ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ma Boy -3-
My 아가세
-5-
"หือ...........แก้มลูกโป่ง" ร่างบางที่งงกับคำทักทายของอีกคนทวนชื่ออย่างงงๆ
"นายนั่นแหละ" แจ็คสันบอกกับร่างบางที่ทำหน้าเหวอ
"เอ่อ คือผมไม่ได้ชื่อแก้มลูกโป่งฮะ" ร่างบางที่ยังจะดูมึนๆอยู่ตอบกลับไป
"ใช่แล้ว นายนั่นแหละแก้มลูกโป่ง" แต่แจ็คสันก็ยังดื้อด้านที่จะเรียก
"เอ่อ คือคุณทักคนผิดแล้วครับ" ว่าแล้วร่างบางก็กระชับ ฮูดที่คลุมอยู่แน่นและเดินผ่านหน้าของแจ็คสันไป........แต่..............................
"อ๊ะ!!! เดี๋ยวคุณ คุณ จะพาผมไปไหน!!!!!" แจ็คสันที่สังเกตเห็นวัยรุ่นกลุ่มนึงตามร่างบางมาได้สักพัก(เพราะเขาก็ตามร่างบางเหมือนกัน-..-)....มันเริ่มผิดสังเกตเพราะเด็กพวกนั้นมีมือถือและกล้องที่ถ่ายทุกอิริยบทของร่างบางแล้วเหมือนจะพยายามเข้าใกล้ร่างบางขึ้นเรื่อยๆ
"อย่าเพิ่งถาม ลูกโป่ง วิ่งก่อน!!" พูดได้แค่นั้นแจ็คสันก็จับข้อมือของอีกคนพร้อมกับออกแรงดึงให้อีกคนวิ่งตาม
"แฮ่กๆๆ ทำไมต้องวิ่งด้วยฮะ แฮ่กๆ"
"ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอเนี้ย" แจ็คสันยิ้มน้อยๆให้กับคำถามของร่างบาง......คงไม่รู้ตัวเลยซินะ
หลังจากที่ทั้งคู่วิ่งหลบพวกกลุ่มนั้นจนพ้นแล้วตอนนี้แจ็คสันพาร่างบางมายืนอยู่ตรงหน้าซอยเล็กๆซอยหนึ่ง........มันดูเหมือนไม่มีอะไรเป็นพิเศษแต่ถ้าสังเกตและเดินเข้าไปอีกสักพักก็จะเห็นร้านเค้กร้านเล็กๆซ่อนตัวอยู
่
"นี้ เข้าไปก่อนซิ" แจ็คสันผลักประตูบานเล็กที่ถูกตกแต่งอย่างน่ารักจากกระดิ่งและดอกไม้ที่เจ้าของร้านตั้งใจจัดมันเป็นอย่างดี
"เอ๋ เข้าไป " ยองแจที่ดูจะยังมึนไม่หายถามขึ้นแต่ก็ยอมเดินเข้าไปตามคำเชิญของอีกคน
ร่างบางที่เดินเข้ามาภายในร้านก็มองดูรอบๆ......ร้านเล็กตกแต่งไปด้วยโทนสีน้ำตาลอ่อนของไม้ มีดอกไม้แห้งและสดวางตามมุมต่างๆของร้านได้อย่างพอดี เฟอร์นิเจอร์สีขาวลวดลายวินเทจที่เข้ากันดี ต้นไม้ต้นใหญ่ที่มีกระถางดอกไม้รองรับตั้งเรียงบังบรรยากาศในร้านจากข้างนอก เคาน์เตอร์สีน้ำตาลเข้มที่มีพนักงานยืนต้อนรับอยู่ข้างๆนั้นก็เป็นตู้กระจกที่มีเค้กที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามและน่ากินเรียงรายจนละลานตา
เมื่อร่างบางเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งปรี่เข้าไปทันที แล้วยืนดิ้นดุกดิกชี้ไปที่ตู้เค้กอย่างอารมณ์ดี
"ชอบเหรอ?" แจ็คสันที่เห็นท่าทีของอีกคนที่ดูจะดีใจเกินหน้าเกินตาก็เอ่ยถามพร้อมกับยิ้มให้ร่างบาง
(*-*)(_ _)(*-*) หงึก หงึก
ร่างบางพยักหน้าให้กับเค้าพร้อมกับยิ้มน่ารักให้..........อย่ายิ้มอย่างนั้นขอร้อง//แจ็คสัน
