คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทคุยกับฝ่ายชาย
ขอยึดพื้นที่สัก 1 ตอนเพื่อคุยกับตามประสาไรท์เตอร์กะตัวละครนะตะ=w=
ณ ขนาดนี้ไรท์เตอร์กำลังอยู่หน้าห้องโถงใหญ่ของตระกูลนานากะ ซึ่งเป็นที่อาศัยของหนุ่มๆในขณะนี้นะ><~~!!!!
ซึ่งการมาเยือนครั้งนี้ได้ขออนุญาตพ่อแม่ของทั้ง 7 หนุ่มแล้วคะ ไม่โดนข้อหาบุกรุกแน่นอน โฮะๆๆ=w=!!!(น...น่ากลัว= =;;; : พ่อแม่ทั้ง 14)
เอาละค่า!!!! เราเข้าไปกันเลยเถิด>W<!!!!!!!
แอด.....
"เอ่อ...ขออนุญาติค่า^O^~~!!!!!"
ควับ!!!!!!!!!!!
สายตาทั้ง 7 คู่ต่างก็จ้องมาที่ไรท์เตอร์ประมาณว่า...
'ใครปล่อยยัยนี่เข้ามาวะ= =;;;;'
"ครับ...มีอะไรหรอ"
เจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนและดวงตาสีเหลือง หรือ'สึยะ'พูดขึ้นมา
กรี๊ดดดด><~~!!!!! (อาการหนักแล้ว- -)
"เอ่อ...สวัสดีคะ ฉันคือไรท์เตอร์ของฟิคนี้ จะมาสัมภาษณ์พวกคุณๆนะคะ=w="
"งั้นก็ให้ความร่วมมือเขาหน่อยแล้วกันนะครับพี่ๆทุกคน^^"
สึยะหันไปพูดกับทุกคน และทุกคนก็พยักหน้า
สบายละคะงานนี้ หุๆๆ=w=
"งั้น...ขอเริ่มจากคุณสึยะนะคะ><"
"ครับผม^^"
กรี๊ด!!!! จะเป็นลมคะ*0* (เหๆๆ เก็บอาการๆ= =)
"ทำไมถึงชื่อว่าสึยะละคะ*-*"
"ก็พ่อผมชื่อเล่นชื่อสึนะ แม่ชื่ออายะ เลยกลายเป็นสึยะไงครับ^^"
ใครคิดหนอ สุดยอดคะ=w= (ก็แกไม่ใช่หรอ= =)
"เวลาว่างของคุณสึยะละคะ"
"ส่วนใหญ่ผมจะนั่งเล่นเกมส์น่ะครับ เรื่องเครียดมันเยอะ=w="
คนหล่อติดเกมส์ซะงั้นคะ= =
"ติดเกมส์หรอกหรอคะนี่=w="
"ประมาณนั่นครับ...อ๊ะ!! ผมขอตัวสักครู่นะครับ เชิญคุยกับคนอื่นตามสบาย^^"
คุณสึยะพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง
กรี๊ด!!!! ใครบอกเหมือนสึนะคะเนี่ย ดีกว่าเห็นๆ>O<~~!!!
ตุ๊บๆๆๆ!!!!!! โครม!!!!!!!
"โอย!!!"
ไอหยา!!! ใครตกบันไดคะ=[]=!!
ไรท์เตอร์รีบวิ่งไปดูที่บันไดหน้าห้องโถง ก่อนนะพบคุณสึยะที่ลงไปนั่งกะพื้นด้านล่าง
"อูย...เจ็บๆ วันนี้ตกเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย@_@"
ขอถอนคำพูดข้างบนนะคะทุกๆท่าน= =;;;;;!!!!
ขอข้ามมาสัมภาษณ์ลูกชายของคุ่กัดแห่งปีดีกว่าคะ=w=
"สวัสดีคะเซนซัง=w="
"หวัดดี"
โห...เป็นมิตรมากคะ= =
"เอ่อ...ขอรบกวนเวลาสัก 2 นาทีได้ไหมอ่าคะ= =;;;;"
"ให้ 30 วิ"
"หา=[]=!!!"
