เจ้าบ่าวอุปถัมภ์

ตอนที่ 4 : 2 กระทิงเปลี่ยว (1)

ที่บ้านพักสไตล์ล้านนาขนาดใหญ่ซึ่งค่อนข้างห่างไกลจากหลังอื่นๆ เนื่องจากเป็นหลังที่วิวดีที่สุด และมีราคาแพงที่สุดของรีสอร์ตหรู เขมรัชต์นั่งดื่มบรั่นดีอยู่ที่โซฟาริมระเบียงห้อง รอคอยหญ้าอ่อนของเขาอย่างใจเย็น เพราะอีกไม่นานเลขาฯ คนสนิทคงติดต่อหล่อนให้มาพบเขาที่นี่

            แน่ละ! ในงานเลี้ยงคืนนี้อาจมีสาวๆ หลายคนพยายามทอดสะพานให้เขา แต่เพราะไม่อยากมีพันธะผูกพันกับใคร และไม่ชอบผู้หญิงที่มีสปีชีส์เดียวกับปลิง ตลอดเวลาที่ผ่านมาหากต้องการหาที่ระบาย เขมรัชต์จึงชอบใช้บริการแบบครั้งเดียวจบมากกว่า

            อา... แค่นึกถึงรอยยิ้มหวานๆ ของแม่สาวหญ้าอ่อน เขาก็แทบอดใจรอเวลาที่หล่อนจะมานอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่างเขาไม่ไหวแล้ว

            เขมรัชต์ยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มอีกครั้ง ไม่อยากเชื่อเลยว่าหล่อนจะมีอิทธิพลต่อความนึกคิดและจิตวิญญาณของเขามากมายถึงเพียงนี้ บางทีคงเพราะว่าเขาไม่เคยเจอใครที่ดูเร่าร้อนระคนไร้เดียงสาอย่างหล่อนมาก่อน เขาก็เลยอดอยากรู้ไม่ได้ว่าตัวตนที่แท้จริงของหล่อนเป็นแบบไหนกันแน่

            แต่จะว่าไปตอนนี้ก็ผ่านมาราวๆ ครึ่งชั่วโมงแล้ว เหตุใดหญ้าอ่อนถึงยังไม่มาหาเขาที่นี่

            หรือจะมีบางอย่างผิดพลาด...

            เป็นไปไม่ได้! ปกติแล้วคนอย่างเขาไม่เคยมีคำว่า ‘ผิดพลาด’ อยู่ในพจนานุกรมชีวิต กระทิงหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเริ่มหงุดหงิด ไม่ชอบความรู้สึกของการรอคอยเอาเสียเลย

            มือหนาตัดสินใจวางแก้วบรั่นดีลงบนโต๊ะ ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่เขาโยนทิ้งไว้บนเตียงพร้อมๆ กับเสื้อสูทตัวนอก แต่ในขณะที่กำลังจะติดต่อไปยังเลขาฯ คนสนิทเพื่อสอบถามให้รู้ความ พลันสายตาก็เหลือบผ่านผนังกระจกใสของมุมนั่งเล่นไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำสาธารณะในสวนสไตล์ล้านนา

            กอหญ้า... หัวใจของกระทิงหนุ่มเต้นแรง ดวงตาคมๆ จ้องมองไปยังร่างแน่งน้อยในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนนั้น เมื่อแน่ใจว่าเป็นหญ้าอ่อนของเขา ริมฝีปากหยักลึกปรากฏรอยยิ้มนิดหน่อย

            ‘น้องกอหญ้าเป็นเด็กดี ไม่ได้เป็นผู้หญิงแบบที่แกคิด’

            น่าเสียดายที่คราวนี้ไอ้เสือมันคาดการณ์ผิด เพราะไม่ว่าผู้หญิงคนไหนๆ ก็ล้วนแต่พ่ายแพ้ให้แก่อำนาจเงินของเขาทั้งนั้น

            เขมรัชต์เพิ่งสังเกตว่าหล่อนถักผมเปียสองข้าง ใบหน้าน่ารักที่ดูอ่อนเยาว์นั้นเลยยิ่งดูเด็กเข้าไปใหญ่

นี่หล่อนอายุเท่าไรกันนะ? น่าจะราวๆ 18-19 กระมัง แต่ไม่ว่าอายุเท่าไรก็ช่าง แค่หล่อนเต็มใจ เขาก็ไม่เห็นเป็นเรื่องผิด

            นึกไม่ถึงว่าอยู่ๆ หญ้าอ่อนของเขาจะเดินผ่านหน้าบ้านพักหลังนี้ไปแบบหน้าตาเฉย ไม่เหลียวมามองเขา และไม่มีทีท่าว่าอยากเลี้ยวเข้ามาด้วยซ้ำ

            แล้วกันสิ! หล่อนจะเดินไปไหนกันล่ะ

            กระทิงหนุ่มฮึดฮัด เสียเวลารออยู่นานแล้วเลยไม่อยากรออะไรมากไปกว่านี้ เขาตัดสินใจวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะใกล้ๆ ก่อนจะเปิดประตูบ้านพักเพื่อตามหล่อนออกไปในสวนริมสระบัว

            “กอหญ้า” เสียงเรียบๆ ของเขมรัชต์ทำเอาคนตัวบางชะงัก หล่อนค่อยๆ หันกลับไปด้านหลัง นึกไม่ถึงว่าจะเห็นชายหนุ่มร่างสูงราวร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรยืนอยู่ใกล้ๆ 

+++++++++

เจอกันแล้วววว นุ้งกอหญ้าจะรอดจากพี่กระทิงเปลี่ยวไหมน้าาา