ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ภาระกิจที่ 7 : สุดหูรูด เรียวเฮVS. มิจิโยะ
"ห้องนี่หรอ=_="
เรียวเฮยืนหอบอยู่หน้าห้อง(ที่น่าจะเรียกว่าโรงยิมมากกว่า-*-) พลางฟังเสียงที่ดังออกมาจกห้อง
"ย้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ตุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!
ทำให้เรียวเฮรู้สึกอยากเข้าไปอย่างยิ่ง-*-
เรียวเฮค่อยๆเปิดประตูเข้าอย่างเบาที่สุด
"ย้าก!!!!!!!!!! ฉันจะฆ่าแกแน่ๆ>O<"
มิจิโยะระดมฝ่ามือลงไปบนตัวหุ้น(ที่น่าสงสารT^T) อีแบบนี้คาราเต้ชัวร์ป้าป-*-
"โอ้!!!!!!!! ฝ่ามือสุดขั้ว อยากได้ไปเข้าชมรมจัง>[]<"
อีตานี่ก็คิดแต่เรื่องมวยเนอะ-*-
"อ้าว! คุณเองหรอ แล้วเข้ามาทำไมไม่เคาะประตูละ-_-"
"โทษทีๆ พอดีได้ยินเสียงแปลกๆเลยลืมไปสนิทเลย^^ เออนี่! พี่สาวเธอฝากมาให้นะ"
เรียวเฮพูดพลางส่งข้าวกล่อง
"ว้าว*O*!!!!!!!!! ข้าวกล่องจากท่านพี่คานะ กำลังหิวพอดีเลย ขอบคุณนะ"
มิจิโยะพูดพลางรับข้าวกล่องมา
"เล่นคาราเต้เป็นด้วยหรอ เห็นอย่างนี้ไม่น่าจะเล่นได้นะ-_-"
"ทำไมละ ผู้หญิงเล่นคาราเต้มันผิดหรือไง- -^"
มิจิโยะเริ่มเท้าเอวเล็กน้อย
"เปล่าๆๆ ไม่ใช่อย่างนั่น คือ...เห็นเธอตัวพอๆกับน้องสาวฉัน เลยไม่คิดว่าจะเล่นได้น่ะนะ^^;;"
"งั้นแล้วไป-_-"
มิจิโยะค่อยๆตักข้าวเข้าปาก จนเรียวเฮเริ่มกลืนน้ำลายตัวเอง-_-
มิจิโยะค่อยๆเงยหน้ามองเรียวเฮ ที่ดูเหมือนยังไม่ได้กิข้าวแหงๆ
"นายยังไม่ได้กินข้าวหรอ-_-a"
"ก็นะ...วิ่งตามหาห้องนี้จนลืมกินข้าวไปเลยละ^O^"
"ตรงโต๊ะนั่นมีคุกกี้ของท่านพี่คานะอยู่ เอาไปกินประทังชีวิตก่อนแล้วกันนะ-_-"
ใช้คำว่าประทังชีวิตเลยหรอเพ่~-*-
เรียวเฮรีบตรงไปที่คุกกี้ทันที แต่สีมันแปลกๆนะ-*-
"นี่!! ทำไมคุกกี้มันเป็นสีรุ้งละ!
"อ๋อ~! สูตรใหม่ของท่านพี่เขานะ แต่กินได้ไม่ต้องห่วง^^"
มิจิโยะหันมาตอบ
เรียวเฮค่อยเอาคุกกี้ใส่ปากอย่างระมัดระวัง(นี่!! จะกินก็ให้มันดีๆหน่อยสิ-*- ไม่มียาพิษหรอก:คานาเอะ)
"อืม!!! อร่อยสุดหูรูด!!!!!!!!!!!!!!!!"
"จะตะโกนทำไมยะ ตกใจหมดเลย>[]<"
มิจิโยะหันมาโวยวาย
"ฮ่าๆๆ โทษทีๆ ก็มันอร่อยจริงๆนี่นา^O^"
เรียวเฮกินคุกกี้จนเกลี้ยงพลางดื่มน้ำสีฟ้าที่อยู่ข้างๆแก้คอแห้ง แล้วลูบท้องตัวเอง
"อร่อยมากๆ ไว้จะฝากเจ้ายามาโมโตะไปบอกให้เขาทำมาให้กินอีกดีกว่า^O^"
"เฮ!!!! หวังว่านายคงไม่ได้ดื่มน้ำตรงนั่นนะ-_-"
"อ๋อ!!! น้ำเมื่อกี้นะหรอ ดื่มไปหมดแบบสุดขั้วแล้วละ!!^O^"
"เฮ้ย!!!!!!"
มิจิโยะรีบวิ่งมาหยิบขวดน้ำ ที่ตอนนี้ไม่เหลือสักหยด
"น้ำนั่นทำไมหรอ^^"
"คือ...มันเป็นงานทดลองใหม่ของท่านพี่มิจิรุน่ะแล้ว...^^;;"
"แล้ว-_-"
"คือ...มันเป็นที่ทำให้..."
จึงๆเรียวเฮก็เริ่มมีสีหน้าไม่ค่อยดี แล้วก็...
"เอ่อ...ฉันว่าฉันรู้แล้วละ งั้นขอตัวแบบสุดหูรูดละน้า>O<!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เรียวเฮวิ่งไปเข้าห้องน้ำภายในห้องซ้อมกีฬาทันที พอจะรูเหือยังตะว่ามันคือะไร^^....
"มันเป็นยาระบายชนิดรุนแรงที่ท่านพี่มิจิรุเอามาฝากไว้ ตายแน่นายเอ๊ย^O^"
..............................................................................................................................
