ตอนที่ 21 : 6 มาทำไม (3)
ดวงอาทิตย์คล้อยต่ำลงไปทางทิศตะวันตก รถจี้ปสีขาวแล่นจากสำนักงานทิศเหนือของฟาร์มรชตะมาจอดหน้าเรือนล้านนาประยุกต์
เขมรัชต์ดับเครื่องยนต์ด้วยอาการหงุดหงิด ตลอดวันมานี้เขาอารมณ์ไม่ดีเอาเสียเลย ไปตรวจงานในฟาร์มแล้วเจออะไรผิดที่ผิดทางนิดหน่อย เขาก็ตำหนิคนงานเสียราวกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย
เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่มีเหตุผลเท่าไร เขมรัชต์เลยสั่งให้เลขาฯ ไปหิ้วผู้หญิงมาระบายอารมณ์ที่สำนักงาน
แต่พอเปิดประตูเข้าไปเจอสาวสวยนอนแก้ผ้ารออยู่บนเตียง กระทิงเปลี่ยวอย่างเขากลับไม่คึกคักเหมือนเคย ซ้ำยังไม่อยากเชื่อตัวเองด้วยซ้ำว่าในตอนที่สาวสวยกำลังจะกลืนกินเขา ใบหน้าของกอหญ้าจะลอยมาทับซ้อนใบหน้าหล่อน
เขมรัชต์หงุดหงิดกว่าเดิม สุดท้ายเลยไล่ตะเพิดหล่อนกลับไปเฉยๆ แล้วขับรถมาหามื้อเย็นอร่อยๆ กินที่บ้าน
ร่างสูงในชุดเสื้อลายสกอตกับกางเกงยีนตัวเก่งก้าวลงจากรถ หน้านิ่วคิ้วขมวดไปกับความรู้สึกที่ตัวเองไม่รู้จัก แต่เขาก็พยายามขับไล่ความรู้สึกเหล่านั้นด้วยการก้าวขึ้นบันไดไปยังห้องโถงของเรือน เป็นเวลาเดียวกับที่หญิงวัยกลางคนก้าวสวนออกมา
“คุณเขมรัชต์...” หล่อนยิ้มทักทายนิดหน่อย แต่เขมรัชต์ไม่รู้จัก เลยไม่ได้ทักทายตอบ “ดิฉันมาคุยธุระกับคุณนายสร้อยสอางค์ กำลังจะกลับพอดี ถ้ายังไงถือโอกาสลาเลยแล้วกันนะคะ”
“ครับ” ชายหนุ่มตอบรับตามมารยาท มองตามหลังอีกฝ่ายก้าวลงบันไดเรือนไป สักพักก็พาตัวเองเข้าไปในห้องโถง “ใครเหรอครับ ย่า”
เขมรัชต์ถือโอกาสถามหญิงสูงวัยที่ยังนั่งอยู่กับสาวใช้บริเวณชุดโซฟารับแขก
“แม่บัวตอง ลูกหนี้ของย่า”
“บัวตอง?” เขมรัชต์คุ้นว่าเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน แล้วไม่นานเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเป็นชื่อเดียวกันกับป้าของกอหญ้า
ตอนนั้นเองที่หญิงวัยกลางคนปิดสมุดบัญชีเล่มเล็กๆ ในมือ ส่งให้สาวใช้นำไปเก็บในห้องทำงานของท่าน
“ปีที่แล้วสามีของแม่บัวตองเคยเอาสวนมาจำนองไว้กับย่า แต่หลายเดือนก่อนเห็นว่าสามีป่วยเป็นโรคไตวายเรื้อรัง ก็เลยมาขอผัดผ่อน ย่าก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเห็นว่าผลหมากรากไม้ขายไม่ค่อยดี แล้วยังต้องส่งลูกสาวเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ อีก นี่หลานสาวแม่บัวตองเพิ่งไปร้องเพลงในงานเมื่อคืนได้เงินมานิดหน่อย แกเลยจะเอามาจ่ายค่าดอกเบี้ย แต่ย่าไม่เอาหรอก ไม่อยากซ้ำเติมคนกำลังลำบาก เมื่อกี้เลยบอกให้เอาไปจ่ายค่ารักษาให้พ่อเมืองรามดีกว่า”
เขมรัชต์ไม่แปลกใจมากนัก แต่ไหนแต่ไรย่าของเขาใจกว้างเสียยิ่งกว่ามหาสมุทร หากใครมีเรื่องเดือดร้อนมาขอให้ช่วย หากไม่ใช่เรื่องผิดศีลธรรมหรือเหลือบ่ากว่าแรง ย่าของเขาไม่เคยปฏิเสธ ชาวบ้านละแวกนี้ล้วนแต่รักย่าของเขาทั้งนั้น
แต่เพราะวันๆ หนึ่งเขาขลุกอยู่เฉพาะกับงานในฟาร์ม ไม่รู้หรอกว่าบรรดาลูกหนี้ของย่ามีใครบ้าง และไม่คิดด้วยซ้ำว่าลุงกับป้ากอหญ้าจะเป็นหนึ่งในบรรดาลูกหนี้
“นี่กลับบ้านมาก็ดีแล้ว ย่ามีเรื่องจะคุยกับพ่อเขมสักหน่อย” คุณนายสร้อยสอางค์ลุกมาหาเขาด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง แม้อายุเกือบแปดสิบแล้ว แต่สุขภาพกลับยังแข็งแรงเหมือนคนอายุห้าสิบเท่านั้น “เมื่อคืนไปฟัดกับผู้หญิงที่ไหนมา”
แววตาคาดคั้นของผู้เป็นย่าทำเอาเขมรัชต์ถึงกับตะลึง
+++++++++++
คุณย่ารู้ด้วยยยย พี่เขมเอาไงดี 555+
ฝากผลงานด้วยนะคะ ♥
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
^^