คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MY TOY [1] INTRO
นัยน์ตาคมกริบฉายวิวสนามกอล์ฟไกลๆ ร่างสูงยืนซึมซับความเป็นธรรมชาติเข้าเต็มปอด มือยาวยกไม้กอล์ฟด้ามยาวฉวยตวัดขึ้น
แต่แล้ว…
“คุณ ชองค่ะ มีสายจาก คุณคิมค่ะ”เลขาสาวใส่แว่นกรอบแดงตัดดำเอ่ย พลางยื่นโทรศัพท์เครื่องบางให้ผู้เป็นเจ้านาย ร่างสูงใหญ่
วางเหล็กไม้ยาวลง มือหนากดไม้วางตรงตรงกับพื้นหญ้าเขียวโดยมีมือของตนประคองอยู่
มืออีกข้างยื่นไปรับอุปกรณ์สื่อสารพลางกดสายรับ
“ครับ คุณคิม โทรหาผมวันนี้มีอะไรหรอครับ”ยุนโฮเอ่ย มือใหญ่ยกมือไล่เลขาสาวที่ตามติดเขาตลอดทั้งวัน
“เออ..ยุนโฮลุงขอฝากลูกชายของลุงอยู่กับเธอได้ไหม”น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยแกรมประหม่านิดๆ
เพราะดูจากน้ำเสียงที่สั่นอย่างเห็นได้ชัด
“ฝากงั้นหรอครับ…คุณก็น่าจะร็ว่าคนอย่างผมไม่รับฝากของ…แต่ถ้า ยกให้ ผมจะรับพิจารณา นะครับ คุณคิม”น้ำเสียงวางอำนาจ
ของมัจุราชเดินดิน เอ่ยมาอย่างต่อเนื่อง และ รู้ตัวว่าในตอนนี้ตนเองนั้นอยู่เหนือกว่าชายแก่เห็นๆ ริมฝีปากหยักกดยิ้มเย็นที่มุมปาก
“เอ่อ…ลุงว่า”ในใจของเขา เขากะว่าจะให้แจจุงอยู่กับยุนโฮเพียงแค่ 1 เดือนเพราะเขาได้ติดต่อญาติ ที่ญี่ปุ่นแล้วว่าจะให้เอาแจจุง
ไปอยู่ด้วย แต่ว่าคงอีกนานกว่าทางญาติจะติดต่อกลับมาเพราะรู้ทั้งรู้ว่าทางนั้นยุ่งขนาดไหน ไม่ค่อยมีเวลาที่จะตอบจดหมายของคน
ที่ใกล้จะล้มละลายอย่างเขาหรอก แต่ถ้ายุนโฮพูดมาอย่างนี้แล้ว หนทางที่จะเอาลูกชายสุดที่รักกลับญี่ปุ่นคงจะแย่ และ มันก็จะแย่
ยิ่งกว่า เมื่อเขานั้นไม่มีวันกลับมาอยู่ร่วมกับลูกชายอีก
แต่ในทางกลับกันเขากลับอยากให้ลูกชายของเขาอยู่กับมัจจุราชเดินดินคนนี้ เพราะยุนโฮนั้นมีทุกอย่างที่คนเป็นพ่ออย่างเขาจะหา
มาประทานให้ลูกชายสุดที่รัก ทั้งเงินตรา และ อำนาจทางธุรกิจ เขาหวังว่า ความอ่อนโยนของแจจุงจะลบความเย็นชา ของยุนโฮ
ได้บ้าง
“ว่าไงครับ…ผมไม่มีเวลามาฟังคุณอึ้งๆอั้มๆอยู่ตลอดหรอกนะ”ร่างสูงชักหัวเสีย ก็ในเมื่อชายกรุ่นพ่อของเขามั่วแต่เป็นแบบนี้
ยุนโฮทำท่าจะกดวาง
“ก็ได้…ลุงยกแจจุงให้ก็ได้”สิ้นเสียงชายแก่ รอยยิ้มมัจจุราชกลับมาอยู่บนใบหน้าหล่อเหล่าอีกครั้ง
“ครับ พูดแบบนี้ค่อยเข้าหูหน่อย ผมให้เวลาคุณคิม ล่ำลากับลูกชายของคุณให้เรียบร้อย และ เมื่อถึงเวลาผมจะไปรับ และหวังว่า
จะไม่มีภาพอุจาดลูกตาให้เห็น”
“…”
“
ยุนโฮกดวางสาย ใบหน้าหล่อแหงนมองขึ้นบนท้องฟ้า นึกถึงใบหน้าของเด็กชายหน้าหวานสวยในวัยเด็ก ไม่รู้ว่าไม่เจอกัน
นานกว่า 10 ปี จะจำพี่ชายแสนดีคนนี้ได้รึป่าว...
แต่พี่ชายคนนี้ว่า อย่าจำเลย
เราว่าต่อสานความทรงจำเลวๆกันดีกว่า!!!
โหย่ว อันนี้คือ ฟิคเรื่องล่าสุดของพีโอเอง คิๆ ตอนนี้อยากแต่งแจอินโนเซน เลยเอามาลงกัน หวังว่า แฟนๆ ที่ตามมาจาก บีเทร และ นักอ่านหน้าใหม่ จะชอบกันนะ
ส่วนเรื่อง บีเทร NC ทั้ง 2 ตอน พีโอ จะรีบปั้นให้เสร็จเรวๆ อย่างสุดความสามารถเลยนะ
สู้ๆ
เม้น+โหวดค่ะ
ความคิดเห็น