คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : MY TOY [6] replay [100%] แก้ไขเรียบร้อยแล้วคร่ะ
เนื่องจากฟิคชั่นของเราถูกพิจรณาแบนบทความในตอนเเรกพีโอกะจะย้ายไปไว้ที่อื่น แต่มันอาจจะไม่สะดวก พีโอเลยใช้วิธีการคลุมดำแทนค่ะ
กด (ctrl+a)
.
.
.
.
.
.
.
ซวบ……
เสียงฟูบนุ่มนิ่มทรุดฮวบเพราะแรงกระแทกของแผ่นหลังบางที่จงใจกระโดดนอนแผ่หลาอย่างสบายใจ
ห้องนอนใหม่ห้องนี้จัดว่าถูกใจร่างบางอย่างสุดๆวอลเปเปอร์สีฟ้าอ่อนรอบห้องนอนขนาดใหญ่จัดริมประตูเป็นห้องน้ำกว้างโล่งสบายสีขาวสะอาดตาที่ถูกปูด้วยกระเบื้องขัดเงาแวววาว อ่างอาบน้ำขนาดกลางถูกจัดวางไว้อย่างลงตัว แต่ที่ถูกใจที่สุดคงหนีไม่พ้น ที่นอนทรงกลมสีฟ้าอ่อนที่จัดวางได้รับลมจากหน้าต่างกระจกบานใส่ด้านขวาที่ถูกเปิดออกกว้างด้วยฝีมือของเมทสาวที่พึ่งออกไปได้ซักพัก
“ฮึบ”ร่างบางลุกขึ้นนั่ง พลางเปิดกระเป๋าที่วางอยู่ข้างๆและจัดเสื้อผ้าที่ตนเองเตรียมมานำมาวางเรียงกันเป็นชุดเป็นชุดบนที่นอน
“คืนนี้ใส่ชุดอะไรลงไปทานข้าวดีน๊า…”แจจุงยืนเท้าสะเอว นิ้วเรียวเคาะที่คางมลเป็นจังหวะ ใบหน้าสวยฉายแววฉุกคิด
พลางหยิบเสื้อแขนยาวสีขาวออกครีมคอปาดขึ้นมา (นึกภาพชุดwallในมายไอดีของพีโอนะค่ะถ้าใครเคยเข้าไปอ่า) พร้อมกับกางเกงขาสั้นสีขาวคลุมหัวเข่าง่ายๆขึ้มมาวางบนเตียงนุ่ม พร้อมกับไม่ลืมที่จะหยิบผ้าขนหนูสีพื้นของตนเองเข้าห้องน้ำไป
และเป็นเวลาเดียวกับที่ร่างสูงได้ลอบเข้ามาให้องร่างบางอย่างเงียบๆ ร่างสูงเดินเข้าไปนั่งบนเตียงนอนสีหวานอย่างเงียบๆ ก่อนที่จะได้ยินเสียงน้ำไหลลงอ่าง
ยุนโฮขบยิ้มที่มุมปาก ช่วงขาสูงยกขึ้นสูงบนเตียงทรงกลมรอคอยที่คนตัวเล็กจะเดินออกมา…
.
.
.
ผ่านไปประมาณ20 นาทีเสียงประตูไม้สีขาวก็ดังขึ้น…
“อ๊ะ…”ร่างบางที่เดินยิ้มออกมาจากห้องน้ำโดยมีเพียงผ้าขนหนูพื้นเล็กที่ปิดบังช่วงล่างและมีผู้ขนหนูอีกผืนถูกวางอยู่ตรงช่วงลำคอ มียาวลงมาปิดเม็ดอกสีชมพูเพียงหมิ่นเหม่อน นัยน์ตาหวานจ้องมองร่างสูงด้วยอาการอึ้งสุดๆ
“พี่ยุนโฮเข้ามาทำไมหรอฮะเนี่ย ออกไปก่อนสิ แจจะแต่งตัว”ร่างบางเดินเข้าไปหาร่างสูงพลางพยายามที่จะดึงมือร่างสูงลุกขึ้นจากเตียง
แต่ดึงได้ไม่ทันไร…
“หวา…”ร่างบางๆของแจจุงก็โดนดึงเซประทะออกแกร่งเข้าให้แล้ว
“พี่ยุน..โฮ”ร่างบางเอ่ยเสียงอ่อย
“หืม…”พลางได้ทีสูบความหอมของเรือนร่างขาวๆเข้าเต็มปอด
ซูด……
แต่นั้นก็ยังไม่เพียงพอต่อความต้องการของหมีขาว (ที่เดี๋ยวนี้รู้สึกดำขึ้นเยอะ) ยุนโฮซุกไซร้ซอกคอหอมกลิ่นสบู่อ่อนของร่างบางอย่างไม่รีรอ
“อือ…ไม่เอา แจอยากลงไปทานข้าว”ร่างบางเบะปากโดยที่มือขาวๆก็ยังกุมอยู่ที่ผ้าขนหนูผืนบน
“แจยังไม่อิ่มอีกรึยังไงครับ…หืม ตอนนี้ขอพี่ยุนโฮทานแจก่อนได้ไหม”ใบหน้าคมที่ซุกไซร้อยู่บริเวณรอบคอขาว ยุนโฮเริ่มใช้สันจมูกไต่ไปเรื่อย จนร่างบางที่โดนเจ้าตัวกอดอยู่นั้นเริ่มดิ้นขลุกภายในอ้อมแขน
“ไม่เอา….แจไม่ใช่อาหารนะฮะ พี่ยุนโฮจะทานแจได้ไง”ใบหน้าหวานหันไปหายุนโฮ แก้มเนียนๆป่องขึ้นอย่างน่ารัก
จนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะลิ้มลองความหอมหวานจากคนตรงหน้าไปซะเต็มปอด….
