คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ★ Forgive : 03
ฟอร์กีฟ มี พลีส
กูต้องอยู่กับเหี้ย - -
“555 ทำใจว่ะ ไอ้บัตท์ ดวงมึงก็เหี้ยทุกวัน”
“แม่งปากหมาชิพหาย พูดแล้วก็โมโห ไหนจะสีผมแม่งอีก ขัดลูกหูลูกตา”
“ใจเย็นๆ มึง เดี๋ยวกูรีบไปละกัน”
“เออๆ”
ตู๊ด~ ตู๊ด~
พี่ก้ากดตัดสาย รู้สึกว่าเพื่อนคนนั้นจะชื่อบัตท์
“เพื่อนน่ะ ไอ้บัตท์ หล่อโคตร รวยโคตร เก่งโคตร แต่...”
“เหี้ยโคตร..” ผมตอบแทน พี่ก้าก็หัวเราะแล้วพยักหน้าหงึกๆ นิสัยแม่งคงพอกับไอ้บ้านั่น
“ถึงแล้ว ลงตรงไหน”
“หน้าม. ตรงนี้ล่ะครับ”
“อ่าๆ” พี่ก้าจอดเทียบฟุตบาท แล้วเปิดประตูให้ผมลง
“เอ่อ...ขอบคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไร แล้วเจอกันอีกนะ น้องวิว”
“อ่าครับ” พี่ก้าโบกมือลาผม ตอนนี้ผมเลยกลายเป็นเป้าสายตาของคนทั้งม. เป็นเพราะกูยืนคุยกับไอดอลเกาหลีคนนี้แน่ๆ คนเหี้ยไรหล่อลากได้อีก สูงก็สูง ดูกูสิ เตี้ยแปล๊บ-
“โย่ว วิว แชมป์มาแล้วคร้าบ”
“ไอ้แชมเปญ~” เพื่อนผมเองครับ สมัยยุคดึกดำบรรพ์ เหี้ยไร้ที่ติ แต่น้อยกว่าไอ้บ้านั่นนิดนึง ตรงที่มันไม่เอาเงินฟาดหัวใคร
“เป็นไงมาไง ถึงมากับร่นพี่สุดหล่อนั่นได้ล่ะ”
“เรื่องมันยาว”
“หน้ามึงล่ะ โดนหนอนแทะมางั้ย”
“เรื่องมันยาว มากกก เฮ้อ~” ผมถอนหายใจใส่มัน แล้วเดินนำเข้าม.
“เป็นไรวะ”
“แล้วมึงอะ ไม่เรียน?”
“เรียนเหี้ยไรมึงล่ะ เข้าคลาส 10 โมง”
“ฮะ!!!! ไอ้ชิพห๊าย” กูจะรีบมาทำด๋อยอะไรวะครับ ถึงว่าไอ้น้องเวลล์มันไม่เร่งผมเลย ไอ้น้องชั่ว....แต่เห้ย แล้วไอ้บ้านั่นจะมาเร็วทำไมวะ หรือว่าลืมเวลาแบบผม กร๊ากกกกกก
“ไรมึงอี๊ก~”
“ช่างเหอะ ให้กูเล่ามึงขำขี้แตกแน่ ว่าแต่ตึกวิศวะอยู่ไหนวะ”
“ตามกูมาเลยมึง” เหวอ~อ เอ้อ ลืมบอกไป ผมติดคณะวิศวกรรมศาสตร์น่ะ บอกแล้วผมสมองดี แต่ไอ้แชมป์แม่งเก่งกว่า แม่งเรียนแพทย์ ตึกมันกะผมก็อยู่ใกล้ๆ กันนั่นแหละ
“ถึงแล้ว~”
“อะ..อะ ...ไอ้ ไอ้เหี้ย!!” ชิพหายละไง ผมดันมาเรียนคณะเดียวกับมัน ว่อยยย~ย แต่ดีที่อยู่คนล่ะปี...เออ มันอยู่ปีไรวะ แค่ชื่อมันผมยังไม่รู้เล้ย
“เป็นไรมึง เห้ย วิว”
“ฮะ...” ไอ้แชมป์ตบบ่าผมเรียกสิ แล้วยื่นน้ำมาให้ผม
“แดกน้ำก่อนมั้ย กูจะไปตึกกูละ”
“ขะ...ขอบใจ”
“กูไปละ บาย” มันโบกมือลาผม แล้วเดินจากไปทิ้งไว้แต่ ความชิพหาย บรรลัยสัสตรงหน้า เจ้าพ่อเหี้ยรายใหญ่.....
