คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Ma Boy -13- 100%
My 아가세
-15-
“ไอ่บีเว้ย !! ตื่นดิโทรศัพท์เว้ย” สายของอีกวัน แจ็คสันยืนอยู่ข้างเตียงตะโกนเรียกคนชิคขี้เซายังไม่ยอมตื่นแม้ว่าเสียงโทรศัพท์จะกรีดร้องเรียกกี่ครั้งแล้วก็ตาม จนแจ็คสันที่อยู่ห้องข้างๆได้ยินแล้วมายืนตะโกนเรียก
“อือ รับหน่อยดิง่วง” เมื่องืมงำเสร็จคนชิคก็พลิกตัวไปอีกฝั่งดึงผ้าห่มคลุมหัวทันที แจ็คสันได้แต่ถอนหายใจ เอื้อมมือเอาโทรศัพท์ของเจบีที่วางอยู่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดูคนที่โทรเข้าและกดรับ
“ครับ”
‘อ้าวแจ็คสัน แล้วเจบีหล่ะ’ ปลายสายคือบิดาของเจบีที่โทรมา
“คือ มันยังไม่ตื่นเลยครับ คุณลุงมีอะไรหรือเปล่าครับ”
‘ไอ่ลูกคนนี้นี่! ลุงจะบอกให้ออกมารับแฝดหน่ะ’
“เดี๋ยวผมไปรับเองก็ได้ครับ” เค้าขี้เกียจจะต้องปลุกเพื่อนคนชิค กว่าจะแงะมันออกเตียงได้แฝดแสบคงได้โวยแน่ แล้วอีกอย่างเค้าจะออกไปข้างนอกอยู่พอดี
‘ไม่ได้กวนแจ็คสันใช่มั้ย งั้นลุงฝากด้วยนะ’
“ครับ”พูดจบก็กดวางสาย โยนโทรศัพท์ของเจบีไว้ใกล้ๆกับเจ้าตัว และเดินกลับไปที่ห้องนอนตัวเอง แจ็คสันเดินมาหยุดที่หัวเตียงที่มีโทรศัพท์สองเครื่องวางอยู่คว้าเสื้อโค้ชคลุมแล้วออกจากห้องไป
……….หอพักGOT5………
“พี่ครับ เสร็จยัง” เสียงบ่นหงอยๆของมังเน่ที่ยืนรอออมม่าของวงอยู่ที่หน้าประตูเอ่ยขึ้น
“เสร็จแล้ว จะรีบไรนักหนาห๊ะไอ่เด็กนี่!แค่จะไปรับแค่นี้” พอจูเนียร์เดินมาถึงหน้าประตูก็อดบ่นน้องเล็กไม่ได้ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่มีงานแค่ตอนเย็นๆจูเนียร์ว่างไม่มีอะไรทำที่หอขอตามยูคยอมไปรับใครบางคนของน้องเล็ก ในตอนแรกคิดว่าเจ้าตัวจะไม่ยอมให้ไปด้วย แต่กลับได้คำตกลงมาแทน
“โหยย พี่ครับอย่าบ่นดิผมอุตส่าห์ยอมให้พี่มาด้วยนะ” ออมม่าคนน่ารักบุ้ยปากเดินนำหน้ายูคยอมออกประตูไป
เวลาเดียวกันยองแจที่เพิ่งตื่นเดินงัวเงียออกมาจากห้องได้ยินเสียงออมม่าและน้องเล็กวงบ่นอุบที่หน้าทางเข้าก่อนจะเป็นเสียงปิดประตู มือขาวยกขึ้นยีหัวยุ่งเหยิงของตัวเอง ตาเรียวมองหาเครื่องมือสื่อสารของตัวเองที่เพิ่งนึกได้ว่าไม่ได้แตะมันเลยตั้งแต่ที่ออกไปเมื่อคืน