ฟอด…
“พี่บอกไปแล้วไงแจหน่ะน่ากินกว่าอาหารอีกนะ…”ลิ้นร้อนเข้าไปซอกซอนค้นหาความหอมหวานจากภายใน ก่อนที่จะพลิกตัวของตนเองขึ้นคลอมร่างบางสวยนี้
“เห็นแล้วมันอดใจไม่ไหว”…….ยุนโฮใช้หลังมือเข้าลูบบริเวณช่วงสันกรามของคนสวย พลางไล่ไต่ลงมาเรื่อยๆจนถึงบริเวณช่วงอกและสุดท้าย…ช่วงสะดือ
“อื้อ….พี่ยุนโฮ พูดคำนี้อีกแล้ว”ร่างบางครางเสียงสั่น เมื่อร่างสูงจงใจกระทบแผลที่เกิดจากการเจาะในช่วงเช้า ที่ยังไม่เข้าที่ดี
“…”ริมฝีปากหนากดจูบทั่วหน้าท้องบางที่มีหยาดน้ำเกาะพราวบ้างประปราย จนเป็นเสียงดังจ๊วฟๆ…
“พี่…ยุน แจ…ๆ”ร่างบางครางไม่เป็นภาษา… อยากให้หยุดก็อยาก แต่อยากให้พี่ยุนโฮทำแบบนี้ต่อ…
มันก็รู้สึก…อยาก
รอยแดงช้ำๆ ปรากฏเด่นชัดบนเนื้อขาวบริเวณหน้าท้องงามที่หดเกร็ง
“หืม…ว่าไงหล่ะทีนี้ ยอมพี่รึยัง”ยุนโฮซบใบหน้าลงบนท้องน้อยที่หดเกร็ง
“แจ…แจ”ร่างบางบิดเร้า เมื่อลิ้นร้อนไล่เลียวนรอบยอดอกสีสวย พลางเปลี่ยนเป็นดูดดุนอย่างเมามัน
“…”แจจุงไม่ตอบ ได้แต่ก้มหน้านิ่ง โดยที่มือทั้ง 2 ข้างของตนถูกร่างสูงจับชูขึ้นไว้เหนือศีรษะ
“ไม่ตอบ…ถ้าอย่างนั้น แสดงว่ายอม”ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรง แจจุงรับสัมผัสเร้าร้อนอย่างไม่ประสีประสา แต่แค่นั้นร่างสูงก็รู้สึกพอใจ
“อื้อ…”ยุนโฮค่อยๆปล่อยข้อมือบางให้เป็นอิสระ โดยที่ไม่ยอมปล่อยให้มือหยาบของตนว่างเปล่า
ผ้าขนหนูผืนเล็กที่บรรจงปิดส่วนล่างของร่างบางเอาไว้ถูกร่างสูงสลัดออกอย่างง่ายดายเรือนร่างขาวผ่องที่มีเขาเพียงคนแรกที่จะได้จับจอง ถูกประจักแก่สายตาของเขา….
