คำสารภาพจากอเวจี

ลำดับตอนที่ #3 : เครียด

เครียด

แสงแดดยามเย็นส่องลอดผ่านบานหน้าต่างเข้ามาต้องชายหญิงคู่หนึ่งภายในห้องสี่เหลี่ยมคับแคบ ภาพๆนั้นมองดูสวยงามราวกับมีคนมาจัดไว้ ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวเบื้องหน้า แววตาแฝงไปด้วยความกังวลใจ ในขณะที่ใบหน้าได้รูปของหญิงสาวมองดูอิดโรย ทั้งสองยังคงคุยกันต่อไป ไม่แม้แต่จะสนใจแสงตะวันสุดท้ายที่กำลังจะลับขอบฟ้า

"เป็นอะไรมากไหม ตกใจแทบแย่ อยู่ดีๆ คุณก็ล้มตึงไปเลย" ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวน้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงอย่างจริงใจ

"ก็แค่เครียดนิดหน่อย" สีหน้าของหญิงสาวในตอนนี้ดูอ่อนล้า เสียงแผ่วเบาเอ่ยตอบบุรุษตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่บอกเป็นนัยๆ ว่าไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก ก่อนจะรีบเปลี่ยนหัวข้อในการสนทนา"ได้เรื่องอะไรบ้าง"

"ก็พอจะรู้ว่าเจน โดของเราชื่อ จูลี่ สไตท์ เป็นคนในพื้นที่ อายุ 23 ปี สวยทีเดียวล่ะ" ปีเตอร์ว่าพลางส่งรูปถ่ายให้เจสสิกาใบหนึ่ง "เป็นนักศึกษาปริญญาโท อนาคตสดใส "

เจสสิกามองรูปถ่ายตรงหน้า ใครจะเชื่อว่าสาวสวยคนนี้จะเป็นคนๆเดียวกับร่างไร้ลมหายใจในแผนกนิติเวช จูลี่ สไตท์ เด็กสาวในรูปถ่ายดูมีความสุข ผมสีบรอนด์ของเธอยาวเคลียไหล่ ดวงตากลมโตน่ารัก ริมฝีปากสวยได้รูป ขณะที่ร่างๆนั้น ไร้ซึ่งเส้นผมกระทั่งหนังศรีษะ เบ้าตากลวงโบ๋ ใบหน้าขาวๆในรูปก็กลับกลายเป็นสีเทาเปื่อยยุ่ย "น่าสงสาร" เป็นความคิดเดียวที่ผุดขึ้นมายามเจสสิกามองภาพนั้น

"ข้าวของที่ติดตัวเธอมีเงิน 50 ดอลลาร์ ใบเสร็จรับเงินจากร้านมินิมาต แล้วก็…" แล้ว ปีเตอร์ก็ยื่นรูปถ่ายอีกใบนึงมาให้ เป็นรูปของเศษกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆ มีตัวอักษรเขียนด้วยมือ อ่านได้ว่า "miss you" เจสสิกามองภาพนั้นอย่างครุ่นคิด เศษกระดาษแผ่นนั้นอาจจะไม่มีมีความหมายอะไรเลยก็ได้ แต่ก็ไม่ควรมองข้าม ปีเตอร์ก็คงคิดเหมือนกัน เขาคงจะเอาไปให้หน่วยพิสูจน์หลักฐานแล้ว ไม่งั้นเธอคงจะได้ดูเจ้ากระดาษแผ่นนี้จริงๆ ไม่ใช่แค่รูปถ่าย

"สอบปากคำบรรดาญาติ กับเพื่อนๆ ของจูลี่ สไตท์ แล้วก็ไม่ได้เรื่อง พวกเขาบอกว่าเธอก็ไม่ได้มีพฤติกรรมที่ผิดปกติ เธอก็กินอาหารร้านเดิมๆ ไปซื้อของที่เดิมๆ แล้วก็ไม่เห็นว่าจะไปไหนมาไหนกับคนแปลกหน้า"

"เธออาจไม่ได้บอก" เจสสิกาแย้ง

"พวกเขาบอกว่าเธอไม่มีนิสัยแบบนั้น พวกเขามั่นใจว่าถ้าเธอรู้จักใครใหม่หรือไปเที่ยวกับใคร ต้องกลับมาเล่าให้ฟังแน่นอน"

