คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ภาระกิจที่ 6 : ทำกับข้าว ยามาโมโตะVS คานาเอะ
ห้องครัวใหญ่
"โห!!! ห้องใหญ่จังแฮะ พ่อมาต้องดีใจแหงๆเลย^O^"
ยามาโมโตะพูดพลางมองไปรอบๆห้อง
เคร้ง!! ตุ๊บๆๆ!!! โป๊กๆๆ!!!! ฉ่า....!!!!!!
เสียงดังมาจากด้านในของครัว ยามาโมโตะค่อยๆเดินเข้าไป
"ไหงมันทำยากจังละ ไอ้แกงกะหรี่เนี่ย-*-"
คานาเอะพูดพลางมองไปที่หม้อเอ่อ...หม้อแกงกะหรี่ละมั้ง-_-**
"ทำอะไรอยู่หรอครับ^^"
เฮือก!!!!
"เฮ้ย!!!O_O"
คานาเอะตกใจจัดจนเกือบปามีดอีโต้ที่อยู่ในมือใส่ยามาโมโตะ(เกือบไป-*-)
"นึกว่าใคร คุณนี่เองหรอ-*-"
"รู้จักผมด้วยหรอ^^"
"ก็ฉันเป็นคนเลือกนายนี่นาย-*-"
คานาเอะหันกลับไปที่หม้อ พลางเตรียมยกเททิ้ง
"จะทิ้งแล้วหรอ เหมือนมันยงไม่เสร็จเลยนี่^^"
ยามาโมโตะพูดพลางเดินมาแย่งหม้อไปจากคานะ
"ก็มันเหมือนจะใช้ไม่ได้แล้ว เลยจะทิ้ง-_-"
"งั้นขอผมดูหน่อยนะ^^"
ยามาโมโตะลองชิม แล้วจัดการปรุงโน่นปรุงนี่(จนออกแนวมั่ว-*-) ใส่โน่นผสมนั่น แล้วคนๆๆๆ(แกทำเป็นแน่นะยามาโมโตะ-*-:ไรท์เตอร์)
คานะก็มองอย่างตั้งใจ เพราะตัวเองก็ไม่เคยทำแกงกะหรี่มาก่อน(แต่อย่าทำตามน่าจะดีกว่านะ-*-)
"อ่ะ ลองชิมดูนะ^^"
ยามาโมโตะยื่นข้าวราดแกงกะหรี่ให้คานะ เธอรับมันมาถือพลางค่อยๆตักกิน
"อร่อย!!!!"
"ฮ่าๆๆ เคยมีคนสอนไว้นะ^^"
(ฮัดเช้ย!!!!! ใครนินทาอ่ะ-*-:ฮิคารุจากฟิคที่แล้ว[มาได้ไง-*-])
คานะกินแกงกะหรี่จนหมดจาน(ไม่ใช่หมดหม้อนะ-*-) ยามาโมโตะก็กินด้วยเช่นกัน
"อ่า...ฉันไม่ค่อยได้กินอาหารญี่ปุ่น เลยไม่รู้ว่าเขาทำกันยังไงน่ะ"
"ที่บ้านฉันก็เปิดร้ายขายซูซิ เลยได้พ่อช่วยสอนบ่อยๆน่ะ^^"
"ดีจังเลยเนอะ ท่านพ่อไม่ค่อยจะยอมให้พวกฉันออกไปข้างนอกสักเท่าไหร่ ก็เลยต้องทำห้องที่ตัวเองชอบขึ้นมาเป็นการแก้เบื่อ"
"ถึงว่าทำไมที่นี่มีแต่ห้องแปลกๆ^^"
ยามาโมโตะพูโพลางเอาจานไปไว้ในเครื่องล้างจาน(มีด้วยหรอนี่-*-)
"ว่าแต่...คนที่มาเป็นองค์รักษ์ทั้งหมด เป็นเพื่อนของนายหรอ ได้ยินคุยกันที่หน้าบ้านน่ะ"
'นี่เขาเรียกว่าบ้านหรอ ดูยังๆงก็ปราสาทนะเนี่ย'ยามาโมโตะคิด
"อืม...แต่อีกสองคนจะนับเป็นเพื่อนได้หรือเปล่าก็ไม่รู้สิ^^"
"หรอ ก็ดีแล้วเนอะมีแต่คนรู้จักนะ^^"
ทั้งสองคนก็นั่งคุยเรื่องโน่นเรื่องนี้กัน จนลืมเวลาไปเลย...
