องครัว ไม่กี่นาที แทยอนเดินกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับแก้วทรงสูงของกาแฟ
เย็นที่ยุนโฮสั่ง
“ขอบใจ”ร่างสูงเอ่ย แต่สายตาก็ยังจับจ้องหนังสือพิมพ์เพื่อจดจำข่าวสารของเศรษฐกิจรายวัน
“มาแล้วฮะ”เสียงหวานเอ่ยพลางนั่งลงบนเก้าอี้ข้างกับร่างสูงตามปกติ สายตาคมหันไปมองแค่แวบเดียว พลางจัดเก็บหนังมือพิมพ์
ส่งให้เมทสาวไปเก็บ
เมื่อร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ได้ซักพัก เหล่าอาหารมากหน้าหลายรสชาติก็วางเรียงรายเต็มโต๊ะรับประทานอาหาร เพื่อให้เจ้านายทั้ง 2
คนได้ตักทาน
น้ำส้มคั้นสดๆ ถูกวางให้ร่างบางนั้นได้ดื่ม แจจุงรับประทานอาหารเงียบผิดปกติในวันนี้ จนร่างสูงต้องทันมองเป็นระยะๆ
“เลิกเรียนกี่โมง”
“บ่าย 2 ครึ่งฮะ”แจจุงตอบเบาๆ
“แล้ววันนี้ให้ฉันไปรับไหม”
“ก็ได้ฮะ”บทสนทนาเรียบง่ายถูกจบลงด้วยคำพูดตอบตกลงสั้นๆ ของแจจุง
เมื่อทั้ง 2 คน รับประทานอาหารกับเสร็จยุนโฮลุกขึ้นทันที พลางยืนคอยร่างบางที่กำลังรวบช้อน เมื่อเสร็จเยบร้อย ทั้งคู่ก็เดินเคียงคู่
กัน
กุนแจรถสป็อตคันสวยถูกส่งมาให้ร่างสูงโดยคนขับรถ ที่วันนี้ร่างสูงอาสาไปส่งร่างบางนี้เอง โดยไม่ต้องใช้เขา…
.
.
.
.
“ขอบคุณะฮะ…”ร่างบางหันมาโค้งขอบคุณน้อยๆ ก่อนที่จะเปิดประตูออกไปแต่…
“อ๊ะ อืม..”เสียงหวานเล็ดรอดออกมาเพียงเพียงนิด เมื่อริมฝีปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่ม แต่ซักพักร่างบางก็ผลักออก เมื่อรู้สึก
ถึงสายตานับร้อยคู่ของเหล่านักเรียนจ้องมองมาทางเขา
“แฮกๆ…ขอบคุณที่มาส่งนะฮะ”ร่างบางรีบปิดประตูรถอย่างเร็ว
“เฮ๊ย เมิงนั้นมันแจจุงนี้หว่า ไหนว่าเรียบร้อยไงว่ะ แม่งร่าหว่ะ จูบแม่งตรงนั้นเลย”
“เออหว่ะ กูไม่หน้าหลงชอบมาเป็นปี นึกว่าจะใส ที่ไหนได้ เสื่อมหว่ะ”เสียงซุบซิบนินทาดังลอดเข้ามาให้ร่างบางได้ยินอย่างไม่
ได้ตั้งใจ
ใบหน้าหวานแดงซ่านลามไปถึงใบหู แจจุงรีบสาวเท้าอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะถึงอาคารเรียนอย่างเร็วที่สุด แต่เมื่อใกล้จะถึงร่างบาง
กับหักเลี้ยวอย่างแรง
ปัง!!!