"งั้นก็สั่งซิ เดี๋ยวชั้นเลี้ยง" แจ็คสันพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบผมนุ่มนิ่มสีน้ำตาลอ่อนของร่างบางเบาๆ
"อะ เอ่อ ฮะ" ร่างบางที่ตกใจกับการกระทำของอีกคนก็ก้มหน้าที่ตอนนี้อุณหภูมิหน้าเริ่มร้อนจนลามมาถึงหูแล้ว ตอบกลับอีกคนอย่างติดขัด
หลังจากที่ยองแจสั่งเค้กเสร็จ ก็เดินมาหาโต๊ะตรงที่มีใครอีกคนนั่งอยู่........ยองแจเองก็ยังไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองเท่าไหร่นัก คนคนนี้พาเค้าหนีอะไร แล้วเลี้ยงเค้กเค้าเนื่องในโอกาสอะไรเรากับเค้ารู้จักกันมั้ย ชื่อก็ยังไม่เคยรู้ ถ้ายองแจจำไม่ผิดเค้ากับคนคนนี้เจอกันก็แค่ตอนที่ช่วยเด็กแฝดแค่นั้น.......................................................................
เฮ้!! ทำไมไม่นั่งหล่ะ" แจ็คสันที่เห็นร่างบางยืนนิ่งไม่ยอมเดินมานั่งก็ร้องทักขึ้น
"อ๋า เอ่อ คือ ขอโทษฮะ" แล้วร่างบางก็เดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับแจ็คสันที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"เมนูที่สั่งได้แล้วค่ะ"
>_<//ยองแจ
^_^//แจ็คสัน
ทั้งคู่ยิ้มให้กับพนักงานเอาเมนูที่ร่างบางสั่งมาเสริฟ์ให้.......พนักงานโค้งให้ทั้งคู่และเดินออกไป
"แจ็คสัน หวัง " แล้วในขณะที่ร่างหนานั่งจ้องอีกคนที่ก้มหน้างุดๆกินเค้กอย่างอารมณ์ดีก็พูดชื่อของตัวเองขึ้น
"........" ยองแจที่ดูจะงงในสิ่งที่คนนั่งตรงข้ามพูดก็ละจากเค้กแสนอร่อยแล้วมองหน้าร่างหนา
"แจ็คสัน. ชั้นชื่อ แจ็คสัน" ร่างหนาที่เห็นร่างบางดูเหมือนจะงงในสิ่งที่เค้านั่นพูดก็ทวนคำพูดให้ร่างบางอีกรอบ............แล้วก็ได้แก้มป่องอมชมพู พร้อมกับตาเรียวมาแทน
"ผม. ยองแจฮะ. ชเว. ยองแจ" ร่างบางที่ยังไม่หยุดยิ้มตอบกลับไป.......เค้าไม่เห็นท่าทีตกใจจากคนตรงข้ามเลย อย่าบอกนะว่าไม่รู้จักเค้าจริงๆ แล้วที่พูดติดขัดตอนที่ช่วยน้องแฝดหล่ะคืออะไร..........แต่มันก็ดีเหมือนกันนะท่าทางซื่อบื้อแบบนี้ไม่รู้จักเค้ามันดีแล้วหล่ะ
"อืม.....ทำไมมีคนตามนายด้วยหล่ะแก้มลูกโป่ง" แหน่ะ ขนาดบอกชื่อไปแลัวก็ยังเรียกว่าแก้มลูกโป่งอีก......ใครคิดว่าคนคนนี้ซื่อบื้อเหมือนที่ผมคิดบ้าง(-_-)
"นี้คุณ ผมบอกชื่อไปแล้วนะ ยังจะเรียกผมว่าลูกโป่งอีกหรอ"ยองแจที่แอบหงุดหงิดนิดหน่อยกับร่างหนาก็ถามขึ้น
"ตอบคำถามชั้นก่อน ชั้นถามนายก่อนนะ" แจ็คสันขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
"แล้วทำไมผมต้องบอกคุณอ่ะ ตอบผมมาก่อน"ร่างบางยังไม่ยอมแพ้ที่จะรู้เหตุผลโดนอีกคนเรียกว่า....แก้มลูกโป่ง..พูดกลับไป พร้อมกับเบะปากอย่างน่ารัก
"ก็ได้........"แล้วสุดท้ายแจ็คสันก็ทนกับท่าทีงอนๆเหมือนเด็กน้อยของอีกคนไม่ได้ก็ยอมแพ้
