ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ภาระกิจที่ 8 : ฝากด้วยนะ มุคุโร่VS. มิโกะ
สวนดอกไม้ด้านหลัง
มุคุโร่นอนพิงต้นซากุระที่ใกล้กับสวนดอกไม้ตามที่มิโกะเขียนเอาไว้ในกระดาษ
แต่เหมือนจะไร้วี่แววของมิโกะแฮะ-_-
เพราะเขารอมาเกือบชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าไปล้มที่ไหน(ไม่ได้ซุ่มซ่ามขณะนั่นะคะ-_-:มิโกะ)
"คุณมุคุรั่ว...เอ๊ย!มุคุโร่^O^"
มิโกะวิ่งมาหามุคุโร่ที่เกือบจะหลับ
"ครับ! เอ่อ...เมื่อกี้เรียกผมว่าไงนะ^^"
"ก็เรียกคุณมุคุโร่ไงคะ^O^"
'แต่ไหงผมได้ยินอะไรรั่วๆละ-_-มุคุโร่คิด'
"งั้นหรอครับ^^"
มิโกะค่อยๆนั่งข้างมุคุโร่ พลางมองไปบนฟ้า
"ชอบท้องฟ้าหรอครับ^^"
มุคุโร่ถามพลางนอนลงบนหญ้า
"คะ..มองแล้วคิดถึงคุณแม่^^"
"คุณแม่หรอครับ..."
"คะ...ท่านเสียตอนที่มิโกะกับคาเอเดะเกิดได้ปีเดียวเอง^^"
มิโกะเริ่มน้ำตาปริ่มๆ
"มีแฝดด้วยหรอครับ นึกว่าคุณเด็กที่สุดแล้วนะ^^"
"เปล่าคะ! เกิดก่อนคาเอเดะแค่สองนาทีเอง"
"อืม..."
มิโกะลุกไปเก็บดอกไม้ที่สวน โดนมีมุคุโร่เดินตามไปไม่ห่าง
"ไม่ต้องตามก็ได้มั่งคะ^^"
"ไม่ได้หรอกครับ พ่อคุณสั่งไว้"
"ท่านพ่อหรอ?-_-"
Mukuro Part
ย้อนไปเมื่อชั่วโมงก่อน
"มุคุโร่ ขอคุยด้วยก่อนสิ"
คุณพ่อของมิโกะจัง(เรียกแบบนี้จะโดยคุณพ่อฆ่าไหมเนี่ย-*-)เรียกผมขณะที่กำลังจะเดินตามพวกวองโกเล่ไป
"ครับ^^"
ผมเดินกลับมานั่งที่โซฟา
"รู้มาว่าลูกมิโกะเป็คนไปขอให้เธอมาสินะ"
"ครับ"
"งั้นคงต้องฝากลูกคนนี้ให้ดีเลยนะ เพราะเป็นคนไม่ค่อยระวังตัวชอบเจ็บตัวกลับมาทุกที-_-"
"ถ้าเรื่องนั่นละก็ไม่ต้องห่วงครับ เพราะผมก็เป็นพวกชอบดูแลคนอื่นด้วยนิดหน่อยน่ะนะ^^"
ผมพูดพลางกุมมือ(ไม่ได้เล่นของนะครับ-_-)
"แล้วก็...อย่าทำให้เธอร้องไห้มากนัก เพราะร้องแล้วหยุดยากมาก ฝากด้วยละ"
"วางใจได้เลยครับ^^"
"ท่านพ่อนะท่านพ่อ ไม่ได้ขี้แยขณะนั่นสักหน่อย"
"เขาคงจะเป็นห่วงคุณมากนะครับ^^"
คุณมิโกะทำหน้างอนนิดๆ ดูแล้วก็น่ารักดีเหมือนกันนะครับ
"ทั้งๆที่คาเอเดะก็เด็กกว่าตั้งสองนาที ไม่ห่วงมาเราซะอย่างนั่น-_-"
สองนาที...ดูแล้วแก่กว่าเยอะเลยนะครับ-_-
"ดีแล้วละครับ เพราะคุณก็ยังดูอ่อนต่อโลกพอตัวเลย^^"
"งั้น...ใอไรที่ทำให้เก่งขึ้นมาไหมละ^^"
ทำไมจู่ๆถามแบบนั่นละครับ-*-
"อันนี้ผมก็ไม่รู้นะ แต่จะลองสอนอะไรให้นิดหน่อยแล้วกันนะครับ^O^"
..............................................................................................................................
