คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : MY TOY [5] restaurant
P5
“เออ…คุณแจจุงค่ะ”เสียงหญิงสาวเอ่ยเรียก
“หืม…”ร่างเล็กที่นอนคุดคู้อยู่ตรงโซฟาตัวใหญ่ เอ่ยเสียงครางงัวเงีย เปลือกตาสีมุขค่อยๆเปิดออกมือเล็กยกขยี้มันอย่าเด็กๆ
พลางกระพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่ความง่วงนั้นออกไป
“ฮะ..คุณเลขา” มือเล็กๆปัดป่ายไปทั่วอากาศเพื่อบรรเทาความเมื่อยล้าของร่างกาย
“คุณชอง ให้ไปรอที่รถได้เลยค่ะ…”เลขาสาวเอ่ยพลางเดินนำร่างบางไปยังหน้าประตูห้อง มือเรียวเปิดออกให้ร่างของทั้ง 2 ได้
เดินรอดผ่านไป หัวเล็กๆก้มศีรษะเบาๆ พลางยิ้มหวานให้หญิงสาว
แจจุงลงมาข้างล่างตัวคนเดียว ขาเรียวสวยค่อยๆเดินออกมานอกบริษัท รถสป็อตคนหรูได้จอดรออยู่แล้วหน้าบริษัท
ขาเรียวรีบเร่งเดินไปหาร่างสูงที่คอยอยู่ในรถทันที…
ปัง..
เสียงปิดประตูดังขึ้น เมื่อร่างบางเข้ามานั่งข้างในรถคันหรู
“ทำมีพี่ยุนโฮไม่รอผมและลงมาพร้อมกันละฮะ?”ร่างเล็กถามด้วยความสงสัย นัยน์ตากลมจ้องมองร่างสูงโดยไม่ปิดบัง
“มันนานฉันเลยลงมาก่อน…”ร่างสูงเอ่ยเรียบๆ ร่างบางพยักหน้าเบาๆ เป็นอันเข้าใจ…
รถคันหรูแล่นออกจากที่จอดหน้าบริษัท บรรยากาศในรถยังคงเงียบเหมือนตอนมา เสียงเพลงเบาๆฟังสบายๆ ถูกเปิดขึ้นด้วยฝีมือ
ของร่างบางที่ทนในความเงียบ ไม่ไหว
“พี่ยุนโฮฮะ…จะไปทานข้าวร้านไหนกันหรอฮะ”
.
.
.
.
.
.
ร้านอาหาร Basilico ซึ่งเป็นร้านอาหารอิตาลีชื่อดังในย่านแถบนั้นของชานเมืองใหญ่ ร่างสูงจอดรถตรงหน้าร้านอย่างเคย
ชิน ร่างเล็กเดินนำเข้าไปก่อนด้วยความหิว ส่วนร่างสูงที่ตามมาก็เดินรั้งท้ายอย่างไม่รีบร้อน
“สวัสดีครับ กี่ที่ครับ”บริกรหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาถามพร้อมรอยยิ้มที่ดูแล้วอบอุ่นเหมือนบรรยากาศในร้านซะจริงๆ
“2 ฮะ…”บริกรหนุ่มพาร่างเล็กที่พ่วงด้วยร่างสูงที่พึ่งเดินเข้ามาถึง บริกรหนุ่มพาร่างทั้ง 2 ไปยังโต๊ะไม้ที่ปกคลุมด้วยผ้าปู
โต๊ะ ลายตารางสลับขาวสีอ่อน กลางโต๊ะทรงสีสวยมีแจกันที่ถูกประดับด้วยดอกไม้สีแดงสดที่กำลังบานได้ที่
เมื่อนั่งลงอันดับแรกที่เรติน่าสีสวยจับในทันที ก็คือขวดใส่เครื่องปรุงดีไซน์เก๋ที่บริกรคนเดิมยกขึ้นมาเสิร์ฟเป็นอันดับแรกเมื่อนั่ง
โต๊ะ
“ขอบคุณฮะ..”ร่างเล็กโค้งศีรษะน้อยๆเป็นมารยาท เป็นเวลาเดียวกับที่ร่างสูงเอ่ยขอเมนู บริกรคนเดิมยื้นให้
“ขอ…
พลางส่งสายตาไปทางคนตัวเล็กที่จ้องมองเมนูอาหารภาษาอิตตาลีเขม็ง
“ผมเอา…, Quattro di formaggi 1 ถาดฮะ”บริกรส่งยิ้มพลางเดินออกหายไปในครัวนานสองนาน
.
