คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : DAY 2 WHAT!
DAY 2 WHAT!
“ษากูขอโทษนะ ต่อไปนี้จะไม่ให้มีอย่างงี้แล้วน้า” พอขึ้นมาบนห้องผมก็ต้องสารภาพความผิดออกไป
แต่ผมไม่ผิดนะ! ไอ้คุณกราฟหรอกผิด!!
“เชี่ยนัท! กี่รอบแล้ว เอาของกูไปทีไรเป็นงี้ทุกที”
“อ้าว รอบที่แล้วกูลืม กูจะขี่มอไซด์กลับไปเอาให้มึงไม่ยอมเองนะ” ใช่ รอบที่แล้วเป็นหนังสือสังคม ผมลืมเอาไว้ที่บ้านพอจะกลับไปเอาให้มัน มันก็บอกว่าไม่ให้ไป
พอรอบนี้มาเหมาซะงั้น ได้ไง!
“รอบนี้มึงไปเคียร์กับศรีวรรณให้กูสิ”
“เวร เล่นของสูงเลยนะมึง” ศรีวรรณครูโคดโหดสอนคณิต
พวกผมเคยมีคดีกับศรีวรรณมาก่อน คือวันนั้นเจ๊แกเค้านัดตรวจระเบียบและแน่นอนโรงเรียนชายล้วนที่เค้าจะห่วงจะมีอะไรกันอีกล่ะ
ก็เรื่อง “ผม” นะสิ
มันจะปิดเทอมอยู่แล้วใครจะยอมโดนตัด!
พวกผมเลยชิ่งไปหลบกันอยู่ในห้องน้ำตึกอีพี คือตึกอื่นจะสกปรกไปซักหน่อย อยู่ไปอยู่มาเริ่มเบื่อ พอเห็นพวกไอ้ยู ห้องแปด แล้วก็ไอ้ยาเด็กอีพีมาอยู่กันด้วยเลย
ตั้งวงเล่นไพ่แมร่งเลย!
แต่มันกลับไม่ดีอย่างที่คิด เล่นไปเล่นมาเสียงมันเริ่มดังขึ้นทำให้ยามแกเข้าเดินขึ้นมาดูและก็จับเรายี่สิบกว่าคนในนั้นส่งศรีวรรณยกก๊วนเลย
รอบนั้นก็เข้าห้องปกครองกับไป
แต่ที่หนักคือ ผมกับไอ้อ้น ผมลืมใส่เข็มขัดมา ส่วนไอ้อ้นลืมใส่ถุงเท้ามาเลยโดนหักคะแนนอีกยี่สิบ แล้วพอมาบวกลบคูณหารแล้วคะแนนความประพฤติของผมหลือแค่สามสิบคะแนน!
“แหมๆ ษาก็ กูก็อยู่ในเหตุการณ์ ไอ้นัทงี้หน้าซีดเป็นตูดควายเลย สงสารมันหน่อยเหอะ” อยู่ไอ้ปาล์มที่เพิ่งจะคุยกับกิ๊กเสร็จก็เดินมาสมทบด้วย
แต่เดี๋ยว ตูดควาย เป็นไงว่ะ!
“ใช่ๆ ษา คะแนนเก็บมึงเหลืออีกเยอะกลัวไร ดูกูนี่เหลือสามสิบเอง ถ้าโดนวันนี้อีก อาจโดนไล่ออกเลยอะ” เออ พูดเองกลัวเองเว้ยยย
“เฮ้ย! ไอ้คุณเพื่อนทั้งหลาย ทำการบ้านศรีวรรณมารึป่าวววววววววววววว” อยู่ๆเสียงไอ้คุณหัวหน้าห้อง นัน ก็ทำลายความตรึงเครียดของผม
รึป่าว?
“ทำไมหรอ ไอ้คุณนัน ไม่ต้องมาเย้ยกันเลย มึงทำแล้วล่ะสิ!!” ไอ้ปาล์มพูดแล้วแบะปาก
น่ารักตายแหละสัด!
“ฮ่าๆ แน่อยู่แล้วสำหรับกู” พูดจบมันก็ขำเหมือนคนบ้า
“แล้วมึงจะพูดทำซากไรครับบบ”
“มีข่าวโคดดีกะข่าวโคดร้าย เอาข่าวไรก่อน” นันพูดแล้วชูสองนิ้ว ยิ้มโชว์ฟันเหล็กสีฟ้า
“ร้าย”
“ร้ายก็คือเมื่อกี้กูไปประชุมมาศรีวรรณสั่งการบ้านเจ็ดหน้าในหนังสือ”
“โหหหหหหหหหหหหห” เสียงของคนแทบทั้งห้องร้องขึ้นโดยมิได้นัดหมาย ไม่ทราบว่าพวกมึงได้ยินด้วนรึ ถึงร้องเนี่ย?