“แฮกๆ…”ประตูห้องน้ำชายข้างโรงยิมถูกปิดอย่างแรง ร่างบางตรงดิ่งไปยังอ่างหน้าหน้า สายน้ำถูกสาดเข้ามาปะทะใบหน้า
หวานอย่างแรง
“เข้มแข็งสิ คิม แจจุง อย่าอ่อนแอนะ”นัยน์ตาหวานจ้องมองร่างของตนเองที่สะท้อนขึ้นมาบนกระจกภายในห้องน้ำ
“เฮ้อ………..”แจจุงถอนหายใจออกมายาว
“ถอนหายใจทำไมซะยาวหล่ะ หืม”ร่างบางหันขวับไปยังแหล่งเสียงที่ได้ยินอย่างพลัน
“อ๊ะ..มีคนอยู่ด้วยหรอเนี๊ย ขอโทษนะครับ”ร่างบางก้มหัวลง พลางรีบออกไป แต่ร่างสูงกลับรั้งแขนบางเอาไว้
“เอ๊ะ…”นัยน์ตากลมโตจ้องมองมือของร่างสูงที่จับไว้อย่างไม่เข้าใจ
“มีเรื่องทุกข์ใจอยู่ไม่ใช่หรือไง หืม……”
.
.
.
.
.
ต่อๆ
.
.
.
.
.
“คุณเป็นใคร ปล่อยแจจุงนะ”ร่างบางสะบัดออกจากการเกาะกุมพลางเดินหนีออกมา แต่ร่างสูงโปร่งนั้นก็ยังเดินตาม ซึ่งมันทำให้
คุณหนูแจจุงหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
“นี้ คุณฮะ ทำไมต้องมาเดินตามกันด้วย คุณไม่มีที่ไปรึยังไงกัน!”แจจุงเดินลึกเข้าไปหลังโรงเรียน วึ่งร่างสูงโปร่งก็ยังคงเดิน
ตามอยู่เรื่อย
“นายชื่ออะไร”อยู่ๆร่างสูงของคนแปลกหน้าก็เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“คิม แจจุง รู้แล้วก็กรุณาเลิกเดิมตาซักทีได้มั้ยฮะ”แจจุงทำตาโตใส่ แต่คนที่ได้รับการกระทำนั้นกับยิ้มอ่อนๆ…น่ารักซะไม่มี
“ยิ้มอะไรฮะ”
“ป่าว แค่จะบอกว่า..”ร่างสูงก้าวเท้ามาใกล้ จนร่างบางต้องถอยหลังตามแต่ละเก้าที่ร่างสูงเดินเข้ามา จนแผ่นหลังบางนั้นชนเข้ากบ
ต้นไม้ใหญ่…
.
.
.
.
“นายนะ น่ารักดีนะ…แถม หวานซะด้วย”มือหยาบลูบเบาๆที่แก้มใกล้ ลิ้นร้อนไล่เลียบริเวณพวงแก้มขาวอมชมพู ร่างบางตกใจสด
ขีด ริมฝีปากแดงกำลังจะอ้าเพื่อร้องออกมาให้ดังที่สุด แต่ไม่ทันได้ทำอะไร มือของบุคคลที่ทำกิริยาทรามๆ ก็ยกขึ้นมาปิดปากเขา
ไว้…
ctrl+A
“อย่าเอ็ดไป…ฉันแค่อยากเล่นสนุกๆกับนายหน่อยเท่านั้นเอง”
“อือ…อื้อ”ร่างบางส่ายใบหน้าอย่างแรง จนผมเส้นสวยกะเซิง เหงื่อเม็ดใหญ่ผลุดขึ้นตามใบหน้า และ ทั่วร่างกาย แจจุงทั้งซีด ทั้ง
สั่น ไม่อยากคิดเลยซักนิด ว่าอะไรจะเกิดขึ้นมา ไม่อยาก…ไม่
“หึๆ…”
.
.
.
“เอ๊ะ ถุงอะไร”ร่างสูงที่กำลังขับรถไปยังที่ทำงาน ผลันสายาก็เหลือบไปเห็นถุงผ้าลายจุดสีชมพูหวานที่มีด้ายสีขาวเล็กๆปักอยู่
น้อยๆ เขียนว่า “โบแจ” ร่างสูงหยิบถุงผ้าขึ้นมาวางไว้บนหน้าตัก
เอี๊ยด………
ร่างสูงหักหัวเลี้ยวกลับในทันที รถสป็อตคันงามถูกขับกลับไปในทางเดินที่พึ่งผ่านมาอย่างเสียมิได้…
‘ทำไมถึง รู้สึกไม่ดีเลยนะ’
.