.
“ที่นี้บรรยากาศดีนะฮะ..พี่ยุนโฮรู้จักร้านนี้ได้ยังไงหรอฮะ”ร่างเล็กเอ่ยเมื่อมองรอบร้านอาหารแห่งนี้ ที่เป็นร้านอาหารอิตตาลี
ธรรมดา แต่สิ่งรอบข้างของที่นี้นับว่า เป็นที่ดึงดูดได้มากๆเมื่อเข้ามา ทั้งบริกร การจัดร้าน และ แสงไฟ…
“ฉันมาที่นี้ตั้งแต่เข้ามหาลัยใหม่ๆ…” ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ นัยน์ตาคมจ้องมองออกไปยังอีกทาง ซึ่งต่างจากร่างเล็กที่นั่งจ้องคน
ตัวโตเขม็ง
“มันอยู่ใกล้กับคอนโดตอนเรียนฉันหน่ะ..เลยมาทานบ่อยๆ”ร่างเล็กพยักหน้าหงึกๆ
“แล้ว…พี่ยุนโฮมากับใครหรอฮะ”
“แฟนหน่ะ…”
“หรอฮะ…แล้วตอนนี้พี่ยุนโฮคบกับเค้าคนนั้นอยู่รึป่าวฮะ”ไม่รู้ว่าเค้าคิดไปเองรึป่าว…
ว่าน้ำเสียงร่างเล็กตรงหน้ามันช่างดูเศร้าเหลือเกิน…?!
“ไม่แล้วละ…เลิกกันนานแล้ว เขาไปมีคนใหม่ ฉันก็ขี้เกลียดง้อเลยปล่อยไปอย่างงั้น”รอยยิ้มอ่อนๆถูกถ่ายทอดออกมาจากริม
ฝีปากอิ่มสีชมพู
“ฮะ”
.
.
ขนมปังหลากหลายแบบอบใหม่ๆ หอมกลุ่นถูกหยิบยกออกมาเสิร์ฟเป้ฯอันดับแรก ร่างเล็กมองอาหารน่าทานตรงหน้าอย่างงงๆ
พลางมองอาหารสลับกับใบหน้าของบริกรซ้ายที ขวาทีอยู่อย่างนั้น ยุนโฮที่รอบมองกิริยาน่ารักนั้น ยอมปิดปากเงียบ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว
ว่า ขนมปังชุดนี้ต้องออกเสิร์ฟ
“ผิดโต๊ะ รึป่าวฮะ…พวกเราไม่ได้สั่งนะฮะ”
“อ๋อ…มันเป็นทำเนียมของร้านเราอยู่แล้วหน่ะครับ..ว่า ก่อนจะเสิร์ฟอาหารคาว เราต้องเสิร์ฟของรองท้องเอาไว้ก่อน เมื่อทาน
ชุดใหญ่แล้วจะได้ไม่เลี่ยน หน่ะครับ”บริกรคนนั้นเอ่ย แล้วเดินจากไป
“พี่ยุนโฮก็ไม่ยอมบอกผม…ปล่อยให้ผมพูดอะไรหน้าอายแบบนั้นออกไป”ริมฝีปากอิ่มเชิดขึ้น นัยน์ตาโตหลี่ลง…
“ฮึๆ..”ก็ฉันอยากเห็นหนิ….ท่าทางตลกๆแบบนั้น มันคงดู…น่ารักดีเหมือนกัน เมื่อนายทำ
.
.
.
.
.
.
.