"อื้อ~~~!!!" เป็นเสียงของร่างบางดังขึ้นทั้งๆที่ยังมีเค้กอยู่เต็มปาก.......'อ๊อกกก ทำอะไรของเค้าเนี้ย!!'//ยองแจ
"ก็ดูแก้มนายดิ เหมือนลูกโป่งเลย" พูดยังไม่พอร่างหนาก็ตั้งตาตั้งตาดึงแก้มยุ้ยๆนั้นออกอย่างมันส์มือ
"โอ๊ย!! นี้คุณหยุดนะ ผมเจ็บ" ร่างบางรีบกลืนของหวานที่อยู่ในปากแล้วบอกกับอีกคนให้หยุดดึงแก้มเค้าได้แล้ว
"ไม่หยุดก็มันนิ่ม" แจ็คสันที่ดูจะสนุกกับการดึงแก้มยุ้ยก็ตอบกลับพร้อมกับยิ้มกวนให้กับร่างบางเจ้าของแก้ม
ตอนนี้ภายในร้านเค้กในตรอกซอยเล็กที่เงียบสงบก็มีสีสันขึ้นจากโวคอลแสนน่ารักของ GOT5 ที่โดนคนซื่อบื้อแกล้งโวยลั่นร้าน.......เจ้าของร้านและพนักงานที่เห็นก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้กับคนทั้งคู่ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่ดูโตกว่าต้องแกล้งคนน่ารักด้วย
"ย่าห์!!!!!นี้คุณ สนุกมากมั้ย ดึงแก้มคนอื่นเนี้ย!"หลังจากที่โดนอีกคนแกล้งเสร็จร่างบางก็โวยให้กับร่างหนาอีกรอบ
"หึหึ ไม่สนุกแล้วจะแกล้งทำไมหล่ะ" แจ็คสันยิ้มน้อยๆให้กับร่างบางที่จิกตามาให้เค้า
"ฮึ่ย!!" ยองแจรู้สึกขัดใจสุดๆกับอีกคน.......เพิ่งรู้จักกันแต่โดนแกล้งขนาดนี้มันใช่เรื่องเหรอ!!........ร่างหนาคงไม่รู้เลยสินะว่าทำอย่างงี้แล้วมันทำให้เค้าไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ยองแจไม่ใช่คนขี้โวยวายแต่กับคนซื่อบื้อที่นั่งมองหน้าเค้าอยู่ตอนนี้มันกลับให้เค้ากลายเป็นคนขี้โวย ขี้บ่น ขี้งอน ไปง่ายๆ
"นี้ ทำหน้าอย่างงั้น อิ่มแล้วใช่มั้ย"แจ็คสันถามคนหน้างอแก้มป่องตรงหน้า
"อิ่มแล้วฮะ"
"งั้นรอนั่งรอก่อน ช้้นจะไปจ่ายเงิน"ว่าแล้วร่างหนาก็ลุกจากที่นั่งเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์
เมื่อแจ็คสันจ่ายเงินแล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากซอยแห่งนั้น ทั้งสองคนเลือกที่จะเดินเงียบๆไปด้วยกัน เพราะยังไงแล้วถึงจะรู้สึกเข้ากันได้ง่ายแต่เค้าทั้งคู่ก็เพิ่งรู้จักกันยังไม่ถึงวันด้วยซ้ำ
"นี้ ลูกโป่ง ยังไม่ได้ตอบชั้นเลยนะว่าทำไมมีคนตามนายด้วย" จากที่เดินเงียบๆกันมาสักพัก ก็เป็นแจ็คสันที่เพิ่งนึกออกว่าร่างบางยังไม่ได้ตอบคำของตน พูดขึ้น
"อ่า คือ เอ่อ คือ เค้าตามคุณหรือเปล่าฮะ แล้วมาตู่ว่าพวกเค้าตามผม" ยองแจที่ไม่อยากให้ร่างหนารู้ว่าเค้าเป็นใครแถตอบไป.....ถึงร่างหนาจะดูซื่อบื้อไม่ได้สนใจ รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการเป็นไอดอลของเค้าก็เหอะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมเค้าอยากเป็นแค่ ยองแจ เด็กธรรมดาที่ไม่ใช่ไอดอล เป็นแค่ยองแจ ที่ร่างหนาเรียกเค้าว่า'ลูกโป่ง'.............
