คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Merry Christmas นะคะ^^
ข้ามเวลาไปหลายปี............อย่างงนะคะ
“ตื่นกันได้แล้วเด็กๆ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นในเช้าวันคริสมาสต์
เรียกให้ก้อนสองก้อนที่ม้วนตัวเองเป็นหนอนอยู่ในผ้าห่มดิ้นเบาๆ
“มี๊คะ จีโบขออีกห้านาทีนะ”
“งืออ ห้านาจีๆ”
สองเสียงดังตอบคุณมัมมี๊ออกมาจากในก้อนผ้าห่ม จนยองแจยิ้มขำร่างบางพาตัวเองไปยืนระหว่างเตียงทั้งสองและดึงผ้านุ่มหนาจนมันหลุดออกจากเจ้าหนอนขี้เซาทั้งสอง
“ไม่ได้ค่ะ ลุกเลยนะ จีโบ จีโย” แอบทำเสียงดุทำให้ทั้งสองสุกขึ้นนั่งงัวเงียบนเตียงทันที
“ลุกค่ะไปปลุกแด๊ดดี๊ด้วยนะ
มี๊จะไปทำอาหารเช้า” ยองแจเอ่ยบอกลูกทั้งสองของตัวเอง คนโต ‘จีโบ’ อายุ5ขวบที่ติดคุณแด๊ดดี๊เอามากๆแทบจะตลอดเวลาถ้าไม่ใช่เวลาเรียนหรือเวลาที่แจ็คสันไปทำงานทั้งสองพ่อลูกก็เล่นด้วยกันทำกิจกรรมด้วยกันทั้งวัน
และ คนเล็ก ‘จีโย’ อายุ2ขวบ ตัวเล็กแก้มเยอะของคุณมัมมี๊รายนี้ลูกของมัมมี๊เค้าเรื่องอ้อนขอให้บอกแต่จะอ้อนในเวลาจำเป็นเท่านั้นเพราะจีโยออกแนวจะห้าวมากกว่าจีโบ
“ค่ะมี๊
ป่ะจีโย” หนูน้อยหัวฟูทั้งสองพากันเดินงงๆออกจากห้อง สองพี่น้องจับมือพากันเดินมาถึงประตูบานใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของตัวเองมือเล็กของจีโบค่อยๆผลักเข้าไปก็เจอกับใบหน้าหล่อของคุณแดดดี๊หลับฝันดีอยู่
“ดี๊ๆๆ จื่นๆ” หนูน้อยจีโยปล่อยมือออกจากพี่ตัวเองวิ่งมาข้างเตียงฝั่งที่แจ็คสันหลับอยู่
เรียกปลุกด้วยภาษาที่ยังไม่ค่อยแข็งแรง
“แด๊ดคะ มี๊ให้มาเรียกแล้ว ตื่นสิๆ” จีโบค่อยๆปีนขึ้นบนเตียงนั่งแหมะจุมปุกเขย่าผ้าห่ม
“อืมม”
ร่างหนาใต้ผ้าห่มดิ้นเล็กน้อยและก็นิ่งไป
จนเด็กน้อยจีโบเลิกคิ้วมือเล็กปัดปอยผมยาวสีน้ำตาลที่ไหลลงมาปกหน้าตัวเองออกอย่างรำคาญและลุกยืนขึ้นบนเตียง
ตุ๊บ! อั๊ก! เสียงคล้ายของมีมวลกระแทกกันดังขึ้นพร้อมกับคนร้องอุทาน
“ดี๊ๆ ฮ่าๆๆๆ” หนูน้อยจีโยที่ยืนตาแป๋วอยู่ข้างเตียงหัวเราะออกมานิ้วน้อยๆชี้ไปบนเตียงเพราะตอนนี้จีโบนอนทับอยู่บนตัวของแจ็คสันผมยาวสวยกระจายยุ่งอยู่ทั่วใบหน้าคุณแดดดี๊และเจ้าตัวก็หัวเราะออกมากับสิ่งที่ตัวเองทำ
“จีโบลูก ปลุกแดดดี๊แบบนี้อีกแล้วเหรอคะ”