“อยู่ไหนอ่ะ” ร่างบางเริ่มเดินไปทั่วหอเพื่อหามัน แต่ก็ไม่เห็นวี่แววเมื่อนึกได้ก็แอบย่องเข้าไปในห้องของออมม่าเผื่อว่าออมม่าคนน่ารักจะทิ้งโทรศัพท์ไว้แล้วเค้าจะได้กดโทรเข้าเครื่องของตัวเอง
“ฮืออ อยู่ไหนอ่ะเนี้ย” เมื่อเข้ามาถึงห้องจูเนียร์ร่างบางก็ต้องผิดหวังเพราะออมม่าคนน่ารักไม่ได้ทิ้งมันไว้
……บ้านเจบี……
“แจ็คแจ็ค!” เสียงใสของสองแฝดตะโกนเรียกคนที่มารับ
“ครับ” แจ็คสันยิ้มรับเด็กแฝดที่วิ่งมาหาตัวเอง ที่มี’แจซง’หรือตาของเด็กๆเดินตามมา แจ็คสันโค้งให้บิดาของเพื่อน และพาทั้งสองออกไป
“คุณค่ะ! เด็กๆไปหรือยัง” ‘ยองเฮ’เดินตามมาที่หลังเรียกสามีตนเอง
“ไปแล้วก่อนหน้านี่เอง มีอะไร”
“คือจะบอกว่าเด็กๆยังไม่ได้เอากระเป๋าเสื้อผ้าที่อยู่บนห้องออกมาเลยหน่ะค่ะแล้วจะทำยังไงหล่ะเนี้ย”
“คุณลุงคุณป้า สวัสดีค่ะ” และก่อนที่แจซงจะได้พูดต่อเสียงใสนึงก็ดังขึ้นพร้อมกับปรากฎหลานสาวลูกของพี่ชายตนเอง ข้างๆกันเป็นหนุ่มหล่อสูงและหนุ่มหน้าตาน่ารักยืนยิ้มให้อย่างสุภาพ
“จีโย มาไงหล่ะเนี้ยลูก” ยองเฮรีบปรี่เข้าไปหาหลานสาวที่นานๆจะได้เจอกันสักทีนึง
“แล้วนี่มากับใครหล่ะ” แจซงถามขึ้นเพราะไม่เคยเห็นสองคนที่มากับหลานตนเอง
“นี่ยูคยอมค่ะ แล้วนี่จูเนียร์เป็นเพื่อนของยูคยอม” หญิงสาวแนะนำยูคยอมและจูเนียร์ให้ทั้งสองรู้จัก มังเน่และออมม่าGOT5 โค้งเก้าสิบองศาให้กับแจซงและยองเฮที่พยักหน้ารับน้อยๆ
“หนูมาช้าไปนิดเดียวเองลูก สองแฝดออกไปก่อนหน้าหนูได้แป๊ปเดียว” ยองเฮเอ่ยบอกหลานสาวตนเองเหมือนกับจะรู้ว่าหญิงสาวอยากจะเจอเยซงและเยฮี
“อ้าว ฮ่าๆ พลาดแล้ว…..หนูอยากเจอเจ้าตัวแสบซะด้วยสิ” จีโยพูดพร้อมหัวเราะนิดๆ
“ก็น่าจะได้เจออยู่นะ” แจซงเอ่ยขึ้นเรียกความสงสัยให้กับทุกคน
“อะไรค่ะคุณ”
“ก็ให้จีโยเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปส่งให้แฝดที่คอนโดแจ็คสันเพื่อนแจบอมสิยากอะไร” เมื่อคนอายุเยอะเอ่ยชื่อลูกชายตนและเพื่อนจูเนียร์หันมองยูคยอมทันที จูเนียร์ว่ายูคยอมปิดเรื่องจีโยกับเมมเบอร์ในวงไม่ได้แล้วหล่ะเพราะมันชัดเจนแล้วแฝดเป็นหลานของจีโยที่เป็นญาติกับเจบี
“จริงด้วย! งั้นหนูเอาที่อยู่ไปนะลูกแล้วป้าฝากด้วย” หญิงสาวพยักหน้ารับทันทีที่คุณป้าของตนพูดเสร็จ เมื่อได้ที่อยู่แล้วทั้งสามก็ขอตัวกลับเพื่อจะไปคอนโดแจ็คสัน
…………..
