ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    GOT7 [JACKJAE]❤ รักนาย My 아가세❤

    ลำดับตอนที่ #4 : Ma Boy -2-

    • อัปเดตล่าสุด 9 พ.ย. 57


    My 아가세

     
    -4-



     
     
    "คิกคิก เยซงดูพี่เค้าสองคนจิ น่ารักเน๊อะๆ" แฝดพี่เยฮีพูดกับแฝดน้องเยซงพร้อมกับหัวเราะจนตาปิด




     
    "ฮ่าๆๆ ใช่พี่เค้าเหมือนแฟนกันเลยว่าป่ะ" แล้วแฝดน้องที่หัวเราะอยุก่อนแล้วก็ตอบกลับแฝดพี่



     
     
     
     
    อะไรที่ทำให้เด็กสองคนนี้หัวเราะแล้วยิ้มกันขนาดนี้นะ............................



     
     
    ตรงหน้าของเด็กแฝดชายหญิงเยซงและเยฮี คือพี่คนหล่อและพี่คนสวยของพวกเคัาที่กำลังช่วยกันเอาลูกโป่งเจ้าปัญหาลงมาให้กับเค้า



     
     
    ตอนนี้แจ็คสันก็กลายเป็นฐานจำเป็นให้แก่ร่างบางที่ตอนนี้ขี่คอเค้าอยู่โดยที่มือข้างซ้ายของทั้งคู่จับประสานกันไว้แน่นเพื่อให้ร่างบางไม่ตกลงมา หากใครเดินผ่านไปมาแถวนี้คงคิดว่าทั้งสองเป็นคู่รักที่เล่นกันได้น่ารักมากๆ(?)


     
     
     
     
     
    "นี้คุณเขยิบซ้ายหน่อย" ร่างบางที่ขี่คอของแจ็คสันอยู่สั่งให้อีกคนขยับตามที่เค้าบอก

     
     
     
     
     
     
    "ห๊ะ อะไรนะ ซ้ายๆ" แจ็คสันก็ทำตามอย่างว่าง่าย ........โดยที่มือของทั้งคู่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยออกจากกัน

     
     
     
     
     
     
    "ย่าห์!! ไกลไป ขวาๆกลับมาๆ" แล้วร่างบางก็โวยขึ้นเมื่อคนที่ให้เค้าขี่คออยู่เดินเลยไปไกลจนเกินไป


     
     
     
     
    "ขวาๆ กลับๆ" แล้วคนข้างใต้ก็ต้องพูดทวนตัวเองพร้อมกับค่อยๆเขยิบอย่างทุลักทุเล.....แม้ว่าคนข้างบนจะดูเบาแต่พอเค้าให้ขี่คอแล้วเค้าคิดผิดอย่างแรง



     
     
     
     
    "อ่า เกือบได้แล้ว"ว่าแล้วร่างบางก็เอื้อมมือเรียวจับริ้บบิ้นที่ห้อยลงมาแล้วมันก็หลุดมือไป 




     
     
     
     
    "คุณ ได้หรือยัง. ตัวเล็กแต่ทำไมหนักเป็นบ้า"แจ็คสันที่ตอนี้รู้สึกชาที่คอก็ร้องทักพร้อมกับเขย่ามือข้างที่จับกับร่างบางคนข้างบน

     
     
     
     
     
     
    "คุณอยู่นิ่งๆนะผมจะได้แล้ว" ร่างบางตอบกลับโดยที่ตาเรียวเล็กก็ยังจับจ้องไปที่ลูกโป่งลูกนั้น


     
     
     
     
    "ให้ผมอยู่เฉยๆใช่มั้ย โอเค" ตอนนี้ก็คงจะต้องยืนนิ่งๆให้ร่างบางสินะ
     
     




     
     
    "อ่า ได้แล้ว!!!!" 
    "เย้!!!"


     
     
    ในที่สุดยองแจก็คว้าได้พร้อมกับเสียงดีใจของสองแฝดที่ยืนลุ้นอยู่ไม่ห่าง ไม่ต่างกับคนที่เป็นฐานแล้วจับมือกับเค้าไว้แน่นก็พลอยยิ้มออกมาด้วย


     
     
     
     
    "เอ่อ คือ คุณเป็นไงบ้างฮะ ผม เอ่อ หนักใช่มั้ย" หลังจากที่ปล่อยให้เค้าลงมาร่างหนาก็เอาแต่นวดคอ โดยไม่ได้สนใจเค้าเลย......คงไม่รู้จักผมสินะ
     




     
     
    "พี่คนหล่อฮะเปนไงบ้างฮะ พี่คนสวยถามอ่ะ"เมื่อเยซงเห็นว่าคนที่ถูกถามไม่ยอมตอบ เด็กน้อยก็เลยถามย้ำ


     
     
     
     
    "พี่ไม่เป็นไรครับ"แล้วแจ็คสันก็ตอบกลับพร้อมกับยิ้มให้กับเด็กชาย โดยที่ไม่ได้สนใจร่างบางที่หน้าหงอยไปเรียบร้อย


