ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1:ฝันและงาน (Intro)
'ถ้าทำได้ก็ไม่อยากจะเจอหน้านายหรอก!!!'
'ถ้าชั้นที่เป็นสัตว์นำโชคมาเจอกับตัวโชคร้ายอย่างนาย'
'ไม่อยากจะมายุ่งกับนายหรอก'
'มือของชั้นมีไว้แค่กับมือของผู้หญิงเท่านั้นแหละ!!!'
'ถ้าชั้นที่เป็นสัตว์นำโชคมาเจอกับตัวโชคร้ายอย่างนาย'
'ไม่อยากจะมายุ่งกับนายหรอก'
'มือของชั้นมีไว้แค่กับมือของผู้หญิงเท่านั้นแหละ!!!'
เฮือก
ฝัน..งั้นหรอ ร่างเพรียวสูงที่เพิ่งสะดุ้งตื่นจากนิทราหอบหายใจแรงจากฝันร้ายที่เขาฝันอยู่หลาย
ครา
ตี้ดๆๆๆๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุก(สมัยนั้นมีนาฬิกาปลุกมั้นอ่ะ --;;;)ดังขึ้นเรียกสติคนที่นั่งอยู่บนเตียงได้
ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
...10 นาทีผ่านไป
เฮ้อ ฝันอะไรของข้าเนี่ย อัปมงคลเหลือเกินที่ต้องดันไปฝันถึงเจ้านั่น ไอ้พวกหน้าม่อ วันๆไม่ทำ
อะไรเอาแต่ม่อหญิง เฮอะ!!
"...กิ ท่านโฮซุกิ ท่านโฮซุกิครับ!!"
"...หือ " ให้ตายสิ เหม่อไปหน่อย เฮ้อ ดันเหม่อในเวลาทำงานซะได้นะข้าเนี่ย
"ท่านโฮซุกิ เป็นอะไรมั้ยครับ เห็นเหม่อๆพอเรียกก็ไม่ตอบน่ะครับ" เสียงลูกน้องผู้พักดี(?)ดังขึ้น
ด้วยความเป็นห่วงเป็นไย(ที่งานจะไม่เสร็จ)
"..ปล่าวหรอก สงสัยเมื่อคืนนอนไม่พอเฉยๆน่ะ เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรรึ ข้าไม่ได้ฟัง"
"อ้อ..คือ ท่านเอ็นมะสั่งมาว่าให้ท่านโฮซุกิไปแดนสุขาวดีเพื่อไปเก็บลูกท้ออมตะมาน่ะครับ เห็น
บอกว่าต้องเอาไปที่งานเลี้ยงน่ะครับ"เสียงกระบิดกระบวนเพราะรู้ว่าคนตรงหน้านั้นไม่ชอบที่จะ
ไปแดนสุขาวดีสักเท่าไหร่เพราะที่นั่นมีคู่ปรับตลอดกาลอยู่
".....เจ้างั่งนั่น...โยนงานมาให้ข้าอีกแล้งงั้นรึ" พูดไปก็ปล่อยรังสีอำมหิตออกไป เจ้านั่นก็รู้อยู่ว่า
ข้าไม่ชอบที่จะไปเจอหน้าหมอนั่น ยังจะโยนงานนี้มาให้ข้าทำอีก ไอ้คนไร้ความรับผิดชอบเอ้ย
คอยดูเถอะนะ กลับมาเจอหน้าเมื่อไหร่แม่ (?) จะซัดให้ตายไปเลย (ได้ข่าวว่าตายไปแล้ว:ไรเ
ตอร์)
เอาเถอะ ข้าจะไปก็ได้ ไว้กลับมาก่อน.....
" ... อือ เดี่ยวข้าจะไปเก็บเอง"
tbc ครัช
ขอบพระคุณคนที่อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ เม้นหน่อยนะคะ มันเป็นกำลังใจให้ต่ายแต่งต่อไปได้
ฝัน..งั้นหรอ ร่างเพรียวสูงที่เพิ่งสะดุ้งตื่นจากนิทราหอบหายใจแรงจากฝันร้ายที่เขาฝันอยู่หลาย
ครา
ตี้ดๆๆๆๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุก(สมัยนั้นมีนาฬิกาปลุกมั้นอ่ะ --;;;)ดังขึ้นเรียกสติคนที่นั่งอยู่บนเตียงได้
ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
...10 นาทีผ่านไป
เฮ้อ ฝันอะไรของข้าเนี่ย อัปมงคลเหลือเกินที่ต้องดันไปฝันถึงเจ้านั่น ไอ้พวกหน้าม่อ วันๆไม่ทำ
อะไรเอาแต่ม่อหญิง เฮอะ!!
"...กิ ท่านโฮซุกิ ท่านโฮซุกิครับ!!"
"...หือ " ให้ตายสิ เหม่อไปหน่อย เฮ้อ ดันเหม่อในเวลาทำงานซะได้นะข้าเนี่ย
"ท่านโฮซุกิ เป็นอะไรมั้ยครับ เห็นเหม่อๆพอเรียกก็ไม่ตอบน่ะครับ" เสียงลูกน้องผู้พักดี(?)ดังขึ้น
ด้วยความเป็นห่วงเป็นไย(ที่งานจะไม่เสร็จ)
"..ปล่าวหรอก สงสัยเมื่อคืนนอนไม่พอเฉยๆน่ะ เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรรึ ข้าไม่ได้ฟัง"
"อ้อ..คือ ท่านเอ็นมะสั่งมาว่าให้ท่านโฮซุกิไปแดนสุขาวดีเพื่อไปเก็บลูกท้ออมตะมาน่ะครับ เห็น
บอกว่าต้องเอาไปที่งานเลี้ยงน่ะครับ"เสียงกระบิดกระบวนเพราะรู้ว่าคนตรงหน้านั้นไม่ชอบที่จะ
ไปแดนสุขาวดีสักเท่าไหร่เพราะที่นั่นมีคู่ปรับตลอดกาลอยู่
".....เจ้างั่งนั่น...โยนงานมาให้ข้าอีกแล้งงั้นรึ" พูดไปก็ปล่อยรังสีอำมหิตออกไป เจ้านั่นก็รู้อยู่ว่า
ข้าไม่ชอบที่จะไปเจอหน้าหมอนั่น ยังจะโยนงานนี้มาให้ข้าทำอีก ไอ้คนไร้ความรับผิดชอบเอ้ย
คอยดูเถอะนะ กลับมาเจอหน้าเมื่อไหร่แม่ (?) จะซัดให้ตายไปเลย (ได้ข่าวว่าตายไปแล้ว:ไรเ
ตอร์)
เอาเถอะ ข้าจะไปก็ได้ ไว้กลับมาก่อน.....
" ... อือ เดี่ยวข้าจะไปเก็บเอง"
tbc ครัช
ขอบพระคุณคนที่อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ เม้นหน่อยนะคะ มันเป็นกำลังใจให้ต่ายแต่งต่อไปได้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น