คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ★ Forgive : 06 [100%]
ฟอร์กีฟ มี พลีส
เอาละไง ชีวิต - -
บัดซบมว๊ากกก
หนี้ก็มี พ่อก็หาย เพื่อนก็ทิ้ง ไหนจะมีโฮโมหื่นตามตื๊ออีก เจริญ.... และแล้ววันนี้ กูก็ต้องเดินกลับบ้านคนเดียวอีกจนได้
......แว๊นสองตัว ขี่มอไซด์เทียบผม อะไรล่ะ มึงจะเอาไรกูอีกล่ะ
“น้องชายยยย เดินกลับบ้านคนเดียวไม่กลัวหรอจ๊า แถวนี้ผีดุนะ” หน้ามึงดุกว่าผีอีกควาย ผมหันไปยิ้มแห้งๆ ให้มัน แล้วเร่งฝีเท้าหนี เหี้ย! แล้วมึงจะขับตามกูทำม้ายยย
“หน้าตาน่ารักกว่าผู้หญิงอีกอะครับ ^^ ไปเที่ยวกับพี่มะ”
“เหอะๆ ไม่เอาอะครับ อยากกลับบ้านคนเดียว ^^” จริงๆ ตั้งใจจะด่าว่าอย่าสอด - -
“น่านะ ไปสนุกกับพี่เหอะ” ไหนเมื่อกี๊มึงบอกพากูไปเที่ยว - – มึงสับสนอะไรกะชีวิตรึไง - -
“คุณมึง อย่ามายุ่งกับกูได้มั้ยครับ กูรำคาญ!” ผมตะคอกใส่หน้ามัน แล้วรีบวิ่งหนี แต่ก็นะ จะไปสู้อะไรกะมอไซด์ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังโง่วิ่ง
“นี่น้อง พี่พูดกับน้องดีๆ นะ เห้ย บี มึงเอาขึ้นรถดิ๊ ซ้อนมึงอะ” ไอ้แว๊นนั่งหน้า สั่งเพื่อนที่ชื่อ บี ให้ลากผมขึ้นไปนั่ง เหอะ! ทำได้มึงก็ลองดิ
“เห้ย! อั่ก” เชี่ยเอ๊ย กูก็นึกว่าจะแค่กระชาก แค่อะไร ไอ่เชี่ย แม่งต่อย!
“ญาติเสียหรอสัสเอ๊ย มึงคิดว่ามึงเป็นใครกันวะหา”
ผัวะ!
ผมต่อยมันกลับไป จนไอ้คนที่ชื่อบี หงายไปนอนกับพื้น
“มึงใช้ขี้ตีนมึงคิดรึไง มาต่อยกูเนี่ย ควาย!”
พลั่ก!
อั่ก!
ผมนั่งคร่อมมัน แล้วระดมต่อยรัวไม่ยั้ง โหยเหี้ย มึงเล่นผิดคนแล้วล่ะ
“อุ่ก พอๆ กูเจ็บ”
“หา มึงว่าไรนะ พูดอีกทีเซะ”
“กูเจ็บ พอ...”
“แล้วมึงต่อยกูไม่คิดว่ากูเจ็บ?”
“กูขอโทษ”
“อะไรนะ เอาใหม่ดิ๊”
“ขอโทษ”
“ดังๆ !”
“กู-ขอ-โทษ !”
“ก็แค่เนี้ย แม่งเอ๊ย! เปลืองแรงชิพหาย” ผมลุกขึ้นยืน แล้วเตรียมตัวไอ้คนแรกที่ทักผม หรือไอ้ตัวแว๊นที่นั่งหน้านั่นแหละ แต่แม่ง ปอดแหกวิ่งหางจุกตูดหนีไปละ กะหลั่วว่ะ เหอะ!
“อ๊ะ!” อะไรกันวะเนี่ย อยู่ดีๆ ก็มีคนมาอุ้มผม เหี้ย!! ใครวะ เดี๋ยวพ่อซัดคว่ำ ผมแหงนหน้าขึ้นไปมองมัน
“....!!!” เหี้ยบัตท์ ! มาจากไหนกันล่ะวะเนี่ย!!!!
“ขอบใจมากเว่ย เพื่อนบี”
“เอาซะกูเจ็บตัว ปางตาย”
“เหอะๆ ของมันแรง”
“เด็กมึงหรอ”
“รู้แล้วก็อย่ามายุ่งล่ะมึง J”
“กูไม่สอดหรอกน่า ของๆ เพื่อน” ไอ้บีตอบทั้งๆ ที่นอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น ส่วนไอ้บัตท์อะหรอ แม่ง!!!!!! มึงจำไว้นะ กูจะเอาชื่อมึงแปะวูดู แล้วทำพิธีสาปแช่ง หึหึๆ เหี้ยยยยยย ผมเอามือไปทุบ อกแข็งๆ ของมัน ว่อยยยย กูล่ะเซง
“โอ๊ย! ตีกูทำไมเนี่ย โอ๊ย! โอ๊ย วิว กูเจ็บ เห้ย!”