”อ้าว น้องวิวเจอกันอีกแล้ว”
“พี่ก้า” พี่แกเดินมา เอาแขนพาดบ่าผม สนิทกับกูจริ๊ง
“เรียนวิศวะหรอ งี้ก็ได้เจอไอ้บัตท์อะดิ”
“พี่ก้าก็เรียนวิศวะหรอครับ”
“ป่าวๆ พี่เรียนแพทย์ แวะมาหาไอ้บัตท์มัน”
“ผมยังไม่เจอเลยครับ พี่คนนั้น”
“ไปๆ เดี๋ยวพาไปเจอ ระวังจะตกหลุมรักมันอีกคน”
“เหอะๆ” พี่ก้าโอบรอบคอผมแล้วพาเดินไปหาไอ้พี่บัตท์ ต้องให้กูย้ำอีกสักทีมั้ย ว่ากูชอบผู้ชาย กูไม่ใช่เกย์ - -
“เห้ย ไอ้บัตท์!!” สิ้นเสียงพี่ก้า ไอ้บ้านั่นก็หันมาทันที ฮะ....เฮ้ ไม่จริงน่า ไม่จริ๊งงงง ง
“อ้าว ไอ้วอดสะก้า หะ..เห้ย ไอ้เหี้ยวิวหัวแดง!!”
“เออกูเอง”
“อ่าว รู้จักกันหรอกเหรอ เด็กใหม่กูเอง” ไอ้พี่ก้าเปลี่ยนมาโอบเอวผมแทน เอ่อ...กูเป็นเด็กมึงตอนไหน ผมเริ่มเกลียดมันละ
“นี่ไง ไอ้บัตท์ เพื่อนที่พี่พูดถึง” กูว่าแล้ว.....บัดซบได้อีกชีวิต
“ออ...ครับๆ หึ” ผมมองหน้ามันเหยียดๆ
“แล้วก็นี่ ไอ้บัตท์ น้องวิว”
“หือ...น้องวิว เรียกซะไม่เข้ากะหนังหน้า เรียกไอ้หัวแดงดีกว่าเยอะ” เท่านั้นล่ะ ผมของขึ้นเลย
“โด่วว มึงล่ะ หนังหน้าน่าจะเรียกไอ้สัด มากกว่าบัตท์อีก สีผมมึงล่ะ ไม่ต่างกะกูเท่าไหร่หรอก ไอ้เหี้ย”
“หน็อย~!!! ผู้ชายไรวะชื่อวิว หมาแถวบ้านยังแมนกว่าเล้ย”
“โอ๊ะโห หน้าอย่างมึงมีบ้านอยู่ด้วยนิ”
“แน่น๊อน กูมันผู้ดีไม่เหมือน....”
“หยุด หยุด หยู๊ด~ดด” พี่ก้าใช้มือดันทั้งผมทั้งไอ้สัดหัวเหลืองออก
“ทะเลาะ อย่างกับรู้จักกันมานาน”
“เออ...” ไอ้หัวเหลืองตอบแล้วมองหน้าผม เหมือนให้ผมพูดให้กระจ่าง
“เมื่อเช้านี้ครับ”
“ฮะ !!! เพิ่งรู้จักกันเมื่อเช้า แม่เจ้า กูจะเป็นลม” ไอ้พี่ก้าเอามือกุมขมับ เมื่อไม่มีคนห้าม ผมกับมันก็.....อีกครั้ง!