“แจ็คแจ็ค ปาปี๊อยูไหนอ่ะ” เยฮีเมื่อมาถึงก็เอ่ยถามถึงเจบีทันที
“อยู่ในห้องครับ เด็กๆอย่าไปกวนมันเลยเดี๋ยวอีกสักพักปาปี๊หนูก็ตื่น” ทั้งคู่พยักหน้าแล้ววิ่งดุ๊กดิ๊กไปนั่งดูการ์ตูนเรื่องโปรดที่แจ็คสันเปิดให้
“เยซงเยฮีครับ เดี๋ยวแจ็คแจ็คมานะอยู่ในห้องอย่าดื้อนะครับ” แฝดแสบพยักหน้ารับแต่ตากลมก็ยังจ้องไปที่หน้าจอ เมื่อเห็นแบบนั้นแจ็คสันก็ออกจากห้องไป
“เค้าอยากเจอมามี๊อ่ะเยซง” เด็กหญิงเอ่ยขึ้นพูดกับแฝดน้องหลังจากที่แจ็คสันออกไปได้สักพัก
“เค้าอยากเจอพี่คนสวยมากกว่า” เด็กชายตอบกลับพร้อมกับกอดอกบุ้ยปากให้กับแฝดพี่
“ดีล่ะ งั้นมามี๊อ่ะของเค้า ส่วนพี่คนสวยอ่ะของตัว” เยฮีพูดพร้อมบุ้ยกลับตอบแล้วทั้งคู่ก็สนใจที่หน้าจอต่อ
กริ้งงงงง! (เข้าโหมดมโนซาวน์เอาเอง )เสียงเตือนเรียกให้แฝดหันมองพร้อมกับเยซงรีบไต่ลงจากโซฟาไปที่หน้าประตู เยฮีที่ลงช้ากว่าค่อยๆเดินตามไป
เมื่อเยซงกระโดดเปิดประตูเสร็จ เยฮีที่เดินตามมาก็วิ่งไปกอดคนที่อยู่หน้าประตูทันที
“มามี๊!”
“อ่า เยฮี น้าอยู่นี้นะวิ่งไปกอดพี่จูเนียร์เฉยเลยอ่ะ” จีโยเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นหลานสาวของตนวิ่งไปกอดหมับเข้าที่ขาของจูเนียร์
“น้าจีโย ไม่ต้องน้อยใจนะเยซงอยู่นี้ มาๆกอดเค้าก็ได้” ว่าแล้วแฝดชายก็ทำท่ากระโดดดึ๋งๆให้น้าตนเองอุ้ม จนหญิงสาวที่อุ้มเด็กชายแล้วอดฟัดแก้มนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยวเป็นของแถมไม่ได้
“มามี๊ค่ะ มามี๊มากับน้าเยฮีได้ยังไงค่ะ” จูเนียร์ย่อตัวให้อยู่ในระดับเดียวกับแฝดหญิงและลูบผมนุ่มนิ่มด้วยความเอ็นดู แล้วเมื่อจูเนียร์ย่อเยฮีก็เห็นอีกคนที่ก่อนหน้านี้โดนจูเนียร์ขวางอยู่ชัดเจน
“นั่นใครอ่ะค่ะ ทำไมต้องปิดหน้าด้วย” เด็กหญิงเอียงหัวเอ่ยถามเสียงใส พร้อมกับคนที่คลุมหน้าด้วยฮู้ดอยู่แอบขำเบาๆ
“หมียูไง ตัวจำไม่ได้เหรอ ”แฝดน้องที่จีโยกอดอยู่เอ่ยบอก
“หมียู ทำไมมากับน้าเราหล่ะ” เยฮี
“ปิดหน้าทำไมอ่ะ เราจำหมียูได้นะ” เยซงเสริมคำพี่ตนเอง จนคนที่คลุมหัวอยู่ต้องถอดฮู้ดออกแล้วยิ้มขำให้กับแฝด
“มามี๊มาข้างในก่อนเร็ว” เยฮีใช้มือป้อมดึงจูเนียร์ให้เดินตาม