เจสสิกาพยายามคิดวิเคราะห์รูปคดีจากเบาะแส และหลักฐานที่ปีเตอร์สรุปมาให้ตอนที่เธอหมดสติไป ความเจ็บปวดก็พลันแล่นเข้ามาที่ศรีษะอีกครั้งราวกับจงใจกลั่นแกล้งเธอ ปีเตอร์คงจะสังเกตุเห็นถึงได้พูดคำที่เจสสิกาเกลียดนักหนาออกมา

"เธอดูไม่ค่อยดีเลยนะ กลับไปนอนพักก่อนเถอะ ฉันจะไปส่ง" แม้สีหน้าและน้ำเสียงของคนพูดจะจริงจัง แต่เธอเกลียดชะมัดเวลามีคนแสดงความสงสารหรือเห็นใจ หากแต่ร่างกายของเธอตอนนี้ไม่เป็นใจพอที่จะหยิ่งในศักดิ์ศรี ต้องจำใจทำตามชายร่างเล็กเบื้องหน้าอย่างไม่มีทางเลือก

++++++++++++++++++++

ความสุขสมตราตรึงซาบซ่านไปทั่วทุกอณูจิต เหตุการณ์เมื่อค่ำคืนอันแสนสุขยังคงคอยตอกย้ำให้บังเกิดความอิ่มเอมทุกคราเมื่อยามจ้องมองสิ่งสวยงามเหล่านั้น ความต้องการที่นับวันก็ยิ่งแต่จะเพิ่มขึ้นสูงเล่นงานคนอย่างผมจนกระสับกระส่าย หัวใจที่เคยสงบกลับเต้นรัวเพียงแค่ได้สัมผัส

เธอจ้องมองผมอย่างถือดีผ่านขวดโหลใบเขื่อง ดวงตากลมโตคู่นั้นยิ่งดูโตมากขึ้นเมื่อแช่อยู่ในของเหลวสีใส ผมจ้องเธอตอบอย่างหวังให้เธอยอมแพ้แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เธอคงจะโกรธที่ผมพรากเธอมา แต่อย่างไรเสียเธอก็ดูน่ารักไม่เปลี่ยน เธอยังคงความสวยงามเหมือนเมื่อครั้งแรกพบประสบเจอ แม้เธอจะเป็นเพียงแค่ดวงตาสองดวงที่เกลือกกลิ้งไปมายามที่เขย่าขวดโหล

+++++++++++++++++++++++++++

กลับมาแล้วจ้า เอามาลงจึ๋งนึงก่อนเพื่อเป็นการรับประกันว่าจามาอัพต่อแน่นอน ดองเป็นชาติเลยเรา ต้องขอโต้ดพี่น้องด้วยน้าค๊าบ ก็คอมมันเพิ่งใช้ได้อ่ะ

+++++++++++++++++++++++++++

ความสุขสมตราตรึงซาบซ่านไปทั่วทุกอณูจิต เหตุการณ์เมื่อค่ำคืนอันแสนสุขยังคงคอยตอกย้ำให้บังเกิดความอิ่มเอมทุกคราเมื่อยามจ้องมองสิ่งสวยงามเหล่านั้น ความต้องการที่นับวันก็ยิ่งแต่จะเพิ่มขึ้นสูงเล่นงานคนอย่างผมจนกระสับกระส่าย หัวใจที่เคยสงบกลับเต้นรัวเพียงแค่ได้สัมผัส

เธอจ้องมองผมอย่างถือดีผ่านขวดโหลใบเขื่อง ดวงตากลมโตคู่นั้นยิ่งดูโตมากขึ้นเมื่อแช่อยู่ในของเหลวสีใส ผมจ้องเธอตอบอย่างหวังให้เธอยอมแพ้แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เธอคงจะโกรธที่ผมพรากเธอมา แต่อย่างไรเสียเธอก็ดูน่ารักไม่เปลี่ยน เธอยังคงความสวยงามเหมือนเมื่อครั้งแรกพบประสบเจอ แม้เธอจะเป็นเพียงแค่ดวงตาสองดวงที่เกลือกกลิ้งไปมายามที่เขย่าขวดโหล

+++++++++++++++++++++++++++

กลับมาแล้วจ้า เอามาลงจึ๋งนึงก่อนเพื่อเป็นการรับประกันว่าจามาอัพต่อแน่นอน ดองเป็นชาติเลยเรา ต้องขอโต้ดพี่น้องด้วยน้าค๊าบ ก็คอมมันเพิ่งใช้ได้อ่ะ

