คำสารภาพจากอเวจี

ลำดับตอนที่ #1 : เนื้อหนัง

เนื้อหนัง

ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้ผมหวั่นไหว ช่างสวยงามจริงๆ เนื้อหนังเหล่านั้น ผมฝันเห็นพวกมันมานานแสนนาน มันช่างยั่วเย้าให้ผมนึกอยากได้มันมาไว้ในครอบครอง ผมแทบสะกดเก็บอารมณ์ที่ลุกพลุ่งขึ้นภายในใจไม่ได้ ทำอย่างไรนะถึงจะได้มันมา

ผมเคลื่อนกายลงไปนั่งข้างตัวเธอ เธอช่างงดงามเสียจริง ผิวพรรณผุดผ่องจนผมแอบอิจฉา เธอช่างโชคดียิ่งนักที่เกิดมามี ใบหน้าที่งดงามราวนางฟ้าจากสวรรค์ ดวงตากลมโตคู่นั้นยิ่งดูยิ่งน่าหลงไหล ริมฝีปากอวบอิ่มได้รูป เส้นผมสีทองนุ่มลื่นดุจใยไหม ผมแทบรอไม่ไหวที่จะเอาสิ่งเหล่านี้มาเป็นของตัวเอง

ผมสัมผัสเส้นผมเงางามเหล่านั้น มันช่างปลุกเร้าอารมณ์ผมได้ดีเหลือเกิน ผมค่อยๆ เลื่อนมือลงมาสัมผัสใบหน้าเธอ ความเนียนนุ่มของมันทำให้ผมไม่สามารถผละมือออกมาได้ ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป ต้องทำอะไรซักอย่าง ผมจำต้องปล่อยมือออก ผมต้องออกไป ออกไปหาของสิ่งหนึ่ง ของที่จะสามารถให้ในสิ่งที่ผมต้องการได้ ของที่จะทำให้ฝันของผมเป็นจริง

เธอจ้องมองผมด้วยดวงตาเบิกโพลง หายใจหอบราวกับเพิ่งเสร็จจากการวิ่งมาราธอน นิ้วมือที่อ่อนแรงบัดนี้เริ่มขยับเขยื้อน เนื้อตัวสั่นระริกเมื่อเห็นผมเดินกลับมา ตอนนี้ผมมีของสิ่งนั้นอยู่ในมือ

เธอพยายามขยับหนีเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้ ยาที่ฉีดให้คงจะเริ่มหมดฤทธิ์แล้ว ผมหยุดมองดูเธอใช้แขนที่พอจะขยับได้พยายามลากตัวหนี เล็บมือที่ได้รับการตกแต่งอย่างดีจิกเข้าไปในกระเบื้องปูพื้น มันส่งเสียงครืดคราดน่ารำคาญ เล็บที่สวยงามเหล่านั้นคงจะรับน้ำหนักร่างเธอไม่ไหว ถึงได้หักหลุดออกมา ช่างน่าสมเพทยิ่งนัก ผมเฝ้ามองดูเธอกระเสือกกระสนหนีต่อไปอีกสักพัก แล้วหยิบสิ่งนั้นออกมา ปักมันลงที่ข้อเท้าของเธอ ของเหลวสีแดงข้นไหลออกมาจากข้อเท้าของเธอเหมือนเขื่อนแตก ผมหยิบช้อนออกมาเตรียมพร้อมที่จะควักเอาดวงตาสวยคู่นั้นมาไว้ในครอบครอง…..

ค่ำคืนอันยาวนานจบลงพร้อมกับความสุขที่อิ่มล้น ในที่สุดผมก็ได้สิ่งที่ต้องการ