“เดี๋ยวสิพวกมึง! ข่าวดีคือ วันนี้แทบทั้งวันเราว่าง!!!!!”
“เย่!!!! งั้นกูกลับบ้านแล้วจะไปหากิ๊ก”
“เฮ้ยยยย พวกมึงไปห้องคอมกัลลลลลล”
“ไปโรงหารกันไหมเพื่อน!!!”
“พวกมึงปีนรั้วไปหาสาวคอนแวนต์กันนเตอะ”
“เร็วๆๆ เตะบอลๆๆๆๆๆ”
“เฮ้ยย ไปร้องเกะกานไหมม!!!”
และอีกมากมายที่คนทั้งห้องตะโกนแข่งกัน!
“มึงหลอกป่าวเนี่ยนัน” ไอ้อ้นพูดขึ้นเมื่อตะกี้กูรู้สึกว่ามึงจะหลับอยู่นะเพื่อน
“ถึงหลอกก็ไม่ทันแล้วแหละ พวกมันไปกันหมดห้องและ”
เออว่ะ ผมกวาดสายตาไปรอบห้องตอนนี้ไม่เหลือใครอยู่แล้ว เร็วจิงเรื่องเนี่ย
หลังจากนั้นพวกผมก็ไปซ้อมกันเหมือนทุกๆๆวัน แต่วันนี้ไม่เหมือนเดิมเพราะผม
…กำลังรอการกลับมาของกระเป๋าผม!!
“พวกมึงกูรอหน้าโรงเรียนนะ!” พูดโดยไม่ฟังคำตอบ ผมรีบวิ่งลงมาตามนัดของใครบางคน
ตอนนี้ผมอยู่หน้าโรงเรียนแล้ว ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ ตอนนี้นักเรียนก็ทยอยออกกันมาแล้ว แต่วันนี้ส่วนใหญ่ไปกันตั้งแต่เที่ยงแล้ว - -
“พี่นัทรอใครอยู่ครับ” อยู่ๆ เด็กมอตั้นคนนึงก็เข้ามาถามผม
ใครว่า? กูจำไม่ได้
“ผมโยไงคับ ที่ไปสมัครชมรมพี่ เมื่อสองวันก่อน”
“อ๋อ น้องโย โทดทีพี่จำไม่ได้” ผมพูดแล้วยิ้มแก้เขิน
น้องโยเค้ามาขอสมัครชมรมผมเมื่อไม่กี่วันก่อน รู้สึกว่าจะเป็นลูกครึ่งจีนซะด้วยเวลาคุยกับน้องเค้าผมล่ะ กลั๊ว กลัว กลัวตาน้องเค้าหาย ฮ่าๆๆ!!!
“พี่รอคนอยู่อะคับ”
“กิ๊กรอพี่” เฮ้ย! เด็กสมัยนี้ แก่แดดจังว่ะ โดนถามแบบนี้ก็อึ้งสิครับบบ
“อ๋อ ป่าวๆ เพื่อนต่างโรงเรียน พี่ยังไม่มีแฟนเลย จะเอากิ๊กที่ไหน” ผมยกมือตอบกลับน้องเค้าแทบทันควัน
“อ๋อ โรงเรียนอื่นหรอ คนที่นั่งอยู่ตรงม้านั้งตรงนั้นป่าว ผมเห็นอะ หล่อด้วย” น้องเค้าพูดแล้วชี้ไปทางสวน
“อ๊ะ! พี่เห็นและ ขอบคุณนะคับน้องโย” จริงๆยังไม่เห็นหรอก พูดไปงั้นแหละ เหอะๆ
“ไม่เป็นไรพี่ พี่นัทรู้ป่าว เพื่อนผมชอบพี่ตรึมเลย” น้องเค้าพูดแล้วยักคิ้วหนาๆ ของเค้า
“หา! พี่เนี่ยนะ!! พี่เป็นผู้ชายนะคับน้อง!”
“เพื่อนผมบอกว่าพี่นัทน่ารัก เหมือนผู้หญิงดี”
“เหอะๆ บอกเพื่อนน้องด้วยนะคับพี่ชอบผู้หญิง” ผมพูดก่อนจะยิ้มแห้งๆ เหมือนผู้หญิง? หมายถึงหน้าพี่หรอครับบบ
เกย์หรอ ถ้าโรงเรียนชายล้วนล่ะก็ ไม่ต้องพูดถึงเป็นเรื่องธรรมดามาก แต่ผมคนนึงแหละที่ไม่พิศวาทเรื่องพวกนี้ซักนิดด!