+++++++++++++++++++++++++++

เดี๋ยวมาต่อนะจ๊ะ
เจนโด เป็นชื่อที่ใช้เรียกศพผู้หญิงที่ระบุชื่อไม่ได้ของUSA
ถ้าเป็นชายจะเรียกว่า จอห์น โด

"ก็แค่เครียดนิดหน่อย" สีหน้าของหญิงสาวในตอนนี้ดูอ่อนล้า เสียงแผ่วเบาเอ่ยตอบบุรุษตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่บอกเป็นนัยๆ ว่าไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก ก่อนจะรีบเปลี่ยนหัวข้อในการสนทนา"ได้เรื่องอะไรบ้าง"

"ก็พอจะรู้ว่าเจน โดของเราชื่อ จูลี่ สไตท์ เป็นคนในพื้นที่ อายุ 23 ปี สวยทีเดียวล่ะ" ปีเตอร์ว่าพลางส่งรูปถ่ายให้เจสสิกาใบหนึ่ง "เป็นนักศึกษาปริญญาโท อนาคตสดใส "

เจสสิกามองรูปถ่ายตรงหน้า ใครจะเชื่อว่าสาวสวยคนนี้จะเป็นคนๆเดียวกับร่างไร้ลมหายใจในแผนกนิติเวช จูลี่ สไตท์ เด็กสาวในรูปถ่ายดูมีความสุข ผมสีบรอนด์ของเธอยาวเคลียไหล่ ดวงตากลมโตน่ารัก ริมฝีปากสวยได้รูป ขณะที่ร่างๆนั้น ไร้ซึ่งเส้นผมกระทั่งหนังศรีษะ เบ้าตากลวงโบ๋ ใบหน้าขาวๆในรูปก็กลับกลายเป็นสีเทาเปื่อยยุ่ย "น่าสงสาร" เป็นความคิดเดียวที่ผุดขึ้นมายามเจสสิกามองภาพนั้น

"ข้าวของที่ติดตัวเธอมีเงิน 50 ดอลลาร์ ใบเสร็จรับเงินจากร้านมินิมาต แล้วก็…" แล้ว ปีเตอร์ก็ยื่นรูปถ่ายอีกใบนึงมาให้ เป็นรูปของเศษกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆ มีตัวอักษรเขียนด้วยมือ อ่านได้ว่า "miss you" เจสสิกามองภาพนั้นอย่างครุ่นคิด เศษกระดาษแผ่นนั้นอาจจะไม่มีมีความหมายอะไรเลยก็ได้ แต่ก็ไม่ควรมองข้าม ปีเตอร์ก็คงคิดเหมือนกัน เขาคงจะเอาไปให้หน่วยพิสูจน์หลักฐานแล้ว ไม่งั้นเธอคงจะได้ดูเจ้ากระดาษแผ่นนี้จริงๆ ไม่ใช่แค่รูปถ่าย

"สอบปากคำบรรดาญาติ กับเพื่อนๆ ของจูลี่ สไตท์ แล้วก็ไม่ได้เรื่อง พวกเขาบอกว่าเธอก็ไม่ได้มีพฤติกรรมที่ผิดปกติ เธอก็กินอาหารร้านเดิมๆ ไปซื้อของที่เดิมๆ แล้วก็ไม่เห็นว่าจะไปไหนมาไหนกับคนแปลกหน้า"

"เธออาจไม่ได้บอก" เจสสิกาแย้ง

"พวกเขาบอกว่าเธอไม่มีนิสัยแบบนั้น พวกเขามั่นใจว่าถ้าเธอรู้จักใครใหม่หรือไปเที่ยวกับใคร ต้องกลับมาเล่าให้ฟังแน่นอน"

เจสสิกาพยายามคิดวิเคราะห์รูปคดีจากเบาะแส และหลักฐานที่ปีเตอร์สรุปมาให้ตอนที่เธอหมดสติไป ความเจ็บปวดก็พลันแล่นเข้ามาที่ศรีษะอีกครั้งราวกับจงใจกลั่นแกล้งเธอ ปีเตอร์คงจะสังเกตุเห็นถึงได้พูดคำที่เจสสิกาเกลียดนักหนาออกมา

