เจ้าบ่าวอุปถัมภ์

ตอนที่ 23 : 7 ขอเมีย (1)

“หลานสาวของป้าบัวตอง...” เขมรัชต์ไม่อ้อมค้อม เพราะแค่นึกถึงท่าทางยโสของหล่อน เขาก็อยากรู้แล้วว่าหากต้องเป็นเมียเขาจริงๆ แม่สาวหญ้าอ่อนจะยังยโสอยู่ไหม “ย่าไปขอมาให้ผมละกัน”

            “เดี๋ยวๆ” คนเป็นย่าตั้งรับไม่ทัน

บทจะไม่แต่งมันก็ปฏิเสธหัวชนฝา แต่บทจะแต่งขึ้นมามันก็ไล่ให้ไปขอไวเสียยิ่งกว่าฟ้าผ่า!

“หลานสาวแม่บัวตอง หนูกอหญ้าน่ะหรือ”

            “ครับ”

            “นี่พ่อเขมไปรู้จักหนูกอหญ้าเมื่อไร”

            “จะรู้จักเมื่อไรก็ไม่สำคัญหรอก แต่รู้ว่าผมจะเอากอหญ้าเป็นเมียก็พอ” เป็นประโยคที่ทำเอาคนฟังแทบหัวใจวาย

แหม! เอาเป็นเมีย มันพูดมาได้ไม่กลัวคุก!

            “เท่าที่ย่ารู้...หนูกอหญ้ายังเป็นเด็กนักเรียนอยู่เลยไม่ใช่หรือ อายุสิบแปดหรือยังก็ไม่รู้ หรือพ่อเขมหมายถึงหนูมะลิ ลูกสาวของแม่บัวตองที่เรียนอยู่กรุงเทพฯ”

“ผมหมายถึงกอหญ้า”

“ตาเถรยายชีหก!” คนเป็นย่ายกมือขึ้นทาบอก มองหน้าหลานชายวัยสามสิบห้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง “นี่พ่อเขมเป็นพวกโลลิค่อนหรือไง ถึงได้คิดจะเอาเด็กทำเมีย”

“สิบแปดแล้ว ไม่เด็กหรอกน่า ย่าเองก็แต่งงานกับปู่ตอนอายุสิบหกไม่ใช่เหรอ”

“บ๊ะ!” คุณนายสร้อยสอางค์เอาไม้ตะพดชี้หน้า “สมัยนี้กับสมัยย่ามันเหมือนกันเสียที่ไหน ยอกย้อนคำไม่ตกฟากแบบนี้ เดี๋ยวย่าฟาดด้วยไม้ตะพดให้เข็ด”

เขมรัชต์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ไม่หลบ ไม่ถอนคำพูด เพราะรู้ว่าย่าก็แค่ขู่ไปอย่างนั้นเอง

            “แล้วย่าจะขอเมียให้ผมหรือเปล่า” เป็นคำถามที่ทำเอาสร้อยสอางค์ถอนหายใจ ขยับไม้ตะพดลงค้ำกับพื้นห้องโถงดุจเดิม

“ไอ้ขอน่ะขอให้ได้ แต่เขาจะให้หรือเปล่านั่นย่าไม่รู้หรอกนะ”

“ใครจะกล้าปฏิเสธย่าของผม” เขมรัชต์ถือโอกาสแนะ “ย่าเพิ่งบอกหยกๆ ว่าลุงกับป้ากอหญ้าติดหนี้เราอยู่ไม่ใช่เหรอครับ”

+++++++++++++++

พี่เขมทำไมร้ายย 5555+

สงสารน้องหญ้าอ่อนล่วงหน้าเบยยย เดี๋ยวเช้าๆมาต่อจ้า ^^

E-Book เจ้าบ่าวอุปถัมภ์