“อ่า เอ่อ คือ เดี๋ยวพี่….” และจูเนียร์จะพูดจบก็ถูกเยฮีขัดขึ้นมาเสียก่อน
“อย่านะ! มามี๊สิแทนตัวเองว่ามามี๊เลย ไม่งั้นเยฮีงอน” ยูคยอมและจีโยที่ฟังอยู่แอบขำกับท่าทีเอาแต่ใจของเด็กหญิง
“อ่า คือเดี๋ยวมามี๊ต้องไปแล้ว มามี๊แค่แวะเอาเสื้อผ้ามาให้เยซงกับเยฮีครับ”
“ไม่เอา อยู่กับเยฮีก่อนนะ นะๆ ” เห็นลูกอ้อนของเจ้าตัวกลม จูเนียร์เลยต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากยูคยอมและจีโย
“อยู่นี้ก่อนก็ได้นะครับพี่ เดี๋ยวผมกับนูน่าจะซื้อขนมมาฝาก คิกๆ” พูดแค่นั้นยูคยอมก็เดินเอากระเป๋าเสื้อผ้าของเด็กๆทั้งสองไปวางที่ตรงโซฟากลางห้องแล้วรีบโอบจีโยออกจากห้องไปโดยไม่ฟังคำค้านของออมม่าเลยซักนิด
“อะ ไอ่น้องบ้า เห็นแฟนดีกว่าพี่เหรอ!” เด็กแฝดเหมือนเห็นว่ามามี๊ได้อยู่กับตนก็รีบใช้มือป้อมทั้งสองช่วยกันดึงจูเนียร์ให้เข้ามาในห้อง
“ปาปี๊อยู่ในห้อง มามี๊ไปเรียกให้หน่อยนะค่ะ”
“ช่ายๆ ไปเรียกเร็วๆ ปาปี๊ตื่นสาย เดี๋ยวเราดูการ์ตูนรอ” ไม่พูดเปล่าสองแฝดยังวิ่งดุ้กดิ๊กไปข้างหลังของมามี๊แล้วช่วยกันดันไปทางห้องที่เจบีนอนอยู่
คนน่ารักถูกดันมาจนหยุดอยู่หน้าประตูสีขาวเรียบที่ถูกแง้มไว้ และเมื่อหันกลับหลังก็เห็นเด็กแฝดวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วเรียบร้อย แล้วทำไมเค้าต้องมาปลุกอีตาบ้านี่ด้วยอ่ะ……….บ่นในใจไปแต่มือขาวก็เอื้อมเปิดมันอย่างเบามือ ก็เจอกับกองผ้าห่มพร้อมกับผมสีเทาโผล่พ้นออกมาพอให้เห็น
“ต้องปลุกจริงๆเหรอเนี้ย” ถึงจะพูดไปแต่ขาเรียวกลับย่างเข้าใกล้คนบนเตียงอย่างช้าๆ จนหยุดอยู่ข้างเตียง แล้วจู่ๆคนที่หลับอยู่ก็พลิกตัวกลับมาพร้อมกับผลักผ้าห่มออกจากตัวจนมันไปกองกับเท้า เค้าแอบเห็นหมอนข้างที่อยู่อีกฝั่งเตียงเป็นรูปหน้าเค้าด้วย-/////-
คนน่ารักสะดุ้งนิดหน่อยกับท่าทีของอีกฝ่าย ตากลมเผลอสำรวจใบหน้ายามนอนหลับสนิทของอีกคน ผมเทายุ่งหยังกะรังนก ขนตาแอบยาวนะเนี้ย โอ๊ะมีไฝที่เปลือกตาด้วยตั้งสองจุดแหนะ จมูกโด่งจัง แล้วเอ่อปากเอ่อ……..ความคิดก็ต้องสะดุดเมื่อนึกถึงยามริมฝีปากของอีกคนยิ้มในแบบของตัวเอง ใบหน้าขาวเริ่มแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้จนต้องยกสองมือจับเอาไว้