“
จาน
“ว๊าว…”ร่างเล็กรับมันมาอย่างตื่นเต้น เพราะปกติตนเองไม่ค่อยได้ทานอาหารแนวนี้ซักเท่าไหร่ เพราะที่บ้าน
ค่อนข้างที่จะปลื้มอาหารฝลั่งเพราะจะนิยมทานอาหารประเทศตัวเองมากกว่าต่างประเทศแต่ถ้าทานก็จะเป็น
อาหารฝลั่งเศษ ร่างเล็กยิ้มช้อนส้อมขึ้นมาพร้อมรับประทาน ร่างสูงก็เช่นกัน
รสชาติของสปาเกตตีนี้ค่อนข้างที่จะจืดหน่อย เพราะเน้นรสสดของอาหารทะเลที่มีมากมายจำพวก หอยลาย หอย
ตลับ ปลาหมึกและอื่นๆอีกมากมาย อีกกระทั่งเส้นที่นำมาผัดก็หนานุ่มกำลังดีรสแป้งของเส้นก็เหนี่ยวและหวาน
จะว่า อัลเดนเต้ก็เกือบๆ ใช่ ซึ่งรสสัมผัสมันน่าจะแปลกออกแนวซอสไวน์ขาวมาผัดแห้ง แต่พอออกมาแล้วกลับลง
ตัวเหลือเชื่อ
การรับประทานอาหารจานนี้ก็ผ่านไปอย่างเรียบๆ โดยมีสายตาเฉียบคมของยุนโฮคอยมองอยู่เสมอ คราบซอสสี
ส้มสดเลอะพวงแก้มขาวอมชมพูน้อยๆ เจ้าตัวพยายามที่จะเช็ดคราบนั้นออกไปอย่างสุดริศ แต่ก็ไม่ถูกที่ซักที
“พี่ยุนโฮฮะ…เช็ดให้แจหน่อยสิ”ร่างเล็กยื่นใบหน้าซีกที่มีคราบเข้าไปใกล้กับร่างสูง
“อืม..”ยุนโฮครางรับเบาๆ สัมผัสแปลกๆที่ใบหน้าทำให้ร่างเล็กสะดุ้ง ลิ้นร้อนไล้เลียพวงแก้มขาวอย่างเนิบนาบ
ด้วยความที่ตกใจทำให้ใบหน้าสวยหวานนั้นได้หันไปทางคนตัวโตโดยเร็ว นัยน์ตาของทั้ง 2 ได้สบกันอย่างจงใจ
ก่อนที่ใบหน้าหวานนั้นจะเป็นฝ่ายหลบสายตา แต่ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างสูงใช้มือจับใบหน้าสวยมารับรสจูบ
โดยตรง ลิ้นร้อนไล้เลียดูดซับน้ำหวานจากโพลงปากของร่างบางอย่างอ้อยอิ่ง จนหน่ำใจ..
“อืม..”เสียงครางหวานหู เล็ดรอดเข้าหู ยุนโฮจึงปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ ไม่อยากให้ใครมาตายคาอก ด้วยการ
ขาดอากาศหายใจแบบนี้
“แฮก…ๆ พ พี่..ยุน ฮ โฮ ทำอะไร หน่ะฮะ..ฮึก”ร่างบางเอ่ยพูดอย่างยากลำบาก มือเล็กกุมแน่นบนผิวผ้าด้านซ้าย
ที่ตรงกลับก้อนเนื้อที่หัวใจ คนตัวเล็กหันซ้ายหันขวามองผู้คนกลัวว่าใครจะเห็นฉากเมื่อครู่ แต่ก็โล่งใจเมื่อทุกคน
มั่วแต่ยุ่งของเรื่องตัวเอง ไม่มีใครหันมาสนใจโต๊ะของเขาทั้ง 2 แจจุงหันหน้ากลับไปทางยุนโฮ คนหล่อก็ยังคงทำ
หน้าตายยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากอยู่เหมือนเดิม จนร่างบางต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่
“แจจุงไม่เข้าใจ ทำไมเราต้องทำแบบนี้ด้วยอ่ะ…”ร่างบางถามอย่างซื่อๆ โดยที่ตนเองไม่รู้เลยว่าโดนร่างสูงฉวย
โอกาสเข้าให้แล้ว…!?
“ก็…………………………………..”ร่างสูงลากเสียงยาว พลางเอื้มใบหน้าเข้าไปใลก้ร่างบางที่ใจจดใจ
จ่อรอฟังคำตอบของร่างสูง
“ทำไม…..หรอฮะ”
.
.
.
.
.
.
.
“ก็…………………………..”
“ก็……..อะไรฮะ พี่ยุนโฮรีบบอกเร็วๆสิ แจจุงรอนานแล้วนะ”ร่างบางเริ่มบ่นแว๊ดๆ จนร่างสูงต้องจุ๊ฟ เบาๆที่
แก้มเนียนเป็นค่ารอ…
จุ๊ฟ….