.
.
“อ๊า อย่านะ ฮือ อย่า…ไม่เอา ฮึก พี่ยุนโฮ”เสื้อผ้าชิ้นนชิ้นล่าง ถูกถอดออกไปให้พพ้นทาง โดยฝีมือของคนใจทรามที่กำลังจ้องมอง
ผลงานของตนเอง ผิวขาวๆที่แดงระเรือด้วยรอยจูบของใครบางคนที่ไม่เคยจางหาย
“โอ๊ะ…คุณหนูแจจุง แหมๆ มีผัวแล้วหรอเนี๊ย ว๊า นึกว่าเป็นคนแรกซะอีก เฮ้อ”ร่างสูงแกล้งตีหน้าเศร้า มือหยาบโผนกดลูบไล้ไป
ทั่วขาขาวที่ชันขึ้นเพราะความกลัว
“ฮือ….”ร่างบางได้แต่ก้มหน้า นัยน์ตาหวานปิดสนิทแต่หยาดน้ำตาแห่งความกลัวก็ไหลลงอยู่ตลอดเวลา…
ไม่เอา..แจจุงไม่เป็นของคนอื่น
แจจุงจะเป็นของพี่ยุนโฮคนเดียว…
ไม่เอานะ…ไม่เอา
.
.
.
“อยู่ไหนนะ คิมแจจุง ที่ห้องก็ไม่อยู่…”ร่างสูงเดินวนอยู่นาน บางสิ่งบางอย่างทำให้เขาตัดสินใจเดินไปให้ลึกกว่านี้ จนเขาได้ยิน
บางอย่าง…ชื่อนี้ ทำให้เขาหยุด คิม แจจุง…
“เฮ้ย…แกมีคนเห็นแจจุงคนสวยกับประธานนักเรียนสุดโหดเดินหายไปหลังโรงเรียน 2 ต่อ 2 หว่ะแก”
“เฮ้ยจริงดิ แต่ฉันว่าอย่าไปยุ่งดีกว่านะ ประธานโหด เถื่อนขนาดนั้น หึ้ย ไปๆ กลับห้อง”
ร่างสูงกำมือแน่น…หึย มันน่านัก คิมแจจุง เธอกล้ามากนะที่ ไปมีคนอื่น เจอตัวเมื่อไหร่จะทำให้ได้รู้ว่า ใครกัน ที่เป็นเจ้าของตัว
จริง…ของเล่นของฉัน
นายเป็นของเล่นของฉันแต่เพียงผู้เดียว!!!!!
.
.
.
“หึย ปล่อย ปล่อยนะ อ๊ากกกก…อย่ามายุ่งกับฉัน อย่านะ พี่ยุนโฮ…..ยุนโฮ๊”
“แกจะร้องหาอะไร…ห๊า”ขายาวยันเข้าไปที่ท้องน้อยอย่างแรง จนร่างบางถึงกับเกิดอาการจุก จนตัวงอ ลำตัวบางแนบลงกับพื้น
“ฮือ….แก”ร่างบางนอนกุมท้อง นัยน์ตาสวยที่เต็มไปด้วยม่านน้ำตา จ้องมองใบหน้าโหดร้ายด้วยแววตาเคียดแค้น บวกกับ ปลง
ตก…
“ฮึย ต้องให้ใช้กำลังหรอเมิง กระเดะ!!! โดนแค่นี้สำออย”มือหยาบจิกเข้ากับเรือนผมสวยที่ตอนนี้ดูไม่ได้ อย่างแรง จนศรีษะ
กลมๆ เขวไปเขวมาตามแรงเหวี่ยง
มือหยาบอีกข้างบีบเข้ากับสันแก้มของคนสวย จนริมฝีปากสวยเจ่อขึ้นจนดูไม่ได้
เพี้ย………………………………….!!!!
