คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจที่ 1 :ตามหาองค์รักษ์(ยาวไปหรือเปล่าเนี่ย-*-)
"ยังไงก็ไม่ได้!!!!"
เสียงผู้ชายฟังดูมีอำนาจดังขึ้นภายในห้องโถงขนาดใหญ่
"อะไรกันคะท่านพ่อ! การที่พวกลูกอยากมีองค์รักษ์มันผิดหรือไง"
"แล้วมันเรื่องอะไรที่จะต้องไปหาเองละลูก ให้คนของพ่อหาให้ก็ได้"
"แล้วท่านพ่อจำได้ไหมคะ ว่ากลุ่มล่าสุดเพิ่งขอลาออกไปเพราะอะไร-_-"
ชายชราทำหน้าเครียด
"โดนพวกลูกไล่กลับไป เพราะไม่ถูกใจและทนนิสัยของพวกลูกไม่ไหว-_-"
"ใช่เลย! ถ้าพวกลูกไม่หาเอง แล้วใครมันจะมารับมือพวกลูกไหวละท่านพ่อ^^"
ชายชราถึงกับกุมขมับ
"งั้น...พ่อให้เวลาพวกลูกสามวัน ไปตามหาองค์รักษ์ ใครหาไม่ได้พ่อจะหาให้เอง ตกลงไหม-*-"
"ค่าท่านพ่อ^O^"
เด็กสาวทั้งเจ็ดเดินออกไปด้านนอก ทิ้งให้ชายชรานั่งถอดหายใจ
"หวังว่าคงไม่พาคนประหลาดๆมานะ-_-"
..............................................................................................................................
บ้านซาซางาวะ
เรียวเฮเตรียมออกจากบ้านเพื่อไปวิ่งตอนเช้าเหมือนทุกวัน
"งั้นพี่ไปก่อนนะ!! วันนี้ก็วิ่งแบบสุดขั้ว!!!!!^O^"
เรียวเฮวิ่งออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว
"แล้วเจอกันนะคะพี่^^"
เคียวโกะเปิดประตูบ้านบอกเรียวเฮที่วิ่งไปไกลแล้ว-_-
เรียวเฮยังคงวิ่งไปเรื่อยๆจน แต่แล้ว...
"เฮ้ย!! เป็นอะไรหรือเปล่านะเธอO_O"
มิจิโยะนั่งกุมขมับอยู่ตรงกำแพงแถวๆนั่นเงยหน้ามองเรียวเฮ
"เปล่าไม่มีอะไรหรอก พอดีกำลังเดินหาคนอยู่นะ^^"
"หาใครละ เผื่อฉันช่วยได้"
เรียวเฮถาม
"คือ...กำลังหาคนไปทำงานด้วยนะ^^;;"
"แล้วมันคืองานอะไรหรอ อ๋อ!!!ถ้าให้ไปต่อยมวยละกัน ฉันไปให้ก็ได้นะ^O^"
เรียวเฮพูโพลางชูหมัดโชว์
"งั้น...ถ้าให้นายไปช่วยคงไม่เป็นไหร่เนอะ^^"
..............................................................................................................................
