ไม่รักไม่ได้แล้วผู้ชายคนนี้

ลำดับตอนที่ #1 : รู้สึก

ฉันเดินลงจากรถสีดำหรูคันหนึ่งก่อนที่จะเดินเข้ามาในโรงเรียน ทำไมวันนี้โรงเรียนเงียบชะมัดอย่าบอกน่ะว่าวันนี้คือวันหยุด (ฉันเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะใส่ใจกับวันหยุดมากนัก)
"หวัดดีญี่ปุ่น"
"สะ สะ หวัดดีเจ้าสมุทร" ขอแนะนำให้รู้จักกับเจ้าสมุทรหนุ่มหล่อ เท่ของห้อง นิสัย กวนนิดๆ ง้อใครไม่เป็น บราๆๆๆ 
"ทำไมมายืนทำหน้าประหลาดอยู่ตรงนี้"
"- - แล้วทำไมนายถึงใส่ชุดอยู่บ้านมาโรงเรียนละ"
"ก็วันนี้วันหยุดนี้หน่า เธอนั้นแหละใส่ชุดนักเรียนมาทำไมกัน"
- - เงียบ
"ไหนๆเธอก็มาละไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"
ขวับ
ฉันยังไม่ทันตอบตกลงตาเจ้าสมุทรก็จับข้อมือฉันและพาเดินไปถึงร้านเค้กแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนักจากโรงเรียน แต่ตั้งแต่ฉันอยู่โรงเรียนนี้มาฉันไม่เคยเห็นร้านเค้กร้านนี้เลย เอ๊ะ! เดี๋ยวนักก่อนหน้าที่ตาเจ้าสมุทรจะลากฉันมาที่ร้านเค้กนี้ตานั่นบอกว่าจะไปกินข้าวนี้หน่าแล้วไหงถึงมาโผล่อยู่ที่ร้านเค้กได้ละ
"นี้นายไหนบอกว่าจะไปกินข้าวไง แล้วไมถึงมาร้านเค้กละ=_=" 
"เอาเถอะ อย่าเรื่องมาก"
"มะ" ฉันยังพูดไม่ทันจบตาเจ้าสมุทรก็ลากฉันเข้าไปในร้านและพาไปนั่งที่โซฟาสีชมพู 
"รับอะไรดีค่ะ"
"เค้กช็อกโกแลตหนึ่งชิ้นครับ" เจ้าสมุทรพูดก่อนที่พนักงานร้านเค้กจะเดินไป 
ตึ้ง 
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนที่จะเก็บมันเข้ากระเป๋าเหมือนอย่างทุกครั้ง 
"ใครนะ" 
"ไม่ต้องรู้หรอกรู้ไว้แค่ว่าถ้าพี่เรือรบมาเห็นเราอยู่ด้วยกันมีหวังนายโดนฆ่าแน่" พี่เรือรบคือพี่ชายสุดหล่อของฉันเองหละ เป็นพี่ชายที่หล่อยังไม่พอน่ะพี่เรือรบเป็นพี่ชายที่ห่วงฉันมากๆด้วยและคนที่ส่งข้อความมาเมื่อกี้จะเป็นใครไม่ได้นอกจากพี่เรือรบ ฉันลุกขึ้นและรีบขว้ากระเป๋าสีดำขึ้นมา 
"เธอจะไปไหนนะ" ขณะที่นั่งรอเค้กอยู่
"ก็ไปจากร้านนี้ไงอีกไม่ถึงสิบนาทีพี่เรือรบก็จะมาตามฉันที่นี้แล้ว" ฉันรีบเดินออกจากร้าน ฉันไม่ได้รังเกียจตาเจ้าสมุทรหรอกน่ะแต่ที่ฉันต้องรีบออกมาเป็นเพราะว่าพี่เรือรบเป็นคนที่ฉลาดมากและอีกไม่นานพี่เรือรบจะต้องตามหาตัวฉันเจอแน่ๆและเมื่อถึงตอนนั้นคนที่จะต้องเจ็บตัวก็คือตาเจ้าสมุทรนั้นแหละ แต่ว่า? ทำไมฉันถึงต้องกลัวตานั้นถูกพี่เรือรบต่อยด้วยละ คนขี้กวนอย่างตานั้นน่าจะถูกพี่เรือรบต่อยให้เลือดกบปากไปเลย อย่าบอกน่ะว่าฉันรู้สึกดีกับตาเจ้าสมุทร ไม่ๆๆๆ ฉันส่ายหัวตัวเองไปมา