แรงตบมหาสานของผู้ชายตัวโต ทำเอาแจจุงถึงกับเลือดกรอกปาก มือเล็กๆยกขึ้นอย่างยากลำบาก หวังเพียงแค่จะพยุงตัวเองขึ้นกับ
ดินที่แสนโสกโครก….แต่อะไรจะโสโครกได้มากกว่า ตัวของเค้า ตัวของคิมแจจุง
“เงียบซะ!!! อยู่นิ่งๆให้กูเอา”ลำตัวบางถูกวางขนาบกับต้นไม้ใหญ่ ขาขาวถูกอ้ากว้างเผยให้เห็นช่องทางสีชมพูเข้มที่บีบเข้นน้ำ
เหนี่ยวๆเหมือนกับเขื่อนแตกออกมาไม่หยุดไม่หย่อน
“อะโห ผัวมึงทำแรงจนรั่วเลยหรอว่ะ ฮ่าๆ น่าสงสานเมิงนะ เอ๊ะ หรือกูจะสมเพศดี”กางเกงขายาวของคนใจทรามถูกถอดไปให้
เพ้นทาง เผยให้เห็นแก่นกายขนาดใหญ่ ที่แข็งชี้หน้าร่างบางอย่างน่ารังเกียด
“อ่อ ก่อนที่กูจะเอา จะบอกให้เมิงรู้เอาบุญ…”
“กู”
“ชื่อ”
“ชอย ดองวุค”
.
.
.
.
“ชอย ดองวุค”
.
.
.
ขายาวรีบเร่งขึ้นไปอีกให้ถึงจุดหมาย ในใจมันร้อนลุ้มอยากจะฆ่าไอตัวที่มันมาแตะต้องของๆเขา ให้มันตายคาตี_น อยากรู้แจจุ
งทำทำหน้ายังไงเมื่อเจอเขา
อยากรู้แจจุงจะพูดอะไรเมื่อเจอเขา
อยากรู้ว่าแจจุงจะมีสีหน้าอย่างไร…
เมื่อเจอเขา..!!!
ขายาวหยุดลง เมื่อสิ่งตรงหน้าที่เขาเห็นมันเหมือนมีใครมาตบหน้าเขาฉากใหญ่ ร่างบางของเขาโดนผู้ชายตัวโตขึงอยู่กับต้นไม้
ใหญ่ เนื้อตัวมีรอยช้ำเต็มไปหมด ทั้งรอยรัก หรือแม้กระทั่งรอยทำร้าย ซึ่งบริเวณหน้าท้องเห็นชัดเจนเป็นวงกว้าง ใบหน้า
หวานบอบช้ำไปหมดแถมยังเกอะกรังไปด้วยน้ำตามากมาย ที่เจ้าตัวไม่มีแรงแม้แต่จะเช็ดมันด้วยซ้ำ
ยุนโฮกำมือแน่นไม่รอช้าของทุกอย่างที่อยู่ในใอถูกโยนกระทบกำแพงจนเกิดเสียงดัง ทำให้ร่างของคนใจทรามรู้ตัว แต่ก็ไม่ทัน
การ ขายาวก็ยันเข้าเต็มหน้าของชอยดองวุค
“อัก…แก๊”ดองวุคล้มลุกคลุกคลาน ใบหน้าหล่อไปหยุดอยู่ตรงปลายเท้าของยุนโฮ ซึ่งก็จดจ้องอยู่ได้ไม่นาน รองเท้าหนังสุดหรูก็
ตรงเข้าใส่กลางหลังชุดนักเรียนของประธานเข้าเต็มรัก จนเห็นเป็นรอยรองเท้าขนาดใหญ่แปะอยู่กลางหลัง
“ฮึก แก แกเป็นใคร อ๊อก”มือหยาบจับเข้าตรงลำคอใหญ่พลางบีบเค้นมันอย่างเมามือจนลืมความผิดชอบชั่วดีไปชั่วขณะ
อ่อ ไม่สิ ความผิดชอบชั่วดีมันไม่อยู่ใน พจนานุกรมของ ชอง ยุนโฮ อยู่แล้วต่างหาก!!!
