คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : MY TOY [10] unhappy? (20%)
P10
.
.
.
.
“ไม่เอานะ…แจจุงเจ็บ”มือเล็กจิกต้นคอร่างสูงเพื่อระบายความเจ็บปวด เมื่อลิ้นร้อนๆไล่เลียที่ละจุดๆ น่าท้องเนื้อเนียนก็หดเกรง
จนร่างสูงนึกสงสาร แต่ทำไงได้ เมื่อไอบ้านั้นมาแตะต้องของๆเขาหนิ…!!!
“อยู่เฉยๆ…นายเป็นแค่ของฉันคนเดียวใช่มั้ยแจจุง”ร่างสูงเอ่ยถาม ยุนโฮค่อยๆวางแจจุงลงใต้ต้นไม้ใหญ่อย่างแผ่วเบา ตาม
ด้วยตัวของเขาอีกทีทาบทับตามลงมา…
“อื้อ แจจุงเป็นของพี่ยุนโฮคนเดียว”ใบหน้าน่ารักพยักน่าอ่อนๆ นัยน์ตากลมโตช้อนมองร่างสูงด้วยแววตารักใคร่ รักอย่างเต็ม
เปี่ยม…
“งั้นก็ต้องยอมให้พี่ลบรอยของมัน…ออกจากร่างของนายนะแจจุง”ยุนโฮเอ่ย น้ำเสียงทุ่มนุ่มลึกเป็นที่สุด ซึ่งมันก็ง่ายดายอยู่แล้ว
เมื่อเอ่ยน้ำเสียงเช่นนี้กับแจจุง…
“ฮะ…แจจุงยอมทุกอย่าง สำหรับพี่ยุนโฮ…คนเดียว”
.
.
.
บทรักเร้าร้อนสอดประสานกันเป็นหนึ่ง ร่าง2ร่างทาบทับมอบความหอมหวานให้กันอย่างไม่รู้สึกเบื่อ ซุ่มเสียงแหบพร่าเร้า
อารมณ์แห่งราคะให้รุกเป็นเพลิง เม็ดเหงื่อที่เปรียบเสมือนน้ำหล่อลื่นชั้นดี ไหลชุ่มไปทั่วร่าง2ร่างที่ร้อนแรง…
“อ๊ะ อ๊า…พี่ยุนโฮ แรงอีก ได้มั้ยฮะ อื่อ”เสียงหวานร้อง เร้าอารมณ์ร่างสูงได้เป็นอย่างดี ยุนโฮกระแทกเข้าไปเต็มแรงรักตามคำ
เรียกร้อง
“อ่า แจ ฮึก…ฉันชอบจริงๆที่นายนอนครางใต้ร่างฉัน” คำพูดที่คนเอ่ย พูดออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่มันก็ทำให้คนตัวบางที่
รับแรงกระแทก แทบจุก….
ยังไงของเล่น ก็เป็นของเล่นอยู่วันยังค่ำ แจจุง…
นายจะหวังอะไรจากเขา…
นายหวังอะไรอยู่ คิม แจจุง…
.
.
.
