ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    GOT7 [JACKJAE]❤ รักนาย My 아가세❤

    ลำดับตอนที่ #3 : Ma Boy -1-

    • อัปเดตล่าสุด 9 พ.ย. 57




    My 아가세

     
    -3-


     
     
    .............สอบวันสุดท้าย............


     
    "ว๊าาาาาาก อ๊าาาาาก สอบเสร็จแว้วววโว้ยยย!!!!!"  เสียงตะโกนอย่างบ้าคลั่งของพ่อหนุ่มชิคคนเดิมดังลั่นหน้าห้องสอบ 




     
    "จะเสียงดังทำไมว่ะ" แจ็คสันที่สอบเสร็จหลังเจบีก็เดินตามออกมาพร้อมกับห้ามเพื่อนอย่างสุภาพ(?)



     
    "ชั้นจะได้เจอน้องเนียร์ แล้วโว้ยยยย" แต่เหมือนว่าพ่อหนุ่มผมเทาสุดชิคจะไม่ได้ฟังเค้าเลยเพราะตอนนี้เจบีได้เปิดภาพของคนน่ารักแล้วเพ้อไปเรียบร้อย



     
    "เฮ้อ~~~เป็นหนักจริงๆ"แจ็คสันที่เห็นว่าเค้าคงห้ามไม่ได้ก็ปล่อยให้เจบีได้นั่งเพ้อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับโทรศัพท์แทน







     
     
     
     
     
    ..........หอพักGOT5..........
     
    ในวันที่เมมเบอร์ทุกคนได้พัก 
     
    จิ้ม...........

     
    ................

     
    จิ้มๆ..........

     
    ................

     
    จิ้มๆๆ........

     
     
    "ย่าห์ มิคกี้ แบมดูปิกาจูอยู่นะ อย่ากวนเซ่~~" เสียงเล็กๆของแบมแบมโวยลั่นอยู่ตรงห้องนั่งเล่นในยามสายของวัน 



     
    "ก็อยากเล่นอ่ะ จิ้มๆ แก้ม นิ่มดี"แล้วคนที่แกล้งแบมแบมก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณลีดเดอร์ของวงที่นั่งอ้อนกวนใจแร็ปเปอร์ตัวน้อย



     
    "งืออ พอแล้วแบมดูไม่รู้เรื่องอ่ะ" แร็ปเปอร์ตัวน้อยของวงก็ยังบ่นอุบกับคุณลีดเดอร์ที่พ่วงตำแหน่งแฟนด้วยอีกตำแหน่ง



     
    "โอ๊ยยย ตื่นมาก็เจอ ความหวานกระแทกตาแต่เช้าเลย" แล้วก็เป็นจูเนียร์ที่เพิ่งตื่น เดินงัวเงียผ่านห้องนั่งเล่นไป



     
    "อย่าบ่นแต่เช้าน่า ออมม่า คิ คิ" มักเน่ตัวโตอย่างยูคยอมที่ออกมาจากห้องแล้วนอนลาดไปกับพื้นห้องนั่งเล่นพร้อมกับในมือก็จิ้มมือถือไปด้วยขัดขึ้นพร้อมกับนอนกลิ้งไปมาเหมือนคนบ้ากับโทรศัพท์



     
    "ไอ้เด็กนี้ก็อีกคน หัวชนอะไรมาหรือเปล่าเมื่อคืน หัวเราะ แล้วก็ยิ้มอยู่นั่นแหละ" จูเนียร์ที่เห็นท่าทีนั่นก็จิกตาไปทางคนพูดแต่ก็ได้ท่าทีเมินกลับมา



     
    "เหอะ! อินเลิฟกันจริงนะ อย่าให้จูเนียร์คนนี้มีล่ะกันจะเอาหวานน้ำตาลถล่มโลกเลย ไปหายองแจก็ได้"เมื่อเห็นว่า ตัวเองจะเป็นส่วนเกิน ออมม่าของของวงก็เดินลี่ยงไปหาคนยังโสดเหมือนกัน



     
    "ยองแจอ่า ตื่นหรือยังนะ" จูเนียร์เปิดประตูอย่างเคยชินแล้วค่อยๆเดินข้าไปในห้องของโวคอลของวงแสนน่ารัก แล้วก็เห็นว่าอีกคนกำลังนั่งเซตผมเตรียมตัวจะไปข้างนอก



     
    "อ้าวออมม่า มีอะไรหรือเปล่าฮะ" ร่างบางหันหน้ามายิ้มจนตาปิดให้กับออมม่าของวง



     
    "ไม่่มีอะไรเหรอกยองแจอ่า แค่เบื่อไอ้พวกมีความรัก แล้วนี้จะไปไหนอ่ะวันนี้ไม่มีงานนี่นา พรุ่งนี้ก็ด้วย" 



     
    "ผมอยากออกไปเที่ยวข้างหน่อยนะฮะออมม่า.   ได้พักทั้งที งั้นผมไปก่อนน้า"ว่าแล้วร่างบางของยองแจก็เดินตัวปลิวผ่านหน้าจูเนียร์ที่ตอนนี้ยืนหน้าหงอยไปเป็นที่เรียบร้อย



     
    "ทำไมทุกคนไม่สนใจช้านนน!!!"