“…” นัยน์ตาหวานปิดลงมิดอย่างไม่กล้ามองสัดส่วนของตัวเองที่ไม่เคยถูกเปิดให้ใครดูมากไปถึงขนาดนี้
ยุนโฮยิ้มกลิ่มมือหยาบยกขึ้นลูบไล้ใบหน้าหวานสวยให้นัยน์ตากลมโตที่ถูกปิดอยู่นั้นในคลายซะ…
“ปิดทำไม”ยุนโฮเอ่ยบอก
เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ย ข้างหูจึงค่อยลืมตาขึ้นพบเห็นใบหน้าหล่อคลอเคลียอยู่เคียงข้าง
“จะ แจจุง อายหนิ”เสียงหวานบอกเบาๆ ใบหน้าหวานซับสีแดงเลือด
“อายทำไม ก็เห็นๆ กันมาแล้วทีนึงหนิ” ร่างบางหันหน้าหนีในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของร่างสูง
….ถึงจะเห็น แต่มันก็ไม่มากขนาดนี้หนิ…
“…”
“ถึงกับเงียบเลยรึไง หืม”ไม่รอให้ร่างบางนั้นได้ตอบ ริฝีปากหนาทาบทับลงไปบนริมฝีปากแดงสดนั้นอีกรอบ โดยครั้งนี้ร่างสูงตั้งใจที่จะซอกซอนให้ลึกและรุนแรงจนร่างบางที่นอนอยู่ใต้ร่างเริ่มออกอาการ
“อื้อ…”มือบางทุบเบาๆที่อกแกร่ง เมื่อตนเองรู้สึกขาดอากาศหายใจ
“แฮก..ๆ”ร่างบางหายใจหอบถี่ รสจูบเมื่อครู่ทำให้เขาหายใจแทบไม่ทัน จนต้องหายใจทางริมฝีปากแดงชุ่มช่ำไปด้วยหยาดน้ำเหนียวๆ ที่เลอะเต็มริมฝีปากแทน
ยุนโฮพรมจูบทั่วอกขาว โดยที่ไม่รอให้เสร็จไปทีละอย่าง นิ้วมือเรียวยาวไล่ไต่ไปเรื่อยจนถึงช่างบั้นท้ายงาม ที่เข้าถึงได้ง่าย
ยุนโฮจับขาขาวอ้ากว้างโดยที่แจจุงก็ไม่ขัดขืน ทำตามคำบัญชาจากร่างสูงทุกประการ
“ฮึก…อื้อ”เสียงหวานครางเสียงแหบสั่นภายในลำคอ เพราะไม่กล้าที่จะส่งเสียงหน้าอายแบบนั้นดังๆ…แจจุงจึงเลือกที่จะข่มอารมณ์เอาไว้แทน อย่างทรมาน
“ส่งเสียงออกมาสิ…กลั่นไว้ทำไม”ร่างบางข่มไว้สุดความสามารถจนร่างสูงเลือกที่จะเพิ่มนิ้วเข้าไปแทน นิ้วยาวแทงเข้าไปจนสุดง้าม โดยไม่คิดที่จะสงสานคนที่รองรับอารมณ์เลยซักนิด
“อ๊า…………..”แจจุงส่งเสียงร้องออกมาจนสุด ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อแอ่นขึ้นสูงตามแรงเสียบใส่ ที่มาจากการกระทำเพียงแค่เริ่มต้น…
“อ่า…แนบแน่นชะมัด”ยุนโฮอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางสุขสมออกมาอย่างต่อเมื่อ
คิดดูสิ ว่านี้เพียงแค่นิ้ว เท่านั้นนะ….
เพียงแค่นิ้ว….