โกคุโยแลนด์
"ฮึๆๆ จะเอาอย่างนั่นหรอครับ"
มุคโร่หัวเราะ พลางลุกขึ้นยืน
"แน่สิ หนูไม่คิดว่าจะมีใครเหมาะสมไปกว่าคุณแล้วนะ"
"คุฟุฟุฟุ(ไม่เข้าใจว่ามันจะขำแบบนี้ทำไม-*-:ไรท์เตอร์) แล้วไม่กลัวว่าผมจะสิงร่างคุณไปก่อกบฎหรอครับ"
"ถ้ากลัวหนูคงไม่มาหรอกคะ^^"
"ใจกล้าดีนะครับ งั้นผมจะลองคิดดูนะครับ^^"
"ก็ได้คะ...งั้นแล้วเจอกันนะคะ^O^"
มิโกะโบกมือให้มุคุโร่(ตามประสาเด็กๆ)แล้วเดินออกจากพร้อมกับแม่นม(ที่ตามมาดูอย่างเป็นห่วง กลัวจะสะดุดล้ม-*-)
"เป็นคนน่าสนใจกว่าที่คิดนะครับ...นานากะ มิโกะ^^"
(ไหงมันสั้นจังละครับT^T:มุคุโร่ / จะเอาสั้นๆหรือไม่มีบทยะ-*-:ไรท์เตอร์ / ง่า...งั้นเอาสั้นๆก็ได้ฮับT^T:มุคุโร่ผู้น่าสงสาร)
..............................................................................................................................
โรงเรียนนามิโมริ
เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสของฮิบาริ(ละมั้ง)
ฮิบาริก็ไปโรงเรียนอย่างปกติสุขเช่นเคย โดยมีฮิเบิร์ตเกาะอยู่บนไหล่
แต่จู่ๆฮิเบิร์ตก็บินขึ้นไปบนฟ้าพลางร้องเพลง
"โรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน~~"
เพลงประจำตัวนั่นเอง-*-
ตุ๊บๆๆๆ!!!
โครม!!!!
"โอ๊ย>O<!!"
จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงวิ่งมาจนฮิบาริอย่างจัง จนทั้งคู่ล้มลง
"มาชนฉันน่ะ อยากตายมากใช่ไหม"
"ขอโทษด้วยนะ>O<!!!"
ฮิคาริรีบเก็บของทั้งหมดลงกระเป๋าพลางเงยหน้ามองฮิบาริ
"อ่ะ!"
ทั้งคู่ค้างไปชั่วขณะ ก่อนที่ฮิคาริจะรีบลุกขึ้น
"ต้องขอโทษจริงๆนะ พอดีฉันรีบเลยมองไม่เห็น"
ฮิคาริพูดพลางก้มหัวเป็นเชิงขอโทษ
"ช่างมันเถอะ! "
ฮิบาริพูพลางเดินผ่านเด็กคนนั่นไป
"เอ๊ะ!"
"ถ้าไม่รีบไป ระวังจะไปเรียนสายนะ"
ฮิบาริหันมาพูดกับฮิคาริแล้วเดินจากไป
"คนเมื่อกี้...ก็ใช้ได้นะ^^"
ฮิคาริยิ้มพลางกดมือถือ
"ฮัลโหล^O^ ท่านพี่น้องว่าน้องเจอแล้วละ"
(ทำไมของฉันต้องสั้นเหมือนไอ้สัปะรดด้วยละ-_-:ฮิบาริ / เรื่องของแกก็ยังยาวกว่านะ จะเอาสั้นๆหรือไม่มีบทยะ-*-:ไรท์เตอร์ / งั้นของขย้ำแกแทนแล้วกัน^^: ฮิบาริ / จ้าก!!!!!:ไรท์เตอร์ผู้น่าสงสารกว่ามุคุโร่T^T)
..............................................................................................................................
บ้านซาวาดะ
"กิ้ว!!!~~ คุณแรมโบ้จะออกไปซื้อของนะมาม้า^O^"
"ระวังตัวด้วยนะแรมโบ้คุง"
แรมโบ้วิ่งออกมาจากบ้าน และจนกับคาเอเดะเข้า
"โอ๊ย!!"
ทั้งคู่ร้องลั่นแล้วก้นกระแทกกับพื้น
"แง~~!!!T^T"
แรมโบ้ร้องไห้งอแง
"ขอโทษนะ! เจ็บตรงไหหรือเปล่า"
คาเอเดะก้มลงมาถามแรมโบ้
"อด...ทน..ไว้...ไม่ไหวแล้ว!!!!!!!"
