คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 2.2
“เป็นแฟนับัน...ืนนึ”
ำสุท้ายไม่ทันไ้เอ่ยเ็มเสีย นัวโ็โน้มหน้าไปิ่อนะุมพิเธอในเวลา่อมา
เหมือนริะมั...
วราลีแปลใอยู่ลึๆ ทว่าวามเมามายทำให้ไม่อยาสนใอะไรมา อีทั้วามหวานล้ำาุมพิอเา่อยๆ ุรั้เอาวามสนใอเธอไปหม
ริมฝีปาเล็ๆ อบรับเาอย่าูื่ม เลือหนุ่มในายึยิ่ร้อนระอุนอไม่ไ้ที่ะเลื่อนมือไปามส่วน่าๆ อร่า
ระุมเรสสีหวานถูปลออนหม มือให่สอุไปลอลึออิ่ม และทำให้เธอ้นพบวาม่านสยิวเล็ๆ ที่ไม่เยรู้ัมา่อนเลยในีวิ รั้นเายับมือไปัารับะอบราเียทา้านหลั วราลีึให้วามร่วมไม้ร่วมมืออย่าี
“อื้อ...” หิสาวราเบาๆ ในลำอเมื่อเาบเล้าทรวอเธอราวับเป็นเ้า้าวเ้าอ
ุมพิหวานล้ำ่อยๆ ถูพราไป ริมฝีปาร้อนๆ ลอเลียบริเวเนินอ และไม่น่าเื่อเลยว่าวามุนอนัวโะทำให้เธอสะท้านสั่นไปทั่วร่า โยเพาะเมื่อลิ้นอุ่นไล้วนรอบๆ ปลายถันเหมือนเธอเป็นนม ่อนะูื่มเธออย่าหิวระหาย
วราลีิเล็บลับไหล่ว้า แ่แล้วเาลับับมือเธอรึไว้บนที่นอนนุ่มๆ และทำให้เธอบิเร่าไปับารื่มิน
“อื้อ...” วราลีระสับระส่าย ร่าายล้ายมีเปลวไฟแปลประหลาลามเลียไปามส่วน่าๆ อย่าน่าอัศรรย์ใ เธอปรารถนาให้เาทำอะไรมาว่านี้ และูเหมือนว่าเาเอ็รู้ี ถึไ้ลุึ้นปลระุมเสื้อเิ้อัวเอโยนทิ้ไปทา้านหลั
วราลียื่นมือไปหาายหนุ่มที่โน้มัวลมาอีรั้ เาบยี้ริมฝีปาเธอ้วยุมพิหวาน่ำ ่อนะทำให้เธอสะุ้เล็ๆ เพราะมืออันให่โที่ทาบลใลาร่า
ปลายนิ้วเรียวยาวบเล้าลีบายสาว วราลีวูบวาบใน่อท้อและรู้สึราวับว่านิ้วมือเามีมนร์สะที่ทำให้เธอรู้สึเหมือนลไปในวัวนเร้นลับ
วัวนที่แสนอันราย... มอไม่เห็นทาออ แ่็น่า้นหานวามหวาระแว่าๆ เริ่มาลไป
ายหนุ่มึาเั้นในลาสะโพ ื่นอบในท่าทีระือรือร้นอนใ้ร่า อีทั้ลิ่นหอมละมุนาผิวายเธอ็เย้ายวน่อวามรู้สึอย่าหนั
เมื่อาเั้นในพ้นไปาปลายเท้าเธอ เาึ้มไปสำรวอมุมเล็ๆ ที่นิ้วมือสำรวเมื่อรู่
“อื้อ...” วราลีราเบาๆ ในลำอ สะเทิ้นสะท้านไปับมูโ่ไ้รูปที่ำลัสูมเธอ นึอยาระถายหลบเลี่ยเพราะไม่มั่นใัวเอ แ่็ไม่อาทำไ้่ายๆ เมื่อเาับยึสะโพเธอเอาไว้
ลิ้นอุ่นๆ ไล้เลียอหลืบเร้นลับ สัมผัสวาบหวามเหล่านั้นละลายวามประหม่าอาย่าๆ ให้แระเิไป
วราลีหน้าแเรื่อๆ เบียายเ้าหาลิ้นอุ่นอย่าไม่อยาเื่อัวเอว่าะื่นอบารลอเลียอเา ลีบายสาวผลิแย้มเิวนเเ่นลิ่นหอมเย้ายวนวนปรารถนา
“ฮื่อ...”
นัวโ่อยๆ ละริมฝีปามอวามสวยามรหน้า อไม่ไ้ที่ะใ้ปลายนิ้วบลึุระสัน ่อนะเ้าไปไล้เลียวามหวานราวับเห็นเธอเป็นนมไปแล้วริๆ
วราลีัริมฝีปา สอมือิผ้าปูที่นอนนยับย่นเมื่อรู้สึิอยู่ในหลุมลึอวามพิศวาสาบ่าน
“อื้อ...ุ...อ๊ะ!”
เธอเ็บนิๆ เพราะนิ้วที่สอลึเ้ามา แ่เมื่อเาถอถอนแล้วันเ้ามาอีรั้ วามเ็บ็สลายไปในวามหฤหรรษ์แสนรัวนใ เพราะไม่เยมีใรทำแบบนี้ับเธอมา่อน
เวลานั้น เาประหลาใในวามับแน่นที่โอบรันิ้วเรียวยาว รู้สึราวับว่า่อทานี้ไม่เยมีอะไรสอแทรเ้าไปสันิ แ่มันะเป็นไปไ้อย่าไรในเมื่อเธอเป็นฝ่ายเิวนเา
ไม่มีสาวบริสุทธิ์ที่ไหนริเล่นับไฟ่ายๆ
+ + + + +
น้ออยาเล่นับไฟอะ้าาา
อ่านแล้วอบ เฟบ + อมเม้น์เป็นำลัใให้ัน้วยนะะ ><
E-BOOK มาแล้ว้า
อ่านพี่หมอับน้อวุ้น (บเรื่อ) ิ้มๆ ไ้รนี้เลย่ะ >> E-book ภวั์หวาน
 |
|
ความคิดเห็น