ถ้าอย่างอื่นมันเข้าไป…มันจะสุขนาดไหนกัน
“ฮึก…เอาออกได้ไหม…มันเจ็บ”เสียงหวานเริ่มสั่น หยาดน้ำใสเอ่อล้มเต็มจนม่านตาของคนสวยนั้นพ้าลางเสียจนต้องกระพริบถี่ไล่หยาดน้ำหน้าอายออกไปให้พ้นทาง
“อืม…ทนอีกนิดนะ คนสวย ฮึก”ยุนโฮยังพยายามที่จะสอดใส่นิ้วมือนั้นเพิ่มขึ้นไปอีก จนช่องทางสีสวยที่ไม่เคยผ่านอะไรมาเลยนั้นถึงกลับต้องเสียเลือด แต่ยุนโฮก็ยังไม่หยุด ยังคงพยายามต่อไป…จนสำเร็จ
“ฮือ….ฮึก”แจจุงยังคงร้องไห้ต่อไป จนเสียงสะอื้นเริ่มขาดช่วงหายไปทีละนิดๆ อาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้าทางกาย จึงทำให้แจจุง หมดเสียงไปดื้อๆ
แก่นกายขนาดใหญ่ถูกนำออกมาจากกางเกงทรงสวย แก่นกายที่ขยายใหญ่เสียงจนขนข้างใต้ยังต้องผะหว่าขนาดไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน แจจุงก็ยังรู้ว่า สิ่งต่อไปที่จะต้องเผชิญคืออะไร
ฉึก…
แก่นกายขนาดใหญ่ถูกยัดเยี้ยดเข้ามาจนมิดด้าม จนร่างบางข้างใต้ถึงกลับถะไหล ไปตามแรงกระแทก จนร่างสูงต้องยึดตรงหัวไหล่ของร่างบางข้างใต้เอาไว้ เพราะถ้าหัวเกิดชนหัวเตียงนั้นก็คงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
“แจเจ็บ…”น้ำเสียงเบาหวิวของร่างบางที่เค้นออกมาสุดความสารถนั้นแทบไม่ลอยเข้าหูยุนโฮเลยซักนิด อกบางยกขึ้นสูงตามแรงกระแทก ที่ถี่จัด หยาดน้ำใสๆ หลั่งไหลออกมาเป็นสายน้ำ และ ลำตัวที่แข็งทื่อนั้นมันทำให้ร่างสูงขัดใจไม่น้อย เหมือนกับตนเองมีอะไรกับตุ๊กตายางที่โดนน้ำสาดจนเปียกน้ำ…
“จะร้องอีกนานไหม”ร่างสูงพูดเย็นๆ ถูกส่งออกมา อย่างขัดอารมณ์
“ฮือ…..ๆ”ร่างบางยิ่งร้องไห้หนัก เพราะคำพูดห่ามๆ(อันนี้ความคิดไรเตอร์ล้วนๆแจจ๋าสุดน่าทะนุทะถนอมไม่ได้เอ่ยปากเองซักนิด)ของร่างสูง
“ฉันจะไม่สนใจแล้วนะ…ทำตัวแบบนี้มันหน้าเบื่อ เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นเด็กๆซักที รำคาณ”ยุนโฮกระชากร่างบางจนตัวปลิว จับร่างบางที่ตัวปวกเปียกนั่งตักของตนก่อนที่จะกระแทกเข้าออกอย่างเต็มที่ แบบไม่สนใจความรู้สึกของแจจุงอีกต่อไป (ตอนแรกอิหมีมันสนใจเรอะ)
เมื่อปลดปล่อยเรียบร้อยร่างสูงจะสลัดร่างบางออก ยุนโฮลุกขึ้นใส่กางเกง หยิบบุหรี่แล้วเดินออกไปนอกระเบียงในทันที โดยไม่สนคนข้างหลังเลยแม่แต่ที่จะหันหลังกลับลงมอง…
.
….
…….
………..
……………
ร่างบางที่นอนซมอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ค่อยๆลุกขึ้อย่างยากลำบากหยาดน้ำตาได้เหือดหายไปหมดแล้ว เหลือแต่เพียงความรู้สึก…แย่ ที่พลั่งพลูออกมาอย่างไม่ยั้ง แต่ในความรู้สึกเหล่านั้นกลับไม่ได้โทษร่างสูงที่พึ่งทำไปกับตัวเองเลยซักนิด ทุกๆอย่างล้วนโทษตัวเองหมดทั้งสิ้น…
แจทำให้พี่ยุนโฮโกรธ
แจทำให้พี่ยุนโฮไม่พอใจ
แจ….
แจ…ทำให้พี่ยุนโฮ เบื่อ
“ไม่เอานะ…อย่าเป็นอย่างนั้นสิ”
…
…….
…………….
…………………..
……………………………..