“มึงก็ปล่อยกูสิ กูเดินเองได้”
“เหอะ! ไม่มีทาง กูปล่อย มึงก็หนีสิ”
“รู้แล้วก็ยังจะทำ เหอะ!”
บัตท์ ทอล์ค
ผมไม่ตอบ แต่อมยิ้มเล็กๆ ให้กับความน่ารักของคนในอ้อมแขน จะทุบจะตีแค่ไหนผมก็ไม่ปล่อยหรอก ว่าแต่มันตัวเบาจริงๆ เลยนะเห้ย!! ไอ้แว๊นสองตัวนั่นเพื่อนผมเองครับ ไอ้บีกับไอ้เอ พี่น้องกัน ไอ้เอเป็นพี่ มันเป็นคนกวนตีน โมโหง่าย ไอ้บีเป็นน้อง ใจเย็น แต่เก่งเรื่องชกต่อยชิพหาย ผมยังตกใจเลยนะตอนแรก ที่วิวรอด! บร๊ะจ๊อด!! เอ่อ...อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมไม่ได้ลากมันมาซ้อมวิว แค่จะดูเฉยๆ ว่ามันน่ะ แรงได้อีกมั้ย 555555 และผมก็พบคำตอบ - - กูคิดถูกมั้ยวะ ที่เลือกมันเนี่ย
“ปล่อยกรู๊ ปล๊อยยย”
“อย่าดิ้นได้มั้ยวะ ฮะ!” ผมตะคอกใส่หน้าวิว ที่ดิ้นพล่านอยู่ในอ้อมแขน ก่อนโยนมันลงที่เบาะหลังรถ
“โวะ! เหี้ย มึงจะพากูไปไหนเนี่ย กูจะกลับบ้าน”
“เออน่า กูไม่เอามึงไปทำมิดีมิรายหรอก ^^” ผมพูดแล้วยิ้มหวานใส่มัน แต่แม่งไม่ขำว่ะ หมดมู้ดเลยกู - -
“เพราะมึงทำได้มากกว่านั้นไง”
“^^ เรียนรู้เร็วนะเราอะ” ผมยื่นมือไปลูบหัวมันป้อยๆ 555555 ขำว่ะ
“ = = ” แต่ดูเหมือนมันจะไม่ขำกับผมอีกแล้ว เอือม - -
“กูไม่สายพันธุ์เดียวกับมึงหรอกนะ”
“โอ๊ย เจ็บ! เจ็บมาก เสียดสีที่หัวใจ J”
“หุบปาก แล้วเอากูลงเดี๋ยวนี้! กูจะกลับบ้าน”
“ก็นี่ไง จะพาไปบ้าน”
“บ้านกู?”
“บ้านกูต่างหาก ^^” พูดจบผมก็เหยียบคันเร่งเฟอร์รารี่สีส้มคันเดิม ที่กระโปรงหน้าเยินไปหน่อยยังไม่ได้ซ่อม ก็เพราะมันเนี่ยแหละ บึ่งไปที่บ้านทันที เหอะ! ผมจะพามันมาทำไมน่ะหรอ ก็มาให้พ่อดูตัวไง ^^ เอาให้ตายกันไปข้าง!
‘ฮะ!! นี่แก....บัตท์ แกบ้ารึป่าวเนี่ยหา เอาผู้ชายมาทำเมียเนี่ยนะ’
‘อ่าฮะ ตรงสเป็กโคตรๆ J’
‘มันเป็นผู้ชาย’
‘แล้วยังไงพ่อ ความรักน่ะมันต้องใช้หัวใจ มนุษย์ถูกสร้างมาให้รักกัน เพศไหนก็ได้ ผมไม่ถือ J ไง คมอะดิ บาดใจเลยดิพ่อ’
‘คมบ้านป้าเอ็งเรอะไง!!!’
‘ว่าพีสาวตัวเองไม่ดีเลยนาพ่อ’
‘มันใช่เวลามาตลกมั้ยฮะ!!!’
‘เฮ้อ คนแก่นี่น่าเบื่อ น่ารำคาญจริงจริ๊ง สงสารลูกสงสารเต้าบ้างนา พ่อ’
บทสนทนาของผมกับพ่อ เมื่อวานนี้ เอ้อ ก่อนหน้านั้น ผมไม่ได้เข้าบ้านหรอกนะครับ เอาเวลาไปหาข้อมูลวิว กร๊ากกกกก ประวัติมึง กูรู้หมดอะ .....พูดถึงประวัติ ชีวิตมันนี่ก็ น่าเศร้าดีเนอะ โว้วๆ เจ้าสาวผู้อนาถาของผม TT น้ำตาจะไหล!