     
     
     
     
     
    "เฮ้ออ~~ได้พักแล้ว"ยองแจถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับพูดอย่างอารมณ์ดีกับตัวเอง ก็แหง่หล่ะตั้งแต่เดบิวต์มาพวกเขาทั้งห้าคนก็แทบจะไม่ได้พักกันเลยถึงแมัว่าจะเปนคัมแบคครั้งที่สองแต่เค้าก็อยากให้ผลงานออกมาดีแล้วยิ่งร่างบางแล้วด้วย เป็นถึงเสียงหลักของวง 


     
     
    ยองแจ......เสียงหลักของวงGOT5 เพราะเสียงร้องที่เป็นเอกลักษณ์ที่มาพร้อมกับหน้าแสนน่ารัก ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายแต่เค้ากลับหน้าหวานไม่ต่างจากผู้หญิงเลย  หน้ากลม ตาที่เรียวเล็กแต่กลับดูมีเสน่ห์ แก้มป่องอมชมพู ปากบางเล็กรูปกระจับ ผิวเนียนใสราวกับน้ำนม ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยองแจถึงได้มีแฟนบอยเยอะไม่ต่างจากออมม่าคนน่ารัก(?)เลย



     
    "พี่คนสวยค่ะ ช่วยเยฮีหน่อยนะค่ะ" ในขณะที่ร่างบางเดินตามทางเลียบแม่น้ำฮันมาเรื่อยๆ จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวน้อยวิ่งดุ๊กดิ๊กมาดึงชายเสื้อฮู้ดดำที่เข้าใช้คลุมมา



     
    "มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ให้พี่วยอะไรเอ่ย" ร่างบางที่โดนร้องขอให้ช่วยก็นั่งยองตรงหน้าเด็กน้อยน่าตาน่ารักพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบผมที่มัดแกละอย่างเอ็นดู



     
    "ลูกโป่งของเยฮีมันติดตรงตรงนั้นอ่ะค่ะแล้วเยซงบอกว่าจะไปหาคนมาช่วยก็หายไปไหนไม่รู้"เด็กน้อยเยฮีพูดพร้อมกับชี้ไปทางต้นไม้ใหญ่บริเวณนึงของแม่น้ำฮันแล้วบุยปากอย่างน่ารักให้กับร่างบาง



     
    "อ่า งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยนะค่ะ"หลังจากที่พูดเสร็จร่างบางโดนเด็กน้อยจูงมือพามาตรงที่ลูกโป่งลายน่ารักที่มีสายริบบิ้นห้อยยาวลงมาติดอยู่



     
    "อ่าสูงเหมือนกันนะเนี้ย"ยองแจบ่นกับตัวเองเบาๆ แต่ก็ยังพยายามยืดตัวดึงสายริ้บบิ้นนั่น








     
     
     
     
    .......เวลาเดียวกันตรงสนามเด็กเล่นอีกฝั่งใกล้แม่น้ำฮัน.........
     
     
    "อะไรกันครับ ไอ้เจบี เดือดร้อนอะไรชั้นก็แค่ออกมาสูดอากาศไม่ได้หนีแกเที่ยวเว้ย" ร่างหนาของแจ็คสันที่เดินทอดน่องผ่านมาทางสนามเด็กเล่นพร้อมกับที่คุยโทรศัพท์กะเจบีไปด้วย



     
    "เอ่อ ไม่หนีเที่ยว เอ่อ จะรีบกลับแค่นี้นะ" ร่างหนาพูดเสร็จก็ตัดสายทิ้งทันที แล้วก็เก็บมันเข้ากระเป๋ากางเกง



     
    "พี่ฮะ พี่คนหล่อช่วยผมอย่างนึงได้ป่าวฮะ" แจ็คสันที่จะทำท่าเดินต่อก็ต้องสะดุดเข้ากับเด็ดผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มเรียกให้เค้าต้องหยุดเดิน



     
    "คนหล่อมีอะไรหรือเปล่าครับ" แล้วร่างหนาก็ก้มลงอุ้มเด็กชายเอาไว้



     
    "ช่วยพี่สาวผมหน่อยนะ เยฮีทำลูกโป่งหลุดมืออ่า มันเลยติดตรงต้นไม้"เด็กชายตอบกลับอย่างเศร้าที่เค้าเดินออกมาตามหาคนให้ช่วยลูกโป่งของพี่สาวฝาแฝดตนเอง 



     
    "อ่า แล้วอยู่ตรงไหนล่ะครับเดี๋ยวพี่ไปช่วยเองนะ"ว่าแล้วทั้งคู่ก็เดินไปตรงที่ที่พี่สาวของเด็กชายอยู่

     
     
     
     
     
     