“ครืด…”
เสียงประตูเลื่อนที่ขั้นกลางระหว่างระเบียงถูกเปิดขึ้น พร้อมกับร่างสูงที่คุ้นตาได้กลับเข้ามา นัยน์ตาคมเหลือบมองร่างบางที่นั่งก้มต่ำอย่างขัดใจ…ก่อนที่ช่วงขายาวจะพาตัวเองไปยังห้องน้ำที่เป็นจุดหมายปลายทาง แต่ก็ต้องหยุดเพราะแรงฉุดรั้ง ตรงช่วงบริเวณเอว
“ไม่เอานะ แจไม่อยากให้พี่ยุนโฮเบื่อ ไม่เอา…”มือเรียวกอดแน่น ช่วงตัวที่เปล่าแนบชิดติดหลังของคนตัวสูง จนแทบที่จะหันมากดคนสวยอีกรอบ แต่นั้นคงเป็นเพียงความรู้สึกก่อนที่จะ มีอะไนกับตุ๊กตายางแสนสวย…
ยุนโฮยังคงยืนนิ่ง…จนร่างบางผู้ที่อุส่ารุกบ้าง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจหาย ใบหน้าหวานหลุบลงต่ำ มือบางค่อยๆคลายวงแขนออกอย่างยอมรับ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อร่างสูงเปลี่ยนใจหันกลับมาและกลับมาผลักร่างบางสวยนี้ลงบนเตียง โดยที่มีตนเองนั้นได้คล่อมอยู่บน
ลิ้นร้อนเลียบเลียทั่วใบหน้าสวย ก่อนที่จะพลักออก…
มือหยาบเอื้อมสูงขึ้นไปหยิบรีโมทตรงกลมตรงโต๊ะข้างเตียงทรงเดียวกับรีโมท…
พลางกดปุ่มสีแดงตัวที่อยู่บริเวณมุมขวาให้ปรับทำงาน…
“เอ๊ะ”
จอภาพขนาดใหญ่ฉายภาพผู้ชายคู่หนึ่งกำลังร่วมรักกันอย่างเมามันส์ (ดูมันใช้คำ) โดยที่ฝ่ายรับเป็นผู้ดำเนินการทั้งหมด โดยให้ฝ่ายรุกนอนนิ่งรองรับอารมณ์อยู่เฉยๆ…
เสียงครางอื้ออึงของแผ่นหนังดังรอบบริเวณ เสียจนร่างบางต้องเอียงใบหน้าหนี…
“ดูซะ…แล้วมาแก้ตัวใหม่กับฉันอีกรอบ..”
.
.
.
.
.
.
.
“ซี๊ด..อ่ะ อ๊า”
“อ่า..”
เสียงแห่งราคะแสนหน้าอายที่ออกมาจากจอภาพขนาดใหญ่ถ้าจะพูกให้ถูกทั้งภาพทั้งเสียง แต่ร่างบางนั้นหันหลัง
ด้วยความอาย ไม่กล้ามองภาพ ถ้าให้ถูกนั้นแทบทำให้ร่างบางมุดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาที่ห่อคลุมร่างกาย แต่เพื่อยุน
โฮแค่นี้ แจจุงก็ต้องทน ถ้าอยากให้พี่ยุนโฮกลับมาเหมือนเดิม แจจุงก็ต้องทำ
แจจุงค่อยๆหันมาหาจอภาพ นัยน์ตาโตตั้งหน้าตั้งตามองจอภาพอย่าง ขมับเขม่นเหมือนกำลังจะติวสอบอย่างไร
อย่างนั้น
น้ำเหงื่อต่างๆหลั่งไหล่ออกมาจากผิวกายเรียบเนียนที่แดงตัวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เพราะอารมบางอย่างที่คลุกลุ่น
อาจเพราะร่างบางนั้นยังเด็กก็เลยยังไม่รู้จักการควบคุมตนเอง จึงง่ายต่อการเกิดอารมณ์ราคะ
“อ๊ะ..ทรมาณ จัง”ริมฝีปากแดงสดเอ่ยถ้อยคำต่างๆอย่างยากลำบาก ใบหน้าหวานที่แดงซ้านก้มลงมองส่วนล่าง
ของตนเองที่แข็งขืนขึ้นมา
ร่างบางไม่รู้จะทำอย่างไร จึงได้หันไปทางประตูทรงสวยที่ร่างสูงได้ออกไปไม่นานก่อนที่จะค่อยๆ เรียก…
“พี่…ยุนโฮ”ประตูบานเดิมยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับ
“พี่..ยุน” แจจุงรองเรียกให้ดังขึ้นอีก และ มันก็ได้ผล
ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาแต่ก็ยังยืนพิงอยู่หน้าประตูมุมปากเรียวขบยิ้มอยู่เป็นในๆ
“จะ..แจ แจ…”ร่างบางเมื่อเห็นร่างสูงค่อยๆย่างกลายเข้ามาหาก็เกิดอาการพูดไม่ออก ใบหน้าหวานก้มลงมองต่ำ
กำผ้าห่มที่บดบังกายส่วนล่างไว้แน่น
“หืม..มีอะไร จะให้พี่ช่วย…อะไรหรอ”ยุนโฮเดินเข้ามายืนตรงหน้าร่างบางที่ยังคงไบ้กินอยู่
“แจ..อยากๆ”ร่างบางเอ่ยเสียงสั่น มือหวานค่อยๆ ย่างกายเข้าใกล้อกหนาที่เต๋มไปด้วยมัดกล้ามสมชาย ร่างขาว
ผ่องลุกขึ้น ทำให้ผ้าห่มที่คลุมกายอยู่กองลงมากองพื้น แต่ร่างบางก็ไม่สนใจ เดินเข้าไปแนบชิดกับร่างสูงของยุน
โฮ
ใบหน้าหวานที่ดูไร้เดียงสาในตอนแรก กลับดูร้อนแรงขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ…
ทุกอย่างนี้ แจจุงทำเพื่อพี่ยุนโฮนะ!!!
