ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผจญภัยในโลกเกมเมอร์ [ตอน 2 ผู้บุกเบิก]

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 3 กิลที่น่าเศร้่า

    • อัปเดตล่าสุด 19 ต.ค. 55


    ณ ชั้น 16 เมืองคาออน เซนได้เดินทางมายังเมืองแห่งนี้


    “เฮ้อๆ หิวจะแย่อยู่แล้ว” เซนพูดขึ้นมา


    เซนเดินไปเรื่อยๆจนเจอร้านอาหาร


    “เฮ้อ!! เจอซะที”เซนพูดขึ้นพร้อมเดินเข้าไป


    เซนได้นั่งรับประทานอาหารอยู่สักพักก็มีพวกมอนส์เตอร์โผล่ออกมากลางร้านทำให้ผู้

    เล่นอื่นต่างก็ตกใจและพากันวิ่งหนีเหลือแต่เพียงเซนที่นั่งไม่รู้เรื่องอะไร มอนสเตอร์ไม่รอ

    ช้ามันพุ่งเข้าโจมตีเซนแต่เซนก็หลบและใช้สกิลโจมตีใส่มอนสเตอร์จนราบคาบ


    "เฮ้อ!! จะกินอะไรโดยที่ไม่มีใครรบกวนไม่ได้รึไงฟ่ะ!@!


    เซนพูดพร้อมเดินออกจากร้าน ขณะที่เซนได้เดินออกไปนั้น


    ได้มีหญิงสาว กับ เพื่อนๆ เธออีก 4 คนมาชวน เซนเข้ากิล


    “นี่ๆนายคนนั้นหน่ะ”� หญิงสาวพูด


    “ฮ่ะฉันนะเหรอ” �เซนตอบ


    “นายชื่ออะไรเหรอ แล้วสนใจที่จะเข้ากิลกับพวกเราไหม”


    “ ฮ่าฉันชื่อเซน ก็ใด้นะกิลของเธอชื่ออะไรละ”


    “สภาพฤกษาสีขาว ขอแนะนำตัวนะ ฉันชื่อมาร์กี้ ผู้ชายคนทางขวามือฉันชือ ริว และ

    ฝาแฝด2คนนี้ชื่อโชนกับเชน และหัวหน้ากิลชื่อมาโคร กำลังหาสมาชิกฝีมือดีจ๊ะ”


    เซนก็ตอบตกลงทันที เวลาผ่านไปราว3เดือน

    ณ ป่าเขตชายแดน


    “เฮ่!!!! เซน มาทางนี้สิ” �มาร์กี้เรียกเซนอย่างตื่นเต้น


    “ไหนๆ มีอะไรน่าตื่นเต้น” เซนวิ่งไปหามากิ ฉันเจอคาตำนานละ ดาบสีดำ ที่มีผู้ที่ถูกเลือก

    เท่านั้นที่จะใช้ได้ เชนบอกกับเซนอย่างดีใจ ทุกคนก็กรูเข้ามาและดึงดาบปรากฎว่าพื้นที่

    ได้กลายเป็นสีเลือด และ มีมอนสเตอร์ออกมาเป็นจำนวนมาก


    “เห้ย!! นี้มันเกิดอะไรขึ่น พวกเราหนีเร็ว”


    แต่ก็ไม่ทัน ทุกคนโดนมอนสเตอร์ฆ่ากันเกือบหมดเหลือมาร์กี้กับเซน 2 คน เซนได้ใช้

    สกิลฆ่ามอนสเตอร์แต่ไม่เป็นผลยิ่งฆ่าก็ยิ่งเพิ่มจำนวนขึ้น เซนตัดสินใจ วิ่งไปหยิบดาบ

    เล่มนั้นมาฆ่ามอนสเตอร์ จนหมดสิ้น มาร์กี้กับเซนนั่งลง เซนบอกกับมาร์กี้ว่า


    “ขอโทษนะ ที่ฉันไม่สามารถปกป้องเพื่อนๆ เธอไว้ไม่ได้ ฉันเหมาะที่จะอยู่คนเดียวมากว่า

    ขอบคุณนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างลาก่อนมาร์กี้”


    �เซนได้เดินจากมาร์กี้ไป โดยที่มาร์กี้ได้นั่ง ร้องไห้อยู่


    “เซน นายจะไปจิงๆเหรอ” �มาร์กี้ถาม


    “ใช่!! ขอโทษนะที่ฉันอยู่ร่วมกับเธอไม่ได้” เซนตอบ


    “ทำไมละ !! เซน ทำไม!!!” มาร์กี้ร้องไห้และยื่นจ้องหน้าเซน “อย่าจ้องแบบนั้นสิ ที่ฉันไป

    เพราะฉันอยากให้เธอปลอดภัย เพราะฉันเป็นตัวอันตราย ลาก่อนนะ”


    �เซนพูดจบก็หยิบเครื่องเทเลพ็อท ออกมา และก็หายไปต่อหน้ามาร์กี้.........จบตอน3

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×