แรมโบ้ดึงบาซูก้าทศวรรษออกมาจากผม(ยังคงสงสัยว่ามันเอาออกมาได้ยังไง-*-:ไรท์เตอร์) แล้วกระโดดเข้าไป
"เดี๋ยวสิ!!!"
ตูม!!!!!!!!!!!
คาเอเดะกำลังจะวิ่งเข้าไปห้าม แต่บาซูก้าก็ถูกยิงเรียบร้อย-*-
กลุ่มควันมากมายพุ่งออกมาจากบาซูก้า แล้วก็มีร่างรางๆโผล่ขึ้นมา
"ให้ตายสิ!! อะไรกันอีกละเนี่ย"
'เสียงผู้ใหญ่...มาจากไหน' คาเดเอะคิดพลางมองในกลุ่มควัน
"เฮ้ย!!! คุณเป็นใครนะ แล้วเด็กหัวฟูเมื่อกี้ไไหนO_O"
คาเอเดะรีบกรูถอยทันทีที่เห็นแรมโบ้ผู้ใหญ่
"สวัสดีครับ ผมคือเด็กหัวฟูในอีก10ปีข้างหน้าครับ^^"
"หา!!!! อีก10ปี...แล้วมาได้ไงo_o"
แรมโบ่หนุ่มอธิบายเรื่องบาซุก้าให้คาเอเดะฟัง จนคาเอเดะเก็ตซักที-*-
"อยู่ได้แค่5นาทีหรอ-*- แต่นี่มัน10นาทีกว่าแล้วนะ"
คาเอเดะมองนาฬิกาข้อมมือของตัวเอง
"หา!! ทำไมละO_O"
แรมโบ้หนุ่มมองไปรอบๆแล้วเจอกระดาษาตกอยู่ คาดว่าแรมโบ้เด็กคงจะทำหล่นไว้ เขารีบหยิบขึ้นมาอ่านทันที
'ถึงแรมโบ้...ช่วงนี้ห้ามใช้บาซูก้าทศวรรษนะเพราะมันเสียชนิดที่ซ่อมไม่ได้แล้ว ไม่รับประกันนะว่าจะกลับร่างเดิม บอสจะรีบมาเอาไปซ่อม ดังนั่นห้ามใช้นะ บอสโบวี่โน่แฟมิลี่'
"เวรกรรม! ไอ้ตัวเรานี่ก็แปลก ทำไมไม่ทำตามวะ-*-"
แรมโบ้เอามือกุมขมับ พลางหันมามองหน้าคาเอเดะที่มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มหน้า-_-
"ว่าแต่! คุณมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ^^"
คาเอเดะทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ พลางส่งจดหมายให้แรมโบ้
"งั้นก็ช่วยไปตามที่อยู่นี่ในอีกสามวันด้วยนะคะ มันสำคัญมากๆเลย^^"
..............................................................................................................................
บ้านซาวาดะ(หลังจากที่แรมโบ้ผู้ใหญ่เข้าบ้านไปแล้ว)
"รุ่นที่10!!! อยู่ไหมครับ^O^"
ชายนามว่า'โกคุเทระ ฮายาโตะ' กำลังตะโกนอยู่หน้าบ้านของ'ซาวาดะ สึนะโยชิ' ว่าที่บอสของวองโกเล่แฟมิลี่รุ่นที่10
"โกคุเทระคุงหรอ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!!"
สึนะวิ่งออกมาจากบ้าน
"อรุณสวัสดิ์นะโกคุเทระคุง^^"
"อรุณสวัสดิ์เช่นกับคร้าบ^O^"
สึนะกับโกคุเทระเตรียมเดินออกจากหน้าบ้าน ยามาโมโตะก็เดินมาพอดี
"โอ้ส! สึนะโกคุเทระ^O^"
"อืม^^"
"โย่!!"