“ก็…นายมันน่ากินกว่าอาหารที่อยู่บนโต๊ะนี้ซะอีกนะ แจจุง…เห็นแล้วมัน”ร่างสูงละเสียง สายตาคมจดจ้องอยู่ที่
มุมปากอิ่มสีแดงสดพลางไล่เลียเบาๆ เหมือนเห็นร่างตรงหน้าเป็นไอศกรีมหวานมัน….
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อดใจไม่ไหวจริงๆ……………..”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เห….”ใบหน้าหวานขาวจั๊ว แดงซ่านขึ้นมาทันตาเห็นคนสวยก้มมองต่ำจนใบหน้าหวานสวยแทบชิดติดอก
“Rocket salad tuna steak ครับ”บริกรคนเดิมเดินมาอีกครั้งพร้อมด้วยอาหารจานใหม่
อาหารจานตอไปนี้ เป็นผักสด ลาดด้วยน้ำสลัดบัลซามิครสชาติดี พร้อมเนื้อปลาแน่นปึ๊ก เคี้ยวเพลิน ไม่ใช่ปลากระป๋อง แต่เป็นปลา
ที่เขาใช้ทำเสต๊ก
ร่างบางเงยหน้าขึ้นจากอกของตน หันมาสนใจอาหรตรงหน้าแทน นัยน์ตากลมมองอาหารจานตรงหน้าด้วยสายตาระยิบระยับ…
ไม่รอช้า แจจุงใช้ซ่อมจิ้ม ลงบนเนื้อปลาแน่นปึ๊กไร้ก้าง และ เอาเข้าปากโดยเร็ว
“ง่ำๆ..อาหย่อย”ใบหน้าเปลี่ยมสุขนั้นแทบทำให้ร่างสูงที่นั่งเก๊กอยู่ตรงหน้านั้นหลุดยิ้ม กับความเป็นเด็กของร่างบางตรงหน้า
ยุนโฮทานแบบเงียบๆ คอยที่จะลอบมองประติกิริยาของร่างเล็กอยู่เสมอ โดยที่ร่างบางนั้นก็รู้สึกตัวโดยเลือกที่จะก้มหน้ารับ
ประทานจนผมหน้าม้าบดบังนัยน์ตากลมโตจนมิด จนร่างสูงนึกเป็นห่วงกลัวว่าเส้นผมเล็กแหลมนั้นจะแทงตาเอา…
จึงได้อาสาที่จะเขาไปปัดปอยผมด้วยมือของตนเอง
“เฮือก…”ร่างบางสะดุ้งตกใจ เงยขึ้นมามองร่างสูงโดยเร็ว พวงแก้มอมชมพูเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนมีคนมาหมุนปรับให้
“อะไรกัน..ฉันแค่จะปรับผมเธอเท่านั้นเอง..ไม่รำคานบ้างรึไง”
“ก็..ก็…ไม่อ่ะฮะ”ร่างบางตอบอ้อมแอ้ม ร่างบางเอานิ้วชี้ของทั้ง 2 มือจิ้มชนกันอย่างน่ารัก แก้มขาวๆป่องพองขึ้นด้วยอากาศที่อัดกัน
อยู่ภายในแก้มขาวๆนั้น
“อืม…ถ้าอย่างนั้นก็ทานต่อสิ จะได้หมดไวๆ”ยุนโฮเอ่ย แจจุงพยักหน้าหงึกๆ เป็นอันเข้าใจก่อนที่ชิ้นเนื้อปลาก้อนต่อไปจะถูกจิ้ม
เข้าโพลงปากบาง
“ฮะ…”ร่างบางเคี้ยวตุ่ยๆๆ พลางหันมายิ้มกว้างตามิดให้ร่างสูงอย่างน่ารัก พลางชูนิ้วโป้งเพื่อเป็นการการันตีอาหารที่อยู่ในปาก…
.
.
.
.
.