.
.
.
"เป็นใครหน่ะหรอ"มือหยาบยิ่งกดเข้าไปอีก จนดองวุคเริ่มรู้สึกขาดอากาศหายใจ ก่อนที่ ยุนโฮจะดึงมันขึ้นจนใบหน้าหล่อเหล่าห่างกันเเค่คืบ (แล้วทั้ง2ก็
จูบกัน.. เอ๊ยยย ไม่ใช่ล่ะ = [] =)
“ผัว คิมแจจุง”
.
.
.
ดองวุคตาโตแต่ไม่ทันไร ก็ต้องจมดิน!!!!
ยุนโฮจับศีรษะ ดองวุคอย่างแรง กดเข้าไปตรงพื้นหญ้าเขียวชอุ่ม จนใบหน้าหล่อจมลงไปในดิน แจจุงที่สภาพ แม้แต่จะเรียกชื่อคนที่เรารัก ก็ไม่มีแรง จึงได้แต่ส่งสายตาเว้าวอนไปแทน…
ยุนโฮ หันมามองแจจุงหน่อยสิ
มาดูแลแจจุงหน่อย..
แจจุงเจ็บ แจจุงเหนื่อยจังเลย
ยุนโฮ……………………………
.
.
.
ผั้ว………………
เสียงรองเท้าหนังกระทบกันแน่นกับเนื้อหนังจนเกิดเป็นเสียงดัง ร่างบางที่นอนหมดสภาพอยู่หลับตาปี่ เมื่อศีรษะของคนที่ทำ
ร้ายตนเองนั้น ถูกแรงกระแทกให้หันมาทางเขาที่นอนอยู่…
น่ากลัว…
น้ำตาเริ่มนองหน้าอีกครั้ง ทั้งๆที่ยังหลับต่อยู่แต่ ก็ต้องสะดุ้งในทันไร เมื่อมือใหญ่แสนอบอุ่นสัมผัสเบาๆที่พวงแก้มของตน
นัยน์ตาหวานลืมขึ้นช้าๆ ก็เห็นใบหน้าของคนที่ตนรักสุดใจอยู่ใกล้ๆ แต่แล้วสัมผัสเบาบางก็กลายเป็ยบีบเคล้น
“อ๊ะ พะ พี่ยุนโฮ…แจจุงเจ็บ”เสียงหวานขาดหายไปบางช่วงแถมยังแผ่วเบาเสียจนหน้าใจหาย
“ทำไม…”นัยน์ตาคมที่แข็งกร้าว แปลเปลี่ยนเป็น เจ็บช้ำ ชั่วขณะ…แต่ร่างสูงก็สามารถเปลี่ยนมันไปได้อีกครั้ง จนครั้งนี้หัวใจดวง
เล็กกระตุก เมื่อแววตาชวนฝันนั้นมัน ส่งถึงความห่วงใยมาให้เขา…
“พี่ยุนโฮ…”
.
.
.
.
.
..
.
