คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : STOP PLEASE ♛ 01
STOP PLEASE!
01
♛♛♛♛♛
Fast talk
‘ฮัลโหลฟาสต์ พรุ่งนี้มึงไปดูหนังกะกูป่าว’
‘พรุ่งนี้หรอ แปปนะ....’ ผมแกล้งทำเป็นเล่นตัว แต่จริงๆแล้ว สำหรับผู้ชายคนนี้ ผมว่างทุกวันล่ะครับ J
‘กูอะว่างนะ ให้ถามไอ้เคมั้ย’
‘อืมๆ ถามเผื่อด้วย จะได้ไปดูหนังกันสามคน’
‘อ่าๆ เดี๋ยวกูถามให้ พี่มิกซ์เป็นไงบ้าง’
‘ก็ดีอ่ะ ไม่ตามตื๊อกูละ นอนตีพุงอยู่เนี่ย มีความสุขโคตร - -’
‘ฮะๆๆ ดูแลคุณสามีให้มีนะครับ คุณภรรยา’
‘ไอ้บ้า!! ใครเป็นสามีภรรยากันไม่ทราบวะ ไอติม...พี่หิวอ่า กินข้าวกานน เออๆ เดี๋ยวติมไป เอ้อ ฟาสต์แค่นี้นะ’
‘…..อ๊ะ อืม กูวางนะ’
‘อืม บาย’
เจ็บครับ..... แต่ก็ถามไปเพื่อทำหน้าที่เพื่อนที่ดีไง ....ผมเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มที่คลุมหน้าคนข้างๆ ออก
“เห้ย เค! ตื่นโว่ย!!”
“อื้อ แปปดิ” มันหยีตาใส่ผม แล้วก็ตะแคงข้างนอนดึงผ้าห่มมาคลุมเหมือนเดิม
“เหี้ยเคคคคคค”
“โว่ย!!! เป็นเหี้ยไรเมิ้งง - -” มันสะดุ้งแล้วลุกพรวดขึ้นนั่ง ขยี้ตา 2-3 ที บิดขี้เกียจไปมา ไม่รู้ตอนไหนที่ผมมองคนตรงหน้าแล้วแอบยิ้มไปด้วยเนี่ย บ้าไปละกู
“ฟาสต์ ฟาสต์”
“ฮะ! อะไร”
“ไอ้เหี้ยยย ไม่ฟังกูเลย” มันยื่นมือมาจิ้มหน้าผากผม โว่ย! กูเจ็บกะโหลก ผมกระชากมือมันออก แล้วดันมันลงนอนตามเดิม ก่อนโน้มหน้าลงไปหามัน จนห่างกันแค่คืบ
.....และตะโกนใส่หน้ามันด้วยความหมั่นไส้ 5555
“ไอติม ชวนไปดูหนังพรุ่งนี้โว่ย!!!! ได้ยินรึยังหา” มันจ้องหน้าผมงงๆ แล้วเบือนหน้าหนีผม หน้าแดงๆนะ มันเป็นอะไรวะ
“เค...เป็นไรป่ะ มึงหน้าแดงว่ะ” ผมเอามือไปอังหน้าผากมัน
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า เป็นไรป่ะเนี่ย”
“....กูไม่ได้เป็นอะไร ลุกออกไปเหอะ กูไม่เป็นไรแล้ว”
“กูเป็นห่วงมึงนะ”
“.......”
“เค....”
“เรียกอะไรนักหนาล่ะวะ โวะ! กูได้ยินแล้ว ลุกออกป๊ายยย”
โครม!
“อุ! เหี้ย มึงถีบกูไมเนี่ย” ผมมานอนราบที่พื้นละครับ
“ก็ ป๊าวว คันตีน” ละมันก็คลี่ยิ้มสดใสมาให้ผม ไปสิ สติกู.... กี่ครั้งแล้วนะ ที่ผมคิดว่าไอ้เพื่อนคนนี้น่ารักขนาดไหน
“จำไว้เลยนะมึง ตกลงพรุ่งนี้เอาไง ว่างป่าว”
“ไม่ว่ะ ถึงจะบอกว่าว่างก็ไม่ไปอยู่ดี ไม่อยากเป็น กขค. เพื่อน” แอบสะเทือนใจเล็ก แบบไร้เหตุผล...
“อืม..ก็ดีแล้ว สรุปมึงไม่ไป”
“เออ”
“ดีมาก” หุหุ กูจะได้มีเวลาสวีทกะไอติมมั่ง หลังจากที่พี่มิกซ์ครอบครองไปนานเหลือเกิน ผมพยุงตัวเองแล้วเดินไปหาไอ้เค ณ บัดนี้ มันอยู่ในครัว
K talk
“อ๊ะ! ฟาสต์ อะไรมึงเนี่ย” อยู่ดีๆ ไอ้เพื่อนบ้าก็ดึงผมไปกอด ทั้งๆที่ผมกำลังชงกาแฟ โว่ยยยย น้ำร้อนลวกมือกูหมดละแสรดดด
“ขอเวลาแปปนะ”
“อะไร...” มันซุกหน้าลงที่ซอกคอผม แล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น กู....ไม่ชอบเลยนะที่มึงทำแบบนี้ ไม่สักนิดเลยว่ะ....
