ความรักของใครคนหนึ่ง..ที่อ่านเเล้วเศร้ามากๆ - ความรักของใครคนหนึ่ง..ที่อ่านเเล้วเศร้ามากๆ นิยาย ความรักของใครคนหนึ่ง..ที่อ่านเเล้วเศร้ามากๆ : Dek-D.com - Writer

ความรักของใครคนหนึ่ง..ที่อ่านเเล้วเศร้ามากๆ

โดย pouyern

ความรักของใครคนหนึ่ง..ที่อ่านเเล้วเศร้ามากๆ

ผู้เข้าชมรวม

546

ผู้เข้าชมเดือนนี้

3

ผู้เข้าชมรวม


546

ความคิดเห็น


0

คนติดตาม


1
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  27 ธ.ค. 49 / 20:25 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    กว่าจะรู้ว่า ... เธอรักฉันก็สายเกินไป
    ผมนั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ...

    ผมนั่งมองหญิงสาวข้างๆ ผม

    เธอคือคนที่ผมเรียกว่า "เพื่อนรัก"

    ผมจ้องมองไปที่ผมยาวราวกับเส้นไหมของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม

    แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

    ผมรู้....หลังเลิกเรียนเธอเดินเข้ามาหาผม

    ...
    เพื่อจะขอยืมโน๊ตที่เธอจดไม่ทันในวันนี้

    ผมยื่นโน๊ตให้ไป เธอตอบกลับมาว่า "ขอบใจ"

    และจูบลงที่แก้มของผม

    ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

    ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

    และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

    เกรด 11


    โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายทางของคนที่โทรมาก็คือ "เธอ" นั่นเอง

    เธอกำลังร้องไห้และพร่ำบ่นไม่ยอมหยุดว่าคนรักของเธอหักอกเธอเช่นไร

    เธอขอให้ผมไปหาเพราะเธอไม่อยากอยู่คนเดียวและผมก็ไป

    ผมนั่งอยู่ข้างๆเธอ ที่โซฟา

    จ้องมองไปยังดวงตาที่อ่อนโยนของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม

    2
    ชั่วโมง กับการนั่งดูหนังที่ Drew Barrymoreเล่น กับมันฝรั่งอีก 3 ถุง

    เธอก็ตัดสินใจเข้านอน เธอมองมาที่ผมและพูดว่า "ขอบใจนะ"

    และจูบลงที่แก้มของผม

    ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

    ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

    และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

    ปีสุดท้าย


    ก่อนวันของงานพรอม(Prom) เธอเดินมาหาผมที่ล็อกเกอร์

    "
    คู่เดทของฉันมันห่วย" เธอพูดขึ้น

    คู่เดทของเธอจะไม่ยอมไปงานกับเธอ

    และผมก็ยังไม่มีคู่เดท

    ตอนสมัยอยู่เกรด 7

    เราเคยสัญญากันว่าถ้าคนใดคนหนึ่งยังไม่มีคู่เดท

    เราจะไปงานพรอมด้วยกันในฐานะ "เพื่อนรัก"

    และเราก็ตกลงเป็นคู่เดทในงานพรอมด้วยกัน

    คืนวันงานหลังจากเลิกงานแล้ว

    ผมยืนอยู่ที่บันไดหน้าบ้านของเธอ

    ผมจ้องมองเธอ เช่นเดียวกับเธอ

    ที่ยิ้มให้ผมและจ้องมองกลับมาที่ผมด้วยดวงตาสดใสของเธอ

    ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

    ผมรู้...ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

    ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

    วันจบการศึกษา ...


    วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน

    ก่อนที่ผมจะทันกระพริบตามันก็เป็นวันจบการศึกษาแล้ว

    ผมมองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเธอ

    เธอกำลังเดินขึ้นไปบนเวทีราวกับนางฟ้าเพื่อรับประกาศนียบัตร

    ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

    ผมรู้...ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน

    เธอเดินเข้ามาหาผมในชุดครุยและหมวก

    และเธอร้องไห้เมื่อผมกอดเธอ

    จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมและพูดว่า

    "
    เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม

    ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

    ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

    และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

    2-3
    ปีต่อมา


    ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวในโบสถ์

    เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน

    ผมนั่งมองเธอไปสู่ชีวิตใหม่...

    เธอแต่งงานกับชายคนอื่นไปแล้ว ผมอยากให้เธอเป็นของผม

    แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น

    ผมรู้..ก่อนเธอจะนั่งรถออกไปเธอเดินมาหาผมและพูดว่า

    "
    เธอมางานของฉัน!"

    และพูดว่า "ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม

    ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

    ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก

    และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

    งานศพ


    หลายปีผ่านไป

    ผมก้มหน้ามองโลงศพของผู้หญิงที่เคยเป็น "เพื่อนรัก"

    ในงานศพพวกเขาได้อ่านสมุดบันทึกของเธอ

    ทั้งหมดที่เธอเคยเขียนไว้สมัยเรียนไฮสคูล

    และในสมุดบันทึกเขียนไว้ดังนี้ :

    ฉันจ้องมองเขาและปรารถนาให้เขาเป็นของฉัน

    แต่เขาไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น

    ฉันรู้..ฉันอยากจะบอกเขาให้รู้ว่าฉันไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"

    ฉันรักเขาแต่ฉันก็อายเกินไปที่จะบอก

    และฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น

    ฉันปรารถนาให้เขาบอกว่า เขารักฉัน

    และฉันก็ปรารถนาอยากจะบอกเขาเหมือนกัน

    ฉันคิดกับตัวเองและร้องไห้

    ฉันรักเธอ

    ฉันรักเธอ

    ฉันรักเธอ

    ฉันรักเธอ

    ฉันรักเธอ....

    อืม....อ่านบทความนี้แล้วหากคุณรักใครก็บอกเขาไปซะ

    ก่อนที่เขาจะไม่ได้อยู่ฟังคำนั้นจากเรา

    หรือบอกเขาก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป

    ใครจะรู้คนที่คุณคิดว่า เขาไม่ได้รักคุณเลย

    ใจจริงแล้วเขาเองอาจรู้สึกแบบเดียวกับคุณก็ได้

    ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร?

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×