"จะเอาไหม??"
โห... 30 วิยังไม่ทันได้หายใจเลยนะ= =
"เอาก็ได้คะT^T"
"งั้นฉันขอพูดคนเดียวนะ ชื่อจริงชื่อ โกคุเทระ เซน ตอนนี้ อายุ 17 วันๆชอบหาเรื่องชาววบ้านไปทั่ว ชอบทะเลาะวิวาท หาเรื่องปวดหัวให้ทุกคนที่พบเห็น จบไหม??"
เอ่อ...แน่ใจนะคะว่า 30วิอ่ะ= [ ] =!!!!
"เอ่อ...คือว่า-0-;;;;"
"จบหรือยัง...ฉันไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวันนะขอบอก ยัยไรท์เตอร์ตัวเปี๊ยก= ="
เซนซังพูดจบก็เดินออกไปซะงั้น
ใครตัวเปี๊ยกกันยะพ่อคนสูง= [ ] =+++!!!!!!!!!!!
(ด่าเจ็บไหมเนี่ยฉันT^T)
ขอแวบมาหาหนุ่มที่คิดว่าน่าจะได้เรื่องที่สุดดีกว่าคะ=w=
ซึ่งตอนนี้เขากำลังทำอาหารอยูใรครัวนั่นเอง หุๆๆๆ=w=
"หวัดดีคะฮิโรชิซัง=w="
"ดีครับไรท์เตอร์^^"
กรี๊ด!!!! จะเป็นลมอีกรอบค่า><~~!!!!!
"มารบกวนหรือเปล่าค่าเนี่ย=w="
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็ว่าจะไปที่ห้องโถงแล้วละ^^"
นี่แหละคะ!! ปกติสุดแล้วT^T
"ว่าแต่นี่ทำอะไรอยู่หรอคะ"
"กำลังคิดอยู่ว่าเย็นดีจะทำอะไรให้ทุกคนกินดีอ่ะครับ^^"
"เอ่อ...งั้นขอรบกวนเวลาสัมภาษณ์สักเล็กน้อยได้ไหทอ่าตะ=w="
"ตามสะดวกครับ^^"
หมูละคะงานนี้=w=
"ฮิโรชิซังมีแฟนยังคะ=w="
"ความลับครับ"
"แล้วมีกี่คนแล้วคะ"
"ความลับครับ"
"แล้วเคยอกหักไหมคะ"
"ความลับครับ^^"
เอ๊ะ= =????
"เอ่อ...ฮิโรชิซัง ตอบคำอื่นได้ไหมคะ= ="
"ก็มันเป็นความลับของทางการนี่ครับ^^"
"ใครบอกมาคะ= ="
"ก็หลายๆช่องทางครับ^^"
"เอ่อ...- -"
"ฮ่าๆๆๆ!!!"
อันไรท์นี้ขอตัวละคะ= =;;;;!!!!!!!!!
หลังจากที่ปะทะกะฮิโรชิซังที่คิดว่าปกติที่สุดแล้วมา ไรท์ก็หนีมาแถวๆห้องซ้อมกีฬาคะT^T
ทำไมนะหรอก็...
"ย้ากกกก!!!!!!!!!!!"
ตุ๊บ!! โครม!! พลั่ก!!
พระเอกอีกคนของเราอยู่ที่นี่ไงคะ=w=
ครืด!!!!
"ขออนุญาตเจ้าค่าคุณคิเท^^"
"อ้าว!!! ลมอะไรพัดท่านไรท์มาที่นี่ได้ละครับ-0-"
ลมเลยหรอ= =;;;;
"พอดีจะมาสัมภาษณ์นะคะ ตอนนี้ว่างไหมเอย^^"
"แล้วเห็นไหมละครับว่าผมกำลังทำอะไรอยู่= ="
"เอ่อ...เห็นคะ= =;;;;;;;"
โอย...ปาดเฮด-0-
"แล้วตกลงว่างไหมละคะ= ="
"ก็ได้ครับ^^"
เฮ้อ!! โล่งคะ-0-
"อยากรู้ที่มาของคติ 'เต็มที่กับชีวิต' ของคุณคิเทหน่อยอ่าคะ ไม่ทราบว่ามีที่มาที่ไปอย่างไรคะ=w="
"ผมชอบกินเป๊ปซี่"
"หา!!?"