.
.
.
.
.
.
.
ร่างบางที่ตอนนี้ยืนตัวแดงระเรื่อเป็นเหยื่ออันโอชะของยุนโฮด้วยความเต็มใจ มือหยาบค่อยๆเอื้อมไปเตะส่วนแข็ง
ขื่นของร่างบางที่ตอนนี้น่ากินสุดๆ ด้วยอาการแดงเถือกของส่วนปลายที่หยาดน้ำเริ่มปลิ่ม
“อ๊ะ…พี่ยุน”แจจุงแทบระทวยไปทั่วร่าง เมื่อมือหยาบค่อยๆ เพิ่มความคับแน่นของอุ้งมือแล้วลูบไล้มันเบาๆไป
ตามความยาว
“อ๊า…” 2 มือสวยค่อยๆ จับตรงไหล่ของยุนโฮไว้เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวร่างบางๆของตนเอง ส่วนมือหยาบที่ว่างอยู่
นั้นก็ไม่ได้เสียชาติเกิดที่ครบ 32 มือนั้นก็คอยโอบรับเอวบางเบาไว้ พร้อมกับลูบส่วนเว้าส่วนโค้งด้วยความ
หลงใหล
แจจุงเอนตัวลงนอนอย่างว่าง่ายโดยไม่ต้องรอให้ร่างสูงต้องสั่ง ขาขาวอ้ากวาง เมื่อเขยิบตัวชิดหัวเตียงจนสุด ยุนโฮ
คลานเข้ามาใกล้จนใบหน้าหล่อคมแนบเข้ากับสันแก้มขาวของร่างบางสวย
“ลืมไปแล้วหรอ…หืม”ยุนโฮเอ่ยเสียงเบาลิ้นร้องไล้เลียขมเม้มแก้มขาวเนียน ก่อนที่จะจับตัวร่างบางในมานั่ง
ด้านบนตัวแทน ขาขาวพาดอยู่ระหว่างตักหนา
แจจุงค่อยๆ ใช้ขาเรียวของตัวเองคลอมตัวของร่างสูงเอาไว้ นัยน์ตาหวานมองตาร่างสูงที่ยังคงนิ่งงันอยู่
“จัดการสิ…”กางเกงตัวใหญ่ถูกถอดออกด้วยฝีมือของคนสวยอายุน้อย เผยให้เห็นแก่นกายขนาดใหญ่ที่ขยายขึ้น
จนเต็มมือ ใบหน้าหวานแดงซ่านแต่ก็ต้องรีบทำใจดีสู้เสือนิ่งเข้าไว้
แจจุงยกสะโพกขึ้นสูงค่อยๆสอดใส่แก่นกายใหญ่ร้อนเข้าไปสำรวจช่องทางสีแดงเถือกที่เกิดจากการร่วมรักครั้ง
แรก การสอดใส่แบบไม่เล้าโลมนั้นมันคงเจ็บหน้าดู แต่ร่างบางก็ยังคงพยายามที่จะทำมัน
“อ๊ะ..อ๊า อือ”ใบหน้าหวานส่งเสียงครางหวานระรื่นหูอย่างไม่ปิดบัง แจจุงค้างงันอยู่ซักพัก ใบหน้าหวานแหง่น
ขึ้นเงยหน้ามองเพดานสีขาว เผยลำคอขาวผ่องซึ่งมีเส้นผมสีทองประปราย คลอเคลียอยู่อีกทั้งยังแนบสนิดด้วย
หยาดน้ำเหงื่อแห่งการกระทำ
“อื้อ…”ยุนโฮขยับตัวขึ้นมากดจูบบนลำคอระหงจนเป็นรอยจูบแดงเด่น ก่อนที่จะล้มตัวลงพิงกับหัวเตียงจ้องมอง
ใบหน้าขาวเย้ายวนที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า
“อ๊า…”แจจุงเริ่มขยับถี่จนเร็ว เนื้อตัวเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อของการกระทำ เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงดังสนั่น มือ
หนาบีบคั่นสะโพกอิ่มที่กำลังทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยมเหมือนกับเป็นรางวัล
แจจุงยิ่งกระแทกส่วนของยุนโฮให้ลึกเข้าไปอีก ด้วยความต้องการของตนเอง ทั้งๆที่ในตอนแรกมันเป็นของร่างสูง
คนเดียวแท้ๆ….