ยามาโมโตะทักทั้งสอง
แล้วทั้งหมดก็เดินไปโรงเรียน
โดยไม่รู้ว่ามีคนสะกดรอยอยู่
"ง่า=_= เอาจริงหรอพี่ว่า ลองเดินให้ทั่วๆดีกว่ามั่ง"
"นั่นสิคะ ท่านพี่ลองไปเดินตรงอื่นดีกว่านะคะ^^"
"แต่น้องว่าเจ้าสามคนนี่ก็โอเคนะคะ^^"
มิจิรุหันมาบอก
"แต่พี่ให้มันสามคน K.O.มากกว่า แถวดูยังไงๆ ไอ้หัวหมึกกันเจ้าคนสูงนั่นก็เหมือนขี้ขะ...เอ๊ย! เหมือนจะดูแลเจ้าหัวตั้งอยู่แล้วเลยอ่ะ-_-"
"นั่นแหละ! มันต้องมีสีสัน ชีวิตจะได้ไม่จืดชืด^O^"
"นี่ตกลงมิจิรุมาหาองครักษ์หรือสาละมีกัแน่ละ น้องคานะ-*-"
"อย่าถามน้องเลยคะท่านพี่ ไปถามเจ๊แกเอาเองเหอะคะ-[]-"คานะได้แต่ทำหน้าเครียด
"จะยอมน้อยหน้ายัยฮิคาริกับคาเอเดะได้ยังไงกัน^^"
ส่วนอายามะก็รีบเอาจดหมายเชิญใส่กล่องจดหมายของบ้านซาวาดะ
"งั้นพี่เอาเจ้าหัวตั้งนั่นแล้วกัน ถึงจะดูเพิ่งไม่ได้ แต่มันจะครบกำหนดอยู่แล้ว-*-"
"ง่า...ได้ไงอ่ะท่านพี่ น้องจองก่อนนะ>_<"
มิจิรุเริ่มโวยวาย
"อยากช้าเองนะท่านพี่มิจิรุ^^ งั้นน้องขอแนบไปด้วยนะคะท่านพี่ ไหนๆก็เจอพอดีเนอะ^^"
คานะเตรียมจดหมายตามไปติดๆ จนมิจิรุถอนหายใจแล้วเอาจดหมายใส่ตามเข้าไป
"เอาเจ้าหัวหมึกนั่นก็ได้ ท่านพี่ใจร้ายT^T"
"เฮ้ย!! เดี๋ยวสิ มาใส่พร้อมกันแล้วเจ้าตัวมาจะรู้ไหมเล่า>_<"
อายามะเริ่มโวยบ้าง
"ไม่ต้องห่วงคะท่านพี่ น้องเตรียมไว้แล้ว^^"
คานะพูดพลางกดกริ้งของบ้านซาวาดะ
"ค่า!!!^O^"
ซาวาดะ นานะ หรือแม่ของสึนะเปิดประตูออกมา
"อ้าว!! พวกหนูเป็นใครกันหรอจ๊ะ"
นานะเดินมาหน้าบ้านพลางถาม
"คือพวกหนูจะมาฝากจดหมายลูกชายสามคนของบ้านนี้นะคะ^^"
มิจิรุรีบพูดขึ้นมาพลางหันไปขยิบตาให้คานะ ปล่อยให้อายะยืนงง-_-
"เอ...?น้ามีลูกชายแค่คนเดียวนะจ๊ะ^^ อีกสองคนเค้าเป็นเพื่อนนะ แต่ไม่เป็นไหร่นะเดี๋ยวน้าจะฝากซือคุงเอาไปให้นะ^^"
'ซือคุง...นี่มันชื่อคนแน่หรอเนี่ย-*-'ทั้งสามคนคิด
"ขอบคุณนะคะ^^"
คานะก้มหัวแล้วลากทั้งคู่ออกมา
"แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วละคะพี่ๆ^^"
"งั้นก็ครบแล้วสินะ^^"
..............................................................................................................................
ความคิดเห็น