"อ้าว...ก็ผมชอบกินเป๊ปซี่ไงครับ-0-"
เอ่อ....- -
"มันเกี่ยวกับตรงไหนคะเนี่ย= ="
"เกี่ยวสิครับท่าน เพราะเป๊ปซี่...เต็มที่กับชีวิต!!!!!!"
ไรท์ขอเผ่นจากที่นี่ก่อนนะคะ= [ ] =!!!!!
ตั้งแต่สัมภาษณ์มามีใครปกติมั้งคะเนี่ยTT
ช่างมันๆๆๆๆๆ ตอนนี้ไรท์เตอร์หนีมาแถวๆห้องสมุดคะ เพราะไคโตะซังอยู่แถวๆนี้ไง=w=
แต่ว่า...ถ้าจะมาที่นี่ก็ขอใส่เครื่องป้องกันสักหน่อยแล้วกันคะ= =;;;;
ก๊อกๆๆ!!!
"ขออนุญาตคะไคโตะซัง^w^"
"อืม...นี่เธอแต่งตัวอะไรของเธอเนี่ย= ="
"ก็ตามปกตินี่คะ= w ="
"คนปกติที่ไหนใส่หมวกกับน็อกกับชุดเกราะเดินเข้าห้องสมุดบ้างละ- -"
ก็แหม...เพื่อความปลอดภัยนี่คะ(=w=)V
(แต่มันออกแนวโรคจิตนิดๆนะเจ๊= =)
"แหะๆๆ ช่างเถอะคะ ยังไงก็ขอรบกวนเวลาหน่อนะคะ=w="
"ตามสบายเถอะ"
ใจดีเกินคาดแฮะ= =;;;;;;
"เอ่อ...ไคโตะซังนอกจากอ่านหนังสือแล้วชอบทำอะไรหรอคะ-0-"
"ก็...ออกไปสูบอาการข้างนอกไง ฉันชอบอ่านหนังสือกับสำรวจธรรมชาติ"
"อ้อ-0-!!"
"มาก็ดีแล้ว...ช่วยถือของไปส่งที่สวนหน่อยสิ"
"ตามบัญชาค่า>O< ~~!!!!"
สักพัก...
"เอ่อ...ไคโตะซังเจ้าค่า= ="
"หือ??"
"ใจคอจะไม่ช่วยกันเลยหรอค่า= [ ] =!!!!!!!!"
เพราะไอ้ที่ไคโตะซังให้แบก...มันคือหนังสือหนาๆประมาณ 4 เล่ม+กล้องพร้อมอุปกรณ์ครบเซ็ต และกล่องข้าวงามๆอีก 5 กล่องเจ้าค่า=[]=!!!!!
"ก็บอกเองไม่ใช่หรอว่าจะทำตามบัญชา"
ง่า= [ ] =!!!
"เอ่อ...อุ๊ย!! ลืมคะว่าต้องมาสัมภาษณ์ตัวละคร งั้นไรท์ของลากน่ะตรงนี้นะคะ><~!!!"
ไรท์พูดจบก็วางของทุกอย่างกองกะพื้นให้วิ่งสุดแรงเกิด
โอย...ปวดเฮคกะตัวละครTT^TT
อ๊ากกก!!! หลังจากที่โดนใช้งานเยี่ยงทาส ไรท์ก็หนีมาอยู่ๆแถวๆต้นซากุระที่คู่พระนางอีกคู่ของเราชอบมานั่งด้วยกัน=w=
ใช้แล้ว อาสึซังต้องอยู่แถวๆนี้แน่นอน
แต่ว่า...เขาอยู่แห่งหนใด= =;;;;;
“ฟี้~~!!!”
เสียงนอนเบาๆดังมาจากด้านบนต้นซากุระ หรือว่าจะหลับอยู่ข้างบน= =???