เสียงดังสนั่นของชุดเครื่องนอนยังคงสร้างสีสันให้กับบทรักที่ร่างบางเป็นคนเริ่มครั้งแรกประเดิมห้วงเวลาที่
เดินทางไปพบปะกับสิ่งสวยงามสีขาวนวลที่ลอยเด่นอยู่กลางน่านฟ้างดงาม
“อ๊า พี่ยุน อื้อ…”แจจุงยังคงครางสนั่น เรียกชื่อร่างสูงออกมาอย่างไม่หยุดปาก เรี่ยวแรงเริ่มหดหาย ยุนโฮคงจับ
สังเกตจึงเปลี่ยนท่าให้แจจุงมานั่งตัก (ระหว่าง) แทน แต่ก็ยังหันหน้าเข้าหากันอยู่เยี่ยงเดิม
“พี่ยุน..ทำอะไรฮะ”แจจุงเอ่ยถาม ริมฝีปากบางขยับเบาๆน้ำเสียงหวานหูขาดหายบ้างด้วยความเหนื่อยอ่อนใบหน้า
สวยเอนซบไหล่ร่างสูงที่รอรับ
“อ๊า…อื้อ พี่…ยุน อ๊า”แจจุงร้องครางขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ การกระทำที่เริ่มอย่างถี่เร็ว มันทำให้ร่างบางอดที่จะมี
อาการร่วมไม่ได้
มือบางเข้าโอบรัดแผ่นหลังกว้างด้วยเรี่ยวแรงที่มีอยู่ทั้งหมด ยุนโฮส่งเสียงในลำคออย่างช่วยไม่ได้ ร่างกายนี้มันทำ
ให้เขาแทบคลั่ง
แผ่นหลังเนียนสวยยังคงแอ่นรับแรงกระแทกแบบใส่ไม่ยั้งอยู่อย่างสม่ำเสมอ จนความรู้สึกที่เกิดขึ้นไปแล้วครั้ง
หนึ่งย้อนกลับเข้ามาในห้วงสมองที่ขาวโพลน
“พี่ยุน..จะ ออกแล้ว..อือ”ริมฝีปากเอิ่บอิ่มถูกประกบจูบอย่างแรงเหมือจะช่วงชิงพลังชีวิตไปแบบทีเดียวหมด…
และมันก็จริง ร่างบางมองใบหน้าหล่อย่างอ่อนระทวย เมื่อยุนโฮนั้นถอนจูบ หยาดน้ำใสๆเลอะริมเรียวปากอิ่ม จน
ร่างสูงอดมาได้ที่จะช่วงชิมอีกครั้ง
“เจ็บไหม”ยุนโฮเอ่ยถามออกมา คำถามแสนทบอุ่น ด้วยโทนน้ำเสียงแบบนั้น แทบทำให้ร่างบางลุกขึ้นมาเต้น แต่
ด้วยหลายๆ ก็เลยเก็บเอาไว้แสดงความดีใจ ด้วยรอยยิ้มสวยๆแทน
“ไม่ฮะ…เพื่อพี่ยุนโอแจจุงทำได้”เสียงหวานเอ่ยจบ การกระทำเดิมๆ ก็แทรกเข้ามาอีกครั้ง
ยุนโฮกระแทกอย่างแรง ใส่ไม่ยั้ง จนเกิดเสียงกระทบกันดังลั่นห้อง
“อืม…อ่า พี่ยุนโอ แจ ไม่ไหว”ร่างบางยิ่งครางหนักขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกถึงอาการที่กำลังจะไปถึงจุดสูงสุด จนเกิดอาการ
เกร่งขึ้นที่ท้องน้อย จนช่องทางด้านหนังถึงกับบีบรัดเพราะอาการเกร่งทางด้านหน้าส่วนปลายของร่างสูงเริ่มมีน้ำ
รักออกมา แต่ร่างสูงก็ยังไม่หยุดยังกระแทกไม่ยั้ง อย่างรุนแรง ไม่มีทางว่าจะหยุดลงง่ายๆ ช่องทางด้านหลังของ
แจจุงที่ตอดรัดแน่น เริ่มมีน้ำขาวขุ่นปนกับ โลหิตจางๆไหลออกมา คราบนั้นไหลลงมาเรื่อยๆ จนเลอะลงบนผ้าปูที่