“ทำไมต้องทำให้ฉันเป็นห่วงขนาดนี้ แจจุง”
เสียงทุ่มเอ่ยออกมาแผ่วเบาแต่ คิมแจจุงกับได้ยินมันอย่างชัดเจน ชัดเสียจนเหมือนยุนโฮกระโกนดังก้องอยู่ข้างหู
หยาดน้ำตาที่เริ่มเหือดหายเมื่อเจอหน้าร่างสูง แต่มันกลับหลั่งออกมาอีกครั้งเมื่อเจอกับคำพูดของร่างสูง…
“ยุนโฮ”แจจุงมือเล็กๆเอื้อมจับ กำเบาๆตรงสาบเสื้อสีหม่นของคนที่ตนรัก ใบหน้าหวานเอนซบ มือหยาบลูบศีรษะกลมที่ไม่เป็น
ทรงอย่างปลอบประโลม
“ไม่เป็นไรนะ…ฉันอยู่นี้แล้ว อยู่นี้แล้วนะ”
“ยุนโฮ ยุนโฮๆ ฮือ”
“นิ่งซะๆ….คนดี”
ฝัน….มันคือความฝันรึป่าว แจจุงฝันไปใช่ไหมฮะ
ที่พี่ดีกับแจจุง เพราะว่า ตอนนี้แจจุงฝันอยู่ใช่ไหมฮะ…แจจุงฝันอยู่
แจจุงไม่อยากตื่นเลย ไม่อยากตื่นจาความฝันนี้
ไม่อยากเลยจริงๆ…
ความหอมหวานจากความฝันนี้ ความอบอุ่นจากอ้อมกอดนี้ ใบหน้าหล่อที่มอบยิ้มอุ่นๆ
ให้เขาในวันนี้ จะไม่มีวันลืมเลือนเลย ไม่มีวัน
“แจจุงรักพี่ยุนโฮ..นะ”
“อือ”ร่างสูงไม่ได้บอกรักเขาตอบ เพียงแต่พยักหน้าตอบพึมพำ แค่นี้แจจุงก็ดีใจจนแทบจะกระโดดโล้ดเต้นอยู่แล้ว เพียงแต่สัง
ขานไม่ให้ จึงได้แต่อมยิ้มซุกหน้ากับไหล่แกร่ง เขินอยู่ฝ่ายเดียว
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“อ๊า…ยุนโฮ๊ระวัง”
.
.
.
.
.
นัยน์ตาคมหันไปอย่างทันเวลา มือหยาบยกขึ้นกันท่าได้อย่างทันท่วงที เขามัวแต่สนใจคิม แจจุง จนไม่ทันได้สังเกตเลยซัก
นิดว่า ดองวุคมันลุคขึ้นมาตอนไหน…แต่ตอนไหนมันก็ไม่สำคัญ รู้อย่างเดียว
มันต้องตายคาตี_นชองยุนโฮคนนี้!!
.
.
.
“แมร่ง…เมิงอยากตายรึไงห๊า!!”มือหยาบจับเรียวขายาวของประธานเลวแน่น พลางบิดมันไปตามแรงจนร่างทั้งร่างนั้น ล้มลงไป
กองกับพื้นอีกที ดองวุคร้องเสียงหลงเมื่อยุนโฮลุกขึ้นพลางทิ้งน้ำหนักตัวลงกับขาของเขา…
“อ่อก…”ยุนโฮเปลี่ยนเป้าหมาย ร่างสูงขึ้นคล่อมตัว นิ้วหัวแม่มือถูกยกขึ้นใช้
“อ่อกๆ ฮึก…มะ เมิง”มือหยาบกดน้ำหนักมือขึ้นไปอีก ดองวุคบิดเร้าด้วยความเจ็บปวด เพราะการขาดอากาศหายใจ มือใหญ่
จิกกำดินหยาบเหมือนกับว่าการกระทำนั้นจะทำให้เขาหายเจ็บอย่างนั้นแหละ…
“ยะ ยุนโฮ หยุดเถอะ ดะเดี๋ยวเค้าตาย นะ พี่ยุนโฮ”แจจุงค่อยๆคลานไปหาช้าๆ แต่ก็ได้เพียงไม่กี่ก้าว เพราะภายในเจ็บไป
หมด…
“ทำไม!!...นายห่วงมันรึไง”ร่างสูงตะคอกเสียงดัง ถ้าเขาไม่ได้จับดองวุคไว้อยู่ป่านี้ คิมแจจุง ได้น้ำตาแน่!!!