อาหารจานสุดท้ายถูกยกมาพร้อมกับเครื่องปรุงต่างๆมากมายที่ถูกยกออกไป ถาดพิซซ่าขนาดใหญ่ถูกจัดวางตรงกลางโต๊ะ พร้อม
จานใบเก่าที่ถูกถอดออก เสริมด้วยจานสีขาวสะอาดใบใหม่ที่ถูกยกมาวางตรงหน้า
“เชิญทานให้อร่อยนะครับ..”บริกรคนใหม่เอ่ย พลางขอตัวออกไปทำหน้าที่การงานของตนเองต่อ
“โอ้โห…ถาดใหญ่จัง แจจุงจะกินหมดใหม่เนี่ย….”ร่างบางบ่นอุ๊บอิ๊บกับตัวเอง นิ้วชี้ถูกกดจิ้มลงตรงคางมลอย่างเป็นจังหวะ
“นี้เธอจะไม่ให้ฉันทานด้วยเลยใช่ไหม”ยุนโฮเอ่ย พลางขำเล็กๆกับท่าทางเด็กๆ ที่เมื่อเขาเอ่ยออกไป ร่างบางก็ทำท่าเหมือนอิกคิว
ซังเวลาใช้หมอง
“อ้อ..จริงด้วย แจจุงลืมไปว่า แจจุงนึกว่า แจจุงสั่งมาทานคนเดียว..คิกๆ อ๊ะ…”มือบางบรรจงตักพิซซ่าชิ้นโตส่งให้ร่างสูง ยุนโฮยิ้ม
อ่อนๆ แจจุงก็ยิ้มตามพลางพะงกหัวคะยั้นคะยอ ให้ร่างสูงได้ทาน โดยให้ตัวเองได้ป้อน
“อ้าม………..ม”
พิซซ่าชิ้นโตได้ส่งเข้าโพลงปากร่างสูงไป โดยคราบซอสสีส้มๆนั้นได้เลอะเต็มริมฝีปากหนาของร่างสูงเต็มไปหมด คนสวยหัว
เราะคิ๊กคัก
“ทีนี้ตาแจจุงบ้างนะ…”มือเรียวหยิบกระดาษเช็ดชู่ที่กระเป๋ากางเกงลายตารางสีแดง เอื้อมเข้าเช็ดริมฝีปากของร่างสูงอย่างอ่อนโยน
ใบหน้าที่ดูจริงจังนั้น สวยงามราวกับภาพพิมพ์…
“แจจุงไม่ใช้ปากเช็ดคราบเหมือนพี่ยุนโฮหรอกนะ..กระดาษเช็ดชู่ก็มีพี่ยุนโฮไม่ยอมใช้”ร่างบางเอ่ย ในขณะที่มือเรียวกำลังซับ
คราบมันต่างๆในหลุดออกจากริมฝีปากที่สาวๆต่างหลงใหลกันนักต่อนัก
“อ๊ะ…เสร็จแล้วฮะ หล่อเฟี้ยวไปเลย”ร่างเล็กประกบมือ…ทำราวกับพอใจกับผลงานตรงหน้า สุดๆ
.
.
.
.
.
“ไว้วันหลังเรามาทานกันอีกนะฮะพี่ยุนโฮ”ร่างบางรีบเดินไปข้างๆยุนโฮทันทีเมื่อถึงรถ
“อืม…อยากจะทานตอนไหนก็บอกฉัน เดี๋ยวบอกให้คนขับรถมาส่ง”ร่างบางยู่หน้าทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของร่างสูง
…ไอที่ได้มาทานก็ดีใจอยู่หรอก…แต่แจจุงอยากมาทานกับพี่ยุนโฮหน่ะสิ….
และดูเหมือนว่า ยุนโฮก็คงจะดูออกว่าร่างงบางตรงหน้าคิดอะไรอยู่…
“ฉันไม่ว่างมาทานกับเธอหรอกนะแจจุง…ฉันโตแล้ว ต้องทำงาน เข้าใจไหม”
…อะไรกัน แจจุงไม่เห็นจะเข้าใจ อะไรๆ พี่ยุนโฮก็จะบอกว่า โตแล้วนะๆๆ ตลอด โตแล้วไปไหนมาไหนกับแจจุงไม่ได้เลยหรอ…เป็นผู้ใหญ่แล้ววุ่นวายขนาดนี้ แจจุงยอมอายุเท่านี้ยังจะดีซะอีก…
แต่ร่างบางก็คงรู้ถ้าพูดแบบนี้ออกไป คงต้องโดนดุอีกแน่ๆ เลยสงบปากสงบคำไว้ดีกว่า
“ถ้าแจจุงไม่เข้าใจ พี่ยุนโฮก็ว่าแจจุงอีก”ร่างบางเบะปาก พลางเปิดประตูขึ้นนั่งในรถทันที โดยไม่รอร่างสูงที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม…
.