“เอ้า! ถึงแล้ว ลงมา”
“ไม่!”
“ลงมา”
“ไม่! กูจะกลับบ้าน”
“จะลงดีๆ หรือจะให้กูใช้กำลัง”
“กล้าก็ลองดิ เหอะ! กู-จะ-กลับ-บ้าน!!!!”
“ดื้อจริงๆ เลยว่ะ”
“เห้ย!!! ทำไร”
“อุ้มไง”
“เห้ยยย!!!!!” ผมอุ้มวิวพาดบ่า แล้วเดินเข้าบ้าน ตั้งแต่เกิดยันโต ไม่ว่ากี่ปีกี่ปี ผมก็ยังรู้สึกว่าบ้านตัวเอง วังเวงน่ากลัวชิพหาย! ทั้งบ้านอยู่กันแค่สองคน กับคนใช้นิดๆ หน่อยๆ - - หลอนสัสๆ
“ปล่อยกูลง บัตท์ ปล่อยกู”
“อย่าแหกปากน่า”
“กูจะกลับบ้าน ไอ้เหี้ยยยย” มือเล็กทุบตีหลังผมเป็นพัลวัน ระบมไปยันตูดแล้วนะมึง อย่าให้กูเอาคืนนะ แล้วมึงจะร้องไม่ออก!
“กูจากลับบ้านนน บาดดด ปล่อยกูเฮอะ น้ำตากูจะไหลแล้วน้า”
“อย่าสำออยไปหน่อยเลยมึง อยู่บ้านกูนี่ สบายใจกว่าเยอะ”
“เรื่องสิ! กูจากลับบ้านนน เหี้ยยย เอากูลงงง”
“มึงกลับบ้านไป ก็ต้องเจอกับสภาพแวดล้อมเหี้ยๆ น้องมึงก็เสเพลกลับบ้านดึก ไหนจะแม่ ไหนจะพ่อบุญธรรม ตบตีกันได้ทั้งวัน กูไม่อยากให้มึงไปอยู่ในที่แบบนั้นหรอกนะ ถึงมึงจะเป็นเมียกูแค่เดือนเดียวก็เหอะ”
“.........!!!!”
“หึ!”
“มึงรู้ได้ไง!!!!”
“เพราะกูเป็นผัวมึงไง ^^”
“มึงนี่มัน...”
“น่ารักอะดิ”
“หุบปากไปเลย! เหี้ยเอ๊ย”
“ฮะๆ อ๊ะ นั่นไง พ่อกู”
“เห้ย!! ทำไมกูต้องไปหาพ่อมึงด้วยวะ”
“เอ๊า ต้องให้พ่อดูตัวสุดที่รักกูก่อนเด้”
“โว้ยเหี้ยยย ไม่อ๊าวววว”
“เอะอะ เสียงดังอะไรกันน่ะฮึ!”
“ผะ..ผะ...ผอ. !!!!”
ซี ทอล์ค
โว่ยยยย ไม่รอแม่งละ 20 เม้นบ้าบอไรนั่น
คิดแล้วก็เซงว่ะครับ เนอะ! - - เรามาอัพดีกว่า จะอ่านก็อ่าน จะเม้นก็เม้น
วิวเยอะเม้นน้อย ก็แล้วแต่กำลังศรัทธาและความขำ - -
ช่วงนี้มุกอาจจะไม่ค่อยฮา เพราะมันตันแล้วจริงๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
เกรียนว่ะกู! อีกอย่างตอนนี้ติดการ์ตูน 555555555 กะนิยายอีกเรื่องฝากด้วยนะฮะ
ของไอดีใหม่ ตอนนี้ปิดไอดีนี้แล้ว มาอัพแค่บทความ :)) จะแอดก็แอดได้นะครับ แต่ต้องทักนะฮะ!!
เอ้อ สำหรับตอนนี้ ฝากเม้นด้วยนะครับ รู้สึกว่าอีก 60 เปอร์ที่เหลือมันจะน้อยเหลือเกิน - -
คิดไม่ออกแล้วโว่ยยยยยย ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ไอ้ซีจะแต่งสดแล้วนะครับ
เน่า+เพ้อ อย่าว่ากัน เพราะแม่งฝันอยู่ครับ ! มันเกรียนนน!!!!
(กูจะเว้นทำหอกไรวะครับ - -)
ความคิดเห็น