“...คิดถึงไอติม” อืม...ก็นะ มึงต่อยกูยังซะดีกว่าฟาสต์..... หน้าผมชา สมองขาวโพลนไปหมด ขาไม่มีแรงยืนละตอนนี้ ถ้าไม่ติดว่ามันกอดผมอยู่ ผมคงล้มพับไปที่พื้นละครับ คุณว่า น้ำนี่ร้อนแล้วใช่มั้ย คำพูดมันน่ะ ร้อนยิ่งกว่า....ฆ่าผมได้ทั้งเป็นเลยล่ะ
“คิดถึงไอติม ก็ไปหาไอติมดิ....” ผมฝืนพูด...
“ไม่ว่ะ อยากอยู่กับมึงมากกว่า” แบบนี้ไม่ดีเลยนะฟาสต์...ไอ้ที่ชอบให้กูคิดไกลน่ะ เป็นนิสัยที่เหี้ยที่สุดของมึงเลย
“ทำไม....”
“เพราะมึงเป็นเพื่อนกูไง”
“แล้วไอติมไม่ใช่เพื่อน?”
“มันมีเจ้าของแล้ว....”
“อืม...นั่นสินะ”
เจ็บครับ...
เจ็บ
เจ็บ
เจ็บ
เจ็บ
เจ็บ
ครั้งที่เท่าไหร่แล้ววะที่มันเปรียบผมเป้นไอติมแล้วพุ่งเข้ามากอดแบบนี้....แต่ทุกครั้ง...ระดับความเจ็บมันต่างกันนะ....
“ลูบหัวกูหน่อยดิ”
“ฮะ!! ปัญญาอ่อน”
“น่านะ ลูบหัวกูหน่อย ไอติมชอบทำ รู้สึกดีโคตรๆ” แต่กูไม่ใช่ไอติม....มึงเข้าใจมั้ย กูคือ ไอ้เค คนที่รักมึงมากกว่าใครในโลก!! มึงเข้าใจมั้ย เชี่ยฟาสต์ ยิ่งมึงพูดกูก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งมึงกอดกูให้ความสำคัญกับกู กูก็ยิ่งเจ็บ! ทุกอย่างที่มึงทำ กูเจ็บหมดเลย! แต่กูก็ทน! โง่ทน! เพราะกูรักมึงไง!!
“...ลูบไม่ได้ มือเจ็บ”
“มึงอย่าเฟค”
“กูจะเฟคทำด๋อยไร น้ำร้อนลวก!”
“ฮะ!! แล้วไมไม่บอกกู” มันรีบผละออกจากตัวผม แล้วคว้ามือมาดูแผลทันที
“โอ๊ย เหี้ย เจ็บ”
“เพี้ยง ไม่เจ็บหรอกเชื่อกู ฟาสต์เชื่อได้ครับ เพี้ยง!!” มันจับมือผมพลิกไปมาแล้วเป่าเพี้ยง! เหมือนเด็กๆ ก็มึงน่ารักและแสนดีขนาดนี้ ไม่ให้กูรักได้ไงวะ รู้สึกตัวอีกที ผมก็ระเบิดหัวเราะออกมาละครับ
“หัวเราะไรเมิงง”
“มึงนี่ตลกดีนะ”
“พูดซะกูอายเลย เอ้า! มานี่”
“เหวอออ อ เชี่ยฟาสต์”
“อย่าลืมสิ กูเป็นคนทำอะไรเร็วๆนะ ^^” เลิกยิ้มแบบนั้นสักที กูกำลังจะคลั่งมึงนะ แค่นี้ก็รักจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
“กูขอโทษนะ”
“อะไร”
“มึงเจ็บมือเลย ดูเดะ พองแดงหมดเลยนี่”
“เรื่องนี้มึงผิดเต็มๆ”
“โหย กูขอโทษ”
“พอแล้ว” ผมจับมือมันไว้ก่อนที่แม่งจะเอายาเหี้ยไรไม่รู้ขวดสีฟ้าใส่ให้ผม
“ไรมึงเนี่ย กูจะใส่ให้”
“ชั่งแม่งเหอะ”
“เมื่อกี๊มึงยังบอกว่ากูผิดนะ”
“เออน่ะ ชั่งแม่งเหอะ”
“เค....มึงรำคาญกูหรอ”
“ก็....เกือบจะ”
“กูโคตรเกลียดนิสัยนี้ของมึงจริงๆ ไอ้พวกไม่ชอบได้รับความใส่ใจคนอื่นเนี่ย” คนอื่นน่ะกูชอบ ยกเว้นมึง.... เพราะไม่ว่ามึงจะทำอะไร มันคือการให้ความหวังกูทั้งนั้น
“แล้วยังไง...”
“ป่าว ก็แค่จะบอกว่าหัดทำตัวเหมือนไอติมจะดีมาก” นิสัยนี้ของมึงน่ะ น่าเกลียดมากกว่า..... อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของกู อย่านึกว่ากูเป็นของเล่นยามเหงา อย่าเอากูไปเปรียบเทียบกับใครอีกคนที่มึงรัก.......
"ถ้างั้นมึงก็..."
“อะไร”
.....ถ้างั้นมึงก็ไปหาไอติมตั้งแต่แรกเลยสิ…..
“ป่าว ไม่มีอะไร.....”
♛♛♛♛♛
ความคิดเห็น