     
     
     
     
    "พี่คนหล่อกับพี่คนสวยค่ะ เยฮีขอบคุณนะค่ะที่ช่วยเยฮี"


     
     
     
     
     
    "เยฮีเรากลับกันเถอะ เดี๋ยวป๊ากับม๊าจะบ่นพวกเรานะ"แฝดนัองที่เห็นว่าเค้าทั้งสองคนห่างจากพ่อกับแม่มานานแล้วเอ่ยชวนให้แฝดพี่กลับ


     
     
     
     
    "งั้นพวกเราไปก่อนนะค่ะ ไปแล้วนะค่ะพี่ๆ" เด็กน้อยพูดพร้อมกับยิ้มให้กับคนทั้งสองที่มองพวกเค้าสองพี่น้องอยู่...พี่คนสวยของเค้าที่ยืนอยู่ข้างๆกับพี่คนหล่อที่นั่งอยู่ก็ยิ้มน่ารักมาให้....ส่วนพี่คนหล่อก็ยิ้มน้อยๆพร้อมกับพยักหน้านิดหน่อยให้กับเค้า


     
     
     
     
     
    หลังจากที่เด็กน้อยทั้งสองไม่อยู่แล้วความเงียบพร้อมกับความอึดอัดก็เริ่มก่อตัวขึ้น.......แจ็คสันก็ได้แต่ก้มหน้านวดคอตัวเอง.......ร่างบางเองก็ยืนนิ่งทำแก้มป่องอยู่ใกล้ๆ


     
     
     
     
     
    "เอ่อ คือ ผมขอตัวนะฮะ" ร่างบางโค้งให้กับอีกคนที่นั่งอยู่   แล้วก็รีบเดินจากไป



     
     
     
     
    "หะ เฮ้ย เดี๋ยว คุณ!!" แจ็คสันที่นวดคออยู่เพลินๆก็ต้องตกใจกับร่างบางที่จู่ๆก็พูดขอตัวแล้วรีบชิ่งหนีไปดื้อๆ


     
     
     
     
    "ไม่ได้ถามชื่อเลย ป๊อดว่ะไอ้แจ็ค" ร่างหนาบ่นกับตัวเอง........
    เขาคงไม่ใช่มายซาทังเราหรอก



     
     
    "จะมีได้ไงมายซาทัง เหอะๆเราคงตาฝาด" แจ็คสันนั่งยิ้มและมองบรยากาศเลียบแม่น้ำฮันอย่างเงียบๆปล่อยความคิดไหลไปเรื่อยเปื่อย
     
     
     







     
     
     
     
    ..................อีกทางด้านหนึ่ง...................

     
     
     
    เท้าเล็กๆค่อยเหยียบย่างไปตามทางเดินอย่างเงียบๆ.............
    "คนบ้า  สนใจกันหนอยก็ได้นะ" ยองแจ ที่รู้สึกขัดใจหน่อยๆกับร่างหนาที่เพิ่งเจอกัน......ร่างบางไม่เคยรู้สึกว่าใครดูซื่อบื้อได้เท่านี้เลย ทั้งๆที่เพิ่งเคยเจอกันร่างหนาดูซื่อบื้อจริงๆแต่มันกลับดูน่ารักในสายตาเค้า

     
     
     
     
     
     
    "อ่า   มาอยู่ในหัวชั้นทำไมออกไปนะ!!"ว่าแล้วร่างบางก็สะบัดหัวเพื่อที่จะไม่ได้นึกถึงคนซื่อบื้อ...................แสนน่ารัก





     
     
     
    แล้วขณะที่ร่างบางสะบัดหัวเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวก็มีแรงสะกิดเบาทีีไหล่เล็ก พอร่างบางหันกลับไปก็เจอเข้ากับคนซื่อบื้อที่เค้าเพิ่งบ่นให้ยืนยิ้มให้กับเค้า



     
     
     
     
     
    "เฮ้!ว่าไง แก้มลูกโป่ง".........ห๊ะ!!!เดี๋ยวนะใครแก้มลูกโป่ง0_0





     
    .......❤❤....... 
     
    -มาแว้วจร้าาาาา ตอนนี้สั้นหน่อยนร้าาาคือไรท์แต่งค้างไว้มันต้องมานั่งต่อแล้วแบบ...ฟีลมันอยุที่ตอนต่อไปแล้วไรประมาณนี้ ถถถถ
    -เค้ามีชื่อเรียกกันแล้วนน้าาาา ซื่อบื้อ กะ แก้มลูกโป่ง  มันคือร้ะ.....ถถถถ ไรท์ก้อไม่รู้นิมันมาตอนแต่ง 5555 











    สปอย........

    "โอ๊ย!!  นี้คุณหยุดนะ  ผมเจ็บ"

    "ไม่หยุดก็มันนิ่ม"


    อะร้ายยยยย ก๊านนนน 0()0...................................................
     
     
     
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×