ร่างบางไม่เอ่ยอะไรตอบ ซุ่มเสียงกหวานเหมือนกับหายไปในลำคอซะดื้อๆ แม้แต่เสียงเอ่ยครางก็ไม่มี จนร่างสูงจับสังเกต
แต่ก็เลือกที่ไม่พูดอะไร จนกว่าตนเองจะเสร็จ…
“อื้อ….”ร่างบางบิดตัวขึ้นสูง เมื่อบางสิ่งบางอย่างไหลเข้าช่องทางของตน…
“เป็นอะไร…”มือหยาบลูบซีกแก้มขวา การกระทำดูเหมือนรักใคร่ แต่เมื่อคนที่กระทำคือ ชอง ยุนโฮ การกระทำแบบนี้…ก็ไม่รู้
เหมือนกันว่าที่ทำไปนั้นเพราะรัก หรือ เพราะอะไร…
“เปล่านะ แจจุงแค่เหนื่อย…”ร่างบางเอ่ยเบาๆ พลางค่อยลุกขึ้น หวังที่จะเก็บเสื้อผ้าของตนที่กระจัดกระจายอยู่เต็มบริเวณ แต่
เมื่อขยับเท่านั้นแหละ ความเจ็บปวดก็แล่นเข้าในทันที…
“นายหน่ะอยู่นิ่งๆเถอะ…”ยุนโฮหยิบเสื้อผ้ามาให้ร่างบางที่นั่งคุดคู่พิงอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ ร่างบางเอ่ยขอบคุณเบาๆ ก่อนที่จะรีบ
แต่งตัว เพราะนี่ก็ใกล้เวลาพักของโรงเรียนแล้ว…
“ไปได้ยัง”ร่างบางพยักหน้า ก่อนที่จะถูกคนตัวโต ดึงตัวขึ้นเพื่อที่จะทรงตัว มือเล็กถูกมือใหญ่เกาะกุม ก่อนที่ตัวเองจะเซเล็ก
น้อยเพราะแรงดึง ยุนโฮตั่งใจที่จะดึงร่างเล็กให้มาชนกับไหลของตน เพื่อที่จะได้ดูแลร่างบางง่ายๆ อีกอย่างจุงจะได้ไม่ต้องออก
แรงเดินเองมากนัก จะอุ้มก็ยังไงๆอยู่ เพราะนี้มันก็สถานศึกษาของคนตัวบาง…
“อ๊ะ..”เมื่อก้าวขาแต่ละก้าวร่างสูงย่อมได้ยินเสียงร้องเบาๆของร่างบางตลอด
“ - - “อ่ะ”ร่างสูงโอบเอวบางเข้ามาชิด ก่อนที่ตนเองจะนำร่างบางเดินออกไปจากจุดๆ นั้น โดยทิ้งดองวุคที่จมกองเลือไว้เพียง
เบื้องหลัง ที่ไม่มีแม้แต่ชายตามอง…หรือคิดที่จะหวนกลับเลยแม้แต่น้อย
.
.
.
“กรี๊ส…………………………………………………………………..!!!”
หญิงสาวที่เดินอยู่ริมทางเดินกรีดร้อง นัยน์ตากลมหลับตาปี่ ขายาวไม่มีแรงขึ้นมาดื้อๆ ล้มพับลงไป หญิงสาวสั่นไปทั้งตัวนิ้ว
เรียวที่ค่อยๆยกขึ้นมาชี้ไปยัง ร่างๆหนึ่งที่นอนค้างอยู่ริมสนามหญ้า…
นัยน์ตาคมที่เบิกกว้างช้ำไปด้วยเลือดกำลังมองมาทางนี้ ริมฝีปากที่แห้งฝาดเกาะกรังไปด้วยเลือดแห้งสีสวย ดูก็รู้ว่าถูกทำ
ร้ายมาอย่างหนักและจงใจ…
แต่เพราอะไรหละถึงทำร้าย…
และใครกัน…ที่ทำร้าย
ได้อย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้…
ใครกันที่ไม่แม้แต่จะเกรงกลัวกฎหมายของราฎ
.
.
.
ใครกันนะ…
.
.
.
“พี่ยุนโฮ…แจจุงยังไม่ได้บอกอาจารย์เลย ออกไปเฉยๆแบบนี้จะดีหรอฮะ”ร่างบางเอ่ยขึ้นเบาๆ เมื่อเดินมาถึงที่จอดรถของ
โรงเรียน..
“อืม เดี๋ยวฉันจัดการเอง ไม่ต้องห่วง”ร่างสูงดันหลังร่างบางให้ลงไปนั่งกับที่เคียงข้างเขา ก่อนที่รถคันสวยจะเคลื่อนตัวออกไป
จากโรงเรียนของตัวร่างบางเอง…
.
.
.
“อ๊าว คุณยุนโฮค่ะกลับไวจัง อ๊ะ คุณแจจุงก็ด้วย…”แทยอนเอ่ยถามร่างของคุณผู้ชายและคุณหนูของเธอ
“สวัสดีฮะ พี่แทยอน ^ ^”…อ๊ะ ค่อยคุยกันนะฮะ พี่ยุนโฮไปไกลแล้ว”ร่างบางหยุดเดินเอ่ยยิ้มอ่อนๆให้ เมทสาวคนสนิท พลางรีบ
เดินตามร่างสูงที่นำลิ้วไปไกลแล้ว
“คิกๆ ค่ะ คุณหนูแจจุง ช่วยดูแลคุณยุนโฮ%
ความคิดเห็น