เรียวเฮยืนหอบอยู่หน้าห้อง(ที่น่าจะเรียกว่าโรงยิมมากกว่า-*-) พลางฟังเสียงที่ดังออกมาจกห้อง
"ย้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ตุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!
ทำให้เรียวเฮรู้สึกอยากเข้าไปอย่างยิ่ง-*-
เรียวเฮค่อยๆเปิดประตูเข้าอย่างเบาที่สุด
"ย้าก!!!!!!!!!! ฉันจะฆ่าแกแน่ๆ>O<"
มิจิโยะระดมฝ่ามือลงไปบนตัวหุ้น(ที่น่าสงสารT^T) อีแบบนี้คาราเต้ชัวร์ป้าป-*-
"โอ้!!!!!!!! ฝ่ามือสุดขั้ว อยากได้ไปเข้าชมรมจัง>[]<"
อีตานี่ก็คิดแต่เรื่องมวยเนอะ-*-
"อ้าว! คุณเองหรอ แล้วเข้ามาทำไมไม่เคาะประตูละ-_-"
"โทษทีๆ พอดีได้ยินเสียงแปลกๆเลยลืมไปสนิทเลย^^ เออนี่! พี่สาวเธอฝากมาให้นะ"
เรียวเฮพูดพลางส่งข้าวกล่อง
"ว้าว*O*!!!!!!!!! ข้าวกล่องจากท่านพี่คานะ กำลังหิวพอดีเลย ขอบคุณนะ"
มิจิโยะพูดพลางรับข้าวกล่องมา
"เล่นคาราเต้เป็นด้วยหรอ เห็นอย่างนี้ไม่น่าจะเล่นได้นะ-_-"
"ทำไมละ ผู้หญิงเล่นคาราเต้มันผิดหรือไง- -^"
มิจิโยะเริ่มเท้าเอวเล็กน้อย
"เปล่าๆๆ ไม่ใช่อย่างนั่น คือ...เห็นเธอตัวพอๆกับน้องสาวฉัน เลยไม่คิดว่าจะเล่นได้น่ะนะ^^;;"
"งั้นแล้วไป-_-"
มิจิโยะค่อยๆตักข้าวเข้าปาก จนเรียวเฮเริ่มกลืนน้ำลายตัวเอง-_-
มิจิโยะค่อยๆเงยหน้ามองเรียวเฮ ที่ดูเหมือนยังไม่ได้กิข้าวแหงๆ
"นายยังไม่ได้กินข้าวหรอ-_-a"
"ก็นะ...วิ่งตามหาห้องนี้จนลืมกินข้าวไปเลยละ^O^"
"ตรงโต๊ะนั่นมีคุกกี้ของท่านพี่คานะอยู่ เอาไปกินประทังชีวิตก่อนแล้วกันนะ-_-"
ใช้คำว่าประทังชีวิตเลยหรอเพ่~-*-
เรียวเฮรีบตรงไปที่คุกกี้ทันที แต่สีมันแปลกๆนะ-*-
"นี่!! ทำไมคุกกี้มันเป็นสีรุ้งละ!
"อ๋อ~! สูตรใหม่ของท่านพี่เขานะ แต่กินได้ไม่ต้องห่วง^^"
มิจิโยะหันมาตอบ
เรียวเฮค่อยเอาคุกกี้ใส่ปากอย่างระมัดระวัง(นี่!! จะกินก็ให้มันดีๆหน่อยสิ-*- ไม่มียาพิษหรอก:คานาเอะ)
"อืม!!! อร่อยสุดหูรูด!!!!!!!!!!!!!!!!"
"จะตะโกนทำไมยะ ตกใจหมดเลย>[]<"
มิจิโยะหันมาโวยวาย
"ฮ่าๆๆ โทษทีๆ ก็มันอร่อยจริงๆนี่นา^O^"
เรียวเฮกินคุกกี้จนเกลี้ยงพลางดื่มน้ำสีฟ้าที่อยู่ข้างๆแก้คอแห้ง แล้วลูบท้องตัวเอง
"อร่อยมากๆ ไว้จะฝากเจ้ายามาโมโตะไปบอกให้เขาทำมาให้กินอีกดีกว่า^O^"
"เฮ!!!! หวังว่านายคงไม่ได้ดื่มน้ำตรงนั่นนะ-_-"
"อ๋อ!!! น้ำเมื่อกี้นะหรอ ดื่มไปหมดแบบสุดขั้วแล้วละ!!^O^"
"เฮ้ย!!!!!!"
มิจิโยะรีบวิ่งมาหยิบขวดน้ำ ที่ตอนนี้ไม่เหลือสักหยด
"น้ำนั่นทำไมหรอ^^"
"คือ...มันเป็นงานทดลองใหม่ของท่านพี่มิจิรุน่ะแล้ว...^^;;"
"แล้ว-_-"
"คือ...มันเป็นที่ทำให้..."
จึงๆเรียวเฮก็เริ่มมีสีหน้าไม่ค่อยดี แล้วก็...
"เอ่อ...ฉันว่าฉันรู้แล้วละ งั้นขอตัวแบบสุดหูรูดละน้า>O<!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เรียวเฮวิ่งไปเข้าห้องน้ำภายในห้องซ้อมกีฬาทันที พอจะรูเหือยังตะว่ามันคือะไร^^....
"มันเป็นยาระบายชนิดรุนแรงที่ท่านพี่มิจิรุเอามาฝากไว้ ตายแน่นายเอ๊ย^O^"
..............................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น