เสียงทุ่มเอ่ยขำๆไม่ได้ดุเจ้าลูกสาวคนโตแม้แต่น้อยเพราะหากปลุกเขาไม่ตื่นลูกๆก็มักจะปลุกเขาแบบนี้เสมอ
ถ้าหนักหน่อยก็เบิ้ลสองรวมเจ้าหนูแก้มป่องหัวฟูที่ยืนข้างเตียงเขาตอนนี้ด้วย
“ก็แด๊ดไม่ตื่นนี่คะ แหะๆ” หนูน้อยค่อยๆเขยิบลงจากตัวของคุณแดดดี๊และเลื่อนมานั่งบนตักแทนเพราะตอนนี้แจ็คสันลุกขึ้นนั่งแล้ว
“เพิ่งตื่นเหมือนกันสิท่า
ดูผมสิหยังกะรังนกเลย” แจ็คสันมองไปที่ลูกสาวทั้งสองผมยาวสีน้ำตาลดูยุ่งเหยิงเอามากๆบอกได้เป็นอย่างดีว่าคงโดนมัมมี๊ขุดออกจากเตียงมาแน่ๆ
“มี๊ๆ ยังนกๆ”
แจ็คสันไม่พูดอะไรต่อเอี้ยวตัวอุ้มหนูน้อยจีโยให้ขึ้นมานั่งบนเตียงกับพี่สาว
มือใหญ่เอื้อมไปหยิบยางรัดผมที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนับสิบมามัดให้ลูกสาวทั้งสองและทั้งสามก็พากันไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะลงไปหาคุณมัมมี๊
“มากินข้าวกันได้แล้วพ่อลูก” เสียงจากห้องครัวดังขึ้นเรียกทั้งสามให้เลี้ยวไปที่ห้องครัว
แจ็คสันที่อุ้มหนูน้อยจีโยเดินนำ เข้าไปโดยมีจีโบเดินยิ้มตามไป
“มาลูกมานั่งตรงนี้นะคะ” ยองแจเรียกบอกจีโบให้มานั่งข้างตน พร้อมกับแจ็คสันที่ค่อยๆวางจีโยที่เก้าอี้สำหรับเด็ก
เมื่อทุกคนมานั่งพร้อมหน้ายองแจก็จัดการจัดวางจานให้แต่ละคน
“มี๊คะ น้องเอาข้าวมาแปะหัวหนูอ่ะ!” เมื่อผ่านไปสักพักจีโบก็โวยวายขึ้น ใบหน้าสวยกลมเบะออกนิดๆพร้อมมือเล็กจับเศษข้าวบดที่เลอะอยู่บนผมยื่นให้คุณมัมมี๊ดู
โดยมีหนูน้อยคนทำหัวเราะตาปิดให้กับพี่สาวตัวเอง
“อ้าว เฮ้ย!” และเมื่อแจ็คสันหันไปมองที่นั่งข้างๆก็ต้องตกใจเพราะแม่หนูน้อยจอมซนกำลังจะเตรียมปาข้าวบดไปที่พี่สาวอีกครั้ง
มือใหญ่รีบจับมือเล็กห้ามก่อนที่หัวของจีโบลูกแดดดี๊จะเต็มไปด้วยข้าวบดของน้องสาวตัวเอง
“จีโยลูก! ไปแกล้งพี่เค้าทำไมคะ”
ถึงจะแอบดุแต่มือก็จัดการเอาทิชชู่ค่อยๆเช็ดให้ลูกสาวคนโตหน้าก็กลั้นยิ้มขำไว้
เมื่อผ่านการทานอาหารเช้าที่แสนจะยุ่งเหยิงไป
ตอนนี้คนทั้งสี่ก็พากันมาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน แจ็คสันนั่งดูหนังอยู่บนโซฟาตัวนุ่มโดยมีจีโบนั่งบนตักเอนตัวพิงหัวกับอกแดดดี๊
หนูน้อยจีโยก็กำลังสนุกกับการละเลงสีลงสมุดวาดเขียนที่คุณแดดดี๊ซื้อให้อาทิตย์ก่อน