คนที่คิดว่าหลับอยู่จู่ๆก็ลืมตาขึ้น เปลือกตาหนากระพริบถี่แล้วเบิกกว้างเมื่อเจอเข้ากับคนที่ไม่เคยคิดว่าจะมาอยู่ด้วยเวลานี้
“หะ เห้ยยย!!.......ตุ๊บ!!! โอ๊ย!!” เจบีตกใจเกินเหตุ เผลอรีบลุกจากเตียงโดยไม่รู้ว่าที่ขาของตัวเองถูกพันด้วยผ้าห่มอยู่จนกลิ้งลงเตียงแล้วหัวดันไปโขกเข้ากับโต๊ะข้างเตียงเข้าเต็มๆ
“เห่ย นาย เป็นยังไงมั้ง!” คนน่ารักรีบเอ่ยถามคนที่ตอนนี้ตอนกองกุมหัวตัวเองอยู่อีกฝั่งเตียง
“โอ๊ย! นะ นี่จูเนียร์มาอยู่นี้ได้ไงครับ” พยุงตังเองลุกขึ้นนั่งที่มือยังกุมหัวตัวเองอยู่
“ชั้นมากับยูคยอมแล้วก็น้องนาย เอากระเป๋าเสื้อผ้ามาส่งให้เด็กๆอ่ะ” จูเนียร์เดินอ้อมมาดูอาการของอีกคน
“เข้ามาทำไมไม่บอกผมหล่ะ โอ๊ย! ปูดแน่เลย”
“ใครจะรู้หละว่านายจะตกใจได้เว่อร์ขนาดนี้อ่ะ” คนน่ารักห้มหน้าหงุดพร้อมเสียงอ่อยลงทันที เจบีเห็นแบบนั้นก็อดที่จะแอบยิ้มไม่ได้…………ใครใช้ให้ทำตัวน่ารักเรี่ยราดครับน้องเนียร์T////T
“จูเนียร์ทำผมหัวปูด จูเนียร์ต้องไถ่โทษ” เจบีแอบยิ้มพร้อมกับเขินไปในเวลาเดียวกันกับคำพูดของตนเอง…….อยากกัดลิ้นตัวเองจริงๆเล๊ยยยยพูดบ้าไรไปว่ะนั้นไอ่บีเอ๊ย!!
“ละ แล้วจะให้ทำอะไร” คนน่ารักตอบกลับอย่างว่าง่ายม้จะตะกุกตะกักอยู่บ้างในตอนแรก จนเจบีเลิกคิ้วงงกับท่าทีที่ดูไม่ขัดตนเอง
“อยากกินรามยอมอีกจังครับ” ที่พูดไปคืออยากกินรามยอนฝีมืออีกคนอีกครั้งบวกกับความหิวที่เริ่มเรียกร้องมากขึ้น
“มีมือก็ทำเองบ้างซิ!” แหงะ!จูเนียร์เวอร์โวยวายมาแล้วครับทุกคนน แต่ก็นะขอแกล้งหน่อยดีกว่า หุหุ บีได้โอกาสบีต้องคว้าไว้ครับ ตู่เอาเองว่ากำลังอ้อนน้องเนียร์อยู่แล้วกัน=..=
"โอ๊ย!!เจ็บ "
“ง่า….ก็ได้” อย่างที่เจบีแอบคิดคนน่ารักก้มหน้างุดตอบตกลง ผมเห็นแก้มน้องเนียร์แดงๆด้วยแหะ วร๊ายยย!!น้องเนียร์เขินเค้าอ่ะป่าวว(ใจเย็นนะพี่บีนะ==)
………..กลับมาหอGOT5อีกรอบ…………
“งือออ มันอยู่ไหนนน!” ยองแจแทบจะตะโกนลั่น เพราะหัวเสียกับการหาโทรศัพท์ของตนเองมาได้พักใหญ่ๆแล้ว ตอนแรกกะจะให้พี่มาร์คและแบมแบมช่วยหาแต่พอจะเปิดเข้าไปประตูกลับล็อคซะงั้น โอเคคู่หวานยังไม่ตื่นยองแจหาเองก็ได้!ฮือTT
