GOT7 [JackJae] Unconditional

ลำดับตอนที่ #1 : Unconditional

Unconditional  

ในเช้าอันวุ่นวายของคนในวัยทำงานและวัยเรียน ต่างคนต่างมีจุดมุ่งหมายที่แตกต่างกันไป วัยทำงานต้องรีบหาทางไปทำงานให้ตรงหรือก่อนเวลาเพื่อให้ตำแหน่งยังคงอยู่กับตัวเอง ส่วนวัยเรียนก็ต้องจัดระเบียบตัวเองทำยังไงไม่ให้โดนอาจารย์เช็คชี้ชีวิตกับแค่อักษร ส. เสือ ตัวเดียว

"แฮ่กๆ  สายอีกแล้วยองแจ!!" เสียงใสพูดกรนด่าตัวเองพร้อมกับขาอวบวิ่งไปตามพื้นถนน

 

"แง๊ๆๆๆ อึก!  แง๊ๆๆ" ยองแจวิ่งผ่านขยะที่กองพะเนินปะปนกันอยู่สะดุดกึก เมื่อหูได้ยินเสียงเล็กๆของอะไรบางอย่างที่ได้ยินแล้วเดาได้ไม่ยาก

ขาค่อยๆก้าวเข้าไปใกล้กองขยะ  สายตาเหลือบเห็นกล่องกระดาษขนาดใหญ่ที่ฝากล่องถูกแง่มไว้นิดหน่อย  เสียงที่ตามหาดังขึ้นเรื่อยๆจากข้างในกล่องเมื่อร่างบางก้มลงเงี่ยหูฟังก็ต้องตกใจ เพราะเสียงที่ได้ยินคือเสียงเด็กทารก!!! มันชัดแล้วไม่ต้องสงสัยอีกต่อไปเขารีบเปิดฝากล่องกระดาษออกทันที

"แง๊ๆๆๆ อึก! แง๊ๆๆ" แล้วก็เป็นอย่างที่คาด......ในกล่องกระดาษใบใหญ่  มีทารกหญิงตัวขาวอวบอายุราวๆสี่ถึงห้าเดือน ยองแจเดาจากผ้าอ้อมลายการ์ตูนสีเหลืองน่ารักที่พันห่อตัวหนูน้อยไว้เพียงแค่ช่วงอกเพราะขนาดตัวที่ใหญ่กว่าผ้า  ตาและแพขนยาวงอนตอนนี้เต็มไปด้วยหยดน้ำใส พร้อมกับค่อยๆไหลอาบแก้มเนียนกลม และข้างตัวเด็กน้อยเป็นของใช้เพียงไม่กี่อย่างวางอยู่

 "อ่า หนูน้อย อ่า ชะ ชั้นจะทำไงดีเนี้ย" ยองแจเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูกไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน  ใบหน้าขาวเริ่มซีดลงด้วยความตกใจ พยายามตั้งสติและย่อตัวลงใกล้กล่องส่งมือไปช้อนใต้ผ้าอ้อมพร้อมกับประคองทารกน้อยให้อยู่ในอกอย่างระมัดระวัง

"แง๊ๆๆ  แง๊ๆๆ" มือและเท้าของทารกดิ้นไปมาอย่างไร้ทิศทางเพราะกล้ามเนื้อน้อยๆนั่นยังทำงานได้อย่างไม่เต็มที่ เสียงเล็กก็ยังร้องต่อไปจนร่างบางที่อุ้มต้องเขย่าเบาๆและลูบไปมาบนหน้าอก อย่างต้องการให้หยุดเพราะกลัวทารกน้อยจะหายใจไม่ทันและช็อคไป 

"โอ๋ ตัวเล็กไม่ร้องน้า  เงียบนะครับเน้อะๆไม่ร้องๆ"

"แง๊ๆๆ อึก!" เมื่อพยายามปลอบทารกให้หยุดร้องได้สักพัก  ในที่สุดเด็กน้อยในอกก็เงียบและหลับตาพริ้มไปโดยที่รอบดวงตาน้อยนั่นแดงกร่ำและยังมีคราบน้ำตาเต็มแก้มอูม

"อ่า  หลับซะแล้ว อุ่นใช่มั้ยล่ะตัวเล็ก" ร่างบางก้มมองเด็กน้อยในอกอย่างหลงใหลพร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยแก้มใส และเหมือนทารกน้อยจะรับรู้  มุมปากเล็กรูปกระจับยกขึ้นมาน้อยๆคล้ายกับกำลังฝันดี

"ใครใจร้ายทิ้งตัวเล็กได้นะ" เมื่อบ่นเบาๆจบก็ก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือขาวของตัวเอง

"ไม่ทันแล้ว!! ช่างเหอะดูแลตัวเล็กก่อนดีกว่า มาอยู่กับมัมมี๊นะค่ะตัวเล็ก " เสียงแรกพูดด้วยความหงุดหงิด ตามมาด้วยพูดสรุปเรื่องของเจ้าหนูน้อยในอ้อมอกพร้อมก้มลงจูบที่กระหม่อมบางอย่างทะนุถนอม  เมื่อไม่ทันเข้าเรียนในเช้านี้ยองแจก็เลือกกลับหอแล้วดูแลเจ้าตัวน้อยแทน

ร่างบางพร้อมทารกน้อยเดินกลับทางเดิมอย่างไม่เร่งรีบ สายตาก็เอาแต่จ้องทารกน้อยที่หลับพริ้มอยู่ในอ้อมอกเมื่อเดินถึงที่พักแล้วก็รีบตรงไปที่ห้องทันที

ห้องที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบของเจ้าของ  ตรงมุมห้องติดกับหน้าต่างเป็นเตียงไม้เดี่ยวที่ไม่ใหญ่มากคลุมด้วยผ้าปูสีเรียบ ข้างเตียงเป็นโต๊ะสำหรับสำหรับนั่งอ่านหนังสือและทำงาน

 

"แอะ~~"เมื่อร่างบางค่อยๆวางทารกน้อยบนที่นอนเจ้าตัวเล็กที่หลับพริ้มมาตลอดทาง   ก็เริ่มงอแงทำเสียงอ้อแอ้อีกครั้ง

"อ่า เดี๋ยวมานะ มัมมี๊วางของก่อนนะตัวเล็ก" เอ่ยเบาๆกับทารกน้อยที่ตอนนี้ลืมตาแป๋วมองเค้าอยู่และเมื่อวางของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็พาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำล้างมือทำความสะอาดก่อนที่จะมาอุ้มเจ้าตัวเล็กอีกครั้ง

 "มาแล้วคร้าบตัวเล็ก"ยองแจค่อยๆนั่งลงกับเตียงข้างๆทารกน้อยที่ส่งตากลมโตมาหาเค้าพร้อมกับมือและเท้าเล็กปัดป่ายไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง.......เขาค่อยๆยื่นนิ้วชี้ไปให้ทารกน้อยถือเมื่อมือน้อยจับได้ก็จับแน่นไม่ยอมปล่อยเพราะทารกน้อยยังไม่สามารถควบคุมกล้ามเนื้อมือผ่อนหนักเบาในการจับสิ่งของต่างๆได้

ตาเรียวจ้องทารกน้อยที่สนุกกับการจับนิ้วของเขาพร้อมเขย่าเบาๆ......คนหน้าหวานมองสำรวจทารกน้อยตรงหน้าอย่างพินิจ.....ผิวขาวเนียน ใบหน้าได้รูปกลม แก้มยุ้ยน่าฟัด ดวงตาโตมันดูเหมือนดาวที่ส่องสว่างประกาย จมูกรั้นเล็กๆปากบางเล็กรูปกระจับที่เวลายิ้มมันต้องน่ารักมากแน่ๆ 

"จะทำยังไงดีล่ะตัวเล็ก" ร่างบางพูดกับทารกน้อยที่ไม่รู้เรื่องราวว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ความสงสารที่มีต่อทารกน้อยมันมีมากเหลือเกินในตอนนี้สำหรับร่างบางแล้วเค้าไม่ชอบเรื่องแบบนี้ที่สุดเพราะเค้าคิดว่าเด็กทุกคนรวมถึงตัวเค้าเองต้องได้รับความรักที่มากพอของผู้ที่ให้กำเนิด  ที่พูดแบบนั้นออกไปเพราะเขามันตัวคนเดียวมาตลอดไม่เคยดูแลใครยิ่งเป็นทารกด้วยแล้วเจ้าตัวเล็กคือคนแรก

"แอ๊! " เด็กน้อยก็คือเด็กน้อยที่ได้ลืมตาดูโลกมาแล้วก็ต้องคือเรื่องดีสำหรับตัวเองแต่ความรักการดูแลเอาใจใส่จากผู้ให้กำเนิดมันกลับไม่มาพร้อมให้กับทารกน้อยแสนน่ารักคนนี้

เมื่อบอกจะดูแลก็ทำให้ดีแล้วกันยองแจ เป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นเพื่อน เป็นทุกอย่างสำหรับเจ้าตัวเล็ก อาจจะดูแลได้ไม่ดีที่สุดแต่ยองแจสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด……………

 

ฉบับปรับปรุงค่ะ เปลี่ยนแล้วนะเกริ่นยังคล้ายโครงเดิมแต่จะเริ่มใหม่จริงๆคือตอนหน้าค่ะ 5555
 อยากละมุนคลายเครียดก็อย่าลืมติดตามกันต่อน้าา