"อืม ช่างมันเถอะ นายคงไม่อยากบอกอะไรกับคนที่เพิ่งรู้จักกันเท่าไหร่ใช่มั้ย เป็นชั้นก็ทำอย่างนั้นแหละ" แจ็คสันที่รู้สึกว่าเค้าคง อยากรู้เรื่องของร่างบางเยอะไปเกินความจำเป็นเอ่ยเบาๆแล้วก็ปล่อยให้ความเงียบเข้ามาแทนที่
"อ่า คือ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะฮะ คือ ผ......"
Rrrrrr~~~~~
และก่อนที่ยองแจจะได้อธิบาย เสียงเครื่องมือสื่อสารของเค้าเองก็ดังขัดขึ้น.............คงโดนโทรตามแล้วหล่ะ
"ฮะ ออมม่า" ร่างบางกดรับพร้อมกับเหล่คนที่ข้างๆไปด้วย......โดยที่อีกคนมองเค้าอยู่ก่อนแล้ว
//ยองแจ!!อยู่ไหน!! ทำไมยังไม่กลับหออีก!!// เสียงโวยของคนปลายสายดังลั่น ร่างบางจึงดึงมือถือออกห่างจากหูอย่างอัติโนมัติ
" คือกำลังจะกลับแล้วฮะ พอดีหาอะไรรองท้องนิดหน่อยฮะ"
//งั้นก็รีบกลับมาได้แล้วนะ ก่อนที่ออมม่าจะเหี่ยวตายกะไอ่พวกอินเลิฟ// พอได้ยินเหตุของคนโวยร่างบางก็ยิ้มออกมา..........แจ็คสันเองก็ยังแอบฟังบวกจ้องย้ำว่าจ้อง(?) ทุกการกระทำของร่างบาง อย่างไม่วางตา
"งั้นแค่นี้นะฮะ เดี๋ยวผมก็กลับแล้ว" พูดจบร่างบางก็วางสายทันทีแล้วหันมาทางตรงที่ร่างหนาอยู่ที่ตอนนี้ทั้งคู่หยุดเดินตั้งแต่ที่ร่างบางโดนโวยจากออมม่าคนน่ารัก
"คือผมขอแยกกันตรงนี้นะฮะ แล้วขอบคุณมากนะฮะที่เลื้ยงเค้กผมเนื่องในโอกาสอะไรไม่รู้แต่ขอบคุณมากนะฮะ ขอตัวฮะ" พูดรวดเดียวจบร่างบางก็โค้งให้กับอีกคนที่ยืนทำหน้านิ่งเดาความรู้สึกไม่ได้ว่าตอนนี้เจ้าตัวรู้สึกยังไง พร้อมกับเตรียมตัวจะออกเดิน.............................
"ชั้นก็ขอบคุณเหมือนกัน" ร่างหนาที่พูดตามหลังมาทำให้ร่างบางชะงักแป๊ปนึงแต่ก็เดินก้มหน้างุดซ่อนความรู้สึกบางอย่างไป
//ขอบคุณที่เลี้ยงเค้กและขอบคุณที่ทำให้หายเหนื่อยด้วยนะ.......คนซื่อบื้อ......//
//ขอบคุณที่ทำให้ชั้นยิ้มนะ.........คนแก้มนิ่ม.......//
.......❤❤.......
-ฮ้ายยยยยย ไรท์หายไปหลายวันเลย มาอัพแล้วน้าาา
-มันป่วงมั้ยครึ่งหลัง TT บอกไรท์ทีเน้ออ แต่ก็อยากให้รีดยิ้มตอนอ่านน้า
ป.ลิง. ขอบอย่างแรงเลยน้าาาที่แชร์ความฟินให้เพื่อนๆกัน ไรท์จะมาอัพให้บ่อยที่สุดน้าาา
เลิฟยู ❤❤
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น