และยองแจก็เดินกลับไปจัดของว่างให้กับเด็กๆก่อนจะเดินกลับมาทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาข้างแจ็คสัน
“อยากออกไปไหนมั้ย หรืออยากพาลูกๆไปเที่ยว”
แจ็คสันที่เมื่อยองแจกลับมานั่งลงข้างๆก็หันไปถาม มือก็ลูบเบาๆที่ผมนิ่มยาวของจีโบไปด้วย
“ไม่ครับ อยู่บ้านดีกว่าเห็นข่าวว่าวันนี้หิมะแรกจะตกด้วย”หลังจากบทสนทนาสั้นๆของทั้งคู่จบทุกคนก็สนใจกับหนังที่อยู่บนหน้าจอทีวีแทน
เวลาผ่านไปอากาศข้างนอกก็ยังหนาวเย็น
ยองแจเดินขึ้นไปเอาผ้าห่มผืนหนากับหมอนและแจ็คสันก็จัดการปูที่นอนปิกนิคไว้กลางพื้นห้องนั่งเล่น
จีโยที่เล่นเพลินเริ่มตาปรือเพราะถึงเวลานอนอีกรอบ ยองแจที่เห็นค่อยๆแกะแท่งสีเทียนออกจากมือน้อยและอุ้มมานอนกับพี่สาวที่อ้อนแดดดี๊อยู่บนที่นอนปิกนิคอยู่ก่อนแล้ว
เมื่อหัวกลมถึงหมอนใบโปรดของตัวเองตาก็ปิดลงทันที ส่วนเขาก็หย่อนตัวนอนลงข้างๆหนูน้อยอีกฝั่งก็เป็นแจ็คสันที่กำลังกล่อมจีโบอยู่
อุณหภูมิเริ่มลดลงเรื่อยๆจนรู้สึกได้ สายตาแจ็คสันละออกจากหน้าจอและเหลือบมองนอกหน้าต่างกระจกบานใหญ่แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มออกมา
เกล็ดขาวของน้ำแข็งลอยเบาโปรยลงมาอย่างช้าๆ
ปลิวตามลมที่พัดเบาวางเกาะตามกิ่งต้นไม้
หิมะแรกของปีมาแล้ว……
“ยองแจ”
“ครับ” คนที่กำลังสนใจหน้าจอขานรับและมองหน้าแจ็คสัน
“เห็นหิมะแรกไหม” แจ็คสันมองหน้ากลมที่คราแรกดูงงกับสิ่งที่เขาถามและเมื่อนึกอะไรออกก็เบนหน้ามองออกไปที่หน้าต่างก่อนแก้มเนียนจะเริ่มขึ้นสี
“เห็นสิครับเห็นมาหลายปีแล้วด้วย” ถึงจะตอบไปอย่างไม่เขอะเขินแต่แก้มเนียนก็แสดงหลักฐานให้คนถามอย่างแจ็คสันยิ้มขำได้ดี
“สัญญาว่านะว่าจะตอบคำถามนี้ตลอดไป”
“ไม่สัญญาแต่จะอยู่ให้ถามทุกปีแล้วกันนะครับ”
ถึงจะไม่ได้ออกไปฉลองข้างนอกเหมือนครอบครัวอื่น
แต่ความสุขของทั้งแจ็คสันและยองแจก็ไม่ได้น้อยลง เพราะพวกเขาได้อยู่ด้วยกันกับคนที่รัก
ได้หัวหมุนกับเจ้าตัวซนทั้งสองในทุกๆวัน เพียงแค่นี้ความสุขของคนทั้งคู่ก็เกิดขึ้นมากกว่าการฉลองแล้วล่ะ……
Merry Christmas ค่ะทุกคนนนนมาช้าไปหน่อยแต่ก็มาแหะๆ
ห่างหายไปนานเอาตอนพิเศษมาให้ก่อนนะคะหวังว่าจะทำให้ยิ้มกันน้าา
มโนกันว่าหิมะแรกมาพร้อมกับคริสมาสต์ละกันน้าาาา>////<
งงงวยกันบ้างก็อย่าเพิ่งหนีกันนะจบป่วงไปบ้างอย่าว่ากัน 555555
เลิฟยู
ความคิดเห็น