ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ▽Forgive Me PLEASE! ที่รักครับ ยกโทษให้ผมเถอะ[YAOI]

    ลำดับตอนที่ #8 : ★ Forgive : 08

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 277
      1
      17 ส.ค. 54

    Cry .Q



    ฟอร์กีฟ มี พลีส
    กูคิดว่าคุ้มนะ..... !?

     

                   ละผมก็ต้องกินข้าวร่วมโต๊ะกะหญิงแย้ม......



    การกินข้าวกับคนสวยไม่ได้ดีไปซะทั้งหมดหรอกครับ ยิ่งเป็นคนที่สวยแต่แรดแบบมันเนี่ย หายนะชัดๆ
    ! มันคือนางมารรรรรรรรร ร แม่งงง เสือกไปกินข้าวกันแค่สามคน ไอ้ที่บอกว่าร่วมโต๊ะน่ะ ก็ร่วมอยู่หรอก แต่คนล่ะฝั่ง! ผ.อ บัตท์ แล้วก็หญิงแย้ม นั่งด้วยกัน ส่วนกู อะไร อาร้ายยยย ตัวอาร้ายยยย โดนหญิงแย้มสั่ง(แกมบังคับ)ให้นั่งอีกฝั่งของโต๊ะครับ เหี้ย! ยังไม่วาย ใช้กูมาล้างจานอีก อ๊ากกกกกกกกกกกก กูเกลียดตระกูลนี้ TT0TT 

     

     




    “มา กูช่วย”

     

     

     

    “เฮ้ย ทำอะไร!” ขณะที่ผมกำลังล้างจานด้วยความโมโหอยู่นั้น ไอ้บัตท์ก็มากอดผมหลวมๆ จากด้านหลัง อะไรมึงอีกเนี่ย

     

     

     

    “จะช่วยล้างจานไง”

     

     

     

    “มึงล้างเป็น?”

     

     

     

    “ไม่เป็น ^^” เกลียดมึงเหี้ย!

     

     

     

    “งั้นไม่ต้องเลย กูว่าแล้วคุณหนูอย่างมึงอ่ะ ทำไรเองไม่เป็นหรอก”

     

     

     

    “ใครจะไป อึด ถึก รู้ทุกอย่างแบบมึงล่ะ”

     

     

     

    “นี่มึง!

     

     

     

    ^^” เกลียดม๊านนนนนนนน มันว่าจบ ก็เดินไปหยิบน้ำยาล้างจาน ผ้าหนึ่งผืนเปียกๆ

     

    ครืด..... เสียงอะไรวะ ผมหันหลังกลับไปมอง อิแย้ม!!

     

     

     

    “พี่บัตท์คะ พี่บัตท์” รู้สึกว่าเธอจะมาตามไอ้บัตท์ หึหึหึ ความคิดด้านมืดกูมาละ เธอคงจะไม่รู้ด้วยล่ะมั้ง ว่าผมเห็น หึหึหึหึหึหึหึหึ ถึงตากูแก้เผ็ดมึงบ้างและอิแย้ม กร๊ากกกกกกกกกก

     

     

     

     

    แย้ม ทอล์ค

    “เอ๊ะ พี่บัตท์ไปไหนนะ เมื่อกี๊เข้ามานี่นา” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ ว่าจะมาตามไปคุยกับคุณอาด้วยกันซะหน่อย เอ้อ ลืมแนะนำ ฉันชื่อแย้มนะคะ ไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ภาษาอังกฤษก็เขียน YAM เหมือนกัน ทำไมฉันไม่ชื่อแยม ดันมาชื่อแย้ม กรี๊ดดดดดดดด เชยมากอะคะ



    ฉันไม่ใช่ผู้หญิงดีเลิศอะไรหรอกนะ ฉันเองก็อยากแรด อยากบ้า อยากแต่งตัวเปรี้ยว ออกไปเที่ยวดึกๆ อยากทำตัวเหมือนผู้หญิงทั่วไป ...ใช่แล้วคะ ทุกวันนี้ ฉันเฟค กร๊ากกกกกกๆๆๆ แล้วฉันก็ไม่ใช่คนสุภาพด้วยนะขอบอก  ที่ทำไปเนี่ย ก็เพราะคำสั่งจากเบื้องบนคะ บ้านฉันกำลังจะล้มละลาย ถ้าไม่ได้พี่บัตท์มาเป็นผัว ย้ำว่าผัว
    ! บ้านฉันชิพหายแน่ TT คุณแม่น่ะ อยากให้ฉันกับเค้าได้กันจนตัวสั่นเลยล่ะ หน้าตาก็พอไหวอยู่นะ แต่นิสัยนี่สิ.....ดีเยี่ยม! (นิยายเรื่องนี้มันอะไรก๊านนน มีแต่ชอบคนเหี้ยๆเรอะ!)




    แบบพี่บัตท์นี่แหละฉันชอบ.......

     

     

     

    “พี่..บะ...” ยังไม่ทันที่จะเรียกชื่อเขา ภาพตรงหน้าทำฉันตะลึง...... พี่บัตท์เดินเข้าไปสวมกอดไอ้หัวแดงไว้จากด้านหลัง โดยที่มันไม่ได้คัดค้านซักนิด!!! (มันแค่เริ่มต้น อิแย้ม หึหึหึ : วิว) ไม่ต้องตกใจนะคะ ฉันเรียกวิวว่า มัน คะ คนอย่างมันน่ะ มีค่าให้เรียกแค่นั้นแหละ ต่ำ!

     

    ...กะ..กะ....กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดด!!!