ตอนนี่ให้เพื่อนช่วยแต่งกันคะ^^ เพราะกำลังมึนๆยาอยู่ เดี๋ยวแต่งมั่ว-_-
มาพูดถึงสาเหตุของการตกบันได เพราะไอ้เจ้าของบ้านมันทำน้ำมันหกไว้ตรงบันได แต่ไม่ได้บอกใคร
ความซวยจึงมาตกที่ไรท์เตอร์ที่ลงบันไดเป็นคนแรกT^T
เมื่อกี้เพื่อนที่เป็นเจ้าของบ้าน(และต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด- -^)มาเยี่ยม
มาถึงก็ร้องไห้เพราะคิดว่าไรท์เตอร์ที่หลับอยู่ตายแล้ว- -^^^^^(ไอ้เพื่อนเลว-_-)
ตอนนี้มันก็ยังไม่กลับเพราะกลัวไรท์เตอร์จะตามไปบีบคอมัน-*-(ถ้าแขนฉันหาย ได้บีบคอแกแน่-_-^^)
ที่คุณnono1234 ถามว่าไรท์เตอร์ตกลงมากี่ขั้น
ตอบได้ว่า จากขั้นบนสุดมาล่างสุดเลยคะ-_-(ดีนะแค่ชั้นเดียว=[]=)
มุคุโร่นอนพิงต้นซากุระที่ใกล้กับสวนดอกไม้ตามที่มิโกะเขียนเอาไว้ในกระดาษ
แต่เหมือนจะไร้วี่แววของมิโกะแฮะ-_-
เพราะเขารอมาเกือบชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าไปล้มที่ไหน(ไม่ได้ซุ่มซ่ามขณะนั่นะคะ-_-:มิโกะ)
"คุณมุคุรั่ว...เอ๊ย!มุคุโร่^O^"
มิโกะวิ่งมาหามุคุโร่ที่เกือบจะหลับ
"ครับ! เอ่อ...เมื่อกี้เรียกผมว่าไงนะ^^"
"ก็เรียกคุณมุคุโร่ไงคะ^O^"
'แต่ไหงผมได้ยินอะไรรั่วๆละ-_-มุคุโร่คิด'
"งั้นหรอครับ^^"
มิโกะค่อยๆนั่งข้างมุคุโร่ พลางมองไปบนฟ้า
"ชอบท้องฟ้าหรอครับ^^"
มุคุโร่ถามพลางนอนลงบนหญ้า
"คะ..มองแล้วคิดถึงคุณแม่^^"
"คุณแม่หรอครับ..."
"คะ...ท่านเสียตอนที่มิโกะกับคาเอเดะเกิดได้ปีเดียวเอง^^"
มิโกะเริ่มน้ำตาปริ่มๆ
"มีแฝดด้วยหรอครับ นึกว่าคุณเด็กที่สุดแล้วนะ^^"
"เปล่าคะ! เกิดก่อนคาเอเดะแค่สองนาทีเอง"
"อืม..."
มิโกะลุกไปเก็บดอกไม้ที่สวน โดนมีมุคุโร่เดินตามไปไม่ห่าง
"ไม่ต้องตามก็ได้มั่งคะ^^"
"ไม่ได้หรอกครับ พ่อคุณสั่งไว้"
"ท่านพ่อหรอ?-_-"
Mukuro Part
ย้อนไปเมื่อชั่วโมงก่อน
"มุคุโร่ ขอคุยด้วยก่อนสิ"
คุณพ่อของมิโกะจัง(เรียกแบบนี้จะโดยคุณพ่อฆ่าไหมเนี่ย-*-)เรียกผมขณะที่กำลังจะเดินตามพวกวองโกเล่ไป
"ครับ^^"
ผมเดินกลับมานั่งที่โซฟา
"รู้มาว่าลูกมิโกะเป็คนไปขอให้เธอมาสินะ"
"ครับ"
"งั้นคงต้องฝากลูกคนนี้ให้ดีเลยนะ เพราะเป็นคนไม่ค่อยระวังตัวชอบเจ็บตัวกลับมาทุกที-_-"
"ถ้าเรื่องนั่นละก็ไม่ต้องห่วงครับ เพราะผมก็เป็นพวกชอบดูแลคนอื่นด้วยนิดหน่อยน่ะนะ^^"
ผมพูดพลางกุมมือ(ไม่ได้เล่นของนะครับ-_-)
"แล้วก็...อย่าทำให้เธอร้องไห้มากนัก เพราะร้องแล้วหยุดยากมาก ฝากด้วยละ"
"วางใจได้เลยครับ^^"
"ท่านพ่อนะท่านพ่อ ไม่ได้ขี้แยขณะนั่นสักหน่อย"
"เขาคงจะเป็นห่วงคุณมากนะครับ^^"
คุณมิโกะทำหน้างอนนิดๆ ดูแล้วก็น่ารักดีเหมือนกันนะครับ
"ทั้งๆที่คาเอเดะก็เด็กกว่าตั้งสองนาที ไม่ห่วงมาเราซะอย่างนั่น-_-"
สองนาที...ดูแล้วแก่กว่าเยอะเลยนะครับ-_-
"ดีแล้วละครับ เพราะคุณก็ยังดูอ่อนต่อโลกพอตัวเลย^^"
"งั้น...ใอไรที่ทำให้เก่งขึ้นมาไหมละ^^"
ทำไมจู่ๆถามแบบนั่นละครับ-*-
"อันนี้ผมก็ไม่รู้นะ แต่จะลองสอนอะไรให้นิดหน่อยแล้วกันนะครับ^O^"
..............................................................................................................................
ตอนนี่ให้เพื่อนช่วยแต่งกันคะ^^ เพราะกำลังมึนๆยาอยู่ เดี๋ยวแต่งมั่ว-_-
มาพูดถึงสาเหตุของการตกบันได เพราะไอ้เจ้าของบ้านมันทำน้ำมันหกไว้ตรงบันได แต่ไม่ได้บอกใคร
ความซวยจึงมาตกที่ไรท์เตอร์ที่ลงบันไดเป็นคนแรกT^T
เมื่อกี้เพื่อนที่เป็นเจ้าของบ้าน(และต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด- -^)มาเยี่ยม
มาถึงก็ร้องไห้เพราะคิดว่าไรท์เตอร์ที่หลับอยู่ตายแล้ว- -^^^^^(ไอ้เพื่อนเลว-_-)
ตอนนี้มันก็ยังไม่กลับเพราะกลัวไรท์เตอร์จะตามไปบีบคอมัน-*-(ถ้าแขนฉันหาย ได้บีบคอแกแน่-_-^^)
ที่คุณnono1234 ถามว่าไรท์เตอร์ตกลงมากี่ขั้น
ตอบได้ว่า จากขั้นบนสุดมาล่างสุดเลยคะ-_-(ดีนะแค่ชั้นเดียว=[]=)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น