"เธอดูไม่ค่อยดีเลยนะ กลับไปนอนพักก่อนเถอะ ฉันจะไปส่ง" แม้สีหน้าและน้ำเสียงของคนพูดจะจริงจัง แต่เธอเกลียดชะมัดเวลามีคนแสดงความสงสารหรือเห็นใจ หากแต่ร่างกายของเธอตอนนี้ไม่เป็นใจพอที่จะหยิ่งในศักดิ์ศรี ต้องจำใจทำตามชายร่างเล็กเบื้องหน้าอย่างไม่มีทางเลือก

++++++++++++++++++++

ความสุขสมตราตรึงซาบซ่านไปทั่วทุกอณูจิต เหตุการณ์เมื่อค่ำคืนอันแสนสุขยังคงคอยตอกย้ำให้บังเกิดความอิ่มเอมทุกคราเมื่อยามจ้องมองสิ่งสวยงามเหล่านั้น ความต้องการที่นับวันก็ยิ่งแต่จะเพิ่มขึ้นสูงเล่นงานคนอย่างผมจนกระสับกระส่าย หัวใจที่เคยสงบกลับเต้นรัวเพียงแค่ได้สัมผัส

เธอจ้องมองผมอย่างถือดีผ่านขวดโหลใบเขื่อง ดวงตากลมโตคู่นั้นยิ่งดูโตมากขึ้นเมื่อแช่อยู่ในของเหลวสีใส ผมจ้องเธอตอบอย่างหวังให้เธอยอมแพ้แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เธอคงจะโกรธที่ผมพรากเธอมา แต่อย่างไรเสียเธอก็ดูน่ารักไม่เปลี่ยน เธอยังคงความสวยงามเหมือนเมื่อครั้งแรกพบประสบเจอ แม้เธอจะเป็นเพียงแค่ดวงตาสองดวงที่เกลือกกลิ้งไปมายามที่เขย่าขวดโหล

+++++++++++++++++++++++++++

กลับมาแล้วจ้า เอามาลงจึ๋งนึงก่อนเพื่อเป็นการรับประกันว่าจามาอัพต่อแน่นอน ดองเป็นชาติเลยเรา ต้องขอโต้ดพี่น้องด้วยน้าค๊าบ ก็คอมมันเพิ่งใช้ได้อ่ะ

+++++++++++++++++++++++++++

ความสุขสมตราตรึงซาบซ่านไปทั่วทุกอณูจิต เหตุการณ์เมื่อค่ำคืนอันแสนสุขยังคงคอยตอกย้ำให้บังเกิดความอิ่มเอมทุกคราเมื่อยามจ้องมองสิ่งสวยงามเหล่านั้น ความต้องการที่นับวันก็ยิ่งแต่จะเพิ่มขึ้นสูงเล่นงานคนอย่างผมจนกระสับกระส่าย หัวใจที่เคยสงบกลับเต้นรัวเพียงแค่ได้สัมผัส

เธอจ้องมองผมอย่างถือดีผ่านขวดโหลใบเขื่อง ดวงตากลมโตคู่นั้นยิ่งดูโตมากขึ้นเมื่อแช่อยู่ในของเหลวสีใส ผมจ้องเธอตอบอย่างหวังให้เธอยอมแพ้แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เธอคงจะโกรธที่ผมพรากเธอมา แต่อย่างไรเสียเธอก็ดูน่ารักไม่เปลี่ยน เธอยังคงความสวยงามเหมือนเมื่อครั้งแรกพบประสบเจอ แม้เธอจะเป็นเพียงแค่ดวงตาสองดวงที่เกลือกกลิ้งไปมายามที่เขย่าขวดโหล

+++++++++++++++++++++++++++

กลับมาแล้วจ้า เอามาลงจึ๋งนึงก่อนเพื่อเป็นการรับประกันว่าจามาอัพต่อแน่นอน ดองเป็นชาติเลยเรา ต้องขอโต้ดพี่น้องด้วยน้าค๊าบ ก็คอมมันเพิ่งใช้ได้อ่ะ

+++++++++++++++++++++++++++

เดี๋ยวมาต่อนะจ๊ะ
เจนโด เป็นชื่อที่ใช้เรียกศพผู้หญิงที่ระบุชื่อไม่ได้ของUSA
ถ้าเป็นชายจะเรียกว่า จอห์น โด