"เห...นี่กี่โมงแล้วหรอ"
"ก็...เกือบจะหกโมงเย็นแล้วละ^^"
"เห!!!! แย่แล้ว!!!! ลืมทำกับข้าวให้มิจิโยะสนิทเลย>[]<"
คานะรีบหยิบข้าวกล่องของมิจิโยะเพราะน้องคนนี้ชอบไปหมกตัวอยู่ในห้องซ้อมกีฬา ไม่ค่อยออกมาเลยเป็นเวรกรรมของคานะที่ต้องเอาข้าวไปให้ที่ห้อง-*-
(ก็ชอบเล่นกีฬาอ่ะ เค้าผิดด้วยหรอT^T:มิจิโยะ)
คานะรีบตักแกงกะหรี่ใส่กล่องของมิจิโยะ แล้วห่ออย่างเรียบร้อย
"ป่านนี้ยัยมิจิโยะหิวตายแล้วมั้งเนี่ย-*-"
"งั้นขอไปด้วยคนนะ^^"
ยามาโมโตะและคานะเตรียมออกจากห้อง แต่เสียงนี้ก็ดังขึ้นมา...
"ไอ้ห้องนั่นมันอยู่สุดหล้าฟ้าเขียวที่ไหนกันวะ>O<"
เรียวเฮวิ่งผ่านหน้าห้องไป
"รุ่นพี่!!!! หาอะไรอยู่หรอครับ"
ยามาโมโตะรีบเรียกเรียวเฮจนพี่แกเกือบล้ม-*-
"อ้าว!! ยามาโมโตะ พอดีฉันกำลังหาไอ้ห้องซ้อมกีฬาอยู่นะ นี่ก็วิ่งวนในนี้มาแปดรอบแล้วแต่ไม่เจอสักที-_-"
"อ๋อ!! พวกผมก็จะไปเหมือนกันครับ เพราะต้องเอาข้าวกล่องไปให้น้องสาวของคุณคานาเอะพอดี^^"
ยามาโมโตะพูดพลางหันไปมองคานะ
"ฝากรุ่นพี่ไปก็ได้นะ พี่เขาน่าจะไปถูก(มั่ง)^^"
"แกไม่ต้องมาเติมมั้งเลยนะเฟ้ย เดี๋ยวฉันเอาไปให้เองแล้วกัน"
เรียวเฮพูดพลางรับข้ากล่องที่คานะยื่นไปให้
"ห้องซ้อมกีฬาอยู่ตรงสวนด้านหลังโน่นคะ ต่อให้วิ่งในนี้100รอบก็ไม่เจอหรอกคะ-_-"
"งั้น...ไปห้องซ้อมกีฬาแบบสุดหูรูด!!!!!!!!!!"
เรียวเฮวิ่งไปที่ประตูด้วยความเร็วแสง(ดีนะที่ไม่ชนประตู-*-)
"จะไหวหรอนั่น-*-"
"คิดว่าไหวนะครับ ฮ่าๆๆ^O^;;;"
ถ้าคิดว่าไหว แล้วแกจะเหงื่อแตกทำไมยามาโมโตะ-_-
..............................................................................................................................
ไม่รู้เป็นเพราะความบ้า เซ่อ หรือซุ่มซ่าม(หรือทั้งหมด-*-)ของไรท์เตอร์ ที่ดันสะดุดบันไดบ้านเพื่อนแล้วกลิ้งแขนหักไปข้างหนึ่ง-*-(ดีแล้วแค่ข้างเดียว ถ้าสองข้างคงต้องใช้โทรจิตพิมพ์แล้ว-_-)
นับว่าเป็นบุญที่ยังใช้โน๊ตบุ๊คและยังสามารถใช้มืออีกข้างพิมพ์ได้(แม้ตอนนี้ตัวจะอยู่ในโรงบาลก็ตาม-_-)
ไรท์เตอร์ก็บ่ยั่นคะ^O^ สู้ตายแบบสุดหูรูด~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แต่...ไม่ขอฉีดยาได้ไหมอ่ะคะคุณหมอTT^TT นู๋กลัวเข็มอ่ะ~~~T.T(เข็มเล็กไม่หวั่น แต่นี่เข็มอย่างเป้งคะ-*-)
ความคิดเห็น