นอนสีขาว เป็นจุดเล็กๆ หลายจุด เต็มผ้าปู ร่างสูงก้มหน้าลงไปดูดชิมยอดอกที่ล่อตาล่อใจเขาอยู่นาน อย่างอด
ไม่ได้ ลิ้มร้อนกวาดต้อนดูดดุน จนยอดอกแข็งขึ้งเป็นไต แถมเปลี่ยนสีเป็นแดงเถือก จนอดไม่ได้ที่จะดูดขบซ้ำแล้ว
ซ้ำเล่า
“อื้ม แจ อึก”ร่างสูงขยับแก่นกายร้อนๆ เข้าออกเข้าออกอยู่หลายครั้ง ภายในช่องทางแดงสวยมันล้ำลึกและคับแน่น
เกินที่จะหยุดยั้งเพียงแค่นี้ ยุนโอขยับตัวเองให้แรกขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
“อืม อ่า”ร่างสูงครางออกมาอย่างพอใจ
ร่างสูงกระแทกไปที่จุดกระเส่าอยู่หลายครั้งหลายครา มือหยาบ โอบกระชับเอวบางในกระชับกับเอวแน่นมาก
ยิ่งขึ้น ใบหน้าขาวเกาะแน่น เอียงแนบกับอกแกร่ง
เรือนร่างสวยที่ยังคงถูกร่างสูงกระทำไม่หยุดที่กำลังถึงจุดสุดยอดของอารม ท้องน้อยรู้สึกแน่นไป
หมด แจจุงครางดังหนัก อย่างหยุดไม่ได้ ร่างกายขาวผ่อง ขยับขึ้นลงรุนแรงอยู่บนตัวของร่างสูง
ช่องทางสวยบีบรับแน่นขึ้น บ่งบอกให้ร่างสูงรู้ว่า คนสวยอายุ กำลังถึงจุดสิ้นสุดแล้วอยู่รอมล่อ
“อ๊า พี่ยุน อื้อออ”ร่างสูงกระแทกส่งลาเป็นครั้งสุดท้ายอย่างแรง จนร่างสูงปลดปล่อยน้ำรักเข้าช่องทางของแจจุงอ
ย่างเต็มแรง จนร่างบางที่อยู่บนตัวร่างสูงนั้น ตัวโย ก่อนที่จะค่อยๆเอนตัวลงนอนสลบบนอกแกร่งอย่างหมด
เรี่ยวแรง น้ำรักมากมาย ไหลเยิ่มออกมาจากบั้นท้ายงาม เลอะบนตัวร่างสูงนองเป็นแอ่ง
ยุนโฮจับตัวบางๆเอนนอนลงซบกับกับตน ริมฝีปากหนากดจูบแนบแน่นลงบนเรือนผมงาม ก่อนที่หลับพร้อมกับ
โอบกอดเรือนร่างอุ่นๆ ไป….
.
.
.
.
.
.
รุ่งสางของวันใหม่ เรือนร่างขาวนวลที่นอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนา ได้ลืมตาขึ้น นัยน์ตาดำขลับแสนงดงามคู่นั้นกระพริบถี่ปรับสายตา ก่อนที่จะจับโฟกัสไปที่เรือนร่างใหญ่ที่พึ่งโอบรัดร่างกายของเขาไปเมื่อคืน
มือบางแตะแผ่นหลังหนาที่หันหลังให้เขาอย่างเบาบาง….
ไม่ได้ฝันไป…แจจุงไม่ได้ฝัน
พี่ยุนโฮ….รัก แจจุง สัมผัสแจจุงแล้ว
ใบหน้าเนียนสวยเอียงแก้มซบลงบนแผ่นหลังหนาของยุนโฮอย่างอ้อยอิ่ง
“แจจุงรักพี่ยุนโฮจัง”เสียงหวานเอ่ยกระซิบเบาๆ ก่อนที่ตนเองจะหลับตาพริ้มลง เขาสู่ห้วงแห่งนิทราอีกครั้ง…
.
.
.
.
.
มาแล้วคร๊า กลับมาแล้วคร๊า ขอโทษสำหรับคนที่คอนนานน๊า ตกลงแล้วอ่าคร่ะ ว่าเอาแบบนี้ คลุมดำแบบนี้ แต่ขอร้องไว้อย่างนะคร่ะ
อย่าก๊อป!!!!!!
ความคิดเห็น