“ฮูว์ พูดเพราะเป็นด้วยหรอมึง”
“เออ กูเลือกเฉพาะที่กูนับถือ”
“แสดงว่ามึงไม่นับถือกูงั้นสิ ไอ้เตี้ย!!!” มันด่ากูว่าไอ้เตี้ย ม่ายยยย ย ปมด้อยกรู๊~
“เตี้ยแล้วหนักหัวมึงงั้ย ไอ้เปรต”
“วาจาหยาบคาย ดูจากสติปัญญา ไม่น่าติดวิศวะ”
“หนังหน้ามึงล่ะ ไม่น่าติดเหมือนกันแหละ เส้นล่ะสิไม่ว่า พ่อมึงใหญ่ไม่ใช่งั้ย”
“อ้าว เล่นพ่อหรอ อ่าววว”
“พวกมึง พอเหอะ”
“เออ แล้วไม พ่อมึงไม่ใช่พ่อกู กูจะด่า ทำม่ะ หา”
“ออ หรอ หึ”
“กูบอกให้พอ”
“อย่าให้กูด่าแม่มึงบ้างละกัน”
“หรา กล้าก็ด่าเซ่ ไอ้เหี้ยหัวเหลือง” ผมยื่นหน้าผมไปใกล้มัน แล้วเป่าผมที่ปรกหน้ามัน จนชี้ขึ้น กร๊ากกกกกกก
“อ๊ะ!” มันจิกหัวผมออก จนหน้าผมแหงนเห็นแต่ท้องฟ้า~~~ แล้วมันก็ทำการ กระซิบข้างหูผม
“กูมีงานให้มึงทำ” ทำอะไร ทำอะรั้ยยย ย งานของมึงเนี่ย กูไม่อ๊าววว กูไม่ท้ามมมม ปล่อยกรู๊
“ปล่อยกูนะโว่ย!!!” ผมกระชากคอเสื้อมัน จนกระดุมเม็ดบนหลุด มันก็ทำการเอามือ 2 ข้าง มาเล่นหัวผม ทั้งจิก ทั้งดึง ทั้งมัด ว่อยยย ย
“ก็บอกให้พอไงเล่า ไอ้เหี้ย!!!!”
แหงะ - -
ทุกอย่างหยุด สิ้นเสียงพี่ก้า ผมกับมันก็ท่าค้างในบัดดล
“พวกมึงอยู่ตึกเดียวกัน คณะเดียวกัน ยังไงก็ต้องเจอกันทุกวัน” มันค่อยๆ คลายมือออกจากหัวผม ผมก็ค่อยๆ คลายมือออกจากเสื้อมันเหมือนกัน
“แม่งเอ๊ย!!”
“คิดว่ากูอยากอยู่ตายแหละ”
“อย่างมึงเนี่ยแหละ เหมาะมาก.... อืมๆ กูมีงานให้มึงทำ”
“เฮ้อ~ กูไปล่ะ” พี่ก้าส่ายหัวสองสามที แล้วเดินจากไป อ๊ากกกกกกกก ไม่อ๊าววว อย่าทิ้งกรู๊ ไอ้บัตท์เขยิบเข้ามาใกล้ผม แล้วเชยคางผมขึ้น
“น่าร้ากก”
“อะไรมึง?” กูงงสุดๆ เลยตอนนี้ มาเชยคางกูแล้วบอกว่ากูน่าร้ากกกก -____- เมนมาหรอวะ อารมณ์ขึ้นลงดีจริง -____- แล้วไอ้งานของมึงเนี่ย สรุปมันคืออาร้ายย
“มึงอะน่าร้ากกกกกก.....มึงเล่นๆ ตามน้ำกูไปก่อน” ประโยคสุดท้ายมันกัดฟันยิ้มแฉ่ง แล้วพูด อะไรของมันอีกเนี่ย กูงงหนักละนะ
“ฮะ เล่นอะไรของมึง อ๊ะ!” ไอ้เชี่ยบัตท์ ดึงผมเข้าไปกอดหน้าตาเฉยเลยครับ ว๊ากกกกกก กูอยากจะบ้าตาย
“พ่อ คนนี้ไง แฟนผม!”
“…………..!!!!!!!!!!” มันว่าอะไรนะ !
ณ ตอนนี้ ผมเพิ่งมารู้ตัวว่าการที่มารู้จักกับไอ้บัตท์
มันทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน เลยจริงๆ
Cry .Q
ความคิดเห็น