“โห พี่ผมเห็นมีแต่ผู้ชายจีบพี่ทั้งนั้นแหละ ซีเรียสไรคับ” น้องไม่คิดแต่พี่คิดคับน้อง
“อ๋อ พวกนั้นเป็นเพื่อนหมดแหละน้อง พี่ไปก่อนนะน้องโย บายคับ” ผมต้องรีบตัดบท น้องคนนี้น่ากลัวมาก น่าจะไปเป็นปาปารัสซี่
“คับ บายคับพี่นัท”
และผมก็รีบเดินออกมาจากน้องคิ้วหนา
เด็กบ้าไรวะ! รู้เยอะชิบ
“เอ่อ ใช่นัทรึป่าว?” อยู่ดีๆ ก็มีคนสะกิดผมจากข้างหลัง
“โว้ย! ตกใจหมด!!” ผมกระโดดหนีตัวลอย
“เฮ้ยๆ โทดๆ พอดีเมื่อกี้เห็นมีคนเรียกว่านัท เลยถามดูเผื่อใช่” ไอ้คนนั้นมันเกาหัวก่อนจะยิ้ม เฮ้ย ดัดฟันสีแสบมากก
“อ๋อ เออๆๆ เรานัทเอง ใช่กราฟป่ะ”
“อื้อ เรากราฟเอง” มันพูดก่อนจะยิ้มอีกรอบ อ๋อ สีแดงนี่เองว่าแล้วสะท้อนแสงได้ด้วย!
“เฮ้อออ กราฟที่หลังอย่ามาแบบเงียบๆดิ ตกใจหมด”
“โทดทีๆ อ่ะ นี่ของนัท” กราฟพูดก่อนจะยื่นกระเปาให้ผม
กราฟ ขาว สูงประมาณผม หน้าตาดี ดัดฟัน ดูจากชื่อโรงเรียนแล้วพวกโรงเรียนที่คุณหนูเค้าเรียนกัน
รวยว่างั้น?
“อ่ะ อ๋อ ขอบใจนะที่เอามาให้ แล้วนี่ของกราฟ ของข้างในซักให้หมดแล้วนะ แต่ไม่รีดให้หรอกนะ” ผมพูดก่อนที่หยิบกระเป็าผมคืนมา
“ฮ่าๆ บ็อกใครเค้ารีดกันหรอ^^”
“ประชดคับประชดๆ”
“งั้นเราไปก่อนนะ” กราฟพูดแล้วเตรียมโบกมือลา
“เฮ้ย เอางี้พรุ่งนี้ว่างป่าวเดี๋ยวเลี้ยงข้าวตอบแทน”
“พรุ่งนี้หรอได้ๆ เดี๋ยวเราโทรนัดอีกทีละกัน”
“อ้าวๆๆๆๆ! มายืนจีบไรกันแถวนี้ นี่! บอกไรให้ป่าว นัทไม่เอาผู้ชายหรอกนะ รอรับแห้วไปได้เลย!” เสียงอันกวนตีนของไอ้ปาล์มดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนา
“สัดเงียบเลยมึง!! นี่เพื่อนกู” ผมหันไปด่าไอ้พวกแปดเก้าคนข้างหลัง กราฟหันกลับไปมองแล้วยิ้มแบบผู้ดี
“นี่กราฟ คนเมื่อวานที่หยิบกระเป็าไปไง”
“หวัดดีคร้าบบบบบบบ” พวกเพื่อนของผมประสานเสียงกันพูด
“คับๆ หวัดดี” กราฟตอบแล้วยิ้ม
“งั้นกราฟให้ไปส่งป่าว”
“เฮ้ย ไม่เป็นไรนัดเพื่อนไว้พอดี งั้นไปก่อนนะนัท บายคับทุกคน^^” กราฟพูดแล้วหันไปก้มหัวให้ไอ้ก๊วนข้างหลัง พวกมันยกมือไหว้กันแทบไม่ทัน
“งั้นกลับบ้านดีๆนะ”
“แหมๆ ไอ้นัทไหนบอกเอาผู้หญิง ไปยืนจีบกันจนคนมองกันตรึมเลย” ไอ้ไม้แซวผมใหญ่
“นั้นดิ หน้าตาดีด้วยนะมึง”
“ดูคุณหนูว่ะ น่าหมั่นไส้”
“อะไรของพวกมึงเพื่อนกูๆ”ผมพูด
“นัทมึงอะ ก็คนจีบเยอะนะโว้ย มีแฟนได้แล้วมึง”
ตอนนี้พวกผมเก้าคนมากบดานกันอยู่แถวสยามถิ่นเรา พอมาถึงไอ้พวกนี้ก็แซวผมกันไม่หยุด น่ารำคาณ!
=========================================================
อ่าแนะ! คิดว่านายกราฟเป็นพระเอกล่ะซี่
เอ๋? ใช่รึป่าวหว่า^^
ใบ้ให้ล่ะกัน ชื่อพระเอกคือชื่อ ตอนที่ "สาม"
^^ พิมท์ผิดเยอะเหมือนกัน ไงๆเม้นบอกกันด้วยเน้อ
ยินดีที่ได้รู้จักกกกกกกจ๊ะ
ความคิดเห็น