“เปล่านะฮะ!! ไม่นะ แจจุงห่วงพี่ยุนโฮ แจจุงกลัวว่าพี่ยุนโฮจะโดนเข้าคุก แจจุงกลัว ถะ..ถ้าเขาตาย แจจุงกลัวว่า พี่ยุนโฮจะมี
ปัญหา”ร่างบางน้ำตานองน่า สะอึกสะอื้น…
เพียงแค่ร่างสูงขึ้นเสียง เขาก็ไม่กล้าที่จะสบตาแล้ว…
แต่ถึงยังไง…ถ้าเกิดร่างสูงทำร้าย ทำเขาร้องไห้ ทำเขาเจ็บ
เขาก็ยังจะรัก…
รัก…มากกว่าตัวเอง
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องห่วงฉัน…คนอย่างชองยุนโฮตำรวจน่าไหนกล้าจับก็ให้มันรู้ไป!!!”ยุนโฮลุกขึ้นเต็มความสูง ขายาว
เยียดขึ้นพลางกระแทกน้ำหนักลงไปอย่างเต็มแรง จนดองวุคที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เลือดกรอกปาก โลหิตสีแดงไหลเยิ้มเต็มโพลง
ปากที่อ้ากว้างพร้อมนัยน์ตาเรียวคมที่ถลุนออกมาอย่างน่ากลัว
แจจุงจำใจมองภาพนั้นอย่างสทึงกลัว…แต่ไม่ทันไร ใบหน้างดงามนั้นก็เมินหน้าหนีอย่างทนไม่ไหว
“แจจุงกลับ!!!”ยุนโฮยกตัวบางๆขึ้นด้วยมือเดียวจนร่างบางทั้งร่าง ลอยขึ้น มือเล็กที่เริ่มมีแรงบ้างหน่อยๆ ยกขึ้นคล้องคอร่างสูง
อย่างกลัวตก
“ตะ แต่…”
“ไม่มีแต่!!...กลับ!!”ยุนโฮหันมาตวาด จนใบหน้าน่ารักนั้นก้มงุดๆซุกอกตัวเองด้วยความกลัวบวกกับความตกใจ…
ก็ๆ แจจุงยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า หนิพี่ยุนโฮ…แจจุงโป๊อยู่อ๊ะ!!!
.
.
.
ใบหน้าหวานสวยแดงซ่าน ขึ้นมาจนยุนโฮต้องจับสังเกต ซักพักสมองหมีๆก็เกต…พลางยิ้มกลิ่ม - w –
“แต่อะไรละ คิม แจจุง”ยุนโฮแกล้งทำเสียงดุ เพื่อแกล้งคนสวยที่กลัวจนหดหมดแล้วเนี๊ย…
“ก็…ก็”ร่างบางเหงื่อแตก จนมือหยาบต้องยกขึ้นเช็ดให้…แต่จะเช็ดแบบ ธรรมดาๆ มันก็ไม่ใช่ชอง ยุนโฮสิ…
จริงมั้ย!!!!???
.
.
.
.
“อ๊ะ…พี่ยุนโฮ”ลิ้มร้อนไล่เลียไปทั่วเนินน่าท้องเนียน ที่มีร่องรอยของการทำร้ายอยู่ประปลาย ยุนโฮจ้องมองมันด้วยแววตาเคียด
แค้นกลับไอคนที่ทำให้ของเล่นที่เขารักนั้น เกือบพัง…แต่ยังไงซะ ของเล่นก็ยังคงเป็นของเล่น เมื่อมีเสื่อมก็ต้องมีซ่อมแซมให้มัน
ไฉไลดังเดิม….
My toy…
To be con…
ครบแล้ววววววววววววววววววววววววววววว
เย้ๆ ๆ ตอนใหม่มาในไม่ช้า อยากได้เอนซีก็เม้น ไม่อยากได้ก็เม้น 55
บางคนกลัวเเจบอบช้ำมากกว่านี้ไง เลยอย่ามีดีกว่าเอนซี เพราะยังไงเรื่องนี้ตอนต่อไปมันก็มีอยู่แล้ว = []= (เอ๊ะ ยังไง??) 555
บางคนอาจสงสัยไมเปอร์เซนหลังน้อยจังนี้หรอื 100 พอดีพีโอตัดออกไปเยอะมากเลยอะ เลยเหลือแค่เนี๊ ย = = แหะๆ
ยังไงถ้าอ่านรวมทีเดียวก็เยอะม๊ากกกกนะเออ ^ ^
*ที่นี้ไม่อยากต้อนรับ นักอ่านเงา
เม้น+โหวด
ความคิดเห็น