ไรท์ใช้ความสามารถในการปืนต้นไม้(ที่น้อยนิด- -)ขึ้นไปถึงบริเวณที่อาสึซังนอนอยู่
กรี๊ด!!!!!!!!! ขนาดนอนยังหล่อคะ>O<////!!!(ไปแล้วสติ- -)
"หืม...???"
อาสึซังลืมตาขึ้นมาก่อนจะจ้องหน้าไรท์
"นึกว่าใคร...ผู้หญิงโรคจิตนี่เอง"
หะ...หา= [ ] =!!!!!
"ใครโรคจิตกันคะอาสึซัง=[]=!!!!"
"แล้วมีคนปกติที่ไหนขึ้นมานั่งบนโต๊ะไม้ เพื่อปลุกคนที่กำลังนอนบ้างละ"
อาสึซังเคยตายไหมค่าเนี่ย- -++++
"ยังไม่เคยตาย แต่กำลังจะฆ่าคนตาย"
"อ...อ่านใจคนได้หรอคะO[]o"
"หน้าเธอมันฟ้อง"
โห...ฉลาดล้ำ= =
"ว่าแต่...เธอกลัวความสูงไม่ใช่หรอ แล้วขึ้นมาได้ยังไง"
ความ...สูง....อ๊ากกก!!!!! ลืมสนิทเลยค่า=[]=!!!!
ห...หวายพูดถึงก็...
"ว้าย!!!! จะร่วงแล้วค่า= [ ] =!!!!!!!"
ไม่สัมภาษณ์แล้วค่า ขอเอาชีวิตตัวเองให้รอดก่อนนะTT^TT
หลังจากที่เกือบสิ้นชีพเพราะตกต้นไม้ ต้องบอกว่าบุญมาคะที่ตกมาตรงพุ่มไม้พอดี...
ไม้งั้นไรท์ได้ศพไม่สวยแน่ๆคะTT^TT
ตอนนี้เลยขอหนีมานั่งพักแถวๆหน้าบ้านแทนแล้วกันคะ ขี้เกียจตามหาคุณอากิแล้ว-0-;;;;
เพราะอะไรน่ะหรอ....
"ว่าไงครับคุณไรท์สุดสวย มานั่งทำอะไรตรงนี้หรอครับ^^"
เพราะเขาจะตามกลิ่นผู้หญิงมาเองคะ= =;;;;
"หวัดดีคะคุณอากิ^^"
"แล้วมานั่งตรงนี้ทำไมละครับ"
"พอดีเมื่อกี้ตกต้นไม้อ่ะคะ= ="
"อ้าว!!! แล้วเป็นอะไรมากไหมครับ"
คุณอากิพูดจบก็จับตามแขนไรท์ทันทีคะ=[]=!!
"ไม่ได้เป็นอะไรคะ=[]=!!!!"
"แต่มีแผลช้ำๆตามตัวนะครับ เข้าไปข้างในดีกว่าไหม"
เข้าไปแล้วฉันจะรอดไหมคะเนี่ยTT^TT
"มะ...ไม่เอาละคะ อยู่ข้างนอกแหละดีแล้วค่าTT^TT"
"กลัวอะไรหรอครับ=w="
ก็กลัวคุณไงละคะTT^TT
"ปล่อยเถอะคะTToTT"
"อ้าว...ทำไมละครับ= ="
ก็....
"กรี๊ด!!!!!!!!! อะไรกันเนี่ยอากิซัง"
นี่ไงคะสาเหตุT^T
"อ้าว...คุณมาได้ยังไง= ="
"มาได้ไง!!! ก็คุณนัดฉันไว้ตั้งแต่ 7 โมง นี่มันจะบ่ายแล้วนะคะT^T"
นั่น...นี่แหละคะตัวจริงของอากิซัง= =
"ก็ใครจะไปจำได้ คุณก็รู้ว่าผมไม่ว่าง= ="
"ก็คุณเป็นคนนัดฉันเองนะคะ>O<~~!!!!!!!!!!!"
อันไรท์นี้ขอหลบฉากละคะ=[]=!!!!!!!
ขอจบการสัมภาษณ์อันแสนมหาวุ่นวายแต่เพียงเท่านี่ สวัสดีคะTTT^TTT
ความคิดเห็น