“หิวอ่ะ ล่างหอจะมีอะไรบ้างมั้ยอ่ะ” เมื่อออมม่าไม่อยู่ยองแจก็คงต้องพึ่งร้านค้าข้างหลังหอพักแล้วหล่ะ
ยองแจล้มเลิกหาโทรศัพท์ เดินกลับไปในห้องออกมาพร้อมเสื้อคลุมแล้วลงจากหอพัก ร่างบางก้าวออกจากประตูข้างหลังได้ไม่นานก็ต้องสะดุดเข้ากับแจ็คสันที่เดินตีหน้ายุ่งมาทางเค้า
“นี่คุณ มาได้ไงเนี้ย” ยองแจเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยความงง พร้อมกับตาเรียวมองไปข้างหลังกลัวว่าจะมีใครตามมาด้วย
“เอาของมาคืน” อีกคนตอบกลับเสียงนิ่งที่หน้าก็ยังขมวดเหมือนเดิม ยองแจได้แต่ทำหน้างงต่อไปกับคำพูดของแจ็คสัน
“หืม ของ?” แล้วเมื่อแจ็คสันเอาของที่ว่าออกมาให้ยองแจก็คลายความสงสัยทันที เพราะของที่ว่าคือเจ้าโทรศัพท์ที่เค้าแทบจะพลิกหอหามัน
“ขอถามอะไรหน่อย” ยองแจรับมาถือ มองหน้าอีกคนได้แค่แว๊บเดียวก็ต้องหลบตาเพราะอีกฝ่ายเอาแต่จ้องเค้านิ่ง
“ฮะ ถามอะไร?” ทำไมต้องมองอย่างนั้นด้วยนะ
“คนนั้นใคร? รูปที่อยู่ในโทรศัพท์นาย” แจ็คสันเอ่ยถามคนที่เอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาตนเอง เค้าไม่ได้อยากจะเสียมารยาทถามไปแต่ก็แค่ลองเปิดเข้าแกลลอลี่แล้วมันเจอใครไม่รู้ถ่ายรูปกับยองแจแก้มแนบแก้ม คิดถึงรูปนั่นแล้วรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ=*= เลยอยากรู้เฉยๆว่าเป็นใคร แค่นั้นจริงๆ………….
“ทำไมผมต้องบอกคุณด้วยหล่ะ” ยองแจเอ่ยถามแต่ไม่มองหน้าอีกฝ่าย อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมต้องมีอาการแปลกๆแบบนี้ด้วย ตั้งแต่ที่คุยทักทายกับเพื่อนของอีกคนตอนนั้นก็แอบจิกตาใส่เค้า แล้วตอนนี้ก็มาทำเสียงนิ่งถามอะไรแบบนี้อีก………อย่ามาทำให้คิดนะไอ่คนซื่อบื้อ!
ยองแจไม่อยากจะเขินกับท่าทีนั่นเพราะมันอาจจะไม่ใช่แบบที่เค้าคิดเข้าข้างตัวเอง แต่มันก็ยากจริงๆเมื่อการกระทำของอีกคนมันทำให้อดคิดไม่ได้
.......❤❤.......
เย้!!!มาแล้วววว ขอโต๊ดดอย่างแรงเลยยที่ไม่ได้ลงให้เมื่อวานคือไรท์ติดโหวตให้กัซค่ะแล้วระบบมันล่มอีกกว่าจะโหวตเสร็จTT
ขอบคุณทุกคนนะที่ยังรอเค้าอยู่ ดีจายยยมีคนอ่านฟิคมึนของไรท์อยู่><
อ่านให้สนุกนะค่ะ^^
เลิฟยู ❤❤
ความคิดเห็น