คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 :เขินอาย?
ตอนที่ 6
หากผู้ใดได้มาเห็นสภาพของโฮซุกิในตอนนี้คงจะระทึก(ใจ)ถึงขนาดรีบหยิบมือถืออกมาถ่ายเป็นอลวน
ร่างอง’ท่านโฮซุกิ’ที่กำลังทำตัวเป็นโจรเตรียมการหลบหนีที่ทำตัวลับๆล่อๆอย้างฝาแล้วชะโงกหน้าออกมาดูลาดเลาก่อนเดินทีละก้าวแบบเงียบเชียบในตอนนี้คงทำให้ภาพลักษณ์ที่สั่งสมมาพังทลายในพริบตา
Hoozuki talk :
โอเค….ข้ายอมรับว่าข้าในตอนนี้ข้ามันดูน่าระแวงแต่เพราะเจ้าหมอนั่นน่ะแหละที่ทำให้ข้าอยู่ในสารรูปแบบนี้
ก็หลังจากที่เจ้าบ้านั่นพูดประโยคหน้าอายได้อย่างหน้าตาเฉยจน้าอยากจะเอ่ยปากถามว่า’เจ้าไปเคลือบเพชรที่หน้ามารึไง’
ข้าก็ดันตกใจจนเอากระบองคู่ใจของข้าไปทักทายเส้นผมและหนังหัวหมอนั่นอย่างใกล้ชิดจนเลือดออกเต็มหัว
ก่อนที่ข้าจะวิ่งหนีออกจากสถนการณ์อันตรายและมาอยู่ในสภาพแบบนี้
มันช่วยไม่ได้นี่ขอรับ!!
ข้าตกใจมากจนเผลอผลั้งมือเล็กๆน้อยๆ(?)
พอกลับมามันก็ดันกระวนกระวาย กลัว่าจะ….
ไม่สิ…ข้าไม่ได้กลังขอรับ
ข้าแค่ขาดคงามก….
โอเค ข้ายอมรับก็ได้ว่าข้ากลัวที่จะต้องไปเจอหน้าสัตว์สวรรค์(เฮงซวย)
กะ…ก็อยู่ดีๆมาพูดแบบนั้นแล้วจะให้ข้ากลับไปคุยได้ยังไงล่ะขอรับ!!!
(ได้ข่าวว่าปกติก็ไม่คุยนี่ เอาแต่ฟาดเค้า:ไรเตอร์)
ชะ….ช่างเถอะน่า
เอาเป็นว่าข้าเข้าหน้าหมอนั่นไม่ติดก็พอ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ข้าไม่ได้อายนะขอรับ!!!!!
Hoozuki round end
“อูย…เจ็บๆๆ เบาๆหน่อยสิ เถาทาโร่คุง….โอ๊ยยยย นี่!! นายเบามือเป็นบ้างมั้ยเนี่ย”
“ผมก็เบามือแล้วนะครับแต่ว่าแผลมันสาหัสมันเลยเจ็บนี่ครับ….ว่าแต่ไปทะเลาะกับท่านโฮซุกิมารึครับ”
เสียงพูดคุยที่ไม่เบาดังออกมาจากร้านขายยาสวรรค์ที่ฟังดูแล้วล่อแหลม 18+(?)
สาววายอาจจะกรี๊ดหากแต่หน้าตาองคนนึงไม่เอื้ออำนวยแก่การจิ้น และไรเตอร์ก็ไม่คิดแต่งเพราะมีบุคคลบทน้อย หน้าตาไม่เข้ากันเป็นคู่
สัตว์สวรรค์(เฮงซวย)(จากคำกล่าวของบุคคลหนึ่ง)
กำลังแหกปากร้องจะเป็นจะตายเพราะความแสบระหว่างที่นั่งทำแผลที่หัวในระดับสาหัสขนาดที่ว่าถ้าเป็นมนุษย์อาจจะตายไป
ไม่สิ…อาจจะตายตั้งแต่เป็นกระบองยักษ์ที่สัดส่วนไม่เข้ากับคนถือ
แต่เนื่องจากความรัก(?) ความพูกพัน(?) รักใคร(?)