     

    ฉันเอามือปิดปากตัวเอง ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา เพราะฉันกำลังตกใจสุดชีวิต ถึงฉันจะมองพวกเขาจากด้านหลังก็เถอะ แต่รู้ได้เลย พี่บัตท์กำลัง..ละ....ล้วง!!! ล้วงอะไรคิดเอาเองนะคะ แล้วมันก็ไม่คัดค้านอีกแล้ว!!!! (ผมจะให้มันหยิบของให้ มันอยู่ในกระเป๋ากางเกงของผม แต่ไม่รู้ว่าด้านไหน เลยให้มันล้วงพร้อมกันสองข้าง กร๊ากกกก แผนสูงชิพหายกู : วิว)  กรี๊ดดดดดดด รับไม่ได้คะ ไม่ได้อย่างแรงงงง (แต่ฉันก็ยังบ้ายืนดูต่อไป)

     

     

     

    “บัตท์ ....อืม....ตรงนั้น” ฉันจะบ้าตายแล้วววววว ใครก็ได้เอาฉันออกไปจากที่ตรงนี้ที (แต่ฉันก็ยังไม่ยอมไป - -) มันเกินไปแล้วนะ กรี๊ดดดดดดด 

     

     

     

    “อะ...อืม บัตท์” (มันถามผมว่าใช่มั้ย ผมบอกว่าอืม แต่พยายามพูดให้ดัง และดูเสื่อม กร๊ากกกกก : วิว) คราง ....มันคราง ครางทำม้ายยยยย ฉันชักจะรู้แล้วนะ ว่าเค้าทำอะไรกัน ถึงฉันจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันก็ไม่อินโนเซนต์นะยะ! กรี๊ดดดดดดดดด ฉันแทบคลั่งหนักกว่าเก่า เพราะพี่บัตท์เขากำลังเลิกเสื้อมันขึ้น!!!!! ฉันจะทำยังไงดี ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ฮะ!!!!!!!!

     

     

     

     

    วิว ทอล์ค

    เห้ย! เหี้ยบัตท์ เหี้ยบัตท์ ลามปามแล้วไง อ๊ากกกกก มึงเลิกเสื้อกูทำไมฮ้า!! มือเปียกๆ ของมันค่อยๆ เลิกเสื้อพลางไล้หน้าท้องผมไปด้วย

     

     

     

    “มึง.....”

     

     

     

    “ชู่ว....” มันก้มลงมากระซิบที่หลังหู เหี้ย!! กูบอกเป็นรอบแล้วที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย ว่ากูหยิวกิ้ว!! แล้วมือมึงอะ หยุดซะที!!!!!!!

     

     

     

    “บะ....บัตท์..... พอเหอะ”

     

     

     

    “เมื่อกี๊ทำอะไร”

     

     

     

    “อะไร”

     

     

     

    “ทำไมยอม....ทำไมต้องให้หยิบ....ทำไมต้องร้องเสียงดัง....ทำไมต้องคราง....หือ.......” ถามมาเป็นชุดเลยนะมึง จะให้กูตอบว่าอะไรล่ะ

      

    แกล้งยั่วมึงเอาชนะอิแย้ม

    แกล้งอิแย้มด้วยการยั่วมึง

    พูดยังไงก็เพราะอิแย้มทั้งนั้น!! 

     

    “ก็......เป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ มันก็ต้องมีวี้ดวิ่วว อ้อนกันบ้าง มะ..ไม่ใช่หรอ....”

     

     

     

    “อ้อนหรอ....” มันหันหน้าผม ให้สบตามัน

     

     

     

    “แถวบ้านกูเรียก อ่อย ว่ะวิว”

     

     

     

    “อะ อื้อ!!!!!!” เหี้ยยย!!!! มันจูบผม!!!!!!! บอกใครอายเขาตายห่า จูบแรกของกูเป็นผู้ชาย!

     

     

     

    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด” ขอบคุณสวรรค์ อ๊ากกกก อีกนิดเดียวไอ้บัตท์ก็จะแทรกลิ้นเข้ามา!!!! ชิพหาย!!! ทั้งผมทั้งมัน หันขวับไปทางต้นเสียง

     

     

     

    “แหะๆ ถูกเห็นซะแล้ว” ผมยิ้มแล้วแอบแลบลิ้น ให้เธอ กร๊ากกกกกกกกกกก มีใครเหี้ยกว่ากูอีกมั้ย

     

     

     

    “แย้ม!!!!” หน้าไอ้บัตท์ดูจะอึ้งไปเลย กร๊ากกกกกก หน้ามันสองตัวไม่ต่างกันเลยว่ะ กร๊ากกกกกก ทำไงดีกูอยากไปดีดดิ้นขำที่พื้น กร๊ากกกๆๆๆๆๆๆๆ

     

     

     

    “วิว.....มึงรู้ใช่มั้ยว่าแย้มอยู่”

     

     

     

    ^^ แล้วคุณสามีคิดว่าไงล่ะครับ”

     

     

     

    “นี่มึง...!” ยังไม่ทันที่มันจะด่า ผมก็ทำการโน้มหน้ามันลงมา แล้วกระซิบที่ข้างหูมันอย่างรวดเร็ว

     

     

     

    “หนึ่งจูบ ...แก้แค้นได้ครั้งนึง กูถือว่าคุ้มนะ ^^” ผมกระซิบไปด้วยใบหน้าปลื้มปริติยินดีเป็นที่สุด มันได้ยินแล้วคงดิ้นตายชักอะครับ

     

     

     

    “หึ...งั้นเหรอ กูมีเรื่องให้มึงแก้แค้นไม่เว้นวันเลยนะ” แต่ไม่ใช่..... มันหัวเราะในลำคอ แล้วกระซิบผมบ้าง คำนั้นทำผมอึ้งค้างไปเกือบนาที

     

     

     

    “ภายในเดือนนี้น่ะ.....มึงเสร็จกูแน่ :)”

    
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×