    ทั้งคู่ก็เดินมาใกล้จะถึงก่อนที่แจ็คสันจะปล่อยเด็กน้อยลงจากกอด. พอเด็กน้อยโดนวาง เค้าก็วิ่งตรงไปหาพี่สาวฝาแฝดของเคัาทันที

     
    "เยฮี!!! เค้าหาคนมาช่วยตัวได้แล้วนะนี้ไงๆพี่คนหล่อนี้ไง"เด็กชายแฝดน้องพูดอย่างอารมณ์ดีกับพี่สาวฝาแฝดตนเอง



     
    "แบร่ ~~มาช้าไปแล้วเค้าได้พี่คนสวยช่วยแล้ว"แฝดพี่พูดพร้อมกับชี้ไปตรงที่มีร่างบางกำลังพยายามกระโดดดึงสายริ้บบิ้นอยู่ แจ็คสันพร้อมกับเด็กชายมองตามที่มือของเด็กหญิงชี้ไป



     
     
    ภาพตรงหน้าที่แจ็คสันเห็นคือคนใส่ฮู้ดไซส์ใหญ่กว่าตัวรูปร่างบางเหมือนผู้หญิงกำลังกระโดดเหยงๆอยู่ ท่าทางน่ารักนั่นมันทำให้เค้ายิ้มออกมา



     
     
     
    "ย่าห์ !!! ลงมาได้แล้วเจ้าลูกโป่งลอยแบบนั้นไม่เมื่อยหรือไงนะ เค้ายังเหนื่อยแทนเลยนะ" แล้วแจ็คสันก็แอบขำกับร่างบางเจ้าเดิมที่บ่นให้กับลูกโป่ง



     
     
    "พี่คนหล่อไปช่วยพี่คนสวยได้มั้ยค่ะ"แล้วก็เป็นเยฮีแฝดพี่ เดินมาขอความช่วยเหลือจากแจ็คสัน



     
    "อ่า. ได้ครับ" ร่างหนาก็เดินตรงไปหาร่างบางที่ยังกระโดดพร้อมกับบ่นอุบไม่หยุด


     
    "เออ ขอโทษนะครับ เดี๋ยวผมช่วยนะ" พอดีอีกคนที่โดนทักหันมาพร้อมกับจ้องเค้า แล้วเวลานั้นแจ็คสันรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนเหมือนว่าคนคนนี้ได้หยุดเวลาหยุดเค้าเอาไว้








     
    "มายซาทัง"







     
    แล้วจู่ๆคำที่แจ็คสันไม่เคยคิดที่จะพูดนอกจากเวลาละเมอ มันก็หลุดออกมา
    ร่างบางเมื่อเห็นว่าคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วย นิ่ง จ้องเค้า แล้วก็พูดพึมพำอะไรสักอย่าง..........จะช่วยเราไม่ใช่เหรอแล้วทำไมนิ่งซะล่ะ



     
    "พี่ฮะช่วยพี่คนสวยสิ ยืนนิ่งทำไมอ่า เหน็บกินเหรอฮะ" เยซงแฝดน้องกะตุกชายเสื้อของร่างหนาให้ได้สติ



     
    "อะ เออ เออ คือ คือ จะ จะ ช่วยคุ คุณดึง ลุ ลูกโป่ง" แจ็คสันที่ตอนนี้ลิ้นพันกัน พร้อมกับสมองที่ตื้อไปหมด พูดออกมาอย่าติดขัดจนร่างบางบางต้องแอบขำออกมา



     
    "งะ งั้น ระ รบกวนดะ ด้วยนะฮะ" ร่างบางที่นึกสนุก ตอบกลับอย่างสุภาพพร้อมกับแกล้งติดอ่างเหมือนกับอีกคน พร้อมกันกับที่สองแฝดพี่น้องยืนหังเราะเสียงสูงให้กับอาการหลุดวงโคจรของพี่คนหล่อ






     
    .......❤❤....... 

     
    -เย้!!!!!มาอีกตอนแล้วววว มันจะเริ่มๆแล้วน้าา ฮั่นแน่~~~ชายค่ะหลุดปากมาแล้ววววไหนว่า มายซาทัง มีแค่ในฝันไงค่ะแล้วที่พูดออกมานี้คือ....5555 ไม่แซวชายเน้อะๆ
    -ขอบคุนรีดเดอร์ที่น่ารักที่เข้ามาอ่านกันน้าาา ถ้าชิปคู่นี้แล้วจะเห็นความน่ารักกวนๆของคู่นี้เยอะมากเลย พอล่ะๆ ไรท์พูดมากไม่ดีๆ











    ......สปอยกันสักหน่อยยย........

    "นี้คุณเขยิบซ้าย "
    "ย่าห์ไกลไป ขวาๆกลับมา"


    "ได้หรือยังคุณ ตัวเล็กทำไมหนักเป็นบ้า"



     *ห๊ะรัยอ่ะบ่นรัยกัน*  คึคึ รอตอนต่อไปด้วยนร้าา
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×