(…โอเคะๆ พอก็ได้ -3- )
ที่เหม็นขี้หน้าตั้งแต่ชาติปางก่อนเหมือนปู่กับย่ามาฆ่ากันเอง
ตากับยายมาตบตี(?)กัน
พ่อกับแม่มา….(โอเค พอก็ได้ค่ะ อุตส่าห์เวิ่นเว้อกินเนื้อที่กระดาษ -3-)
ผสมกับการที่คนโดนประทุษร้ายนั้นเป็นสัตว?สวรรค์อยู่แล้ว ในเรื่องการอึด ถึก ทนนั้นไม่เป็นรองใคร
“ชั้นไม่ผิดสักหน่อย เถาทาโร่คุง อยู่ดีๆเจ้าหมอนั่นก็ดันเอากระบองมาฟาดหัวชั้น ทั้งๆที่ชั้นอุตส่าห์คุยด้วยกันดีๆแล้วแท้ๆนะ”
“เอ่อ…เมื่อกี้ประโยคหลังพูดว่าอะไรนะครับ ผมฟังไม่ได้ยิน”
ร่างสูงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อราวถูกไปฟันแล้วถูกเก็บเงิน
ก่อนที่ประโยคหลังจะค่อยๆพูดเสียงเบาๆลงจนคู่สนทนาอีกคนต้องถามซ้ำอีกครั้ง
“อะ…เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฮ่าๆๆ โอ๊ยๆๆ เถาทาโร่คุงมือนายนี่มันหนักยิ่งกว่าควายอีกนะ!!!”
ร่างสูงตะโกนร้องลั่นเพราะคนรับใช้(?)กดสำลีลงมาบนแผลอย่างแรงก่อนที่เขาจะจมดิ่งลงไปในห้วงความคิดของตน
….ใช่ ชั้นไม่ผิดสักหน่อย
ชั้นอุตส่าห์พูดดีๆด้วยแล้วแท้ๆแต่จู่ๆก็ฟาดกระบองใส่หัวชั้นจนเลือดอาบแล้ววิ่งหนีลงนรกโดยไม่ลืมคว้าถุงที่สั่งไว้อย่างรวดเร็วทิ้งไว้เพียงความค้างคาใจไว้กับอีกฝ่าย
แต่ไม่รู้ทำไม…..
ชั้นถึงโกรธไม่ลงเลย
อาจจะเพราะหลังคอและใบหที่รอดพ้นเส้นผมดำสลวยที่ปลิวไหวพร้อมกับแรงลมจากการวิ่งนั้น
……..
มันแดงก่ำจนน่ารักนั่นล่ะมั้ง
TBC~
ขอโทษที่ไม่ได้อัพมานานเลยค่ะ พอดีไรเตอร์ติดงาน(แล้วมาอัพตอนจะสอบเนี่ยนะ?!!)
และเกิดอาการมุกตันเล็กน้อย(นี่คือเหตุหลัก ฟฟฟ//หลบรองเท้าไรเตอร์)
เลยกลับมาพร้อมตอนใหม่ยาว 6 หน้ากระดาษ (ยาวที่สุดที่เคยแต่งมาเลยนะเนี่ย!!!)
และไม่ได้มาแค่นี้ตอนหน้าไรเตอร์จะเอารูปโฮซุกิที่ไรเตอร์วาดลง
ไม่เพียงเท่านี้ไรต์จะแต่งตอนพิเศษ
‘ถ้าทุกคนเป็นมนุษย์ วันๆจะเป็นยังไงนะ’
ตามชื่อเรื่องเลยค่ะ ทั้งหมดทุกตัว เน้นนะคะว่าตัว 555 จะกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาความยาวตอนน่าจะประมาณสองถึงสามตอน ซึ่งไม่เกี่ยวกับเน้อหาหลักแต่อย่างไร
ทีนี้ที่จะถามก็คือจะเอาเป็นแนวมัธยมหรือแนววัยทำงานค่ะ
ส่งทำตอบมาได้ที่เลขปณ…. #สัญญาณหาย
เอ๊ย ส่งมาได้ที่คอมเม้นเลยค่า
#ทุกคนรู้สึกมั้ยว่าสองมาตราฐานกับโมโมทาโร่ =v=;;
#ถามว่าทำไมตอนนี้รั่ว…..ตามอารมณ์ไรเตอร์ครัช
#ตอนหลังอาจจะมีมือที่….อุ๊บ เผลอสปอย
#จะพยายามแต่งให้ดีขึ้นอีกนะคะ!!
ด้วยรัก
Phoenix rin
ความคิดเห็น