.
.
.
.
คฤหาสน์ขนาดใหญ่ตรงอยู่ตรงหน้าของคุณหนูตระกูลคิม ร่างบางตรงหน้าดูเหมือนจะชอบบ้านใหม่หลังนี้เอามาก เพราะ
นัยน์ตากลมโตนั้นระยิบระยับอีกตามเคย…
เมทสาวสวยหลายคนเดินเข้ามาบรรจงหยิบยกกระเป๋าแบนเนมของคุณหนูคิมลงจากรถและนำขึ้นไปบนห้องใหม่ของแจจุงใน
ชั้นบนที่ถูกจัดให้ ห้องนอนชิดติดกับห้องของเจ้าของบ้านสุดหล่ออย่างยุนโฮ
“ขึ้นไปสิ จะได้ไปดูห้องใหม่ด้วย”แจจุงมองเมทสาวตามขึ้นไปถึงชั้นบนอย่างตาระห้อย จนยุนโฮต้องเอ่ยบอกให้ร่างบางตามขึ้น
ไป เพราะเหมือนเจ้าตัวจะอยากเห็นห้องใหม่ใจจะขาดอยู่แล้ว
แล้วก็เป็นดังคาดแจจุงยิ้มกว้างพลางรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กขึ้นข้างบนตามเมทสาวไปอย่างไม่กลัวหกล้มหน้าคะมำจนเสียโฉม…
“คุณหนูคนใหม่น่ารักดีนะค่ะ คุณชอง”แม่นมคนเก่าคนแก่ของบ้านเอ่ยขึ้น เมื่อมองเจ้าตัวเล็กที่พึ่งวิ่งขึ้นไปเมื่อครุ่อย่างนึกเอ็นดู
“ครับ”ยุนโฮเอ่ยสั้นๆ ก่อนที่จะเดินตามร่างบางขึ้นไปข้างบน
.
.
.
.
.
.
.
อันยอง อัพแล้วน๊าจร๊า
จิ้นๆๆๆๆ จิ้นกันเข้าไป ยุนขึ้นไปแวว้ว วววว
มันจะเกิดอะไรน๋อออออ
แจรอด หรือ แจเสร็จ?
หุๆๆ
คอมเม้นนจงมาๆๆๆๆๆๆ
เม้นน้อยไม่อัพ อัพเมื่อเม้นเยอะเยอะเท่าน๊านนนนคณ๊า
ออกแนวเลวว วววว
แต่ต้องทำเพื่อความอยู่รอดดดดดด TT TT
เม้น+โหวดจร๊า
* แต่ถ้าเราปั้นเสร็จเร็วก็อาจจะมาลงเลยน๊า
อิๆ เป็นอย่างที่เพื่อนๆ คิดกันใช่ม๊า อิๆ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะเรื่องนี้แจเป็นขอเอง (แถวยื่นหน้าไปด้วย) หุๆ ตอนนี้อัพน้อยๆ นะ แต่ว่าตอนดึกๆ จะมาอัพให้อีกจร๊ะ
เม้น+โหวด น๊า
เอ้า ซักนิดก่อนจร๊า เสิ๊ฟๆ
ตอนนี้ยุนก้อพาแจมาทานอาหารแล้วน๊า แอบบอกว่าร้านนี้เราชอบเป็นพิเสด อาหารอิตตาลีอร่อยมากกกก
ร้านอยู่ที่ สุขุมวิทซอย 33 น๊า เข้าไปได้เลย ^ ^ หนับหนุนๆค้า
เดียวนี้เราไปนานๆทีเลวาขึ้น กทม ^^ อร่อยมากโอนเฉพาะอาหารที่แจจ๋าสั่งโอกกกกกเเม่เจ้า อร่อยมากกกกกก
ใครเคยไปกินก้อบอกๆกันมั่ง
^ ^ จะรีบมาอัพน๊าคร๊า รอคอมเม้นอยู่น๊า
เม้น+โหวด กำลังใจอย่างด่วนจี๋คร๊า ^ ^
ความคิดเห็น